ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΥΠΟΥ ΠΑΜΕ: Τα ψέματα της κυβέρνησης και η αλήθεια για το αντεργατικό πολυνομοσχέδιο

Συνέ­ντευ­ξη Τύπου έδω­σαν μέλη της ΕΓ του ΠΑΜΕ το μεση­μέ­ρι της Τρί­της 15 Οκτώ­βρη έξω από το υπουρ­γείο Εργα­σί­ας σχε­τι­κά με τα ψέμα­τα της κυβέρ­νη­σης και την αλή­θεια για το πολυ­νο­μο­σχέ­διο που τσα­κί­ζει μισθούς, εργα­τι­κά και ασφα­λι­στι­κά δικαιώ­μα­τα και θέλει να βάλει τα Συν­δι­κά­τα στο γύψο.

Την ειση­γη­τι­κή ομι­λία έκα­νε ο Γ. Πέρ­ρος χαρα­κτη­ρί­ζο­ντας οδο­στρω­τή­ρα για τα δικαιώ­μα­τα των εργα­ζο­μέ­νων, το συγκε­κρι­μέ­νο πολυ­νο­μο­σχέ­διο της κυβέρ­νη­σης και του υπουρ­γεί­ου Εργα­σί­ας, έξω από το οποίο δόθη­κε και η συνέ­ντευ­ξη συμ­βο­λι­κά (δεί­τε πάνω στο κεντρι­κό video και δια­βά­στε παρα­κά­τω αναλυτικά).

Ο Γ. Πέρ­ρος απηύ­θυ­νε κάλε­σμα συμ­με­το­χής στα συλ­λα­λη­τή­ρια στις 17 Οκτώ­βρη που γίνο­νται σε διά­φο­ρες πόλεις της χώρας.

Παρέμ­βα­ση έκα­νε και ο Βασί­λης Πετρό­που­λος από το χώρο των ΟΤΑ καταγ­γέλ­λο­ντας ότι η κυβέρ­νη­ση με το άρθρο 179 του πολυ­νο­μο­σχε­δί­ου δίνει τη δυνα­τό­τη­τα στα Δημο­τι­κά Συμ­βού­λια, με απο­φά­σεις χωρίς αυξη­μέ­νη πλειο­ψη­φία ή αιτιο­λό­γη­ση, να εκχω­ρεί σε ιδιώ­τες υπη­ρε­σί­ες των δήμων όπως την καθα­ριό­τη­τα, το πρά­σι­νο και τον ηλε­κτρο­φω­τι­σμό με σοβα­ρές συνέ­πειες σε εργα­ζό­με­νους και δημό­τες. (Δεί­τε εδώ video).

Στην ειση­γη­τι­κή ομι­λία, ο Γιώρ­γος Πέρ­ρος ανέφερε

🔻🔻

«Πραγ­μα­το­ποιού­με τη σημε­ρι­νή Συνέ­ντευ­ξη Τύπου για­τί θέλου­με και να ενη­με­ρώ­σου­με τους εργα­ζό­με­νους για το περιε­χό­με­νο του νομο­σχε­δί­ου-οδο­στρω­τή­ρα των δικαιω­μά­των της εργα­τι­κής τάξης, αλλά κυρί­ως για­τί θέλου­με να δώσου­με συνέ­χεια στην εργα­τι­κή απά­ντη­ση σε κυβέρ­νη­ση και εργο­δο­τι­κές οργα­νώ­σεις. Να δώσου­με συνέ­χεια στις κινη­το­ποι­ή­σεις που είναι ανα­γκαί­ες και θα κάνου­με ότι περ­νά­ει από το χέρι μας να είναι μαζι­κές, μαχη­τι­κές, δυνα­μι­κές, απο­φα­σι­στι­κές, με στό­χο να απο­συρ­θεί το νομοσχέδιο.

Η κυβέρ­νη­ση της ΝΔ κατέ­θε­σε το περι­βό­η­το «ανα­πτυ­ξια­κό» πολυ­νο­μο­σχέ­διο, του οποί­ου η συζή­τη­ση στις αρμό­διες Επι­τρο­πές της Βου­λής έχει ξεκι­νή­σει από την Παρα­σκευή. Πρό­κει­ται για ένα πολυ­νο­μο­σχέ­διο που θέλει να κάνει νόμο όλα τα αιτή­μα­τα των επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομί­λων και κυριο­λε­κτι­κά σαρώ­νει ότι έχει απο­μεί­νει από τα εργα­σια­κά δικαιώ­μα­τα και τις συν­δι­κα­λι­στι­κές ελευ­θε­ρί­ες των εργα­ζο­μέ­νων. Η κυβέρ­νη­ση προκλη­τι­κά προ­σπα­θεί να εξω­ρα­ΐ­σει την αντερ­γα­τι­κή επί­θε­ση που συνε­χί­ζει με νέα ορμή από εκεί που την άφη­σε η προη­γού­με­νη κυβέρ­νη­ση του ΣΥΡΙΖΑ. 

«Σερ­βί­ρει» μαζί με τα σκλη­ρά αντερ­γα­τι­κά μέτρα μια σει­ρά από επι­μέ­ρους δια­τά­ξεις, τάχα «φιλερ­γα­τι­κές», κάτι σαν τα «μέτρα με κοι­νω­νι­κό πρό­ση­μο» του ΣΥΡΙΖΑ, που δήθεν θα ενι­σχύ­σουν την πλή­ρη απα­σχό­λη­ση, θα χτυ­πή­σουν την αδή­λω­τη εργα­σία και θα κατα­πο­λε­μή­σουν την εργο­δο­τι­κή παρα­βα­τι­κό­τη­τα, όταν το ίδιο το πολυ­νο­μο­σχέ­διο ενι­σχύ­ει το αντερ­γα­τι­κό οπλο­στά­σιο μέσω του οποί­ου θεριεύ­ει η εργο­δο­τι­κή ασυδοσία.

• Με μεγά­λο θρά­σος επι­χει­ρεί να κάνει το μαύ­ρο άσπρο και να εμφα­νί­σει ως «φιλερ­γα­τι­κό» ένα νομο­σχέ­διο που επι­φέ­ρει συντρι­πτι­κό χτύ­πη­μα στις Συλ­λο­γι­κές Συμ­βά­σεις Εργα­σί­ας και ειδι­κά στις κλα­δι­κές, βάζει σε μόνι­μη «πρέ­σα» τους μισθούς και θέτει υπό ασφυ­κτι­κό κρα­τι­κό έλεγ­χο τη λει­τουρ­γία των Συν­δι­κά­των με ηλε­κτρο­νι­κό φακέ­λω­μα και χτύ­πη­μα των Γενι­κών Συνελεύσεων. 
• Ταυ­τό­χρο­να, δίνει «γην και ύδωρ» στο μεγά­λο κεφά­λαιο, με φορο­α­παλ­λα­γές, διευ­κο­λύν­σεις και κάθε είδους προ­νό­μια, ενώ στο όνο­μα της «κατα­πο­λέ­μη­σης της γρα­φειο­κρα­τί­ας» δίνε­ται η δυνα­τό­τη­τα για επεν­δύ­σεις όπου και με όποιους όρους οι κεφα­λαιο­κρά­τες θέλουν, ξεσα­λώ­νο­ντας σε βάρος του λαού και του περι­βάλ­λο­ντος.

Τα πράγ­μα­τα μιλούν από μόνα τους. Το δήθεν φιλερ­γα­τι­κό πολυ­νο­μο­σχέ­διο προβλέπει:

• Εξαι­ρέ­σεις από τις εθνι­κές, τις τοπι­κές κλα­δι­κές και τις ομοιο­ε­παγ­γελ­μα­τι­κές ΣΣΕ για «επι­χει­ρή­σεις που αντι­με­τω­πί­ζουν σοβα­ρά οικο­νο­μι­κά προ­βλή­μα­τα» ή λει­τουρ­γούν ως «επι­χει­ρή­σεις κοι­νω­νι­κής οικο­νο­μί­ας», νομι­κά πρό­σω­πα «μη κερ­δο­σκο­πι­κού σκο­πού» κ.λπ. Έτσι καθι­στά τους εργα­ζό­με­νους συνυ­πεύ­θυ­νους για την κατά­στα­ση της επι­χεί­ρη­σης, λες και συν­διοι­κού­σαν μαζί με τον εργο­δό­τη και καρ­πώ­νο­νταν τα κέρ­δη. Δηλα­δή ο εργο­δό­της θα πλη­ρώ­νει όσο θέλει, όταν και όπως θέλει.
• Σε περι­πτώ­σεις συρ­ρο­ής, οι επι­χει­ρη­σια­κές συμ­βά­σεις υπε­ρι­σχύ­ουν ένα­ντι των κλα­δι­κών για τις παρα­πά­νω επι­χει­ρή­σεις. Ακό­μα και όταν οι κλα­δι­κές ΣΣΕ δεν περι­λαμ­βά­νουν τέτοιου είδους ρήτρες εξαι­ρέ­σε­ων, δίνε­ται η εξου­σία στον υπουρ­γό Εργα­σί­ας και την κυβέρ­νη­ση να τις επι­βάλ­λουν με Υπουρ­γι­κές Αποφάσεις.
• Σε περι­πτώ­σεις συρ­ρο­ής η τοπι­κή σύμ­βα­ση υπε­ρι­σχύ­ει και της εθνι­κής κλα­δι­κής και της ομοιοεπαγγελματικής.
• Ακό­μα και όταν γίνε­ται δυνα­τό να υπο­γρα­φεί κάποια κλα­δι­κή σύμ­βα­ση, για την επέ­κτα­σή της στο σύνο­λο του κλά­δου, πέρα από τον όρο να υπο­γρά­φε­ται από εργο­δό­τες που απα­σχο­λούν ποσο­στό μεγα­λύ­τε­ρο από το 50% των εργα­ζο­μέ­νων του συγκε­κρι­μέ­νου κλά­δου, θα πρέ­πει στη σχε­τι­κή αίτη­ση επέ­κτα­σης να ελέγ­χο­νται οι επι­πτώ­σεις της «στην αντα­γω­νι­στι­κό­τη­τα των επι­χει­ρή­σε­ων και τη λει­τουρ­γία του ανταγωνισμού»!
• Ενι­σχύ­ει τις Ενώ­σεις Προ­σώ­πων που συστή­νουν οι εργο­δό­τες, αφού θα υπο­γρά­φουν επι­χει­ρη­σια­κές συμ­βά­σεις που θα υπε­ρι­σχύ­ουν των κλαδικών.
• Νέους περιο­ρι­σμούς για την προ­σφυ­γή των εργα­ζο­μέ­νων στον Οργα­νι­σμό Μεσο­λά­βη­σης και Διαι­τη­σί­ας (ΟΜΕΔ), καθώς η δυνα­τό­τη­τα μονο­με­ρούς προ­σφυ­γής από τα Συν­δι­κά­τα ουσια­στι­κά εξα­λεί­φε­ται. Και εδώ απαι­τεί­ται να απο­δει­κνύ­ουν ότι η υπο­γρα­φή ΣΣΕ «επι­βάλ­λε­ται από υπαρ­κτό λόγο γενι­κό­τε­ρου κοι­νω­νι­κού ή δημο­σί­ου συμ­φέ­ρο­ντος συν­δε­ό­με­νο με τη λει­τουρ­γία της ελλη­νι­κής οικο­νο­μί­ας»!
• Εξαί­ρε­ση των κέντρων δια­νο­μής εμπο­ρευ­μά­των πώλη­σης από την Κυρια­κά­τι­κη Αργία. Οι εργα­ζό­με­νοι στις απο­θή­κες των σού­περ μάρ­κετ και σε logistic που εργά­ζο­νται κάτω από τις πιο άθλιες εργα­σια­κές σχέ­σεις και συν­θή­κες, με την εντα­τι­κο­ποί­η­ση να χτυ­πά κόκ­κι­νο, δεν θα έχουν μέρα για να ξεκου­ρα­στούν και να περά­σουν με την οικο­γέ­νεια τους. Καταρ­γεί ένα δικαί­ω­μα εκα­το­ντά­δων χρό­νων, κατα­κτη­μέ­νο με θυσί­ες και σκλη­ρούς αγώ­νες. Ενι­σχύ­ει και με αυτό την κερ­δο­φο­ρία του κλά­δου, ενι­σχύ­ο­ντας την εκμε­τάλ­λευ­ση χιλιά­δων εργα­ζο­μέ­νων, δια­λύ­ο­ντας κάθε προ­σω­πι­κή και οικο­γε­νεια­κή ζωή τους.
• Ανα­λυ­τι­κές Περιο­δι­κές Δηλώ­σεις (ΑΠΔ) σε ηλε­κτρο­νι­κή μορ­φή δεν γίνο­νται δεκτές από τον ασφα­λι­στι­κό φορέα για τις περιό­δους που οι εργο­δό­τες δεν είχαν κατα­βά­λει ασφα­λι­στι­κές εισφο­ρές. Καθι­στά, δηλα­δή, τον εργα­ζό­με­νο συνυ­πεύ­θυ­νο για τη μη κατα­βο­λή ασφα­λι­στι­κών εισφο­ρών από τον εργο­δό­τη, με απο­τέ­λε­σμα τη μη ανα­γνώ­ρι­ση των ενσήμων! 
• Δίνει τη δυνα­τό­τη­τα στον εργο­δό­τη να απα­σχο­λεί «υπε­ρω­ρια­κά» τους μερι­κά απα­σχο­λού­με­νους με προ­σαύ­ξη­ση 12%, υπο­νο­μεύ­ο­ντας την υπε­ρω­ρία που σήμε­ρα ξεκι­νά από 40% στην πλή­ρη απα­σχό­λη­ση. Εδραιώ­νει, στην ουσία, τη μερι­κή απα­σχό­λη­ση με κύριο στό­χο το παρα­πέ­ρα χτύ­πη­μα της στα­θε­ρής και μόνι­μης δου­λειάς, του οκτα­ώ­ρου ή επτάωρου. 
• Μεί­ω­ση των προ­στί­μων για την αδή­λω­τη εργα­σία, αφαί­ρε­ση της πρό­βλε­ψης για ανα­δρο­μι­κή ασφά­λι­ση του αδή­λω­του για ένα τρίμηνο.
• Παρα­πέ­ρα ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση της Κοι­νω­νι­κής Ασφά­λι­σης, αξιο­ποιώ­ντας την από­φα­ση του Συμ­βου­λί­ου της Επι­κρα­τεί­ας, χτυ­πώ­ντας ότι έχει απο­μεί­νει από τα ασφα­λι­στι­κά — συντα­ξιο­δο­τι­κά δικαιώ­μα­τα. Τώρα, μάλι­στα, που επι­διώ­κει τη δημιουρ­γία Εθνι­κού Επαγ­γελ­μα­τι­κού Ταμεί­ου με την πλή­ρη συμ­φω­νία της ηγε­τι­κής ομά­δας της ΓΣΕΕ.

Το σύστη­μα των τριών πυλώ­νων που προ­ω­θεί η ΝΔ, η μετα­τρο­πή της ασφά­λι­σης των γηρα­τειών σε ατο­μι­κή υπό­θε­ση είναι κάτι που το ζουν εκα­τομ­μύ­ρια ανα­σφά­λι­στοι και ασφα­λι­σμέ­νοι στις Ηνω­μέ­νες Πολι­τεί­ες και σε άλλες χώρες.

Έχου­με ξανα­κού­σει τους ίδιους ακρι­βώς ισχυ­ρι­σμούς περί “νέου”, “δίκαιου” και “βιώ­σι­μου” Ασφα­λι­στι­κού, τους οποί­ους ανα­μα­σού­σαν οι υπουρ­γοί του ΣΥΡΙΖΑ. Για τους μονο­πω­λια­κούς ομί­λους οι συντά­ξεις είναι βάρος.

• Με το άρθρο 179 του σχε­δί­ου νόμου δίνει πια την δυνα­τό­τη­τα στο Δημο­τι­κό Συμ­βού­λιο «κατά την κρί­ση του» και χωρίς αυξη­μέ­νη πλειο­ψη­φία ή αιτιο­λό­γη­ση να εκχω­ρεί σε ιδιώ­τες την εκτέ­λε­ση σει­ράς υπη­ρε­σιών, όπως «η συλ­λο­γή και μετα­φο­ρά στε­ρε­ών απο­βλή­των, η καθα­ριό­τη­τα κοι­νο­χρή­στων χώρων και δημο­τι­κών κτη­ρί­ων , η συντή­ρη­ση πρα­σί­νου και ηλε­κτρο­φω­τι­σμού». Δηλα­δή προ­χω­ρούν στην ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση βασι­κών τομέ­ων των Δήμων. Γι’ αυτό ήδη οι εργα­ζό­με­νοι στους Δήμους απο­φά­σι­σαν σει­ρά αγω­νι­στι­κών κινη­το­ποι­ή­σε­ων που τις στηρίζουμε. 

• Ηλε­κτρο­νι­κή ψηφο­φο­ρία για τις «απο­φά­σεις των Γενι­κών Συνε­λεύ­σε­ων και λοι­πών οργά­νων διοί­κη­σης» των Συν­δι­κά­των, «συμπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νων των απο­φά­σε­ων κήρυ­ξης απερ­γί­ας». Ουσια­στι­κά επι­διώ­κει να χτυ­πή­σει τις ζωντα­νές, συλ­λο­γι­κές, δημο­κρα­τι­κές δια­δι­κα­σί­ες, δηλα­δή τις συγκε­ντρώ­σεις, τις Γενι­κές Συνε­λεύ­σεις. Εκεί μπο­ρούν να συμ­με­τέ­χουν όλοι οι εργα­ζό­με­νοι και να εκφρά­σουν τη γνώ­μη τους, να συν­δια­μορ­φώ­σουν από­φα­ση, να κρί­νουν πρό­σω­πα, παρα­τά­ξεις, θέσεις. Να ακού­σουν τη γνώ­μη άλλων και να κατα­λά­βουν ποιος είναι μαζί τους και ποιος απέ­να­ντι τους.
• Δημιουρ­γία «Γενι­κού Μητρώ­ου Συν­δι­κα­λι­στι­κών Οργα­νώ­σε­ων Εργα­ζο­μέ­νων» στο υπουρ­γείο Εργα­σί­ας. Δηλα­δή «μαύ­ρη λίστα» των συν­δι­κα­λι­σμέ­νων εργα­ζο­μέ­νων που θα παρα­δί­δε­ται κατά το δοκούν στους εργο­δό­τες. Επα­νερ­χό­μα­στε σε αλή­στου μνή­μης επο­χές, όπως η δεκα­ε­τία του 1970, που ο ΣΕΒ είχε ανά­λο­γες λίστες!

Με πρό­σχη­μα τη δημο­κρα­τία -πόσο υπο­κρι­τι­κό ακού­γε­ται από μια κυβέρ­νη­ση που εκλέ­γε­ται από το 27% όσων έχουν δικαί­ω­μα ψήφου να ζητά στα συν­δι­κά­τα να υπάρ­χει το 50%+1!- θέλουν να χτυ­πή­σουν τη δημο­κρα­τι­κή λει­τουρ­γία των Συν­δι­κά­των και να ανοί­ξουν το δρό­μο για το φακέ­λω­μα των εργα­ζο­μέ­νων. Επι­χει­ρούν να κόψουν τους δεσμούς των ίδιων των εργα­ζο­μέ­νων μετα­ξύ τους, το ανα­φαί­ρε­το δικαί­ω­μα τους να ενη­με­ρώ­νο­νται και να συζη­τούν συλ­λο­γι­κά στη Γενι­κή τους Συνέ­λευ­ση, να συν­δια­μορ­φώ­νουν τα αιτή­μα­τά τους και το σχέ­διο δρά­σης τους, να οργα­νώ­νουν συλ­λο­γι­κά τις απερ­για­κές και τις άλλες κινη­το­ποι­ή­σεις τους.

Επι­πλέ­ον, όλα τα κρί­σι­μα ζητή­μα­τα για την εφαρ­μο­γή των εν λόγω αντι­δρα­στι­κών δια­τά­ξε­ων παρα­πέ­μπο­νται σε απο­φά­σεις του υπουρ­γού Εργα­σί­ας, χρί­ζο­ντας τον «ανώ­τα­το άρχο­ντα». Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, δίνε­ται στην κυβέρ­νη­ση και στον εκά­στο­τε υπουρ­γό η εξου­σία να ξανα­γρά­φουν τον συν­δι­κα­λι­στι­κό νόμο.

Είναι φανε­ρό ότι με το νομο­σχέ­διο αυτό η κυβέρ­νη­ση υλο­ποιεί κάθε απαί­τη­ση των επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομί­λων, επι­βε­βαιώ­νο­ντας ότι η καπι­τα­λι­στι­κή ανά­πτυ­ξη προ­ϋ­πο­θέ­τει ακό­μα μεγα­λύ­τε­ρη συμπί­ε­ση σε μισθούς και εργα­σια­κά δικαιώ­μα­τα, διά­λυ­ση του εργα­τι­κού συν­δι­κα­λι­στι­κού κινή­μα­τος, που παλεύ­ει πραγ­μα­τι­κά για τα συμ­φέ­ρο­ντα των εργαζόμενων. 

Πατώ­ντας πάνω σε όλες τις ανα­τρο­πές που επι­βλή­θη­καν με τα τρία κατά σει­ρά μνη­μό­νια των κυβερ­νή­σε­ων ΝΔ — ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ, οι νέες αντερ­γα­τι­κές δια­τά­ξεις έρχο­νται να δια­μορ­φώ­σουν έναν μηχα­νι­σμό μόνι­μης θωρά­κι­σης της κερ­δο­φο­ρί­ας του κεφα­λαί­ου, με ουσια­στι­κό καθο­ρι­σμό των μισθών, με απο­φά­σεις του αστι­κού κρά­τους και με ενιαίο θεσμο­θε­τη­μέ­νο κρι­τή­ριο την αντα­γω­νι­στι­κό­τη­τα των επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομί­λων. Δηλα­δή η κυβέρ­νη­σή τους και οι εκά­στο­τε υπουρ­γοί τους θα καθο­ρί­ζουν τα πάντα. Θα ελέγ­χουν τα Συν­δι­κά­τα, τις Γενι­κές Συνε­λεύ­σεις τους, τα θέμα­τά τους, τις απο­φά­σεις τους. Σε λίγο θα κάνου­με πρό­ε­δρο τον εκά­στο­τε υπουρ­γό ή τον πρό­ε­δρο του ΣΕΒ και των άλλων εργο­δο­τι­κών ενώσεων. 

Χαρα­κτη­ρι­στι­κό για τη συνέ­χεια της ενιαί­ας αντερ­γα­τι­κής επί­θε­σης είναι το γεγο­νός ότι η κυβέρ­νη­ση, για να στη­ρί­ξει τις νέες δια­τά­ξεις, που ουσια­στι­κά καταρ­γούν τις κλα­δι­κές ΣΣΕ, επι­κα­λεί­ται στην Αιτιο­λο­γι­κή Έκθε­ση του πολυνομοσχεδίου:

1. Τα αντί­στοι­χα αντι­δρα­στι­κά μέτρα που έχουν προ­χω­ρή­σει στις χώρες της ΕΕ ήδη από τη δεκα­ε­τία του 1990
2. Την Επι­τρο­πή Ειδι­κών Εμπει­ρο­γνω­μό­νων που έστη­σε η κυβέρ­νη­ση ΣΥΡΙΖΑ, στο πόρι­σμα της οποί­ας, ήδη από το Σεπτέμ­βρη του 2016, περιέ­χο­νται συστά­σεις για μια σει­ρά από ρήτρες «εξαι­ρέ­σε­ων» στην εφαρ­μο­γή των κλα­δι­κών και ομοιο­ε­παγ­γελ­μα­τι­κών Συλ­λο­γι­κών Συμβάσεων.

Ο ένας, λοι­πόν, παίρ­νει τη σκυ­τά­λη της αντερ­γα­τι­κής πολι­τι­κής από τον άλλο. Ο σημε­ρι­νός υπουρ­γός Εργα­σί­ας ήταν αυτός που έφε­ρε τον μνη­μο­νια­κό «νόμο Βρού­τση» για τον καθο­ρι­σμό του κατώ­τα­του μισθού, τον οποίο απο­δέ­χτη­κε η κυβέρ­νη­ση του ΣΥΡΙΖΑ και τον έκα­νε «νόμο Βρού­τση — Αχτσιό­γλου». Σε ότι αφο­ρά τη συν­δι­κα­λι­στι­κή δρά­ση, το πολυ­νο­μο­σχέ­διο προ­ω­θεί την απρο­κά­λυ­πτη παρέμ­βα­ση του κρά­τους και της εργο­δο­σί­ας μέσα στα Συν­δι­κά­τα, ακο­λου­θώ­ντας την απερ­γο­κτό­να διά­τα­ξη Αχτσιό­γλου — ΣΥΡΙΖΑ. Αυτή είναι η ανά­πτυ­ξη που θέλουν με τσα­κι­σμέ­να ό,τι εργα­τι­κά δικαιώ­μα­τα απέ­μει­ναν και χωρίς καμία φωνή αντί­στα­σης και οργά­νω­σης της πάλης από τους εργαζόμενους.

Για όλα αυτά:

Οι Ομο­σπον­δί­ες, τα Εργα­τι­κά Κέντρα και τα Συν­δι­κά­τα που συσπει­ρώ­νο­νται στο ΠΑΜΕ συνε­χί­ζου­με με μεγα­λύ­τε­ρη δύνα­μη, μαχη­τι­κό­τη­τα και απο­φα­σι­στι­κό­τη­τα τη δρά­ση μας ενά­ντια στο κατά­πτυ­στο αυτό νομο­σχέ­διο, διεκ­δι­κώ­ντας σύγ­χρο­νους όρους δου­λειάς και αμοιβής.

Πατά­με πάνω στις κινη­το­ποι­ή­σεις που πρω­το­στα­τή­σα­με για να οργα­νω­θούν το προη­γού­με­νο διά­στη­μα, με κορύ­φω­ση τις δυο απερ­για­κές μάχες 24 Σεπτέμ­βρη και 2 Οκτώ­βρη που πέτα­ξαν στα σκου­πί­δια τους σχε­δια­σμούς κυβέρ­νη­σης, εργο­δο­τών και των «συν αυτώ» να περά­σουν τα νέα αντερ­γα­τι­κά μέτρα χωρίς να κου­νη­θεί φύλλο.

Συνεχίζουμε με νέο Συλλαλητήριο στις 17 Οκτώβρη και συγκέντρωση στην πλατεία Κλαυθμώνος στις 6:30 μ.μ. και κλιμακώνουμε 📌

Να πάρει τώρα πίσω η κυβέρ­νη­ση της ΝΔ το νομο­σχέ­διο-σκού­πα για τους μισθούς των εργα­ζο­μέ­νων και τις συν­δι­κα­λι­στι­κές ελευ­θε­ρί­ες. Την πολι­τι­κή που δίνει «γην και ύδωρ» στους επεν­δυ­τές και γκρε­μί­ζει όσα εργα­τι­κά — λαϊ­κά δικαιώ­μα­τα έμει­ναν όρθια με σκλη­ρό αγώ­να, όλη την προη­γού­με­νη περίοδο.

Με το σύν­θη­μα «Κάτω τα χέρια από τα Συν­δι­κά­τα! Διεκ­δι­κού­με σύγ­χρο­νους όρους δου­λειάς και αμοι­βής, ζωής με δικαιώ­μα­τα» δίνου­με τη μάχη της ενη­μέ­ρω­σης μέσα σε κάθε κλά­δο και χώρο δου­λειάς, δυνα­μώ­νου­με το μαζι­κό και ενω­τι­κό ρεύ­μα αντί­στα­σης στην αντι­λαϊ­κή επί­θε­ση της κυβέρ­νη­σης και των επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομίλων.

🚩 Καλού­με κάθε εργα­ζό­με­νο να συμ­με­τέ­χει στις μαζι­κές συλ­λο­γι­κές δια­δι­κα­σί­ες, για συζή­τη­ση και από­φα­ση αγω­νι­στι­κής δρά­σης. Καλού­με όλες τις συν­δι­κα­λι­στι­κές οργα­νώ­σεις να πάρουν τα ανα­γκαία μέτρα για τη συζή­τη­ση μέσα στους χώρους δου­λειάς και τους κλά­δους, για Γενι­κές Συνε­λεύ­σεις παντού, που να είναι μαζι­κές, μαχη­τι­κές και οργά­νω­ση της πάλης για την επι­τυ­χία του Συλ­λα­λη­τη­ρί­ου και για τη συνέ­χεια της κλιμάκωσης! 

🚩 Δηλα­δή να αξιο­ποι­ή­σου­με το βασι­κό μας όπλο, τις συλ­λο­γι­κές δια­δι­κα­σί­ες που κυβέρ­νη­ση και εργο­δό­τες θέλουν να χτυ­πή­σουν. Οι εργα­ζό­με­νοι να μην δεί­ξουν καμιά ανο­χή, ανα­μο­νή στα αντερ­γα­τι­κά μέτρα της κυβέρ­νη­σης της ΝΔ, να μην υπο­κύ­ψουν σε εκφο­βι­σμούς και τον ρεα­λι­σμό που σημαί­νει παρά­δο­ση. Ρεα­λι­σμός είναι η προ­σπά­θεια με όλες μας τις δυνά­μεις να οργα­νώ­σου­με την πάλη μας διεκ­δι­κώ­ντας να γίνουν πρά­ξη οι σύγ­χρο­νες ανά­γκες μας» 📌