Σχόλια με αφορμή μία συνάντηση

Σχό­λιο Αλέ­κος Χατζη­κώ­στας // 

Η συνά­ντη­ση του Α. Τσί­πρα και της Πρω­θυ­πουρ­γού της Φιν­λαν­δί­ας Σάνα Μαρίν, κατά της διάρ­κεια της επί­σκε­ψης στη χώρα μας (28/4) δεν πήρε και μεγά­λη δημο­σιό­τη­τα. Όμως με βάση και τα  όσα γρά­φτη­καν μπο­ρείς κανείς να βγά­λει ορι­σμέ­να χρή­σι­μα συμπε­ρά­σμα­τα για την ουσία της πολι­τι­κής του ΣΥΡΙΖΑ‑Π.Σ

Δια­βά­ζου­με στο left.gr : «O Πρό­ε­δρος του ΣΥΡΙΖΑ Προ­ο­δευ­τι­κή Συμ­μα­χία, Αλέ­ξης Τσί­πρας, συνα­ντή­θη­κε σήμε­ρα (σ.σ 28/4)  με την Πρω­θυ­πουρ­γό της Φιν­λαν­δί­ας Σάνα Μαρίν, με την οποία συνο­μί­λη­σαν για τον πόλε­μο στην Ουκρα­νία, την απά­ντη­ση της ΕΕ, τις αμυ­ντι­κές ανη­συ­χί­ες της Φιν­λαν­δί­ας και την προ­ο­πτι­κή έντα­ξής της στο ΝΑΤΟ, καθώς και την τουρ­κι­κή επιθετικότητα.

Ο κ. Τσί­πρας υπο­γράμ­μι­σε τη σημα­σία που έχει η στή­ρι­ξη του ουκρα­νι­κού λαού απέ­να­ντι στη ρωσι­κή εισβο­λή — που παρα­βιά­ζει κατά­φω­ρα το διε­θνές δίκαιο — και τη συνέ­χι­ση ισχυ­ρών και στο­χευ­μέ­νων κυρώσεων.

Τόνι­σε παράλ­λη­λα την ανά­γκη για ανα­βάθ­μι­ση του γεω­πο­λι­τι­κού ρόλου της ΕΕ και προ­ώ­θη­ση ευρω­παϊ­κής πρω­το­βου­λί­ας για τερ­μα­τι­σμό των ρωσι­κών πολε­μι­κών επι­χει­ρή­σε­ων με επι­στρο­φή στη διπλω­μα­τία και την ειρή­νη.… Ακό­μη ο κ. Τσί­πρας υπο­γράμ­μι­σε τη σημα­σία που έχει η συνερ­γα­σία των ευρω­παϊ­κών προ­ο­δευ­τι­κών δυνά­με­ων και ενη­με­ρώ­θη­κε για την πολι­τι­κή της κυβέρ­νη­σης συνερ­γα­σί­ας της Φινλανδίας.»

Ένα πρώ­το σχό­λιο αφο­ρά το γεγο­νός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ‑Π.Σ όσο και αν κάνει λόγο για ειρή­νη και διε­θνές δίκιο, με σαφή­νεια έχει δια­λέ­ξει (εδώ και χρό­νια και ως κυβέρ­νη­ση φυσι­κά)  στρα­τό­πε­δο ιμπε­ρια­λι­στών και αυτού το «δίκιο» υπη­ρε­τεί με την πολι­τι­κή του. Πρό­κει­ται για το ευρω­α­τλα­ντι­κό στρα­τό­πε­δο. Μάλι­στα κάνει ένα βήμα παρα­πά­νω προ­τεί­νο­ντας ακό­μη μεγα­λύ­τε­ρη εμπλο­κή αυτού του στρα­τό­πε­δο στον συνε­χι­ζό­με­νο ιμπε­ρια­λι­στι­κό πόλε­μο στην Ουκρα­νία. Αλή­θεια τι σημαί­νει η προ­ο­πτι­κή εισό­δου στο ΝΑΤΟ της Φιν­λαν­δί­ας και τι σχέ­ση έχει αυτό με το στα­μά­τη­μα του πολέ­μου ; Το αντί­θε­το θα λέγα­με μιας και ρίχνει επι­πλέ­ον «λάδι στη φωτιά». Ή τι άρα­γε επι­πτώ­σεις έχουν οι «ισχυ­ρές και στο­χευ­μέ­νες κυρώ­σεις» στους λαούς της Ευρώ­πης μετα­ξύ των οποί­ων της Ελλά­δας και της Φιν­λαν­δί­ας; Και κατά πόσο τελι­κά αυτές οι κυρώ­σεις συμ­βά­λουν στη μεί­ω­ση «στον τερ­μα­τι­σμό των ρωσι­κών πολε­μι­κών επιχειρήσεων;»

Το δεύ­τε­ρο σχό­λιο αφο­ρά το γεγο­νός- που ακού­γε­ται ως ανέκ­δο­το- περί συνερ­γα­σί­ας «των ευρω­παϊ­κών προ­ο­δευ­τι­κών δυνά­με­ων». Αλή­θεια τι σχέ­ση έχουν όλα αυτά με τα περί “προ­ο­δευ­τι­κής πολι­τι­κής” και “ειρή­νης”; Απλά πίσω από τα λόγια φαί­νε­ται για μία ακό­μη φορά δια­χρο­νι­κά η στά­ση των δια­φό­ρων σοσιαλ­δη­μο­κρα­τι­κών κλπ κομ­μά­των  (όλων των χωρών) σε όλους τους πολέ­μους είναι στα­θε­ρή πάντως: Υπέρ των ιμπε­ρια­λι­στι­κών επεμ­βά­σε­ων, “ξέπλυ­μα” των υπευ­θύ­νων κλπ.

Ένα τρί­το σχό­λιο αφο­ρά τις καλ­λιερ­γού­με­νες αυτα­πά­τες ότι μπο­ρεί να υπάρ­χει η δυνα­τό­τη­τα μέσω  «ανα­βάθ­μι­σης του γεω­πο­λι­τι­κού ρόλου της Ε.Ε» ειρή­νης. Όλη η ιστο­ρία έχει απο­δεί­ξει ότι δεν μπο­ρεί να υπάρ­ξει πολι­τι­κή που να κάνει το ΝΑΤΟ «φιλει­ρη­νι­κό» και να αλλά­ξει σε «φιλο­λαϊ­κή» κατεύ­θυν­ση την ΕΕ. Στο DNA των ιμπε­ρια­λι­στι­κών αυτών οργα­νι­σμών είναι εγγε­γραμ­μέ­νες οι πολι­τι­κές των πολέ­μων ως «συνέ­χι­ση της πολι­τι­κής (υπέρ του κεφα­λαί­ου) με άλλα βίαια μέσα».

Όσο γρη­γο­ρό­τε­ρα επο­μέ­νως δια­λυ­θούν οι αυτα­πά­τες ότι ο ΣΥΡΙΖΑ‑Π.Σ πρε­σβεύ­ει κάτι ουσια­στι­κά δια­φο­ρε­τι­κό και στον συνε­χι­ζό­με­νο ιμπε­ρια­λι­στι­κό πόλε­μο στην Ουκρα­νία απ΄ ότι η Ν.Δ και γενι­κό­τε­ρα τα γερά­κια του ΝΑΤΟ‑Ε.Ε, τόσο το καλύ­τε­ρο για το λαό μας!