Σπύρος Ευαγγελάτος, ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες σκηνοθέτες

Στις 24 Ιανουα­ρί­ου 2017, σε ηλι­κία 77 ετών, έφυ­γε από τη ζωή ο ακα­δη­μαϊ­κός Σπύ­ρος Ευαγ­γε­λά­τος, ένας από τους σημα­ντι­κό­τε­ρους Έλλη­νες σκηνοθέτες.

Ο Σπύ­ρος Ευαγ­γε­λά­τος είναι ο σκη­νο­θέ­της άνω των 220 έργων στα ελλη­νι­κά κρα­τι­κά θέα­τρα, στα Φεστι­βάλ Αθη­νών, Επι­δαύ­ρου, και σε όλα τα γνω­στά ελλη­νι­κά φεστι­βάλ, σε ιδιω­τι­κούς αθη­ναϊ­κούς θιά­σους και στο εξω­τε­ρι­κό (Bιέν­νη, Zυρί­χη, Σάλτσ­μπουργκ, Kάσελ, Λου­κέρ­νη, Πρίν­στον — HΠA, Mαδρί­τη κ.α.), μέσα στην 55χρονη και πλέ­ον πορεία του στο χώρο του θεά­τρου. Ο σκη­νο­θέ­της που περισ­σό­τε­ρες φορές από κάθε άλλον συνά­δελ­φό του έχει μετά­σχει στα «Επι­δαύ­ρια».

Ο Σπύ­ρος Ευαγ­γε­λά­τος, που, ως γνω­στόν, προ­ερ­χό­ταν από μου­σι­κή οικο­γέ­νεια (ο πατέ­ρας του ήταν ο μου­σουρ­γός και αρχι­μου­σι­κός Αντί­ο­χος Ευαγ­γε­λά­τος , η μητέ­ρα του αρπί­στρια και η αδελ­φή του Δάφ­νη είναι μεσό­φω­νος), κινού­νταν με την ίδια μαε­στρία σκη­νο­θε­τώ­ντας τόσο όπε­ρα και τρα­γω­δία, αλλά και έργα από το κλα­σι­κό παγκό­σμιο ρεπερτόριο.

Ο Σπύ­ρος Α. Ευαγ­γε­λά­τος γεν­νή­θη­κε στην Αθή­να το 1940. Ήταν πτυ­χιού­χος της Δρα­μα­τι­κής Σχο­λής του Εθνι­κού Θεά­τρου και της Φιλο­σο­φι­κής Σχο­λής του Πανε­πι­στη­μί­ου Αθη­νών, της οποί­ας είναι και αρι­στού­χος διδά­κτωρ. Σπού­δα­σε Θεα­τρο­λο­γία στο Πανε­πι­στή­μιο της Βιέν­νης. Για πρώ­τη φορά σκη­νο­θέ­τη­σε επαγ­γελ­μα­τι­κά σε ηλι­κία 21 ετών και συνέ­χι­σε με περισ­σό­τε­ρες από 200 σκη­νο­θε­σί­ες στα ελλη­νι­κά κρα­τι­κά θέα­τρα, στα Φεστι­βάλ Αθη­νών, Επι­δαύ­ρου και στο εξω­τε­ρι­κό (Βιέν­νη, Ζυρί­χη, Ζάλτσ­μπουργκ, Κάσ­σελ, Λου­κέρ­νη, Πρίν­στον ΗΠΑ, Μαδρί­τη κ.α.).

Ο Σπύ­ρος Ευαγ­γε­λά­τος , φοι­τη­τής ακό­μη της Φιλο­σο­φι­κής και ενώ είχε τελειώ­σει τη Σχο­λή του Εθνι­κού Θεά­τρου, εργά­στη­κε ως ηθο­ποιός σε τέσ­σε­ρις παρα­στά­σεις, ενώ είχε οργα­νώ­σει τη θεα­τρι­κή ομά­δα «Νεο­ελ­λη­νι­κή Σκη­νή» και το 1961 έκα­νε την πρώ­τη του σκη­νο­θε­σία με το άπαι­κτο τότε έργο «Φορ­του­νά­τος» του Μάρ­κου Αντω­νί­ου Φώσκο­λου, έργο με το οποίο, σε άλλη βέβαια σκη­νο­θε­τι­κή εκδο­χή, εγκαι­νί­α­σε το «Αμφι-Θέα­τρο», στην Πλά­κα. Για να σπου­δά­σει ηθο­ποιός, τον επη­ρέ­α­σε ο Σωκρά­της Καρα­ντι­νός, για να επι­μεί­νει στη σκη­νο­θε­σία τον στή­ρι­ξε ο πατέ­ρας του. Συνέ­χι­σε τις σπου­δές του στη Βιέν­νη, ενώ το 1972 τον καλεί το Εθνι­κό να σκη­νο­θε­τή­σει την «Ηλέ­κτρα» στην Επί­δαυ­ρο. Είχε, βέβαια, προη­γη­θεί η επι­τυ­χία της παρά­στα­σης «Ονει­ρο καλο­και­ρι­νής νύχτας», που σκη­νο­θέ­τη­σε στο ΚΘΒΕ και με την οποία πήρε το χρί­σμα του πολ­λά υπο­σχό­με­νου σκη­νο­θέ­τη στην Αθήνα.

Το 1975 ίδρυ­σε το Αμφι-Θέα­τρο, που λει­τούρ­γη­σε αδιά­λει­πτα μέχρι το 2011, παρου­σιά­ζο­ντας την εργα­σία του (από αρχαί­ους τρα­γι­κούς μέχρι σύγ­χρο­νους συγ­γρα­φείς) σε Αθή­να, Επί­δαυ­ρο και πολ­λές ελλη­νι­κές περιο­χές, καθώς και σε τριά­ντα Διε­θνή Φεστι­βάλ των πέντε ηπεί­ρων. Είχε σκη­νο­θε­τή­σει έργα από όλο το φάσμα της παγκό­σμιας δρα­μα­τουρ­γί­ας, καθώς και πολ­λές όπε­ρες. Έχει μετα­φρά­σει, επί­σης, θεα­τρι­κά κεί­με­να κλα­σι­κών και νεω­τέ­ρων. Είχε γρά­ψει πολ­λά επι­στη­μο­νι­κά μελε­τή­μα­τα, κυρί­ως σε θέμα­τα του κρη­τι­κού και του επτα­νη­σια­κού θεά­τρου. Διε­τέ­λε­σε γενι­κός διευ­θυ­ντής του Κρα­τι­κού Θεά­τρου Βορεί­ου Ελλά­δος και της Εθνι­κής Λυρι­κής Σκη­νής, καθώς και πρό­ε­δρός της. Το 1989 εξε­λέ­γη καθη­γη­τής στη Φιλο­σο­φι­κή Σχο­λή του Πανε­πι­στη­μί­ου Αθη­νών, ενώ το 1991 εκλέ­γε­ται καθη­γη­τής του Τμή­μα­τος Θεα­τρι­κών Σπου­δών του Πανε­πι­στη­μί­ου Αθη­νών, του οποί­ου διε­τέ­λε­σε συχνά πρό­ε­δρος. Του απο­νε­μή­θη­καν πολ­λά βρα­βεία. Το 2005 εξε­λέ­γη τακτι­κό μέλος της Ακα­δη­μί­ας Αθηνών.