Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Στο Εφετείο σήμερα η υπόθεση του μαρτυρικού θανάτου της Ελένης Τοπαλούδη

Στο προ­σκή­νιο έρχο­νται σήμε­ρα οι μνή­μες από τον μαρ­τυ­ρι­κό θάνα­το της φοι­τή­τριας Ελέ­νης Τοπα­λού­δη το Νοέμ­βριο του 2018 από δύο σχε­δόν συνο­μη­λί­κους της που την βία­σαν και την πέτα­ξαν μετά άγρια χτυ­πη­μέ­νη αλλά ζωντα­νή σε βρα­χώ­δη παρα­λία στην περιο­χή της Λίν­δου στη Ρόδο.

Η υπό­θε­ση εισά­γε­ται σήμε­ρα στο ακρο­α­τή­ριο του Μικτού Ορκω­τού Εφε­τεί­ου το οποίο, εφό­σον η δίκη ξεκι­νή­σει, καλεί­ται να απο­φαν­θεί αν οι δύο δρά­στες της απο­τρό­παι­ης δολο­φο­νί­ας θα κατα­δι­κα­στούν σε μικρό­τε­ρη ποι­νή ή αν θα παρα­μεί­νει ως έχει η ποι­νή της ισό­βιας και επι­πλέ­ον 15ετούς κάθειρ­ξης που τους επι­βλή­θη­κε πριν από δύο χρό­νια από το πρω­το­βάθ­μιο δικα­στή­ριο. Το δικα­στή­ριο έκρι­νε ότι οι δύο κατα­δι­κα­σθέ­ντες δεν δικαιού­νται κανέ­να ελαφρυντικό.

Κατη­γο­ρού­με­νοι για την άγρια κακο­ποί­η­ση και εν συνε­χεία δολο­φο­νία της Ελέ­νης Τοπα­λού­δη είναι δύο νεα­ροί 24 και 22 χρο­νών σήμε­ρα, οι οποί­οι ήταν μόνι­μοι κάτοι­κοι Ρόδου. Ο μεγα­λύ­τε­ρος, μέλος εύπο­ρης οικο­γέ­νειας του νησιού και ο νεα­ρό­τε­ρος, γιος τεχνί­τη από την Αλβα­νία. Οι δύο φίλοι είχαν κοι­νό ενδια­φέ­ρον τις πολε­μι­κές τέχνες. Ο νεα­ρό­τε­ρος έχει εμπλα­κεί και σε άλλη υπό­θε­ση βια­σμού νεα­ρού κορι­τσιού με ειδι­κές ανά­γκες, που φέρε­ται να δια­πρά­χθη­κε ελά­χι­στες ημέ­ρες μετά τη δολο­φο­νία Τοπαλούδη.

Το νήμα που απο­κά­λυ­ψε το έγκλη­μα, άρχι­σε να ξετυ­λί­γε­ται το από­γευ­μα της 28ης Νοεμ­βρί­ου 2018 όταν ένα ζευ­γά­ρι κατοί­κων της περιο­χής δια­πί­στω­σε πως στην παρα­λία Φώκια στη Ρόδο επέ­πλεε το άψυ­χο σώμα μίας γυναί­κας. Ο ιατρο­δι­κα­στής απο­φάν­θη­κε πως η νεα­ρή γυναί­κα, πριν βρε­θεί στο νερό, είχε χτυ­πη­θεί άσχη­μα και ότι επρό­κει­το για εγκλη­μα­τι­κή ενέρ­γεια. Η σορός ανα­γνω­ρί­στη­κε. Ανή­κε στην Ελέ­νη Τοπα­λού­δη, φοι­τή­τρια Μεσο­γεια­κών Σπου­δών στο Πανε­πι­στή­μιο Αιγαί­ου. Η έρευ­να του Λιμε­νι­κού απο­κά­λυ­ψε τον νεα­ρό­τε­ρο από τους δύο δρά­στες, αλβα­νι­κής κατα­γω­γής, με τον οποίο συνα­ντή­θη­κε η φοι­τή­τρια το επί­μα­χο βρά­δυ. Εκεί­νος με την κατά­θε­ση του οδή­γη­σε στον δεύ­τε­ρο δρά­στη. Οι συν­θή­κες θανά­του της φοι­τή­τριας προ­κά­λε­σαν σοκ, όχι μόνο στην τοπι­κή κοι­νω­νία αλλά και σε όλη τη χώρα. Η φοι­τή­τρια είχε βια­σθεί και είχε κακο­ποι­η­θεί φρικτά.

Όπως κατέ­θε­σε στο πρω­το­βάθ­μιο δικα­στή­ριο ο ιατρο­δι­κα­στής Πανα­γιώ­της Κοτρέ­τσος που παρέ­λα­βε τη σορό της Ελέ­νης Τοπα­λού­δη, το θύμα είχε βασα­νι­στεί με άγριο τρό­πο πριν βρε­θεί λιπό­θυ­μη στο νερό. Είναι χαρα­κτη­ρι­στι­κή για όσα “φανέ­ρω­σε” η σορός του θύμα­τος, η απά­ντη­ση που είχε δώσει ο κ. Κοτρέ­τσος σε επι­σή­μαν­ση της Έδρας πως οι δύο δρά­στες επι­κα­λού­νται για τον βια­σμό, συναί­νε­ση του θύμα­τος: “Δεν υπάρ­χει συναί­νε­ση στο θάνα­το. Για να κάνει κάποιος αυτά τα πράγ­μα­τα δεν είναι μόνο ο δόλος του να κάνει σεξ. Είναι κάτι που εκφεύ­γει ακό­μη και της ακραί­ας ανθρώ­πι­νης συμπε­ρι­φο­ράς. Μου δίνει την εντύ­πω­ση ότι ο δρά­στης το θεω­ρεί την σωστή πρα­κτι­κή και δεν είναι κάτι που λέμε ότι έχει ξεφύγει”.

Στο παρα­πεμ­πτι­κό βού­λευ­μα του Συμ­βου­λί­ου Πλημ­με­λειο­δι­κών Ρόδου περι­γρά­φο­νται οι άγριες, κυριο­λε­κτι­κά μαρ­τυ­ρι­κές στιγ­μές που πέρα­σε στα χέρια των δύο κατα­δι­κα­σθέ­ντων σε ισό­βια νεα­ρών η φοι­τή­τρια ενό­σω βρι­σκό­ταν στο εξο­χι­κό σπί­τι του μεγα­λύ­τε­ρου σε ηλι­κία δρά­στη, στην περιο­χή της Λίνδου.

Οι δικα­στές ανα­φέ­ρουν λεπτο­με­ρώς ότι η άρνη­ση της Ελέ­νης να έχει σεξουα­λι­κή επα­φή μαζί τους, πυρο­δό­τη­σε ακραί­ες αντι­δρά­σεις: απει­λή­θη­κε με ένα μαχαί­ρι και χτυ­πή­θη­κε με αλλε­πάλ­λη­λες γρο­θιές στο πρό­σω­πο βάναυ­σα από τους δύο νεα­ρούς οι οποί­οι τη βίασαν.

Σύμ­φω­να με το βού­λευ­μα, η Τοπα­λούδη “ανα­κτώ­ντας μετά από λίγο τις αισθή­σεις της, δήλω­σε στους κατη­γο­ρού­με­νους την πρό­θε­σή της να τους καταγ­γεί­λει στην αστυ­νο­μία, πυρο­δο­τώ­ντας έτσι το θυμό τους και παράλ­λη­λα την ανη­συ­χία τους ότι θα συλ­λη­φθούν και θα υπο­στούν ποι­νι­κές κυρώ­σεις για την ανω­τέ­ρω συμπε­ρι­φο­ρά τους. Ενό­ψει αυτής της δυσά­ρε­στης για εκεί­νους προ­ο­πτι­κής, οι κατη­γο­ρού­με­νοι προ­έ­βη­σαν τότε σε στάθ­μι­ση των δεδο­μέ­νων και απο­φά­σι­σαν από κοι­νού τη φυσι­κή εξό­ντω­ση της παθού­σας… Οι κατη­γο­ρού­με­νοι απο­δε­χό­με­νοι πλή­ρως ο ένας τη συμπε­ρι­φο­ρά του άλλου κατά­φε­ραν αλλε­πάλ­λη­λα πλήγ­μα­τα με γρο­θιές και σίδε­ρο σιδε­ρώ­μα­τος στην κεφα­λή αυτής, προ­κα­λώ­ντας της έντο­νη αιμορ­ρα­γι­κή διή­θη­ση…, ενώ επι­πλέ­ον επι­χεί­ρη­σαν να την θανα­τώ­σουν και διά στραγ­γα­λι­σμού”. Οι κατη­γο­ρού­με­νοι παρά τις εκκλή­σεις της τραυ­μα­τι­σμέ­νης Ελέ­νης να την μετα­φέ­ρουν στο νοσο­κο­μείο, “επέ­δει­ξαν εμμο­νή στον εγκλη­μα­τι­κό τους σχε­δια­σμό και μετέ­φε­ραν αυτήν γυμνή στο αυτο­κί­νη­το προ­κει­μέ­νου να ολο­κλη­ρώ­σουν το προ­α­πο­φα­σι­σμέ­νο από αυτούς κακούρ­γη­μα της ανθρωποκτονίας”.

Οι κατη­γο­ρού­με­νοι πήγαν σε βρα­χώ­δη παρα­λία στην περιο­χή της Λίν­δου και έρι­ξαν την εξου­θε­νω­μέ­νη και ήδη βαριά χτυ­πη­μέ­νη Ελέ­νη στον γκρε­μό, από ύψος περί­που 10 μέτρων πάνω από τη θάλασ­σα. Η μάχη του κορι­τσιού ήταν πλέ­ον άνι­ση καθώς τα σοβα­ρά τραύ­μα­τα της “καθι­στού­σαν αδύ­να­τη οποια­δή­πο­τε προ­σπά­θεια της να κινη­θεί απο­τε­λε­σμα­τι­κά ώστε να επι­πλεύ­σει”. Ο θάνα­τος της Ελέ­νης Τοπα­λού­δη “επήλ­θε συνε­πεία πνιγμού”.

Ο ιατρο­δι­κα­στής είπε στο πρω­το­βάθ­μιο δικα­στή­ριο πως αν η Ελέ­νη Τοπα­λού­δη είχε οδη­γη­θεί μετά το σπί­τι-κολα­στή­ριο σε νοσο­κο­μείο, πιθα­νό­τα­τα θα ζούσε.

Στις απο­λο­γί­ες τους ενώ­πιον του Μικτού Ορκω­τού Δικα­στη­ρί­ου οι δύο κατη­γο­ρού­με­νοι είχαν επιρ­ρί­ψει ο ένας την ευθύ­νη στον άλλον για όσα έγι­ναν στο σπί­τι της Λίν­δου, κρα­τώ­ντας ο καθέ­νας για τον εαυ­τό του τη θέση του σοκα­ρι­σμέ­νου από το μένος του έτε­ρου, που από φόβο ακι­νη­το­ποι­ή­θη­κε και δεν μπό­ρε­σε να απο­τρέ­ψει όσα έγι­ναν σε βάρος της 21χρονης. Και οι δύο ισχυ­ρί­στη­καν πως έκα­ναν σεξ με την συναί­νε­ση του θύμα­τος και ότι η έκρη­ξη ήρθε όταν η Ελέ­νη εκθεί­α­σε τις ερω­τι­κές επι­δό­σεις ενός από τους δύο. Κάτι που φαί­νε­ται να έκα­ναν από την αρχή οι δύο δρά­στες: “Μας έλε­γαν την ίδια ιστο­ρία βάζο­ντας ο ένας τον άλλον στην θέση του πρω­τα­γω­νι­στή” είχε πει στο δικα­στή­ριο ένας εκ των Λιμε­νι­κών που εξέ­τα­σαν τους δύο νεαρούς .

Η δίκη για την υπό­θε­ση ανα­μέ­νε­ται να διαρ­κέ­σει αρκε­τές ημέρες.

Η ελληνική Δικαιοσύνη στάθηκε στο ύψος της

Στην ΕΡΤ μίλη­σε και ο πατέ­ρας του θύμα­τος, Γιάν­νης Τοπα­λού­δης, ο οποί­ος τόνι­σε ότι περι­μέ­νουν να επα­να­λη­φθεί η πρω­τό­δι­κη από­φα­ση του δικαστηρίου.

«Ήταν μία από­φα­ση ομό­φω­νη. Η ελλη­νι­κή Δικαιο­σύ­νη στά­θη­κε στο ύψος της όπως έπρε­πε. Είναι η ανώ­τε­ρη που προ­βλέ­πε­ται από τον ποι­νι­κό μας κώδι­κα. Πλέ­ον έχει αλλά­ξει ο ποι­νι­κός μας κώδι­κας και η ποι­νή για τον ομα­δι­κό βια­σμό είναι ισόβια».

Να μην μειωθεί η ποινή στο Εφετείο

Σύμ­φω­να με τον κ. Τοπα­λού­δη, η οικο­γέ­νεια αγω­νί­ζε­ται για όλες τις κοπέ­λες που έχουν χάσει άδι­κα τη ζωής τους, της Καρο­λάιν, της Γαρυ­φαλ­λιάς, της Δώρας. «Εύχο­μαι να μην υπάρ­ξει κανέ­να άλλο κορί­τσι που να βια­σθεί και να δολο­φο­νη­θεί έτσι απο­τρό­παια. Ζητά­με να μη μειω­θεί η ποι­νή και τα ισό­βια να εκτί­ο­νται στο ακέ­ραιο. Όλοι αυτοί επι­κα­λού­νται διά­φο­ρα ψευ­το­δι­καιο­λο­γη­τι­κά για να μειώ­σουν τις ποι­νές τους. Να στα­μα­τή­σει αυτό για να μη δικαιού­νται να βγαί­νουν έξω μετά από κάποια χρό­νια και να κάνουν τα ίδια ενδεχομένως».

Ζήτη­σε, επί­σης, η Πολι­τεία να θεσπί­σει αυστη­ρό­τε­ρους νόμους για ανά­λο­γα εγκλή­μα­τα. Όσον αφο­ρά τους γονείς, είπε ότι «πρέ­πει να προ­σφέ­ρου­με αγά­πη και όχι χρή­μα­τα μόνο».

Πρό­σθε­σε μάλι­στα ότι οι υπεύ­θυ­νοι «θα πρέ­πει να απο­φα­σί­σουν, επι­τέ­λους, να βάλουν τον όρο­στον ποι­νι­κό μας κώδι­κα. Να μπει και ο όρος “οικο­νε­γειο­κτο­νία για­τί έχουν δολο­φο­νή­σει την οικο­γέ­νεια μας. Πρέ­πει κάποιοι να μας ακού­σουν. Προ­σπα­θού­με να κάνου­με μία ασφα­λέ­στε­ρη κοινωνία».

Ναζίμ Χικ­μέτ Ποι­ή­μα­τα εκλο­γή από το έργο του

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο