Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

«Σύντροφε…!»

Γράφει ο Βασίλης Λιόγκαρης //

Σύντροφε…προλετάριε, εργά­τη, αγω­νι­στή, δημιουρ­γέ πλού­του, πολι­τι­σμού και προόδου.

Έχεις βαριά κλη­ρο­νο­μιά και ματω­μέ­να πέλματα.

Σύντρο­φε, θα σου ρίξω τα βέλη μου για­τί θέλω να βρί­σκε­σαι ψηλά, πολύ ψηλά. Όσο ται­ριά­ζει στο μπόι και την ιστο­ρία σου.

Έχεις βαρύ φορ­τίο πάνω στην πλά­τη, να σηκώ­σεις όλο τον κόσμο, να ξεση­κώ­σεις την φτω­χο­λο­γιά, να της ανοί­ξεις τα μάτια και να τους πεις την αλή­θεια, τις χιλιά­δες αλή­θειες που οδη­γούν στο μέλ­λον και φέρ­νουν την ελπί­δα μέσα από τον αγώ­να για Σοσιαλισμό…!

Σύντρο­φε… σε κοι­τάω βαθιά στα μάτια και προ­κα­λώ­ντας το βλέμ­μα σου, ζητάω να ολο­κλη­ρώ­σεις την προ­σπά­θειά σου. Το μερά­κι και την πίστη σου στον αγώ­να για την ανα­τρο­πή αυτού του αξιο­θρή­νη­του και απάν­θρω­που εκμε­ταλ­λευ­τι­κού συστή­μα­τος του καπι­τα­λι­σμού. Που φέρ­νει πολέ­μους, φτώ­χεια, προ­σφυ­γιά, μετα­νά­στευ­ση, αδι­κία και καταστολή.

Σύντροφε…να ‘χεις πάντα το κεφά­λι ψηλά, γεμά­τος αυτο­πε­ποί­θη­ση για αυτό που θέλεις να πετύχεις.

Και εγώ ο «μικρός», θα παρα­στέ­κο­μαι δίπλα σου, προ­στά­της και καθοδηγητής.

Σύντρο­φε… δεν θέλω να πέσω στα πόδια σου για το αυτο­νό­η­το, σε δια­βε­βαιώ πως έχεις τα κότσια, να πάρεις το σχοι­νί και να το τρα­βή­ξεις μακριά… πολύ μακριά. Εκεί που του αρμό­ζει να σταθεί.

Σύντρο­φε… μην ξεχνάς την παρα­κα­τα­θή­κη που άφη­σαν άλλοι σύντρο­φοι. Έχου­με γερά θεμέ­λια για να σταθούμε!

Μακρό­νη­σο-Γιού­ρα-Αι-Σρά­της-Φολέ­γαν­δρος-Ανά­φη-Τρί­κε­ρι-Ακρο­ναυ­πλία-Και­σα­ρια­νή-Χαϊ­δά­ρι και άλλα πολλά.

Σύμ­βο­λο τρο­μα­κτι­κού βελη­νε­κούς και στόχων.

Μπου­ντρού­μια, εξο­ρί­ες, φυλα­κές και εκτε­λε­στι­κά αποσπάσματα.

Αίμα και φρι­χτά βασανιστήρια.

Αυτά σημεί­ω­σα στην ατζέ­ντα μου για να παίρ­νω θάρ­ρος και κουράγιο.

Και εγώ ο «μικρός» σου επα­να­λαμ­βά­νω πως θα στα­θώ στο πλάι σου, συντρο­φιά, με τον γεί­το­να, τον άνθρω­πο της διπλα­νής πόρτας.

Σύντρο­φε… θα ξανα­ντα­μώ­σου­με, θα τα ξανα­πού­με και θα σφί­ξου­με τα χέρια και τις αγκα­λιές μας…!!!

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο