Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Τιμή και παράδειγμα…

Αντι­γρά­φου­με από το facebook του δημο­σιο­γρά­φου Ηρα­κλή Κακαβάνη:

Δε θα μπο­ρού­σαν, δεν επι­τρε­πό­ταν να λείπουν

Είναι αυτοί που λόγω και έργω αντι­πα­λέ­ψαν τη χούντα 

Είναι εκεί για να θυμί­ζουν ότι οι κομ­μου­νι­στές, σε όλες τις συν­θή­κες, είναι οι υπε­ρα­σπι­στές των πολι­τι­κών και κοι­νω­νι­κών δικαιω­μά­των του λαού. Πάντα θα τους βρί­σκουν μπρο­στά τους. 

Η πτώ­ση της δικτα­το­ρί­ας ήταν έργο του λαού Οι αγώ­νες του λαού πρέ­πει να τιμού­νται. Την ημέ­ρα της επε­τεί­ου στην καθιε­ρω­μέ­νη δεξί­ω­ση, όλες τις επό­με­νες ημέ­ρες στο δρό­μο, εκεί που κρί­νε­ται το δίκιο του λαού

Οι αγω­νι­στές του λαού όπως ο Σπύ­ρος και οι σύντρο­φοί του είναι η πεί­ρα, το φρό­νη­μα, το παρά­δειγ­μα των κοι­νω­νι­κών αγωνιστών 

Η καλύ­τε­ρη τιμή γι’ αυτούς, είναι να βαδί­σου­με στα χνά­ρια τους… 

(Η φωτό από την πρό­σφα­τη δεξί­ω­ση στο Προ­ε­δρι­κό Μέγαρο)

Αλή­θειες και ψέμα­τα για το λιμό στην Ουκρα­νία, Νίκος Μόττας

 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο