ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ

Η Ευρωπαϊκή Κομμουνιστική Πρωτοβουλία, που συγκροτήθηκε πριν από 6 χρόνια και αποτελεί μια περιφερειακή μορφή συντονισμού 30 Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων της Ευρώπης, εξέτασε πρόσφατα σε Ολομέλειά της τα πεπραγμένα της δράσης της καθώς και τα καθήκοντα που προκύπτουν για το 2020. Παρουσιάζουμε σήμερα εκτενή αποσπάσματα της εισήγησης, που παρουσίασε ο Γιώργος Μαρίνος, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.

Παλιό­τε­ρη αφί­σα που κυκλο­φό­ρη­σε η «Πρω­το­βου­λία»

Στα έξι χρό­νια ζωής και δρά­σης της Ευρω­παϊ­κής Κομ­μου­νι­στι­κής Πρω­το­βου­λί­ας (ΕΚΠ) επι­βε­βαιώ­θη­κε η ανα­γκαιό­τη­τα της ίδρυ­σής της ως Πρω­το­βου­λί­ας για τη Μελέ­τη, την Επε­ξερ­γα­σία Ευρω­παϊ­κών Θεμά­των και το Συντο­νι­σμό της Δράσης.

Η «Πρω­το­βου­λία», με τις κοι­νές της παρεμ­βά­σεις και τη δρά­ση που ανα­πτύσ­σουν τα Κομ­μου­νι­στι­κά και Εργα­τι­κά Κόμ­μα­τα που συμ­με­τέ­χουν σ’ αυτή, στά­θη­κε στο πλευ­ρό της εργα­τι­κής τάξης και των λαϊ­κών στρω­μά­των αλλά και της νεο­λαί­ας των χωρών μας, ανέ­δει­ξε σημα­ντι­κά προ­βλή­μα­τα που βασα­νί­ζουν τους ανθρώ­πους της δου­λειάς και πρό­βα­λε αιτή­μα­τα που αφο­ρούν τις δικές τους ανάγκες.

Οι παρεμ­βά­σεις της αφο­ρούν το δικαί­ω­μα στη μόνι­μη και στα­θε­ρή εργα­σία, ενά­ντια στη μάστι­γα της ανερ­γί­ας και τις ελα­στι­κές μορ­φές απα­σχό­λη­σης, για απο­κλει­στι­κά δημό­σια δωρε­άν Υγεία, Πρό­νοια και Παι­δεία, για τα εργα­τι­κά δικαιώ­μα­τα στους εργα­σια­κούς χώρους, τα πολι­τι­κά και συν­δι­κα­λι­στι­κά δικαιώ­μα­τα, το δικαί­ω­μα της απερ­γί­ας, κατά της κρα­τι­κής και εργο­δο­τι­κής καταστολής.

Τα κόμ­μα­τα που συμ­με­τέ­χουν στην «Πρω­το­βου­λία» κατέ­γρα­ψαν σημα­ντι­κή δρά­ση κατά των ιμπε­ρια­λι­στι­κών πολέ­μων και παρεμ­βά­σε­ων, απο­κά­λυ­ψαν την ουσία των ενδοϊ­μπε­ρια­λι­στι­κών αντα­γω­νι­σμών για το μοί­ρα­σμα των αγο­ρών και τον έλεγ­χο των πλου­το­πα­ρα­γω­γι­κών πηγών.

Η ΕΚΠ συγκρού­ε­ται με τον αντι­κομ­μου­νι­σμό, τις διώ­ξεις κατά Κομ­μου­νι­στι­κών Κομ­μά­των, την απα­γό­ρευ­ση της δρά­σης τους και των συμ­βό­λων τους, της κομ­μου­νι­στι­κής ιδε­ο­λο­γί­ας, όπως γίνε­ται στις χώρες της Βαλ­τι­κής, της Κεντρι­κής και Ανα­το­λι­κής Ευρώ­πης στις πρώ­ην σοσια­λι­στι­κές χώρες.

Η ΕΚΠ ανέ­δει­ξε και τίμη­σε ιστο­ρι­κές επε­τεί­ους του Διε­θνούς Κομ­μου­νι­στι­κού Κινή­μα­τος, της Ιστο­ρί­ας των Κομ­μου­νι­στι­κών Κομ­μά­των, υπε­ρα­σπί­στη­κε τις κατα­κτή­σεις και τα επι­τεύγ­μα­τα του σοσια­λι­σμού που οικο­δο­μή­θη­κε τον 20ό αιώ­να, τη σοσια­λι­στι­κή οικο­δό­μη­ση στη Σοβιε­τι­κή Ενω­ση και τις άλλες χώρες και αντι­πα­ρα­τέ­θη­κε απο­φα­σι­στι­κά με τη συστη­μα­τι­κή προ­σπά­θεια συκο­φά­ντη­σης που κατα­βάλ­λουν συστη­μα­τι­κά η ΕΕ και άλλοι καπι­τα­λι­στι­κοί μηχανισμοί.

Στην πρά­ξη επι­βε­βαιώ­νε­ται πως η αντε­πα­νά­στα­ση και η ανα­τρο­πή του σοσια­λι­σμού απο­τε­λεί ιστο­ρι­κό πισω­γύ­ρι­σμα κατά της παγκό­σμιας εργα­τι­κής τάξης, κατά των λαών και αυτό το συμπέ­ρα­σμα εξά­γε­ται μέσα από την πεί­ρα που βιώ­νουν οι λαοί από την καπι­τα­λι­στι­κή βαρβαρότητα.

Οι κομ­μου­νι­στές δεν ωραιο­ποιούν τη σοσια­λι­στι­κή οικο­δό­μη­ση, μελε­τούν τα προ­βλή­μα­τα και τις αδυ­να­μί­ες που παρα­τη­ρή­θη­καν, τις πολι­τι­κές — ιδε­ο­λο­γι­κές παρεκ­κλί­σεις από τις νομο­τέ­λειες της σοσια­λι­στι­κής οικο­δό­μη­σης, τη διά­βρω­ση από τον οπορ­του­νι­σμό, στο περι­βάλ­λον της ανα­μέ­τρη­σης σοσια­λι­σμού — καπιταλισμού.

Το χαρα­κτη­ρι­στι­κό στοι­χείο των τοπο­θε­τή­σε­ων της Ευρω­παϊ­κής Κομ­μου­νι­στι­κής Πρω­το­βου­λί­ας είναι η αντι­πα­ρά­θε­ση με το εκμε­ταλ­λευ­τι­κό καπι­τα­λι­στι­κό σύστη­μα που είναι η αιτία για τα βάσα­να των λαών, για τους πολέ­μους, τη φτώ­χεια, την ανερ­γία, την κατάρ­γη­ση κατα­κτή­σε­ων, την προ­σφυ­γιά και τη μετανάστευση.

Το χαρα­κτη­ρι­στι­κό στοι­χείο των τοπο­θε­τή­σε­ών της είναι η σύγκρου­ση με το ΝΑΤΟ, που είναι το οπλι­σμέ­νο χέρι του ευρω­α­τλα­ντι­κού ιμπε­ρια­λι­σμού, και την Ευρω­παϊ­κή Ενω­ση, τη δια­κρα­τι­κή ένω­ση των μονοπωλίων.

Να δυναμώσουν οι προσπάθειες για την ιδεολογικοπολιτική ενότητα του κομμουνιστικού κινήματος

Η πεί­ρα που συγκε­ντρώ­θη­κε αυτά τα χρό­νια μπαί­νει στην υπη­ρε­σία της ενί­σχυ­σης της δρά­σης της «Πρω­το­βου­λί­ας» και της ταξι­κής πάλης, για να δυνα­μώ­σουν οι προ­σπά­θειες για την ιδε­ο­λο­γι­κο­πο­λι­τι­κή ενό­τη­τα του κομ­μου­νι­στι­κού κινή­μα­τος, για να γίνει πιο ικα­νό στην αντι­πα­ρά­θε­ση με το εκμε­ταλ­λευ­τι­κό σύστη­μα, το κεφά­λαιο και τα κόμ­μα­τά του, με την αντι­λαϊ­κή πολι­τι­κή σε κάθε χώρα.

Η εργα­τι­κή τάξη πλή­ρω­σε ακρι­βά τη συγ­χρο­νι­σμέ­νη διε­θνή καπι­τα­λι­στι­κή κρί­ση που εκδη­λώ­θη­κε από το 2008 και αντι­με­τώ­πι­σε την ολο­μέ­τω­πη επί­θε­ση του κεφα­λαί­ου και των κυβερ­νή­σε­ων που δια­χει­ρί­ζο­νται τα συμ­φέ­ρο­ντά του.

Οι συνέ­πειες είναι βαριές. Αυξή­θη­κε η ανερ­γία και καταρ­γή­θη­καν εργα­σια­κά και ασφα­λι­στι­κά δικαιώ­μα­τα, μειώ­θη­καν οι μισθοί και οι συντά­ξεις, εμπο­ρευ­μα­το­ποι­ή­θη­καν παρα­πέ­ρα η Υγεία, η Πρό­νοια, η Παι­δεία, δυνά­μω­σε η κατα­στο­λή κατά των λαϊ­κών αγώνων.

Το καπι­τα­λι­στι­κό σύστη­μα πάσχει από αξε­πέ­ρα­στες αντι­φά­σεις. Η όξυν­ση της βασι­κής αντί­θε­σης, της αντί­θε­σης ανά­με­σα στον κοι­νω­νι­κό χαρα­κτή­ρα της παρα­γω­γής και της εργα­σί­ας και στην καπι­τα­λι­στι­κή ιδιο­ποί­η­ση των απο­τε­λε­σμά­των τους και η καπι­τα­λι­στι­κή αναρ­χία γεν­νούν τις καπι­τα­λι­στι­κές κρί­σεις, κρί­σεις υπερ­συσ­σώ­ρευ­σης κεφα­λαί­ου, όπως αυτή που ζήσα­με την περα­σμέ­νη δεκαετία.

Από το 2016 σημειώ­νε­ται ασθε­νι­κή καπι­τα­λι­στι­κή ανά­πτυ­ξη και τα επι­τε­λεία του συστή­μα­τος ανη­συ­χούν για την εκδή­λω­ση νέας κρί­σης. Οι εξε­λί­ξεις προει­δο­ποιούν. Τόσο η οικο­νο­μία της Ευρω­παϊ­κής Ενω­σης και της Ευρω­ζώ­νης όσο και η οικο­νο­μία στις ΗΠΑ και την Κίνα χαρα­κτη­ρί­ζο­νται από επιβράδυνση.

Επι­δρούν η πολι­τι­κή του προ­στα­τευ­τι­σμού που ακο­λου­θεί το αμε­ρι­κα­νι­κό επι­τε­λείο, ο οικο­νο­μι­κός πόλε­μος ανά­με­σα στις ΗΠΑ, την ΕΕ και στην Κίνα, οι δασμοί που επι­βάλ­λο­νται σε ευρύ φάσμα εμπο­ρευ­μά­των. Στην ημε­ρή­σια διά­τα­ξη βρί­σκο­νται αντι­πα­ρα­θέ­σεις για την 4η βιο­μη­χα­νι­κή επα­νά­στα­ση, για τα δίκτυα G5, την κλι­μα­τι­κή αλλα­γή. Τα αστι­κά επι­τε­λεία ανη­συ­χούν για την κατά­στα­ση που δια­μορ­φώ­νε­ται με την απο­χώ­ρη­ση της Βρε­τα­νί­ας από την ΕΕ, το Brexit.

Γνω­ρί­ζου­με πως η καπι­τα­λι­στι­κή ανά­πτυ­ξη κινεί­ται με κρι­τή­ριο το κέρ­δος, ποτέ και που­θε­νά δεν είναι δίκαιη αλλά άδι­κη και εκμε­ταλ­λευ­τι­κή. Η πρά­ξη απο­δει­κνύ­ει πως η καπι­τα­λι­στι­κή οικο­νο­μία στη φάση της ανό­δου δια­μορ­φώ­νει τους όρους για νέα κρίση.

Προ­ε­τοι­μα­ζό­μα­στε κατάλ­λη­λα για κάθε ενδε­χό­με­νο και κατα­βάλ­λου­με μεγά­λες προ­σπά­θειες για την ενη­μέ­ρω­ση των εργα­ζο­μέ­νων, για την ανά­πτυ­ξη της εργα­τι­κής, λαϊ­κής πάλης. Απο­κα­λύ­πτου­με τον ταξι­κό χαρα­κτή­ρα της λεγό­με­νης «Πρά­σι­νης Οικο­νο­μί­ας» που δια­φη­μί­ζουν τα καπι­τα­λι­στι­κά επι­τε­λεία και του «Πρά­σι­νου Ταμεί­ου» που δημιουρ­γεί η ΕΕ, για τη στή­ρι­ξη των μεγά­λων οικο­νο­μι­κών ομί­λων που λυμαί­νο­νται το χώρο των Ανα­νε­ώ­σι­μων Πηγών Ενέρ­γειας (ΑΠΕ).

Οξύνονται οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί

Οι ιμπε­ρια­λι­στι­κοί αντα­γω­νι­σμοί απο­τε­λούν αιτία των πολέ­μων. Ο αμε­ρι­κα­νο­ΝΑ­ΤΟι­κός ιμπε­ρια­λι­σμός επε­κτεί­νει τη δρά­ση του, δημιουρ­γεί νέες στρα­τιω­τι­κές βάσεις στα Βαλ­κά­νια και σε άλλες περιοχές.

Οι απο­φά­σεις του ΝΑΤΟ στη Σύνο­δο Κορυ­φής στο Λον­δί­νο στις 3 — 4 Δεκέμ­βρη προ­σθέ­τουν νέα επι­θε­τι­κά στοι­χεία κατά των λαών. Ενι­σχύ­ουν τη στρα­τη­γι­κή της δημιουρ­γί­ας επί­γειων, αερο­πο­ρι­κών και ναυ­τι­κών δυνά­με­ων κρού­σης που θα παρεμ­βαί­νουν σε όλη την υδρό­γειο σε 30 μέρες (4 τρια­ντά­ρια), επι­τα­χύ­νουν τον εκσυγ­χρο­νι­σμό των πυρη­νι­κών εξο­πλι­σμών και συν­δυά­ζο­νται με την όξυν­ση του αντα­γω­νι­σμού με τη Ρωσία και την Κίνα.

Οι αντι­θέ­σεις στο εσω­τε­ρι­κό του ΝΑΤΟ εκφρά­ζουν ανα­ζη­τή­σεις ισχυ­ρών καπι­τα­λι­στι­κών κρα­τών, όπως η Γαλ­λία, σε κατεύ­θυν­ση ενί­σχυ­σης του αυτό­νο­μου ιμπε­ρια­λι­στι­κού ρόλου της ΕΕ, η οποία με τη Μόνι­μη Διαρ­θρω­μέ­νη Συνερ­γα­σία (PESCO), τον Ευρω­παϊ­κό Οργα­νι­σμό και το Ταμείο Αμυ­νας, την Ετή­σια Αμυ­ντι­κή Θεώ­ρη­ση — Card, δια­μορ­φώ­νει τις βάσεις για τη δημιουρ­γία Ευρω­στρα­τού στην υπη­ρε­σία των ευρω­παϊ­κών μονο­πω­λί­ων, σε συνερ­γα­σία με το ΝΑΤΟ και υπο­λο­γί­ζο­ντας την απο­χώ­ρη­ση της Βρε­τα­νί­ας, μιας πολι­τι­κής — στρα­τιω­τι­κής δύνα­μης, από την ΕΕ.

Η Ρωσία αντι­δρά, ενι­σχύ­ει το πολε­μι­κό της οπλο­στά­σιο, τρο­φο­δο­τεί­ται ένας φαύ­λος κύκλος αντι­πα­ρα­θέ­σε­ων για τα πυρη­νι­κά όπλα και τον εκσυγ­χρο­νι­σμό τους, μετά την απο­χώ­ρη­ση των ΗΠΑ από τη συμ­φω­νία για τον έλεγ­χο των πυρη­νι­κών μέσου βεληνεκούς.

Η Κίνα δυνα­μώ­νει τη στρα­τιω­τι­κή της παρου­σία και παράλ­λη­λα τα κινε­ζι­κά μονο­πώ­λια ανα­ζη­τούν νέες πηγές κερ­δο­φο­ρί­ας και γεω­στρα­τη­γι­κά οφέ­λη μέσα από τον «Νέο Δρό­μο του Μετα­ξιού», με επεν­δύ­σεις δισε­κα­τομ­μυ­ρί­ων δολα­ρί­ων. Βάζουν γερές οικο­νο­μι­κές βάσεις, όπως γίνε­ται στην Ελλά­δα με το μονο­πώ­λιο της COSCO που ελέγ­χει το κεντρι­κό λιμά­νι της χώρας, το λιμά­νι του Πει­ραιά και ο κινε­ζι­κός σχε­δια­σμός επε­κτεί­νε­ται σε δεκά­δες χώρες στην υδρόγειο.

Ο πόλε­μος στη Συρία συνε­χί­ζε­ται και περι­πλέ­κε­ται μετά την τρί­τη εισβο­λή της Τουρ­κί­ας που έγι­νε με την κάλυ­ψη των ΗΠΑ και την ανο­χή της Ρωσί­ας. Η ήττα των τζι­χα­ντι­στών δεν οδή­γη­σε στον τερ­μα­τι­σμό του πολέ­μου, η χώρα δια­με­λί­ζε­ται. Παρά το γεγο­νός πως οι ΗΠΑ ανα­κοι­νώ­νουν την απο­χώ­ρη­ση των στρα­τευ­μά­των τους δια­τη­ρούν ισχυ­ρή βάση στη Συρία και στρα­τεύ­μα­τα μετα­φέ­ρο­νται στο Ιράκ. Η Ρωσία δια­τη­ρεί τις δικές της βάσεις στη Συρία και ενι­σχύ­ει την παρου­σία της στην περιο­χή. Το Ισρα­ήλ οργα­νώ­νει επι­θέ­σεις στο συρια­κό έδα­φος με το πρό­σχη­μα αντι­με­τώ­πι­σης ιρα­νι­κών δυνά­με­ων και της «Χεζ­μπο­λάχ» που έχουν τους δικούς τους σχεδιασμούς.

Τερά­στια ιμπε­ρια­λι­στι­κά συμ­φέ­ρο­ντα για τον έλεγ­χο των πλου­το­πα­ρα­γω­γι­κών πηγών βρί­σκο­νται πίσω από τον πόλε­μο στη Λιβύη αλλά και στην Υεμέ­νη με πρω­τα­γω­νι­στή τη Σαου­δι­κή Αρα­βία που στη­ρί­ζε­ται από τις ΗΠΑ. Στον Περ­σι­κό Κόλ­πο η κατά­στα­ση εγκυ­μο­νεί μεγά­λους πολε­μι­κούς κιν­δύ­νους. Οι ΗΠΑ και η ΕΕ συγκε­ντρώ­νουν στρα­τιω­τι­κές δυνά­μεις για τον έλεγ­χο αυτής της στρα­τη­γι­κής σημα­σί­ας περιο­χής, δυνα­μώ­νουν οι απει­λές των Αμε­ρι­κα­νών κατά του Ιράν.

Η κατά­στα­ση στην Ουκρα­νία είναι πολύ επι­κίν­δυ­νη. Συνε­χί­ζο­νται η αντι­λαϊ­κή πολι­τι­κή του αντι­δρα­στι­κού καθε­στώ­τος κατά των εργα­ζο­μέ­νων και οι διώ­ξεις κατά των κομ­μου­νι­στών αλλά και η επι­θε­τι­κό­τη­τα στην Ανα­το­λι­κή Ουκρα­νία κατά του λαού του Ντονμπάς.

Συνε­χί­ζε­ται η ισραη­λι­νή κατο­χή στην Παλαι­στί­νη. Η παρέμ­βα­ση των ΗΠΑ στην περιο­χή ενι­σχύ­ει την ισραη­λι­νή επι­θε­τι­κό­τη­τα. Μετά την προ­κλη­τι­κή ανα­γνώ­ρι­ση της Ιερου­σα­λήμ ως πρω­τεύ­ου­σας του Ισρα­ήλ, πρό­σφα­τα οι ΗΠΑ νομι­μο­ποί­η­σαν τους εποι­κι­σμούς ενώ η αμε­ρι­κα­νι­κή «Συμ­φω­νία του Αιώ­να», όπως απο­κα­λεί­ται, όχι μόνο δεν δίνει λύση προς όφε­λος του Παλαι­στι­νια­κού λαού και των άλλων λαών της περιο­χής αλλά θωρα­κί­ζει παρα­πέ­ρα την ισραη­λι­νή κατο­χή και επιθετικότητα.

Δια­τη­ρεί­ται η κατο­χή στην Κύπρο, κατα­πα­τού­νται κυριαρ­χι­κά δικαιώ­μα­τα του νησιού και εντεί­νο­νται οι διεκ­δι­κή­σεις της τουρ­κι­κής αστι­κής τάξης στην Ανα­το­λι­κή Μεσό­γειο και το Αιγαίο. Ο αντα­γω­νι­σμός των αστι­κών τάξε­ων οξύ­νε­ται και είναι σε βάρος του ελλη­νι­κού και του τουρ­κι­κού λαού.

Από παντού αναδεικνύονται
η αναγκαιότητα και η επικαιρότητα του σοσιαλισμού

Τα παρα­πά­νω γεγο­νό­τα είναι μέρος της μεγά­λης εικό­νας και τονί­ζουν πως το ιμπε­ρια­λι­στι­κό σύστη­μα, τα καπι­τα­λι­στι­κά κρά­τη που το συγκρο­τούν και οι δια­κρα­τι­κές ενώ­σεις του κεφα­λαί­ου όχι μόνο δεν μπο­ρούν να υπη­ρε­τή­σουν την ειρή­νη και την ασφά­λεια των λαών αλλά ευθύ­νο­νται για τους πολέ­μους και τη δυστυ­χία που προκαλούν.

Ευθύ­νο­νται για τα κύμα­τα των ξερι­ζω­μέ­νων, των προ­σφύ­γων και των μετα­να­στών που ανα­ζη­τούν στον ήλιο μοί­ρα, αντι­με­τω­πί­ζουν την κατα­στο­λή και ζού­νε σε άθλιες συν­θή­κες σε πολ­λές χώρες.

Οι κομ­μου­νι­στές καθο­ρί­ζουν τη στά­ση τους με δοκι­μα­σμέ­νες αρχές. Παλεύ­ουν ενά­ντια στους ιμπε­ρια­λι­στι­κούς πολέ­μους και επεμ­βά­σεις, κατα­πο­λε­μούν αστι­κές και οπορ­του­νι­στι­κές θέσεις που στο όνο­μα της εθνι­κής ενό­τη­τας καλούν τους λαούς σε υπο­τα­γή, κάτω από τη σημαία των αστι­κών τάξε­ων και των ιμπε­ρια­λι­στι­κών ενώσεων.

Οι κομ­μου­νι­στές συγκρού­ο­νται με τον εθνι­κι­σμό και τον κοσμο­πο­λι­τι­σμό του κεφα­λαί­ου, με την ξενο­φο­βία και το ρατσι­σμό, συγκρού­ο­νται με το φασι­σμό και εκφρά­ζουν τη διε­θνι­στι­κή τους αλλη­λεγ­γύη στους λαούς, στέ­κο­νται στο πλευ­ρό των προ­σφύ­γων και των μεταναστών.

Οι κομ­μου­νι­στές αγω­νί­ζο­νται για να ξερι­ζω­θούν οι αιτί­ες που γεν­νούν τους πολέ­μους, τις τρα­γω­δί­ες κατά των λαών.

Η Ευρω­παϊ­κή Κομ­μου­νι­στι­κή Πρω­το­βου­λία επι­ση­μαί­νει πως σε όλες τις περιο­χές της υδρο­γεί­ου ανα­δει­κνύ­ο­νται η ανα­γκαιό­τη­τα και η επι­και­ρό­τη­τα του σοσια­λι­σμού, της εργα­τι­κής εξου­σί­ας, της κοι­νω­νι­κο­ποί­η­σης των μέσων παρα­γω­γής και του κεντρι­κού σχε­δια­σμού, της ανα­τρο­πής της καπι­τα­λι­στι­κής βαρ­βα­ρό­τη­τας. Αυτός ο στό­χος θα δίνει δύνα­μη στην ταξι­κή πάλη και θα κάνει πιο απο­τε­λε­σμα­τι­κούς τους λαϊ­κούς αγώνες.

Η Ευρω­παϊ­κή Κομ­μου­νι­στι­κή Πρω­το­βου­λία εκφρά­ζει την αλλη­λεγ­γύη της στην πάλη των λαών της Λατι­νι­κής Αμε­ρι­κής, στη­ρί­ζει την Κου­βα­νι­κή Επα­νά­στα­ση και εκφρά­ζει στα­θε­ρά τη διε­θνι­στι­κή της αλλη­λεγ­γύη στο ΚΚ και το λαό της Κού­βας που βιώ­νει τις συνέ­πειες του απο­κλει­σμού που έχουν επι­βά­λει για δεκα­ε­τί­ες ο αμε­ρι­κα­νι­κός ιμπε­ρια­λι­σμός και οι σύμ­μα­χοί του. Για άλλη μια φορά απαι­τού­με την κατάρ­γη­ση του απο­κλει­σμού και τονί­ζου­με πως οι εξε­λί­ξεις σε κάθε χώρα είναι υπό­θε­ση του λαού της και της θέλη­σής του να ανοί­γει τους δρό­μους που αντι­στοι­χούν στα δικά του συμφέροντα.

Πλούσιος απολογισμός παρεμβάσεων για σημαντικά ζητήματα

Το διά­στη­μα που πέρα­σε από την προη­γού­με­νη Συνά­ντη­ση της Ευρω­παϊ­κής Κομ­μου­νι­στι­κής Πρω­το­βου­λί­ας, το Νοέμ­βρη του 2018, συγκε­ντρώ­θη­κε η προ­σο­χή μας σε σημα­ντι­κά ζητήματα.

• Πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­καν πολ­λές εκδη­λώ­σεις των ΚΚ προς τιμήν των 100 χρό­νων της Κομ­μου­νι­στι­κής Διε­θνούς (ΚΔ) και οργα­νώ­θη­κε η πολύ σημα­ντι­κή εκδή­λω­ση στην Κων­στα­ντι­νού­πο­λη με ευθύ­νη του ΚΚ Τουρ­κί­ας όπου τα κόμ­μα­τα της «Πρω­το­βου­λί­ας» ανέ­πτυ­ξαν ενδια­φέ­ρου­σες πλευ­ρές του κύριου θέμα­τος που ήταν: «Πάλη για τον κομ­μου­νι­σμό: 100 χρό­νια πολι­τι­κής κληρονομιάς».
• Για τα 100 χρό­νια της ΚΔ πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­καν επί­σης σημα­ντι­κή συνά­ντη­ση στη Μόσχα με ευθύ­νη του Κομ­μου­νι­στι­κού Εργα­τι­κού Κόμ­μα­τος Ρωσί­ας, εκδη­λώ­σεις του ΚΚΕ και άλλων κομμάτων.

Εγιναν σημαντικές παρεμβάσεις

• Ενά­ντια στον αντι­κομ­μου­νι­σμό και τις διώ­ξεις του ΚΚ στην Πολωνία.
• Ενά­ντια στους ιμπε­ρια­λι­στι­κούς πολέ­μους, για τα 20 χρό­νια του ευρω­ΝΑ­ΤΟι­κού πολέ­μου κατά της Ομο­σπον­δια­κής Δημο­κρα­τί­ας της Γιου­γκο­σλα­βί­ας, τα 70 χρό­νια του ΝΑΤΟ και την κατα­δί­κη των εγκλη­μά­των του, για το ξήλω­μα των αμε­ρι­κα­νο­ΝΑ­ΤΟι­κών στρα­τιω­τι­κών βάσεων.
• Εκφρά­στη­κε η διε­θνι­στι­κή αλλη­λεγ­γύη στο λαό και το ΚΚ Βενεζουέλας.
• Εγι­ναν παρεμ­βά­σεις και ανα­πτύ­χθη­κε δρά­ση για την Εργα­τι­κή Πρω­το­μα­γιά, για το δικαί­ω­μα στη μόρ­φω­ση, για τη Μεγά­λη Αντι­φα­σι­στι­κή Νίκη των Λαών.
• Δύο ΚΚ που συμ­με­τέ­χουν στην Ευρω­παϊ­κή Κομ­μου­νι­στι­κή Πρω­το­βου­λία, το ΚΚ Τουρ­κί­ας και το ΚΚ Ελλά­δας, ανέ­λα­βαν από κοι­νού και συν­διορ­γά­νω­σαν με επι­τυ­χία την 21η Διε­θνή Συνά­ντη­ση Κομ­μου­νι­στι­κών και Εργα­τι­κών Κομ­μά­των στη Σμύρ­νη της Τουρ­κί­ας με τη συμ­με­το­χή 74 ΚΚ από 60 χώρες.
• Εκφρά­στη­κε η στή­ρι­ξη στα ΚΚ που έδω­σαν τη μάχη των ευρω­ε­κλο­γών, των βου­λευ­τι­κών και των τοπι­κών εκλο­γών ώστε οι κομ­μου­νι­στές να μπο­ρούν με κάθε μέσο να παλεύ­ουν από καλύ­τε­ρες θέσεις για τα συμ­φέ­ρο­ντα της εργα­τι­κής τάξης, των λαϊ­κών στρω­μά­των, να συγκρού­ο­νται με το κεφά­λαιο και την εξου­σία του, με τα αστι­κά κόμματα.

Στο σχε­δια­σμό της επό­με­νης περιό­δου περιλαμβάνονται:

• Κινη­το­ποι­ή­σεις, πολύ­μορ­φες εκδη­λώ­σεις κατά των ιμπε­ρια­λι­στι­κών πολέ­μων και επεμ­βά­σε­ων, πλα­τιά καμπά­νια για την απο­κά­λυ­ψη του δολο­φο­νι­κού ρόλου του ΝΑΤΟ και αγώ­νες για την απο­μά­κρυν­ση των ευρω­α­τλα­ντι­κών βάσε­ων, αλλη­λεγ­γύη στους πρό­σφυ­γες, στα θύμα­τα των πολέ­μων και της καπι­τα­λι­στι­κής εκμετάλλευσης.
• Πλα­τιά ενη­μέ­ρω­ση για τον ιμπε­ρια­λι­στι­κό χαρα­κτή­ρα της ΕΕ, αντι­πα­ρά­θε­ση με την προ­πα­γαν­δι­στι­κή καμπά­νια για τα 10 χρό­νια της Συν­θή­κης της Λισα­βό­νας και οργά­νω­ση της πάλης κατά της αντι­λαϊ­κής στρα­τη­γι­κής της ΕΕ.
• Εκδη­λώ­σεις ενά­ντια στον αντι­κομ­μου­νι­σμό και το επι­κίν­δυ­νο αντι­κομ­μου­νι­στι­κό ψήφι­σμα του Ευρω­κοι­νο­βου­λί­ου, στή­ρι­ξη των κομ­μου­νι­στών σε όλες τις χώρες όπου διώ­κο­νται τα ΚΚ, απα­γο­ρεύ­ε­ται η δρά­ση τους και τα κομ­μου­νι­στι­κά σύμβολα.
• Προ­ε­τοι­μα­ζό­μα­στε για την 8η Μάρ­τη, μέρα αγώ­να για τα δικαιώ­μα­τα των γυναι­κών, ετοι­μα­ζό­μα­στε για την Εργα­τι­κή Πρω­το­μα­γιά, μέρα πάλης και διε­θνι­στι­κής αλλη­λεγ­γύ­ης της εργα­τι­κής τάξης, στη­ρί­ζου­με τους αγώ­νες των εργα­ζο­μέ­νων σε κάθε χώρα.
• Τιμού­με με εκδη­λώ­σεις την 75η επέ­τειο της Μεγά­λης Αντι­φα­σι­στι­κής Νίκης των Λαών.
• Τιμού­με την 150ή επέ­τειο γέν­νη­σης του Λένιν και την 200ή επέ­τειο γέν­νη­σης του Ενγκελς.
• Συνε­χί­ζου­με την αλλη­λεγ­γύη μας στην Κού­βα και στους λαούς της Λατι­νι­κής Αμε­ρι­κής, την αλλη­λεγ­γύη μας στο λαό της Παλαι­στί­νης και σε όλους τους λαούς, δυνα­μώ­νου­με τον προ­λε­τα­ρια­κό διεθνισμό.

Η επα­να­στα­τι­κή ανα­συ­γκρό­τη­ση του Κομ­μου­νι­στι­κού Κινή­μα­τος είναι μεγά­λη υπό­θε­ση και ανα­λαμ­βά­νου­με τις δικές μας ευθύ­νες ώστε να δυνα­μώ­νουν τα μαρ­ξι­στι­κά — λενι­νι­στι­κά κόμ­μα­τα στον τόπο τους και να ενι­σχύ­ε­ται η κοι­νή πάλη. Να δένο­νται τα ΚΚ με την εργα­τι­κή τάξη και να κατα­κτούν νέες θέσεις και πρω­τα­γω­νι­στι­κό ρόλο στην ταξι­κή πάλη, να μπαί­νουν οι βάσεις για ενιαία επα­να­στα­τι­κή στρατηγική.

Προχωράμε στη βάση όσων έχουμε κατακτήσει

Η πεί­ρα αυτών των χρό­νων είναι πολύ­τι­μη και είναι ανα­γκαίο να την επε­ξερ­γα­στού­με, να εργα­στεί η Γραμ­μα­τεία της «Πρω­το­βου­λί­ας» σε πιο στα­θε­ρή βάση και να πυκνώ­σουν οι συνε­δριά­σεις της, να μας απα­σχο­λή­σει πιο πολύ η οργά­νω­ση θεμα­τι­κών εκδη­λώ­σε­ων σε διά­φο­ρες χώρες και να συζη­τη­θούν ουσια­στι­κά ζητή­μα­τα όπου υπάρ­χουν δια­φο­ρε­τι­κές προσεγγίσεις.

Η συζή­τη­ση αυτή θα βασι­στεί σε αυτά που έχου­με κατακτήσει.

• Την ανα­γνώ­ρι­ση πως η βάση της οργά­νω­σης, της λει­τουρ­γί­ας και της πάλης των ΚΚ είναι η κοσμο­θε­ω­ρία του μαρ­ξι­σμού — λενινισμού.
• Την αξιο­ποί­η­ση της πεί­ρας της Οκτω­βρια­νής Σοσια­λι­στι­κής Επανάστασης.
• Πως ο ιμπε­ρια­λι­σμός είναι ο μονο­πω­λια­κός καπι­τα­λι­σμός, ο καπι­τα­λι­σμός στο ανώ­τα­το, το τελευ­ταίο στά­διο, και η επο­χή μας είναι επο­χή περά­σμα­τος από τον καπι­τα­λι­σμό στο σοσιαλισμό.
• Ο σοσια­λι­σμός έχει αρχές, νομο­τέ­λειες: Την εργα­τι­κή εξου­σία, την κοι­νω­νι­κο­ποί­η­ση των μέσων παρα­γω­γής και του κεντρι­κού σχε­δια­σμού, απορ­ρί­πτο­ντας θέσεις πως μπο­ρεί να οικο­δο­μη­θεί σοσια­λι­σμός με «αγο­ρά», με τη δια­τή­ρη­ση καπι­τα­λι­στι­κών επι­χει­ρή­σε­ων και μηχανισμών.
• Τα ΚΚ απορ­ρί­πτουν τη στή­ρι­ξη ή συμ­με­το­χή σε αστι­κές κυβερ­νή­σεις, παλεύ­ο­ντας ενά­ντια τόσο στα φιλε­λεύ­θε­ρα όσο και στα σοσιαλ­δη­μο­κρα­τι­κά κόμ­μα­τα, σε κάθε είδους αστι­κές κυβερ­νή­σεις που υπη­ρε­τούν τα συμ­φέ­ρο­ντα των μονοπωλίων.
• Οι κομ­μου­νι­στές παλεύ­ουν ενά­ντια στο ΝΑΤΟ, στην ΕΕ, σε κάθε είδους ιμπε­ρια­λι­στι­κές συμ­μα­χί­ες και εντεί­νουν την προ­σπά­θεια για να μην εγκλω­βί­ζο­νται οι εργα­ζό­με­νοι κάτω από «ξένη σημαία», να υπε­ρα­σπί­ζο­νται τα δικά τους συμ­φέ­ρο­ντα σε σύγκρου­ση με τους εκμε­ταλ­λευ­τές τους.

Πηγή