Ήταν μεσά­νυ­χτα (23:48) 29η Ιου­νί­ου 2009, όταν η εμπο­ρευ­μα­τι­κή αμα­ξο­στοι­χία της Trenitalia εκτρο­χιά­στη­κε μέσα στο σταθ­μό της ιτα­λι­κής κωμό­πο­λης Βια­ρέ­τζο (Viareggio, 20 km –Β της Πίζας, 80km ΒΔ της Φλω­ρε­ντί­ας) πέφτο­ντας σε μια δεξα­με­νή υγρα­ε­ρί­ου GPL.
Και επα­κο­λού­θη­σε η «κόλα­ση του Δάντη», με 32 νεκρούς και εκα­τό τραυ­μα­τί­ες, ενώ από απλή τύχη απο­φεύ­χθη­καν τα χει­ρό­τε­ρα αφού σε μερι­κές εκα­το­ντά­δες μέτρα βρί­σκε­ται το κτή­ριο επι­βα­τών και γύρω υπάρ­χουν πυκνο­κα­τοι­κη­μέ­νες περιοχές.

Τα αστι­κά ΜΜΕ –τότε και μέχρι σήμε­ρα, το ονο­μά­ζουν «λυπη­ρό ατύ­χη­μα», ο λαός το είπε από την πρώ­τη στιγ­μή “strage” = σφα­γή, την ίδια ονο­μα­σία που έδω­σε στις 12-Δεκ-1969 (Η σφα­γή στην Piazza Fontana) «ένας βρυ­χηθ­μός και μετά κόλα­ση»
Υπήρ­ξε τότε η αρχή επε­ξερ­γα­σμέ­νου στις λεπτο­μέ­ρειες πολι­τι­κού σχε­δί­ου ενός νέου μείγ­μα­τος αστι­κής δια­χεί­ρι­σης που αλλά­ζει άρδην το πολι­τι­κό σκη­νι­κό ‑όχι μόνο στην Ιτα­λία, αλλά και σ’ όλη την Ευρώ­πη, όπου φασί­στες και παρα­κρα­τι­κοί, μυστι­κές υπη­ρε­σί­ες, «στο­ές» και «στα­γο­νί­δια» δια­πλέ­κο­νται με το επί­ση­μο κρά­τος, ενώ το 1970 εμφα­νί­ζο­νται ‑σχε­δόν ταυ­τό­χρο­να, Rote Armee Fraktion (RAF) – Baader / Meinhof (ομά­δα Μπά­α­ντερ-Μάιν­χοφ) στη Γερ­μα­νία – και Brigate Rosse (ερυ­θρές ταξιαρ­χί­ες) στην Ιταλία.
Ο ευρω­κομ­μου­νι­σμός είναι στα σπάρ­γα­να, αλλά το PCI έχει ήδη δρο­μο­λο­γή­σει τον «ιτα­λι­κό δρό­μο για το σοσια­λι­σμό» και ξεκι­νά­ει να επε­ξερ­γά­ζε­ται το «compromesso storico», που στη συνέ­χεια θα απο­τε­λέ­σει την αρχή του τέλους του.

Τα 14 βαγό­νια, στο Viareggio είχαν τη δική τους ιστο­ρία, μετά τη διά­λυ­ση και ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση των ιτα­λι­κών σιδη­ρο­δρό­μων (Ferrovie dello Stato)
▪️ H locomotiva έλξης (κατα­σκευ­ής 2004), εγγε­γραμ­μέ­νη στην πολω­νι­κή σιδη­ρο­δρο­μι­κή εται­ρεία PKP, τσε­κα­ρι­σμέ­νη για το «καλώς έχει» από την Cima Riparazioni di Bozzolo (MN)
▪️ 13 από τα βαγό­νια ανή­καν στην Deutsche Bahn
▪️ Με πολ­λές δεξα­με­νές καυ­σί­μων ιδιο­κτη­σί­ας της αμε­ρι­κα­νι­κής πολυ­ε­θνι­κής GATX, η οποία
▪️ Μέσω της θυγα­τρι­κής KVG (μια αυστρια­κή εται­ρεία που ανή­κε στην GATX Rail) τα είχε εκμι­σθώ­σει στην FS Logistica (θυγα­τρι­κή των «κρα­τι­κών» σιδη­ρο­δρό­μων που έχει να κάνει με την εμπο­ρευ­μα­τι­κή δια­χεί­ρι­ση-υπη­ρε­σί­ες- αγα­θά) στην υπη­ρε­σία του πετρο­χη­μι­κού κολοσ­σού SARPOM.

Στην κηδεία (7 Ιουλίου στο στάδιο Torquato Bresciani) «δημοσία δαπάνη» (sic!!), πήραν μέρος κάπου 30.000 λαού, ενώ για τα θύματα –μουσουλμάνους, έγινε ισλαμική τελετή στο Μαρόκο.

Ένοχος κανένας!

Στο Ανώ­τα­το Δικα­στή­ριο, η υπό­θε­ση είχε ορι­στεί (και εξα­κο­λου­θεί σα τέτοια) ως «ανθρω­πο­κτο­νία 32 θυμά­των» (+τραυ­μα­τί­ες) αλλά επα­κο­λού­θη­σαν συνε­χείς από­πει­ρες (αντ)αναί­ρε­σης, που κρα­τούν μέχρι σήμερα.

ΣΣ |> Η αντα­ναί­ρε­ση είναι θεσμι­κός δικο­νο­μι­κός (…δικο­λα­βι­κός, θα λέγα­με) όρος της δικα­στι­κής εξου­σί­ας του αστι­κού κρά­τους, με μικρές παραλ­λα­γές από χώρα σε χώρα (τόσο στο ποι­νι­κό όσο και στο αστι­κό δίκαιο), το οποίο προ­βλέ­πει ενστά­σεις επί ενστά­σε­ων και νέες προ­θε­σμί­ες (εάν έχουν λήξει οι κύριες) με αίτη­μα και τρο­πο­ποί­η­ση ποι­νής (αν υπάρ­χει) –βλ στα καθ’ ημάς την περί­πτω­ση Ricomex.
Ο θεσμός ιστο­ρι­κά το ρωμαϊ­κό και ανά­λο­γα με τα νομι­κά συστή­μα­τα και τις ιστο­ρι­κές περιό­δους, ο δικα­στής στον οποίο υπο­βάλ­λε­ται μπο­ρεί να είναι έκφρα­ση του κυρί­αρ­χου λαού (provocatio ad populum), ή ενός ειδι­κού δικα­στη­ρί­ου που έχει συστα­θεί για αυτό το καθή­κον (συνή­θως το εφετείο).

Μετά τη νέα παρα­πο­μπή στις καλέν­δες, σκη­νές από­γνω­σης μετα­ξύ των συγ­γε­νών των 32 θυμά­των, πολ­λοί από αυτούς κατέρ­ρευ­σαν, άλλοι φώνα­ζαν «να πάμε να κατα­λά­βου­μες το Κοι­νο­βού­λιο» …πολ­λά χρό­νια κάνα­με τους καλούς, τώρα ήρθε η ώρα να ουρ­λιά­ζου­με », λέει η Luciana Beretti, με  δύο από τα 32 θύμα­τα μέλη της οικογένειας.
Ο γιος μου που τώρα τον σκε­πά­ζει ένα κρύο μάρ­μα­ρο κοι­μό­ταν στο σπί­τι ‑μια σφα­γή όπως αυτή στο Viareggio δεν μπο­ρεί να μεί­νει ατιμώρητη.

Βέβαια «ξεσπά­θω­σαν» και οι αστοί πολιτικοί:
Να απο­δο­θεί δικαιο­σύ­νη! Δήλω­σε με tweets ο επι­κε­φα­λής του Pd στη Γερου­σία Andrea Marcucci,
«Σε μια πολι­τι­σμέ­νη χώρα δεν μπο­ρεί ο φρι­κτός θάνα­τος 32 ατό­μων να παρα­μέ­νει χωρίς ένο­χο και ο νόμος να εμπο­δί­ζει την εξα­κρί­βω­ση των ευθυ­νών εκεί­νων που έπρε­πε να επα­γρυ­πνούν και θα μπο­ρού­σαν να απο­τρέ­ψουν τη σφαγή.
Συμ­με­τέ­χω ενερ­γά στον ανα­ζω­ο­γο­νη­τι­κό πόνο των οικο­γε­νειών που δε βρή­καν ελπί­δα για δικαιοσύνη.
Και ο υφυ­πουρ­γός Υπο­δο­μών & Μετα­φο­ρών Roberto Traversi (M5s).
«Κατά τη διάρ­κεια της επε­τεί­ου της 29ης Ιου­νί­ου, ανα­νε­ώ­σα­με μια υπό­σχε­ση στις οικο­γέ­νειες — τα δάκρυα και οι ουλές τους δεν θα μεί­νουν μάταιες, ήρθε η ώρα για αυτήν τη χώρα να απο­κτή­σει έναν νέο νόμο για την ασφά­λεια στο χώρο εργα­σί­ας, που θα δώσει δυνα­τό­τη­τα να εντο­πί­ζο­νται οι ένο­χοι σε τρα­γω­δί­ες όπως αυτή στο Viareggio»
Ο «ωραί­ος» επι­κε­φα­λής της Lega Matteo Salvini γρά­φει στο facebook:
«Ντρο­πή! 32 θάνα­τοι χωρίς δικαιο­σύ­νη για πάρα πολ­λά χρό­νια, μια μεγά­λη αγκα­λιά στις οικο­γέ­νειες και σε ολό­κλη­ρη την κοι­νό­τη­τα του Viareggio».

Μόνο το ΚΚ Ιτα­λί­ας έβα­λε τα χέρια επί των τύπων των ήλων (και η USB “στο ύψος της”):

Πανό της USB

Μακε­λειό του Viareggio. Υπάρ­χουν οι δίκαιες μάχες για τρα­γω­δί­ες ανή­κου­στης βαρύ­τη­τας, όπως πχ. και για τα θύμα­τα της γέφυ­ρας Μορά­ντι (Morandi).
Δυστυ­χώς η αδι­κία από μια εξου­σία αδύ­να­μη απέ­να­ντι στους δυνα­τούς και πανί­σχυ­ρη απέ­να­ντι στους αδύ­να­μους συνε­χί­ζε­ται.
Σήμε­ρα, μαζί με τους συγ­γε­νείς των θυμά­των και τους εργα­ζό­με­νους των σιδη­ρο­δρό­μων που δια­δή­λω­σαν εξορ­γι­σμέ­νοι μπρο­στά στο Ανώ­τα­το Δικα­στή­ριο, προ­σθέ­του­με τη δική μας μαχη­τι­κή αλλη­λεγ­γύη.
Κρά­τος δικαί­ου δεν υπάρ­χει, μένει μόνο η ακα­τά­λυ­τη ταξι­κή πάλη.