Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

«Τάξη βασιλεύει στο ΑΠΘ»

Γρά­φει ο Αλέ­κος Χατζη­κώ­στας // 

Η κυβέρ­νη­ση του «νόμου και της τάξης» έκα­νε πάλι το έργο της. Με επέμ­βα­ση της αστυ­νο­μί­ας- τα χαρά­μα­τα- επέ­βα­λε την «τάξη» στο Αρι­στο­τέ­λειο Πανε­πι­στή­μιο Θεσ­σα­λο­νί­κης.  Ενδει­κτι­κό μάλι­στα των πραγ­μα­τι­κών στο­χεύ­σε­ων της είναι ότι η επι­χεί­ρη­ση έγι­νε ενώ ήδη είχε ανα­κοι­νω­θεί ότι η κατά­λη­ψη θα λήξει σήμε­ρα το πρωί.

Αντί ν’ ανοί­ξει τι σχο­λές για τους φοι­τη­τές, η κυβέρ­νη­ση τις έχει ανοί­ξει διά­πλα­τα για την αστυνομία.

Αντί να ικα­νο­ποι­ή­σει τα δίκαια αιτή­μα­τα των φοι­τη­τι­κών κινη­το­ποι­ή­σε­ων συνε­χί­ζει την κατα­στο­λή και τον αυταρ­χι­σμό. Επεν­δύ­ει στην κατα­στο­λή, τον αυταρ­χι­σμό και στην αστυ­νο­μο­κρα­τία για να σπεί­ρει την υπο­τα­γή απέ­να­ντι στην πολι­τι­κή της που τσα­κί­ζει τα δικαιώ­μα­τα και τις ζωές των φοι­τη­τών, του λαού ευρύτερα.

Είναι γελα­σμέ­νη αν πιστεύ­ει ότι τελι­κά θα βγει «νική­τρια». Η ιστο­ρία του λαϊ­κού κινή­μα­τος έχει απο­δεί­ξει ότι αν λαός και νεο­λαία βγουν στο προ­σκή­νιο μαζι­κά-αγω­νι­στι­κά με σωστό προ­σα­να­το­λι­σμό τότε η οργή «γίνε­ται μεγά­λο ποτά­μι φου­σκω­μέ­νο» που κανείς όσο και σιδε­ρό­φρα­κτος να είναι δεν μπο­ρεί να το σταματήσει.

Προ­φη­τι­κά τα όσα είχε γρά­ψει για ανά­λο­γους «πανη­γυ­ρι­σμούς» στις 15/1/1919 την ημέ­ρα της δολο­φο­νί­ας της:

“Η τάξη βασι­λεύ­ει στη Βαρ­σο­βία!”, “H τάξη βασι­λεύ­ει στο Παρί­σι!”, “Η τάξη βασι­λεύ­ει στο Βερο­λί­νο!”. Κάθε μισό αιώ­να είναι αυτό που γρά­φε­ται στις ανα­κοι­νώ­σεις από τους φύλα­κες της “τάξης” από το ένα επί­κε­ντρο κοσμοϊ­στο­ρι­κής πάλης στο άλλο. Και μέσα στην ευφο­ρία τους οι νικη­τές δεν κατα­φέρ­νουν να παρα­τη­ρή­σουν, πως κάθε “τάξη” που έχει ανά­γκη τακτι­κά να συντη­ρεί­ται με μια αιμα­το­βαμ­μέ­νη σφα­γή βαδί­ζει ατα­λά­ντευ­τα προς το δικό της ιστο­ρι­κό πεπρω­μέ­νο, την κατα­στρο­φή της…

Η τάξη βασι­λεύ­ει στο Βερο­λί­νο!” Ηλί­θιοι δήμιοι! Η “τάξη” σας είναι χτι­σμέ­νη πάνω στην άμμο. Αύριο η επα­νά­στα­ση θα υψω­θεί ξανά και βρο­ντώ­ντας τα όπλα της με τις σάλ­πιγ­γες να αντη­χούν θα αναγ­γεί­λει προ­κα­λώ­ντας σας τρόμο:

Ich war, ich bin, ich werde sein!

ΗΜΟΥΝ, ΕΙΜΑΙ, ΘΑ ΕΙΜΑΙ!» (Ρ. Λούξεμπουργκ).

 

Ν. Μπε­λο­γιάν­νης Ν. Πλου­μπί­δης – Στο σπί­τι των ηρώων

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο