Συγκλονίζουν οι περιγραφές των συναδέλφων του εργάτη της ΔΕΛΤΑ, για το πώς βίωσε τις πιέσεις τις εργοδοσίας

Συγκλο­νί­ζουν οι περι­γρα­φές των συνα­δέλ­φων του  38χρονου εργά­τη που έδω­σε τέλος στη ζωή του την Παρα­σκευή, για το πώς βίω­σε τις εργο­δο­τι­κές πιέ­σεις και τους εκβια­σμούς σε βάρος του ίδιου και των συνα­δέλ­φων του στο εργο­στά­σιο της «ΔΕΛΤΑ» στο Πλα­τύ Ημα­θί­ας. Πρό­κει­ται για το εργο­στά­σιο που η εται­ρία σκο­πεύ­ει να κλεί­σει για να μετα­φέ­ρει την παρα­γω­γή στο εξω­τε­ρι­κό. Για να απαλ­λα­γεί από τους εργα­ζό­με­νους και τις αντι­δρά­σεις τους, ανα­κοί­νω­σε πρό­γραμ­μα «εθε­λού­σιων» απο­λύ­σε­ων, με ασφυ­κτι­κά μάλι­στα χρο­νο­δια­γράμ­μα­τα, για να εντεί­νει τον εκβια­σμό, αξιο­ποιώ­ντας όλο το αντερ­γα­τι­κό οπλο­στά­σιο της σημε­ρι­νής και των προη­γού­με­νων κυβερνήσεων.

«Ο Β.Μ. εργα­ζό­ταν γύρω στην πεντα­ε­τία στο εργο­στά­σιο, μιλά­με για ένα ευγε­νι­κό, ήσυ­χο και εργα­τι­κό παι­δί. Ένας ορθο­λο­γι­κό­τα­τος άνθρω­πος. Πριν από μια εβδο­μά­δα η εται­ρία μας, έβγα­λε, ένα εθε­λού­σιο πρό­γραμ­μα, δίνο­ντάς μας διπλά­σια απο­ζη­μί­ω­ση ή από­λυ­ση. Εμείς μέσω του υπουρ­γεί­ου προ­σπα­θή­σα­με να βρού­με μια μέση οδό. Κατα­φέ­ρα­με να πάρου­με μια παρά­τα­ση και να πάει η πρό­τα­ση της εται­ρί­ας μέχρι την Τρί­τη 18 Ιου­νί­ου. Την Τρί­τη το μεση­μέ­ρι ο Β.  όπως και όλοι οι υπό­λοι­ποι εργα­ζό­με­νοι, είχαν έρθει σε τρο­με­ρή πίε­ση καθώς σκε­φτό­μα­σταν όλοι τι θα κάνου­με και αν θα δεχτού­με την εθε­λου­σία ή να συνε­χί­σου­με τον αγώ­να μας. Ο Β. τελι­κά δέχτη­κε να υπο­γρά­ψει την εθε­λου­σία» είπε χαρα­κτη­ρι­στι­κά στο protothema.gr ο Γιάν­νης Μισο­κέ­φα­λος συνά­δελ­φος του άτυ­χου 37χρονου.

Αξί­ζει να σημειω­θεί ότι ο 37χρονος είχε έρθει σε πίε­ση προ­κει­μέ­νου να απο­φα­σί­σει τι θα κάνει και ανα­ρω­τιό­ταν για­τί να κλεί­σει το εργο­στά­σιο που έδι­νε ψωμί σε τόσες οικογένειες.

«Την επό­με­νη μέρα, την Τετάρ­τη το πρωί, ήρθε σε μας, τους ενα­πο­μεί­να­ντες εργα­ζό­με­νους, περί­που 13 άτο­μα, οι οποί­οι συνε­χί­ζα­με την απερ­γία μας. Όταν τον είδα­με κατα­λά­βα­με ότι κάτι έχει, φαι­νό­ταν ξενύ­χτης και κου­ρα­σμέ­νος. Ξαφ­νι­κά, άρχι­σε να κλαί­ει και να τρέ­μει, λέγο­ντάς μας πως θέλει να πάρει την υπο­γρα­φή του πίσω. Μαζευ­τή­κα­με γύρω του να τον ηρε­μή­σου­με. Ήταν σε ταρα­χή. Αφού ηρέ­μη­σε πήγε στην εται­ρία, μέσα στο εργο­στά­σιο και τους ζήτη­σε να αναι­ρέ­σει την υπο­γρα­φή του, κάτι που δεν κατά­φε­ρε αφού το συμ­βό­λαιο της εθε­λου­σί­ας ήταν δεσμευ­τι­κό. Την Πέμ­πτη στις 20 Ιου­νί­ου, πήγα­με το σωμα­τείο στην Αλε­ξάν­δρεια για δια­μαρ­τυ­ρία σε συνερ­γα­σία με την Ομο­σπον­δία Γάλα­κτος. Είχε έρθει και ο Β. και τον πήγα στον πρό­ε­δρο της Ομο­σπον­δί­ας προ­κει­μέ­νου αν του πουν πως μπο­ρεί να πάρει την υπο­γρα­φή του πίσω. Οι δικη­γό­ροι της Ομο­σπον­δί­ας του πρό­τει­ναν κάποιες λύσεις. Σήμε­ρα Παρα­σκευή δυστυ­χώς μάθα­με τα άσχη­μα νέα, ότι ο Β. κρε­μά­στη­κε στο σπί­τι του. Φυσι­κά και συν­δέ­ε­ται ο θάνα­τος του με την πίε­ση του τελευ­ταί­ου δια­στή­μα­τος και το κλεί­σι­μο του εργο­στα­σί­ου» είπε ο συνά­δελ­φός του, Γιάν­νης Μισοκέφαλος.

Ο θάνα­τός του εργά­τη μπο­ρεί να κατα­γρά­φε­ται ως αυτο­κτο­νία, πρό­κει­ται όμως για ένα ακό­μα καρα­μπι­νά­το εργο­δο­τι­κό έγκλη­μα, αφού οι αφό­ρη­τες πιέ­σεις και οι εκβια­σμοί, για να δια­σφα­λί­σει η επι­χεί­ρη­ση την κερ­δο­φο­ρία της, είναι αυτά που οδή­γη­σαν τον εργα­ζό­με­νο στην αυτοχειρία.