Αν κάνετε μια αναζήτηση “γέφυρα Τσακώνας” θα βρείτε μόνο την κορυφή του παγόβουνου (βρίσκεται στα όρια των νομών Μεσσηνίας – Αρκαδίας, συγκαταλέγεται ανάμεσα στις μεγαλύτερες τοξωτές γέφυρες του κόσμου _αληθεύει εν μέρει, είναι δεύτερη σε μέγεθος στην Ελλάδα από πλευράς ανοίγματος _μετά τη γέφυρα Ρίου – Αντιρρίου σωστό, έχει κατασκευαστεί με τέτοιο τρόπο που μπορεί να αντέξει “ανάλογα την περίπτωση” ακόμη και σε σεισμούς μεγέθους 6,5- 7,5 ρίχτερ και σε ένταση ανεμών έως και 10 μποφόρ)
390μ πλάτους 27, περιλαμβάνει 4 λωρίδες κυκλοφορίας (2 ανά κατεύθυνση, συμβατικού πλάτους _3,50m), με κεντρική νησίδα, πλευρικά ερείσματα πεζοδρόμια πλάτους) με τοξωτός φορέα, σταθερής διατομής 2,80μΧ1,60μ, προσβάσιμο εσωτερικά σε όλο του το μήκος, με φωτισμό ασφαλείας και αντικεραυνικά με δικό της σύστημα προστασίας, ηλεκτροφωτίζεται για τις συνήθεις λειτουργικές ανάγκες κλπ.
Είναι οπωσδήποτε ένα επιβλητικό έργο που σχεδιάστηκε και υλοποιήθηκε από Έλληνες Μηχανικούς _σπουδαγμένους στο ΕΜΠ και όχι σε κανα κολλέγιο της πλάκας σαν αυτά που σχεδιάζει ο Μητσοτάκης με τη δουλειά ελλήνων τεχνιτών (βοηθούντων και των αλλοδαπών του 3ου κόσμου για αγγαρείες) και κατά καιρούς τα διάφορα Imperial College φοιτητών της Γεωτεχνικής Μηχανικής έρχονται να πάρουν μαθήματα.
(Τί ΄χες Γιάννη τι ΄χα πάντα…)
2001 και το τότε ονομαζόμενο Υπουργείο ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε (νυν Υποδομών, Μεταφορών & Δικτύων) καλεί την “ΕΔΑΦΟΣ ” να διερευνήσει και αξιολογήσει τις εδαφικές μετακινήσεις που είχαν διαπιστωθεί στο οδόστρωμα του αυτοκινητοδρόμου, που κατασκευάσθηκε τη 10καετία 1990 _λίγο μόλις μετά την παράδοση του έργου προς χρήση (περί το έτος 2000). Κατόπιν της εκπόνησης γεωτεχνικών και γεωλογικών ερευνών και μελετών διαπιστώθηκε ότι ο αυτοκινητόδρομος διέρχεται περιοχή “ενεργού κατολίσθησης”
σσ. Η κατολίσθηση είναι κι αυτή μια “φυσική” καταστροφή ολίσθησης του εδάφους _ θα θυμάστε (σχετικά με μεγάλους δρόμους) αυτό που συνέβη και στη Μαλακάσα (Αυτοκινητόδρομος Α1 ‑Αθ.Θε). Η έννοια “ενεργή” έχει να κάνει με το υπέδαφος, που δεν είναι “ζωντανό”
Η μεγάλη ενεργοποίηση της κατολίσθησης συνέβη σαν σήμερα το Φλεβάρη 2003, προκαλώντας την πλήρη καταστροφή του αυτοκινητοδρόμου σε τμήμα μήκους ~200m κατά την οποία καταγράφηκε, οριζόντια μετακίνηση της πάνω από …100m (!!) όγκου εδαφικών υλικών ~6.000.000 m3 (όσο 400.000 μεγάλα φορτηγά!!)
Το 2005, εκπονήθηκαν μελέτες αποκατάστασης και έγιναν οι πρώτες σοβαρές γεωλογικές και γεωτεχνικές έρευνες και μελέτες (για την ιστορία ειδική θεμελίωση της γέφυρας με δύο ακρόβαθρα …πασσαλόμπηξη και βαθμιδωτή επιφανειακής θεμελίωση με το σημαντικό κεντρικό μεσόβαθρο επί ομάδας τεσσάρων “τερατωδών”φρεάτων, 6.0mΧ15m με κεφαλόδεσμο _αλαμπουρνέζικα αυτά για όλους πλην ειδικών μηχανικών)
Ο τοξωτός φορέας, διατομής σταθερού ύψους 2,80μΧ1,60μ, είναι προσβάσιμος εσωτερικά σε όλο του το μήκος, με φωτισμό ασφαλείας προστατεύεται αντικεραυνικά με δικό της σύστημα προστασίας, ηλεκτροφωτίζεται για τις συνήθεις λειτουργικές ανάγκες, διαθέτει στο εσωτερικό των τόξων
Με έξι χρόνια καθυστέρηση και μια διόλου ευκαταφρόνητη υπέρβαση του κόστους, η τοξωτή γέφυρα (ανα)κατασκευάστηκε ως δημόσιο έργο (από την εταιρεία ΤΕΡΝΑ) και παραδόθηκε στην κοινοπραξία Μορέας, ως τμήμα του αυτοκινητόδρομου Κορίνθου-Τρίπολης-Καλαμάτας. Το έργο σημαδεύτηκε από μεγάλες καθυστερήσεις. Ανατέθηκε το 2006 στην κοινοπραξία ΤΕΡΝΑ–Alpine με προϋπολογισμό 94 εκατ. ευρώ και ορίζοντα ολοκλήρωσης το 2009 (το 2013 η Alpine πτώχευσε και το έργο συνεχίστηκε μόνο από την ΤΕΡΝΑ). Το 2010 και το 2012 υπεγράφησαν δύο συμπληρωματικές συμβάσεις, για να καλυφθεί το κόστος των “επιπρόσθετων” εργασιών. Τελικό κόστος, 131,5 εκατ. Ευρώ _υπέρβαση 40%
Γιατί καθυστέρησε τόσο πολύ και γιατί κόστισε πάνω από τα διπλά (παίρνοντας υπόψη και το παλιό κομμάτι που καταστράφηκε με την κατολίσθηση); ο διευθυντής του έργου, μίλησε για “περιοχή με τους χειρότερους δυνατούς συνδυασμούς …δύσκολη μορφολογία, ακατάλληλα, κατολισθαίνοντα εδάφη και υπόγεια νερά” (σσ. προφανώς όταν πήραν το έργο ήταν τελείως διαφορετικά εκεί και άλλαξε από παρέμβαση εξωγήινων)
Εκείνο για το οποίο δεν υπάρχει αμφιβολία είναι το ποιος πληρώνει το “μάρμαρο”, την ίδια ώρα που οι πάροχοι θησαυρίζουν με τα διόδια που συνεχώς αυξάνουν (3η αύξηση σε δύο χρόνια)