Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Του Τζέικομπ Μπλέικ

Του Τζέικομπ Μπλέικ

(26/8/20, τον πυρο­βό­λη­σαν πισώ­πλα­τα 7 φορές την ώρα που προ­σπα­θού­σε να ιδεί αν είναι καλά οι 3 γιοι του, 3, 5 και 8 ετών μέσα στο αυτο­κί­νη­το του)

Ένας ένστο­λος πυρο­βο­λεί πισώπλατα
Τον άοπλο Τζέι­κομπ Μπλέικ
Τον “έγχρω­μο”.
Δεν άντε­χε την όψη του.
Εξάλ­λου, δεν ήταν καν πρόσωπο,
Ήταν εφτά σφαί­ρες στην πλά­τη του.
Και στην καρ­διά του να ήταν;
Πόσο να κόστι­ζε μια σφαί­ρα στην καρ­διά του Τζέικομπ;
Κι αυτή τίποτε.
Όσο κι ο θάνα­τος στα μάτια των παι­διών του.
Συνε­χί­στε λοιπόν
Συνε­χί­στε , “ατέ­χνως”
Δεν είναι ακό­μα “βάρ­βα­ρο” , ” το να γρά­φεις έστω και ένα ποί­η­μα μετά το Άουσβιτς”
Το χρω­στά­με στα παι­διά του Τζέικομπ
Το χρω­στά­με σε όλου του κόσμου τα παιδιά.

Χρή­στος Νικ. Ζήκος

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο