Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Το αντίο του Σάββα Κωφίδη

Την τελευ­ταία του ποδο­σφαι­ρι­κή παρά­στα­ση έδω­σε μια ημέ­ρα σαν σήμε­ρα ο Σάβ­βας Κωφί­δης. Ο σπου­δαί­ος μέσος που ξεχώ­ρι­ζε για την κώμη του και συγκρό­τη­σή του, είχε μια μεγά­λη καριέ­ρα με την Εθνι­κή ομά­δα, αλλά και με τις ομά­δες που αγω­νί­στη­κε. Ξεκί­νη­σε την καριέ­ρα του στον Ηρα­κλή, συνέ­χι­σε στον Ολυ­μπια­κό και τον Αρη και κρέ­μα­σε τα παπού­τσια του στον «γηραιό».

Αγω­νί­στη­κε 493 φορές και σημεί­ω­σε 37 γκολ. Εκα­νε ντε­μπού­το στις 18 Ιανουα­ρί­ου 1981 χρο­νιά που ο Ηρα­κλής αγω­νι­ζό­ταν στη Β’ Εθνι­κή. Με τον Ηρα­κλή κατέ­κτη­σε το Βαλ­κα­νι­κό πρω­τά­θλη­μα, ενώ συμ­με­τεί­χε και σε έναν τελι­κό κυπέλλου.

Το 1988 απο­κτή­θη­κε από τον Ολυ­μπια­κό και αγω­νί­στη­κε πλάι στον Λάγιος Ντέ­τα­ρι. Κατέ­κτη­σε 2 Κύπελ­λα (1989–90, 1991–92) και ένα Σού­περ Καπ το 1992, στα 4 χρό­νια που αγω­νί­στη­κε στην ομά­δα του Πειραιά.

Τα πέντε επό­με­να χρό­νια τον βρή­καν να αγω­νί­ζε­ται με την ομά­δα του Άρη Θεσ­σα­λο­νί­κης, ενώ τις τρεις τελευ­ταί­ες χρο­νιές της καριέ­ρας του αγω­νί­στη­κε και πάλι στον Ηρακλή.

Με την Εθνι­κή αγω­νί­στη­κε για πρώ­τη φορά στις 9 Οκτω­βρί­ου 1982 και σε 67 αγώ­νες σημεί­ω­σε 1 τέρ­μα (9/1/1985 ενα­ντί­ον του Ισρα­ήλ). Αγω­νί­στη­κε στο Μου­ντιάλ 1994 στις ΗΠΑ και στους τρεις αγώ­νες της Ελλά­δας στη διορ­γά­νω­ση αυτή.

Στο τελευ­ταίο του παι­χνί­δι ο Ηρα­κλής αντι­με­τώ­πι­ζε τον Πανευ­λι­σι­νια­κό, που είχε ήδη υπο­βι­βα­στεί και ο «γηραιός» γνώ­ρι­σε την ανα­τρο­πή με 3–2 (22’ σουτ Τζιωρ­τζό­που­λος, 43’ σουτ Στε­φα­νί­δης — 67’ σουτ Τρι­χιάς, 89’ πέναλ­τι Κακλα­μά­νος, 90’ κεφα­λιά Γκιλέκας).

Και μετά την ολο­κλή­ρω­ση της ποδο­σφαι­ρι­κής του καριέ­ρας έχει ισχυ­ρή αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κή, αντι­ι­μπε­ρια­λι­στι­κή παρου­σία, όπως και ως ποδο­σφαι­ρι­στής ήταν και είναι κόντρα στο κυρί­αρ­χο ρεύμα.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο