Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Στης χούντας το αλισβερίσι…

Με αναρ­τή­σεις στο δια­δί­κτυο, η Χρυ­σή Αυγή «χτυ­πιέ­ται» ότι είναι ενά­ντια στους «χώρους επο­πτευό­με­νης χρή­σης» και ότι κακώς το ΚΚΕ τής κατα­λο­γί­ζει στή­ρι­ξη στην κυβέρ­νη­ση, αφού — όπως λέει — σκο­πεύ­ει να κατα­ψη­φί­σει το νομο­σχέ­διο για την Υγεία, όπου περιέ­χο­νται και οι δια­τά­ξεις για τα ναρ­κω­τι­κά. Παρα­θέ­τει μάλι­στα επι­λε­κτι­κά και απο­σπα­σμα­τι­κά την τοπο­θέ­τη­ση του αγο­ρη­τή της στην Επι­τρο­πή της Βου­λής, όπου δηλώ­νει ότι θα κατα­ψη­φί­σει. Δυστυ­χώς όμως για τους χρυ­σαυ­γί­τες, ό,τι έγρα­ψε δεν ξεγράφει. 

Η στή­ρι­ξή τους στην πολι­τι­κή «μεί­ω­σης της βλά­βης», που στρώ­νει το έδα­φος για μέτρα όπως οι «χώροι επο­πτευό­με­νης χρή­σης», είναι δεδο­μέ­νη και ανα­λύ­θη­κε διε­ξο­δι­κά από τον βου­λευ­τή τους στην Επι­τρο­πή, όπου εξέ­φρα­σε μόνο κάποιες «ανη­συ­χί­ες» για τον κίν­δυ­νο αυτοί οι χώροι να μετα­τρα­πούν σε «πιά­τσες».

Γι’ αυτό, άλλω­στε, στο τέλος της ομι­λί­ας του είπε: «Πιστεύω ότι όπως περι­γρά­φε­ται η διά­τα­ξη στο άρθρο 91 έχει πολ­λά κενά, τα οποία θα οδη­γή­σουν σε περισ­σό­τε­ρα προ­βλή­μα­τα, παρά στην επί­λυ­ση των ήδη υπαρ­χό­ντων. Θα πρέ­πει δηλα­δή το συγκε­κρι­μέ­νο άρθρο, το άρθρο 91, να υπο­στεί κάποιες νομο­τε­χνι­κές βελ­τιώ­σεις και προ­σθή­κες, προ­κει­μέ­νου να εμφα­νί­ζε­ται ως ένα άρθρο το οποίο ναι μεν είναι προς την κατεύ­θυν­ση να βοη­θή­σει κάποιους ανθρώ­πους που είναι εξαρ­τη­μέ­νοι, όχι όμως να οδη­γή­σει σε μια αίσθη­ση ασυδοσίας». 

Αυτό που βλέ­πει επο­μέ­νως η Χρυ­σή Αυγή στις δια­τά­ξεις για τους «χώρους επο­πτευό­με­νης χρή­σης» είναι «κενά» και η ανά­γκη για ορι­σμέ­νες «νομο­τε­χνι­κές βελ­τιώ­σεις»… Τι επι­βε­βαιώ­νε­ται; Οτι εχθροί για τους χρυ­σαυ­γί­τες μαχαι­ρο­βγάλ­τες μπο­ρεί να είναι οι μετα­νά­στες, οι φτω­χο­διά­βο­λοι, οι πρό­σφυ­γες, αλλά όχι η ναρ­κω-κουλ­τού­ρα και τα μεγά­λα αφε­ντι­κά, που κάνουν μπίζ­νες με ναρ­κω­τι­κά. Καθό­λου παρά­λο­γο βέβαια, για­τί η μαστού­ρα, τα μπρα­βι­λί­κια και το τσά­κι­σμα του λαϊ­κού κινή­μα­τος πάνε μαζί. 

Πώς το ‘λεγε ο ποι­η­τής; «Στης χού­ντας το αλι­σβε­ρί­σι, λεύ­τε­ρο ήταν το χασί­σι, ποτέ ο λαός να μην ξυπνήσει»…

Πηγή: Ριζο­σπά­στης

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο