Το “δικαίωμα στην παρένθετη μητρότητα” με τα λόγια ενός “ειδικού”…

Με μεγά­λο ενδια­φέ­ρον παρα­κο­λου­θού­με την αρθρο­γρα­φία σε εφη­με­ρί­δες και ιστο­σε­λί­δες για το νομο­σχέ­διο για την τεκνο­θε­σία από ομό­φυ­λα ζευγάρια.

Σε πρό­σφα­το φύλ­λο της ναυαρ­χί­δας του “προ­ο­δευ­τι­κού” τύπου ξεχω­ρί­σα­με ένα δια­μά­ντι. Ένα άρθρο που επι­χει­ρεί στο όνο­μα του συμ­φέ­ρο­ντος του παι­διού να νομι­μο­ποι­ή­σει ως πρα­κτι­κή την παρέν­θε­τη μητρό­τη­τα. Το άρθρο είναι γραμ­μέ­νο για να πεί­σει όσους — και με το δίκιο τους — είναι καχύ­πο­πτοι για την παρέν­θε­τη μητρό­τη­τα. Πριν κατα­γρά­ψου­με για ποια δικαιώ­μα­τα καί­γο­νται ορι­σμέ­νοι από τους υπε­ρα­σπι­στές της παρέν­θε­της μητρό­τη­τας αξί­ζει να κατα­γρά­ψου­με πως το άρθρο περιέ­χει μία αλή­θεια την οποία συνει­δη­τά απο­κρύ­πτουν τα κόμ­μα­τα που στη­ρί­ζουν το νομο­σχέ­διο της Νέας Δημο­κρα­τί­ας. Ποια είναι αυτή η αλή­θεια; Το γεγο­νός ότι “η κυβερ­νη­τι­κή ρύθ­μι­ση προ­βλέ­πει δικαί­ω­μα στην υιο­θε­σία, όχι όμως και στην παρέν­θε­τη μητρό­τη­τα για τα ομό­φυ­λα ζευ­γά­ρια, κάτι που ανα­πό­δρα­στα προ­σκρού­ει στη νομο­λο­γία του Ευρω­παϊ­κού Δικα­στη­ρί­ου”. Τι δεν λέει το κεί­με­νο; Ότι θα αρκέ­σει μία προ­σφυ­γή στο Ευρω­παϊ­κό Δικα­στή­ριο και θα εκπέ­σει ακό­μα και η τυπι­κή απα­γό­ρευ­ση της διεύ­ρυν­σης της παρέν­θε­της μητρό­τη­τας για τα ομό­φυ­λα ζευγάρια.

Το άρθρο όμως… και­νο­το­μεί για έναν λόγο. Για­τί για το δικαί­ω­μα του παι­διού δίνε­ται ο λόγος στους “ειδι­κούς” και δη σε έναν διευ­θυ­ντή ιδιω­τι­κού κέντρου ιατρι­κώς υπο­βοη­θού­με­νης ανα­πα­ρα­γω­γής. Ανά­με­σα σε άλλα και πάντα με γνώ­μο­να το συμ­φέ­ρον του παι­διού ανα­φέ­ρει ο εν λόγω κύριος: “Βάσει του νόμου που υπάρ­χει δεν μπο­ρού­με να βοη­θή­σου­με τα ομό­φυ­λα ζευ­γά­ρια να απο­κτή­σουν παι­δί (σ.σ. με παρέν­θε­τη μητρό­τη­τα)… Είναι υπο­κρι­σία να διώ­χνου­με τα ζευ­γά­ρια σε άλλες χώρες και μετά να τα δεχό­μα­στε εδώ κανο­νι­κά. Το έχου­με δει να συμ­βαί­νει σε πολ­λές περι­πτώ­σεις. Υπάρ­χει μια πραγ­μα­τι­κό­τη­τα που δεν μπο­ρού­με να αγνο­ή­σου­με. Οφεί­λου­με ως κοι­νω­νία να την απο­δε­χτού­με. Εμείς όμως την παρα­βλέ­που­με. Αυτή η πρα­κτι­κή είναι μια υπο­κρι­σία”. Φαί­νε­ται πώς όσο η κυβέρ­νη­ση που­λά­ει “ισό­τη­τα” και “δικαιώ­μα­τα” κάποιοι τρί­βουν ήδη τα χέρια τους για­τί μυρί­ζο­νται κέρ­δη. Τόσα πολ­λά μάλι­στα που ως επι­χει­ρη­μα­τί­ες μέσα από ένα αντι­πο­λι­τευό­με­νο έντυ­πο παρου­σιά­ζο­νται δυσα­ρε­στη­μέ­νοι απέ­να­ντι στην κυβέρ­νη­ση για … δια­φυ­γό­ντα κέρδη.

Δεν ξέρου­με τι θετι­κό μπο­ρεί να βρει κανείς στην ακραία εκμε­τάλ­λευ­ση ευά­λω­των γυναι­κών από πλού­σια άτο­μα ή ζευ­γά­ρια αλλά ξέρου­με ότι οι υπε­ρα­σπι­στές του “ατο­μι­κού δικαιω­μα­τι­σμού” μπο­ρούν να είναι και πιο προ­σε­κτι­κοί όταν επι­λέ­γουν “ειδι­κούς”…

Πηγή: 902.gr

Να ακου­στεί μέχρι τη Γάζα: ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ