Τι είχες Γιάνη…

Δεν ξέρει κανείς τι είναι πιο κωμικό.

Η προ­σπά­θεια του Γ. Βαρου­φά­κη να παρου­σιά­σει ως «ριζο­σπα­στι­κή πρό­τα­ση» τις αυτα­πά­τες για ένα κρά­τος και μια κεντρι­κή τρά­πε­ζα που εντός της ΕΕ και του συστή­μα­τος, και φυσι­κά με την αγο­ρά άθι­κτη, θα… δου­λεύ­ουν για τον λαό;

Ή οι φωνές αστι­κών επι­τε­λεί­ων, που διαρ­ρη­γνύ­ουν τα ιμά­τιά τους για τις δήθεν «επι­κίν­δυ­νες» προ­τά­σεις του Βαρου­φά­κη για την ευρω­ε­νω­σια­κή «κανο­νι­κό­τη­τα» της χώρας, χτί­ζο­ντάς του προ­φίλ «αντι­συ­στη­μι­κό­τη­τας»;

Όπως και να ‘χει, σε ό,τι αφο­ρά τον λαό και τη νεο­λαία, κυριο­λε­κτι­κά «ουδέν νεώ­τε­ρον» από το μέτω­πο των ξανα­ζε­στα­μέ­νων αυτα­πα­τών και της κάλ­πι­κης «ρήξης» εντός του συστή­μα­τος από τις προ­τά­σεις Βαρου­φά­κη. Για­τί το 2023 δεν είναι 2015 κι έτσι η ιστο­ρία επα­να­λαμ­βά­νε­ται μάλ­λον ως φάρσα…

Άλλω­στε, το περί­φη­μο «σύστη­μα Δήμη­τρα» μπαί­νει πλάι στις άλλες «ρεα­λι­στι­κά ανυ­πά­κου­ες» δια­κη­ρύ­ξεις με τα ευφά­ντα­στα ονό­μα­τα που έχει παρου­σιά­σει ανά και­ρούς ο Βαρου­φά­κης, που τελι­κά οδη­γούν στο ίδιο απο­τέ­λε­σμα: Ο λαός να πλη­ρώ­νει «από την άλλη τσέ­πη» τα σπα­σμέ­να του κεφαλαίου.

Μπαί­νει πλάι στο «ευφά­ντα­στο» σχέ­διό του για τα «κόκ­κι­να» δάνεια που είναι μια «κακή τρά­πε­ζα» που θα χρη­μα­το­δο­τεί­ται απ’ το κρά­τος, δια­σφα­λί­ζο­ντας έτσι ότι ο λαός θα πλη­ρώ­νει και… ως φορο­λο­γού­με­νος και ως δανειο­λή­πτης, για τη μεί­ω­ση των «κόκ­κι­νων» δανεί­ων των τραπεζιτών.

Μπαί­νει πλάι στα «ανα­μα­σή­μα­τα» περί «επα­να­κρα­τι­κο­ποι­ή­σε­ων», που θέλουν μια σει­ρά επι­χει­ρή­σε­ων σε στρα­τη­γι­κούς τομείς να περ­νά­νε (ξανά) στα χέρια του ίδιου αντι­λαϊ­κού αστι­κού κρά­τους, δια­τη­ρώ­ντας όλο το αντι­λαϊ­κό πλαί­σιο (κυνή­γι κέρ­δους, εμπο­ρευ­μα­το­ποί­η­ση, απε­λευ­θέ­ρω­ση αγο­ρών). Επο­μέ­νως, όχι για να ικα­νο­ποι­η­θούν οι λαϊ­κές ανά­γκες, αλλά για να υπη­ρε­τη­θούν από άλλο δρό­μο τα κέρ­δη… Ο,τι προ­τεί­νει δηλα­δή ο Μητσο­τά­κης για το νερό!

Μπαί­νει πλάι στα περί «χρε­ο­δου­λο­πα­ροι­κί­ας», που έχουν ως στό­χο να δεί­ξουν το δέντρο του υψη­λού κρα­τι­κού χρέ­ους ως την αιτία των λαϊ­κών προ­βλη­μά­των, για να κρύ­ψουν το «δάσος», να συσκο­τί­σουν τον μεγά­λο ένο­χο, το καπι­τα­λι­στι­κό σύστη­μα, τη συμ­με­το­χή στην ΕΕ, για την οποία ο Βαρου­φά­κης βρο­ντο­φω­νά­ζει ότι «δεν θα τους κάνου­με τη χάρη να φύγου­με από την ΕΕ, ποτέ».

Εξάλ­λου, αυτό που υπό­σχε­ται είναι επα­να­δια­πραγ­μά­τευ­ση! Λες και δεν γνω­ρί­ζου­με πού οδή­γη­σαν οι «επα­να­δια­πραγ­μα­τεύ­σεις» την προη­γού­με­νη φορά, στρώ­νο­ντας το έδα­φος για το «μνη­μό­νιο 3», αφού πρώ­τα ο ίδιος ως υπουρ­γός καθα­γί­α­σε τα μνη­μό­νια 1 και 2 που — σύμ­φω­να με τα λεγό­με­νά του — κατά 70% ήταν θετι­κά, υπο­γρά­φο­ντας την παρά­τα­σή τους.

Σε τέτοιες ακρι­βώς «δια­πραγ­μα­τεύ­σεις», που καμία σχέ­ση δεν έχουν με τα συμ­φέ­ρο­ντα του λαού, έρχο­νται να «κου­μπώ­σουν» και τα περί «συστή­μα­τος Δήμη­τρας», ενός εργα­λεί­ου «για χρή­ση εντός του ευρώ», που θα λει­τουρ­γεί «ως γραμ­μή άμυ­νας» και «έξο­δος κιν­δύ­νου» (sic) για τις τρά­πε­ζες, τους επι­χει­ρη­μα­τι­κούς ομί­λους, το αστι­κό κράτος.

Τόσο… αντι­συ­στη­μι­κό λοι­πόν το ΜέΡΑ25 και οι προ­τά­σεις του, που δεν είναι τίπο­τα άλλο παρά τα ξανα­ζε­στα­μέ­να παρα­μύ­θια περί φιλο­λαϊ­κών λύσε­ων εντός του σάπιου συστή­μα­τος. Τόση «ρήξη» λοι­πόν. Για όσους πάλι δεν θέλουν να ξανα­ζή­σουν τις απο­γοη­τεύ­σεις, τις ματαιω­μέ­Τι­νες αυτα­πά­τες της «αλλα­γής» αλά ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ, με νέο χαμέ­νο χρό­νο σε βάρος του λαού, τώρα ΚΚΕ.

Πηγή: Ριζο­σπά­στης

«Ναι, αλλά ο Στά­λιν…», του Νίκου Μόττα