Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Το ιστορικό αποτύπωμα των λαϊκών ηγετών της Κολομβίας

Οι δολοφονίες των “κοινωνικών” ηγετών στην Κολομβία αποτελεί ‑από χρόνια, καθημερινό φαινόμενο

comunero indígena Colombia

Τα νού­με­ρα ξεχνιού­νται, για­τί είναι σχε­δόν πάντα «από­μα­κρα» (σε κάποιους τουλάχιστον).
Αλλά οι άνθρω­ποι, ζωντα­νοί ή νεκροί (πολύ περισ­σό­τε­ρο όταν είναι δολο­φο­νη­μέ­νοι), συνι­στούν ιστο­ρί­ες και αλή­θειες, αίσθη­ση απου­σί­ας και στοργής.
Από το 2016, περισ­σό­τε­ροι από 600 κοι­νω­νι­κοί ηγέ­τες δολο­φο­νή­θη­καν στην Κολομ­βία ‑56, από την 1η Ιανουα­ρί­ου έως τις 19 Απρι­λί­ου του 2020, είναι αγνοούμενοι.
Το να σκο­τώ­σεις έναν ηγέ­τη ισο­δυ­να­μεί με το να σκο­τώ­σεις την ελπί­δα ενός λαού.
Ισο­δυ­να­μεί με το να πνί­γεις τη φωνή που χρη­σι­μεύ­ει ως γέφυ­ρα μετα­ξύ των πιο ευά­λω­των και που είναι χρή­σι­μη ως ενερ­γή, μήπως και κατα­φέ­ρει να αλλά­ξει την πραγματικότητα.
Το να ανα­γνω­ρι­στείς ως ηγέ­της από μια κοι­νό­τη­τα απαι­τεί χρό­νια δου­λειάς, πεποί­θη­σης και χαρι­σμά­των. Απο­τε­λεί άξια σεβα­σμού δρα­στη­ριό­τη­τα υψη­λού κιν­δύ­νου.
Ο κοι­νω­νι­κός ηγέ­της είναι σχε­δόν πάντα η μόνη επι­λο­γή που έχει απο­μεί­νει στην ξεχα­σμέ­νη Κολομ­βία, για να ακου­στεί. Στη χώρα μας, οι ηγέ­τες απει­λού­νται, εξα­να­γκά­ζο­νται σε εκτο­πι­σμό ή εξο­ρία, και εκτί­θε­νται συνε­χώς στην πιθα­νό­τη­τα ενός βίαιου θανάτου.

FARC entrega de armas
Για­τί τους φοβού­νται και τους μισούν τόσο πολύ;
Ίσως επει­δή λένε την αλή­θεια, επει­δή υπε­ρα­σπί­ζο­νται τους πιο ευά­λω­τους, τη γη, τον πολι­τι­σμό, τα δικαιώ­μα­τα που συχνά παρα­βιά­ζο­νται από αδιά­φο­ρα κοι­νω­νι­κά στρώ­μα­τα και από κυβερ­νή­σεις που είναι ανί­κα­νες να προ­στα­τεύ­σουν τη ζωή των πολιτών.
Γι’ αυτό το λόγο συγκε­ντρω­θή­κα­με μια ομά­δα αρθρο­γρά­φων για να τιμή­σου­με τη μνή­μη των δολο­φο­νη­μέ­νων ηγε­τών του τόπου μας.
Δεν θέλα­με να αφή­σου­με τις ιστο­ρί­ες τους να χαθούν ή να ξεχα­στούν. Ξεκί­νη­σε ως πρό­τα­ση του κινή­μα­τος Defendamos la Paz  [Ας υπε­ρα­σπι­στού­με την Ειρή­νη] και σύντο­μα συν­δέ­θη­καν όλο και περισ­σό­τε­ρες φωνές.

video

Γνω­ρί­ζου­με ότι τα λόγια μας δεν πρό­κει­ται να επι­στρέ­ψουν τις ζωές που έχουν σβή­σει, αλλά η σιω­πή δεν είναι επιλογή.
Από την Κυρια­κή 7 Ιου­νί­ου, περισ­σό­τε­ροι από 50 αρθρο­γρά­φοι από διά­φο­ρες πόλεις στην Κολομ­βία, την Ισπα­νία και την Αργε­ντι­νή έχουν αφιε­ρώ­σει χρό­νο για να βοη­θή­σουν την απο­κα­τά­στα­ση της μνή­μης για τους δολο­φο­νη­μέ­νους ηγέ­τες μας.
Μέχρι στιγ­μής, 64 στή­λες έχουν δημο­σιεύ­σει σε 12 ΜΜΕ και την Κυρια­κή 14 Ιου­νί­ου, η εφη­με­ρί­δα El Espectador αφιέ­ρω­σε σε πρω­το­σέ­λι­δο, το σημεί­ω­μα της σύντα­ξης και τρεις ακό­μη σελί­δες για να τιμή­σει τη μνή­μη των κοι­νω­νι­κών ηγετών.
Ο Michel Forst, ειση­γη­τής των Ηνω­μέ­νων Εθνών, επι­βε­βαί­ω­σε το Φεβρουά­ριο ότι η Κολομ­βία είναι μια από τις πιο επι­κίν­δυ­νες χώρες στον κόσμο, για εκεί­νες και εκεί­νους που επι­θυ­μούν να υπε­ρα­σπι­στούν τα ανθρώ­πι­να δικαιώ­μα­τα. Και τα στοι­χεία μας δεί­χνουν ότι ο Forst είχε δίκιο.
Στις 26 Ιου­λί­ου θα συντο­νι­στού­με από δια­φο­ρε­τι­κά μέρη του κόσμου, για να πού­με στην κολομ­βια­νή κυβέρ­νη­ση και την κοι­νω­νία γενι­κά ότι πρέ­πει να σπά­σου­με τη συνε­νο­χή της σιω­πής. Ότι είναι ακρι­βές και επεί­γον να σεβα­στού­με και να εκπλη­ρώ­σου­με ειρη­νευ­τι­κές συμ­φω­νί­ες, ανθρώ­πι­να δικαιώ­μα­τα και σύμ­φω­να για τη μη βία. Η προ­στα­σία της ζωής όσων υπο­γρά­ψουν για την ειρή­νη και των κοι­νω­νι­κών ηγε­τών δεν συνι­στά απλά μια πρό­τα­ση: είναι ηθι­κό καθή­κον των πενή­ντα εκα­τομ­μυ­ρί­ων Κολομ­βια­νών αλλά και όλων των πολι­τών του κόσμου, που γνω­ρί­ζουν επι­στη­μο­νι­κά και τους υπα­γο­ρεύ­ει η συνεί­δη­σή τους ότι ο πόλε­μος είναι το χει­ρό­τε­ρο λάθος, η πιο οδυ­νη­ρή απο­τυ­χία της ανθρωπότητας.
Έχου­με τη δυνα­τό­τη­τα να ξεπε­ρά­σου­με από τη σιω­πή και να ξυπνή­σου­με. Η Κολομ­βία μπο­ρεί και πρέ­πει να επι­τύ­χει την ειρή­νη και θα μάθει τη συμ­φι­λί­ω­ση. Αυτό είναι το πιο σημα­ντι­κό καθή­κον μας.


ℹ️  Με πλη­ρο­φο­ρί­ες από Gloria Arias Nieto
Για­τρός, δημο­σιο­γρά­φος με στή­λη στο El Espectador. Γνω­στο­ποιεί και υπο­στη­ρί­ζει κινή­μα­τα ειρή­νης και συμφιλίωσης.
Μέλος του κινή­μα­τος Defendamos la Paz (DLP) στην Κολομ­βία | @gloriariasnieto/

Οι περιπτώσεις Luis, Yobany & Juan

Οι Luis, Yobany και Juan πιθα­νό­τα­τα δεν είχαν συνα­ντη­θεί, αλλά είχαν και εξα­κο­λου­θούν να έχουν πολ­λά κοι­νά. Και οι τρεις είναι Κολομ­βια­νοί κοι­νω­νι­κοί ηγέ­τες και οι τρεις σκο­τώ­θη­καν για αυτόν τον λόγο.
Δεν είχα την ευχα­ρί­στη­ση να τους συνα­ντή­σω, αλλά ανέ­λα­βα την ευθύ­νη να γρά­ψω τώρα γι’ αυτούς. Το κάνω σαν δώρο, ως τη μόνη εναλ­λα­κτι­κή λύση που έχω, ώστε τα ονό­μα­τά τους να μην κρυ­πτο­γρα­φη­θούν σε ένα άδι­κο παρελ­θόν, και επει­δή εμείς που απο­φα­σί­σα­με να αφιε­ρώ­σου­με χρό­νο στο γρά­ψι­μο για εκεί­νους, έχου­με ως μονα­δι­κά εργα­λεία τα γράμ­μα­τα και όσα μπο­ρού­με να κάνου­με με αυτά. Ωστό­σο, οι Luis, Yobany και Juan δολο­φο­νή­θη­καν, έχουν φύγει και το μόνο πιο επώ­δυ­νο από την απου­σία τους είναι η ατιμωρησία.
Ο Luis, ο Yobany και ο Juan ζού­σαν σε τρία δια­φο­ρε­τι­κά τμή­μα­τα στην Κολομ­βία και πραγ­μα­το­ποί­η­σαν το επι­κίν­δυ­νο καθή­κον που στη χώρα αυτή είναι το δικαί­ω­μα να υπε­ρα­σπί­ζε­σαι τα ανθρώ­πι­να δικαιώ­μα­τα. Και παρό­λο που πιθα­νό­τα­τα δεν γνω­ρί­ζουν ο ένας τον άλλον, λόγω των ημε­ρο­μη­νιών κατά τις οποί­ες σκο­τώ­θη­καν, είναι πιθα­νό ότι ο Luis ανα­κά­λυ­ψε για τη δολο­φο­νία του Juan και του γιου του, και ότι ο Yobany έμα­θε για όλα τα παρα­πά­νω, και ότι, με τη σει­ρά του, κάποιος άλλος κοι­νω­νι­κός ηγέ­της έχει επί­σης μάθει για τη δική του δολο­φο­νία, και ούτω καθεξής.
Ο Luis Alfonso Giraldo Valencia ήταν πρό­ε­δρος του Κοι­νο­τι­κού Συμ­βου­λί­ου Δρά­σης της περιο­χής La Brasilia, που βρί­σκε­ται στο δήμο La Carmelita στο Puerto Asís, στο τμή­μα Putumayo.
Ήταν 48 ετών όταν δολο­φο­νή­θη­κε στο σπί­τι του τη Δευ­τέ­ρα 4 Δεκεμ­βρί­ου 2017, τη στιγ­μή που ολό­κλη­ρη η Κολομ­βία έφτια­χνε το πρω­ι­νό της καφέ, στις 6:20 το πρωί. Τα μέσα ενη­μέ­ρω­σης λένε ότι δύο άτο­μα έφτα­σαν στην κατοι­κία του και τον πυρο­βό­λη­σαν στο κεφά­λι αφού ο Luis τους είχε πριν καλημερίσει.
Ο Yobany Velasco Ariza εκπρο­σώ­πη­σε την κοι­νό­τη­τά του στον πυρή­να Guacamaya, την κινη­τή­ρια δύνα­μη πίσω από το κίνη­μα της αντι­κα­τά­στα­σης των καλ­λιερ­γειών για παρά­νο­μη χρή­ση από το Εθνι­κό Συνο­λι­κό Πρό­γραμ­μα για την αντι­κα­τά­στα­ση των καλ­λιερ­γειών (PNIS). Ήταν, σε αρκε­τές περιό­δους, πρό­ε­δρος του Κοι­νο­τι­κού Συμ­βου­λί­ου Δρά­σης του χωριού Caño Mosco στο San José del Guaviare, στο τμή­μα Guaviare. Δολο­φο­νή­θη­κε νε αρκε­τούς πυρο­βο­λι­σμούς κατά την ημε­ρο­μη­νία που η Κολομ­βία στο σύνο­λό της θυμά­ται μια μαζι­κή δολο­φο­νία και τιμά την εθνι­κή ημέ­ρα των θυμά­των. Μάρ­τυ­ρες δήλω­σαν στην εφη­με­ρί­δα El Espectador ότι ο Yobany πυρο­βο­λή­θη­κε από μια μοτο­σι­κλέ­τα με δύο επι­βά­τες, που φορού­σαν κρά­νη. Συνέ­βη στις 9 Απρι­λί­ου 2018, ημέ­ρα που η χώρα μας τιμά το Bogotazo.
Στις 10-Ιαν-2017, η οικο­γέ­νεια του Juan Mosquera Rodríguez, ενός ανα­γνω­ρι­σμέ­νου ηγέ­τη της κοι­νό­τη­τας, 55 ετών, υπέ­φε­ρε διπλό χτύ­πη­μα. Από την επό­με­νη ημέ­ρα δύο μέλη της θα έλει­παν για πάντα από το οικο­γε­νεια­κό τρα­πέ­ζι, επει­δή ο Juan δολο­φο­νή­θη­κε μαζί με τον 33χρονο γιο του Moisés, στην κοι­νό­τη­τα El Tambolar, στο Río Sucio στην περιο­χή Bajo Atrato, τμή­μα Chocó.
Οι μαρ­τυ­ρί­ες λένε ότι πριν δολο­φο­νη­θούν, φερό­με­να μέλη των ομά­δων τοπι­κών ομά­δων αυτο­ά­μυ­νας κατη­γό­ρη­σαν τον κοι­νω­νι­κό ηγέ­τη ότι ήταν ενταγ­μέ­νος στις επα­να­στα­τι­κές ένο­πλες κολομ­βια­νές δυνά­μεις [FARC].


ℹ️  Από το κεί­με­νο της Alexandra Vega-Rivera, φεμι­νί­στριας ανθρω­πο­λό­γου στο Πανε­πι­στή­μιο του Μπου­έ­νος Άιρες (Αργε­ντι­νής)


ΣΣ |> Για ενη­μέ­ρω­ση των ανα­γνω­στών του «Ατέ­χνως»

info Ατέχνως

FARC +UP

Η Unión Patriótica (UP), είναι πολι­τι­κό κίνη­μα προ­ϊ­όν συνερ­γα­σί­ας FARC-EP και Partido Comunista Colombiano (ΚΚ Κολομ­βί­ας).

Η Fuerza Alternativa Revolucionaria del Común (Εναλ­λα­κτι­κή Επα­να­στα­τι­κή Δύνα­μη – FARC) είναι κολομ­βια­νό πολι­τι­κό κόμ­μα που ιδρύ­θη­κε τον Αύγου­στο του 2017, όταν το μέτω­πο των ανταρ­τών με το ίδιο ακρω­νύ­μιο και όνο­μα ‑FARC που αγω­νι­ζό­ταν από το 1964 υπέ­γρα­ψε ειρη­νευ­τι­κή συμ­φω­νία με την κυβέρ­νη­ση του Juan Manuel Santos το 2016.
Επι­κε­φα­λής φαί­νε­ται Rodrigo Londoño και ιδε­ο­λο­γι­κά δια­κη­ρύσ­σει τοn (Μπο­λι­βα­ρια­νό) Μαρ­ξι­σμό-λενι­νι­σμό, τον Κομ­μου­νι­σμό (!) τον αντι­κα­πι­τα­λι­σμό, τον αγώ­να για την ισό­τη­τα των γυναι­κών και πολ­λά άλλα, ταυ­τι­ζό­με­νο με άλλα κόμ­μα­τα και κινή­μα­τα της Λατι­νι­κής Αμε­ρι­κής (υπά­γε­ται και στο Φόρουμ Σάο Πάο­λο Foro de São Paulo) και έχει 5+5 εκπρο­σώ­πους σε Βου­λή (5/172) και Γερου­σία (5/108)

FARC logo

Το σημε­ρι­νό λογό­τυ­πο της FARC

Οι «ειρη­νευ­τι­κές» δια­πραγ­μα­τεύ­σεις άρχι­σαν το Σεπτέμ­βρη του 2012 και πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­καν στο Όσλο και την Αβά­να, για την υπο­γρα­φή της «Συμ­φω­νί­ας για την Τελι­κή Λύση της Σύγκρου­σης» (Μπο­γκο­τά 24- Νοε-2016) και στη συνέ­χεια οι πρώ­ην αντάρ­τες ξεκί­νη­σαν μια μετα­βα­τι­κή περί­ο­δο στην πολι­τι­κή ζωή που «ολο­κλη­ρώ­θη­κε» στα τέλη Αυγού­στου του 2017, ενώ επι­κρι­τές των συμ­φω­νιών προ­σέ­φυ­γαν στο Συνταγ­μα­τι­κό Δικαστήριο.

FARC 1

Ιδρυτικό Συνέδριο

Διε­ξή­χθη στη Μπο­γκο­τά από τις 28 έως τις 31 Αυγού­στου 2017 με τη συμ­με­το­χή χιλιά­δων αντι­προ­σώ­πων (πρώ­ην αντάρ­τες, στρα­τιώ­τες και μέλη του Κομ­μου­νι­στι­κού Κόμ­μα­τος της Κολομ­βί­ας ), περί­που 200 άτο­μα από διά­φο­ρους τομείς της κολομ­βια­νής κοι­νω­νί­ας και 10άδες προ­σκε­κλη­μέ­νους από άλλες χώρες, κυρί­ως από τη Λατι­νι­κή Αμε­ρι­κή και την Καραϊβική
Το κλεί­σι­μο του συνε­δρί­ου και η παρου­σί­α­ση του νέου κόμ­μα­τος έγι­νε την 1η  Σεπτέμ­βρη, με πολι­τι­στι­κή και μαζι­κή πολι­τι­κή εκδή­λω­ση στην κεντρι­κή πλα­τεία Bolívar της κολομ­βια­νής πρω­τεύ­ου­σας με συμ­με­το­χή 10.000 λαού (άλλες πηγές μιλά­νε για πάνω από 30.000).
Στην ομι­λία του, ο Rodrigo Londoño ανέ­πτυ­ξε την πρό­τα­ση «για μια μετα­βα­τι­κή εθνι­κή κυβέρ­νη­ση 2018–2022»

Το 2019 (με βίντεο που αναρ­τή­θη­κε στις 29-Αυγ-2019), ο δεύ­τε­ρος στην ιεραρ­χία των Επα­να­στα­τι­κών Ενό­πλων Δυνά­με­ων Κολομ­βί­ας-Λαϊ­κός Στρα­τός (FARC-EP) Iván Márquez ανα­κοί­νω­σε ότι ξανα­παίρ­νει τα όπλα μαζί σε άλλους ηγέ­τες των ανταρ­τών, καταγ­γέλ­λο­ντας την αθέ­τη­ση από την πλευ­ρά της αστι­κής κυβέρ­νη­σης της συμ­φω­νί­ας ειρή­νης του 2017.

«Ανα­κοι­νώ­νου­με στον κόσμο ότι ξεκί­νη­σε η δεύ­τε­ρη Marquetalia [ιστο­ρι­κό λίκνο της εξέ­γερ­σης στη δεκα­ε­τία του 1960], εξ ονό­μα­τος του οικου­με­νι­κού δικαί­ου των λαών να παίρ­νουν τα όπλα για να εξε­γερ­θούν ενά­ντια στην κατα­πί­ε­ση», ανα­φέ­ρει στο βίντεο, φορώ­ντας πρά­σι­νη στο­λή παραλ­λα­γής, στο πλευ­ρό των Santrich και Hernán Darío Velásquez (επο­νο­μα­ζό­με­νος και El Paisa) και «τη συνέ­χι­ση των επι­χει­ρή­σε­ων των ανταρ­τών σε απά­ντη­ση της προ­δο­σί­ας από το κρά­τος των συμ­φω­νιών ειρή­νης της Αβά­νας» που είχαν οδη­γή­σει στον αφο­πλι­σμό το 2017 περί­που 7.000 ανδρών και γυναι­κών μαχη­τών των FARC.

(και παρα­κά­τω)
«Η απά­τη, η διπλο­προ­σω­πία και η δολιό­τη­τα, η μονο­με­ρής τρο­πο­ποί­η­ση του κει­μέ­νου της συμ­φω­νί­ας, η μη εφαρ­μο­γή των δεσμεύ­σε­ών του εκ μέρους του κρά­τους, οι δικα­στι­κές διευ­θε­τή­σεις και η ανα­σφά­λεια μας ανα­γκά­ζουν να ξανα­πά­ρου­με τα όπλα», σημεί­ω­σε στο μήνυ­μα του ο Ιβάν Μάρ­κες και πρό­σθε­σε: «Δεν ηττη­θή­κα­με ποτέ, ούτε ιδε­ο­λο­γι­κά, είναι γι΄αυτό που ο αγώ­νας συνε­χί­ζε­ται», υπο­γραμ­μί­ζο­ντας ότι θα επι­διώ­ξει να συντο­νι­στεί με τον ELN (Στρα­τός Εθνι­κής Απε­λευ­θέ­ρω­σης), τη δεύ­τε­ρη κολομ­βια­νή ανταρ­τι­κή οργά­νω­ση, που εξα­κο­λου­θεί να είναι ενεργή.

Από την πλευ­ρά της, η δεξιά φιλο­α­με­ρι­κα­νι­κή κυβέρ­νη­ση του Ιβάν Ντού­κε χαρα­κτή­ρι­σε «πολύ ανη­συ­χη­τι­κή» αλλά όχι και απροσ­δό­κη­τη την εξέ­λι­ξη, μάλι­στα ανα­κοί­νω­σε από το προ­ε­δρι­κό μέγα­ρο: «Διέ­τα­ξα τη συγκρό­τη­ση μιας ειδι­κής μονά­δας ώστε να κατα­διώ­ξου­με αυτούς τους εγκλη­μα­τί­ες με ενι­σχυ­μέ­νες δυνα­τό­τη­τες πλη­ρο­φό­ρη­σης, έρευ­νας και κινή­σε­ων σε όλο το έδα­φος της Κολομ­βί­ας».

Στις 9‑Δεκ-2019 κορυ­φώ­νε­ται η μεγά­λη δια­δή­λω­ση με πανε­θνι­κή απερ­γία που ξεκί­νη­σε από τις 21 Νοέμ­βρη με συμ­με­το­χή εκα­τομ­μυ­ρί­ων εργα­ζο­μέ­νων), οργα­νω­μέ­νη από την Εθνι­κή Επι­τρο­πή της Απερ­γί­ας (Comité Nacional del Paro), που απο­τε­λεί­ται από συν­δι­κα­λι­στι­κές οργα­νώ­σεις όλων των κλά­δων, από ενώ­σεις αγρο­τών, ιθα­γε­νών, φοι­τη­τών και ένα ευρύ σύνο­λο κοι­νω­νι­κών οργα­νώ­σε­ων, με μεγά­λη συναυ­λία στην Μπο­γκο­τά και άλλες μεγά­λες πόλεις για τη ζωή και την ειρή­νη διεκ­δι­κώ­ντας δημό­σια Εκπαί­δευ­ση και Υγεία, Πρό­νοια, υπο­δο­μές, να δια­λυ­θούν οι φονι­κές μονά­δες αντι­με­τώ­πι­σης ταρα­χών της αστυ­νο­μί­ας (ESMAD), που ευθύ­νο­νται για τη βάρ­βα­ρη κατα­στο­λή και απαι­τώ­ντας να εφαρ­μο­στεί από την κυβέρ­νη­ση η συμ­φω­νία ειρή­νης με τους αντάρ­τες και να στα­μα­τή­σουν οι δολο­φο­νί­ες λαϊ­κών αγω­νι­στών, «που έχουν γίνει σχε­δόν καθη­με­ρι­νό­τη­τα και μέσα σε 3 χρό­νια ξεπερ­νά­νε ήδη τις 700».

Στις 29-Ιαν-2020 οι καθη­με­ρι­νές δολο­φο­νί­ες λαϊ­κών αγω­νι­στών, συν­δι­κα­λι­στών, πρώ­ην ανταρ­τών και ιθα­γε­νών στην Κολομ­βία, συμπλη­ρώ­θη­κε με το θάνα­το ενός ακό­μη αγω­νι­στή του John Freddy Vargas, 42 χρό­νων, από ενό­πλους που τον «γάζω­σαν» ενώ επέ­στρε­φε από μια συνά­ντη­ση στην αγρο­τι­κή περιο­χή που έχει καθο­ρι­στεί ως «ζώνη επα­νέ­ντα­ξης» των πρώ­ην ανταρ­τών, με τον αριθ­μό να έχει φτά­σει ‑ήδη πριν κλεί­σει ο πρώ­τος μήνας του 2020- τους 25 και από το 2016 και τη λεγό­με­νη ειρη­νευ­τι­κή συμ­φω­νία ξεπερ­νά τους 800

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο