Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Τα Σουηδικά στρατόπεδα συγκέντρωσης των κομμουνιστών

Γρά­φει ο Πάνος Αλε­πλιώ­της // 

Το 1939 άρχι­σαν οι Σου­η­δοί της κυβέρ­νη­σης Eθνι­κής Eνό­τη­τας όλα τα κόμ­μα­τα, πλην εκτός των ντό­πιων Λακε­δαι­μο­νί­ων του ΚΚ Σου­η­δί­ας, να χτί­ζουν στρα­τό­πε­δα συγκέ­ντρω­σης. Εκεί έβα­λαν τους Σου­η­δούς κομ­μου­νι­στές, τους κυνη­γη­μέ­νους από τους Ναζί πρό­σφυ­γες από την Χιτλε­ρι­κή Γερ­μα­νία, και άλλους αρι­στε­ρούς και αντιφασίστες.

Τους έντυ­σαν φαντά­ρους χωρίς όπλα φυσικά.

Κατα­σκευά­στη­καν 26 στρα­τό­πε­δα συγκέ­ντρω­σης στα σύνο­ρα με Νορ­βη­γία και Φιν­λαν­δία εκεί­νη την επο­χή και φυλα­γό­ταν από ένο­πλους στρατιωτικούς.

Μόλις θα έμπαι­νε ο Χίτλερ είχαν σκο­πό να δώσουν δώρο τους κομ­μου­νι­στές κρα­τού­με­νους για να εξευ­με­νί­σουν τους Ναζί!

Οι φυλα­κι­σμέ­νοι κατα­σκεύ­α­ζαν δρό­μους μέσα στα δάση που ξεκι­νού­σαν και έφτα­ναν στο που­θε­νά. Έσπα­γαν πέτρες, έσκα­βαν χαντά­κια, έχτι­ζαν αναχώματα.

Έσκα­ψαν τους ίδιους τους τάφους τους για να τους βρει έτοι­μους ο Χίτλερ, έτσι τους έλεγαν.

Το 1943 μετά το Στά­λιν­γκραντ άλλα­ξαν πλευ­ρό οι κυβερ­νώ­ντες δεξιοί και Σοσιαλ­δη­μο­κρά­τες, πήγαν με τους Εγγλέ­ζους, έκλει­σαν τα στρα­τό­πε­δα και έκα­ψαν όλα τα αρχεία. Κανείς δεν ξέρει πόσοι βρέ­θη­καν στα στρατόπεδα.

Μόνο οι προ­φο­ρι­κές μαρ­τυ­ρί­ες έμει­ναν και ήταν το θέμα ενός ντο­κι­μα­ντέρ που γυρί­στη­κε το 2003 αλλά η Σου­η­δι­κή τηλε­ό­ρα­ση αρνή­θη­κε να το προ­βάλ­λει μόλις είδαν οι υπεύ­θυ­νοι το περιε­χό­με­νο του δοκι­μα­στι­κού και στα­μά­τη­σε την περαι­τέ­ρω χρη­μα­το­δό­τη­ση. Προ­βλή­θη­κε τελι­κά το 2005.

Ο τίτλος ήταν «Η Αποκατάσταση».

sveg1

Η φωτο­γρα­φία που δημο­σί­ευ­σε η εφη­με­ρί­δα Aftonbladet είναι τρα­βηγ­μέ­νη έξω από τον Σταθ­μό όταν κατέ­βη­καν οι κρα­τού­με­νοι από το τραί­νο στην κωμό­πο­λη του Σβεγκ στον δρό­μο για το στρα­τό­πε­δο. Ακό­μη δεν ήξε­ραν τι τους περίμενε.

Έμει­νε και ένα τρα­γου­δά­κι που έγρα­ψε ο κρα­τού­με­νος Knut Olsson που το κεί­με­νό του μιλά για ένα από τα στρα­τό­πε­δα που βρί­σκε­ται 30 χιλιό­με­τρα από το Σβεγκ.

Ο ίδιος διη­γεί­ται πως στο καπά­κι των δοχεί­ων με γάλα που μετέ­φε­ραν στο στρα­τό­πε­δο έβα­ζαν οι κτη­νο­τρό­φοι απο­κόμ­μα­τα από εφη­με­ρί­δες για να τους ενη­με­ρώ­νουν. Οι γεί­το­νες άνοι­γαν στην δια­πα­σών την έντα­ση του ραδιο­φώ­νου για να ακούν οι έγκλει­στοι τις ειδήσεις.

Το τρα­γου­δά­κι έχει τίτλο « Ο καλός στρα­τιώ­της στο Σβεγκ» κατά το «Ο καλός στρα­τιώ­της Σβέικ».

Έτσι για να μην ξεχνά­με πως “όσο κρα­γιόν και να βάλεις σε ένα γου­ρού­νι πάλι γου­ρού­νι θα είναι” ( Σου­η­δι­κό γνωμικό).

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο