Ο κολοσ­σός GKN (σσ. 27.500 υπάλ­λη­λους, 51 σημεία παρα­γω­γής και πωλή­σεις – 2020, 3.8 δις £ λίρες, με καθα­ρά κέρ­δη ~6%), απο­τε­λεί partner εξο­πλι­σμού της FIAT παρά­γο­ντας άξο­νες κίνη­σης για πολ­λά μοντέ­λα της, στα πλαί­σια του σύγ­χρο­νου καπι­τα­λι­στι­κού τρό­που παρα­γω­γής (φατού­ρας)
Όπως σε όλα τα εργο­στά­σια στον τομέα της αυτο­κι­νη­το­βιο­μη­χα­νί­ας, η εργα­σία ήταν πάντα «σε κύμα­τα» ανα­λό­γως ζήτη­σης ή κρί­σης, που με την παν­δη­μία μετέ­τρε­ψε τους εργα­ζό­με­νους κυριο­λε­κτι­κά σε λάστι­χο.
Από το 2018 το ανέ­λα­βε ο χρη­μα­το­οι­κο­νο­μι­κός οργα­νι­σμός Melrose Industries ξεκι­νώ­ντας «ανα­διάρ­θρω­ση» (σσ. βρε­τα­νι­κή κατα­σκευα­στι­κή εται­ρεία που ειδι­κεύ­ε­ται στην αγο­ρά και τη «βελ­τί­ω­ση» επι­χει­ρή­σε­ων με χαμη­λή από­δο­ση, εισηγ­μέ­νη στο χρη­μα­τι­στή­ριο του Λον­δί­νου), με στό­χο το 5%-6% κέρ­δος να φτά­σει και να ξεπε­ρά­σει το 20%.

Έτσι η GKN Driveline στο Campi Bisenzio (σσ. Τοσκά­νη, 10 χλμ ΒΔ της Φλω­ρε­ντί­ας) σημα­ντι­κός βιο­μη­χα­νι­κός κόμ­βος και δια­με­τα­κο­μι­στι­κό — εμπο­ρι­κό κέντρο με τα εκα­το­ντά­δες TIR να μπαι­νο­βγαί­νουν όλο το 24ωρο με το απο­φα­σί­ζου­με και δια­τά­ζου­με, έκρι­νε πως οι 422 εργα­ζό­με­νοι του εργο­στα­σί­ου πρέ­πει να πάνε σπί­τια τους.
Και αυτό 50 χρό­νια μετά από το «La Classe Operaia Va In Paradiso» ανα­κοι­νώ­θη­κε μέσω e‑mail!

«Όταν μάθα­με ότι το εργο­στά­σιο είχε κλεί­σει, φτά­σα­με μπρο­στά από τις πύλες, συγκρο­τή­σα­με επι­τρο­πή περι­φρού­ρη­σης και “πήρα­με το εργο­στά­σιο πίσω”, λέει ο Marco Tavano, ένας από τους απο­λυ­μέ­νους και η Φλω­ρε­ντία από τις 9 Ιου­λί­ου βρί­σκε­ται σε κινητοποίηση.

«Εργά­ζο­μαι εδώ 25 ολό­κλη­ρα χρό­νια και παρά τα σκα­μπα­νε­βά­σμα­τα, κατα­φέ­ρα­με πάντα να δια­τη­ρού­με το επί­πε­δο απα­σχό­λη­σης. Σήμε­ρα επι­κε­ντρω­νό­μα­στε στη διά­σω­ση της εγκα­τά­στα­σης. Εάν πάει στρα­βά θα ήταν αδύ­να­το να βρού­με άλλη δου­λειά. Έχω σε υπο­θή­κη το σπί­τι και οικο­γέ­νεια», λέει ο Michele Di Paola, ένας άλλος εργα­ζό­με­νος παρών στην περι­φρού­ρη­ση, ο οποί­ος ‑μαζί με τους άλλους, εναλ­λάσ­σει μέρα και νύχτα μετα­ξύ σπι­τιού και φάμπρικας.
Το επί­πε­δο συν­δι­κα­λι­σμού και ταξι­κής ενό­τη­τας σε αυτό το εργο­στά­σιο –λέει, είναι πολύ υψη­λό, ειδι­κά στον μηχα­νουρ­γι­κό τομέα, το παλεύ­ου­με χωρίς Διευ­θύ­νο­ντες Σύμ­βου­λους και  διευ­θυ­ντά­δες προσωπικού.
Προ­σπα­θού­με να κρα­τά­με σύν­δε­ση με το συν­δι­κά­το FIOM CGIL που ζήτη­σε από το MISE (σσ. Υπουρ­γείο Οικο­νο­μι­κής Ανά­πτυ­ξης) συγκε­κρι­μέ­νες δια­πραγ­μα­τεύ­σεις επί τόπου και όχι στη Ρώμη (εδώ η ανακοίνωση).
Θυμί­ζου­με πως τα συν­δι­κά­τα «τα βρή­καν» σε κοι­νή ανα­κοί­νω­ση που υπέ­γρα­ψαν κοι­νω­νι­κοί εταί­ροι και κυβέρ­νη­ση στις 29 Ιου­νί­ου παρου­σία των «μηχα­νι­σμών δια­χεί­ρι­σης κρί­σε­ων» και στα θέμα­τα απο­λύ­σε­ων., που πρέ­πει να γίνο­νται «με φειδώ».
Η υφυ­πουρ­γός Alessandra Todde επι­σκέ­φθη­κε το εργο­στά­σιο πριν πάει στην περι­φέ­ρεια για μια  πρώ­τη –απου­σία εργα­ζό­με­νων συνά­ντη­ση, όπου ανα­κά­λυ­ψε εται­ρεία «αφε­ρέγ­γυα» … (μαζί με τον περι­φε­ρειάρ­χη και το δήμαρ­χο του Campi Bisenzio.

«Δεδο­μέ­νου ότι η κοι­νω­νία έχει αλλά­ξει, έχου­με συνη­θί­σει σε αυτούς τους τόνους και συμπε­ρι­φο­ρές προς τους εργα­ζό­με­νους …μας φέρο­νται πάντα με τον τρό­πο αυτό τα αφε­ντι­κά από την εται­ρεία, τώρα το κάνουν παρέα με το Υπουρ­γείο, το δήμαρ­χο και «θεσμι­κούς παρά­γο­ντες», σχο­λιά­ζει ο Matteo Moretti.

Χιλιάδες διαδηλώνουν με τους εργάτες της Gkn ενάντια στις απολύσεις στο Campi Bisenzio

Εργα­ζό­με­νοι και εκπρό­σω­ποι από όλη την Ιτα­λία ενά­ντια στις πολυ­ε­θνι­κές και τους επι­χει­ρη­μα­τι­κούς ομίλους.
(24 Ιου­λί­ου 2021)
Μια σύν­θε­τη κοι­νω­νι­κή οντό­τη­τα αντα­πο­κρί­θη­κε στο κάλε­σμα των απο­λυ­μέ­νων της Gkn. Χιλιά­δες παρά τη ζέστη (πορ­το­κα­λί προει­δο­ποί­η­ση στη Φλω­ρε­ντία) και την ημέ­ρα (πριν από τις διακοπές).
Η πεδιά­δα της Τοσκά­νης μετα­ξύ Φλω­ρε­ντί­ας και Prato, μια περιο­χή μετα­ξύ της εθνι­κής οδού, του αερο­δρο­μί­ου και ενός μεγά­λου εμπο­ρι­κού κέντρου (όπου και η Gkn) γέμι­σε κόσμο (πέντε χιλιά­δες σύμ­φω­να με τους διοργανωτές).

«Ας ξεση­κω­θού­με με τους εργα­ζό­με­νους της Gkn», όπως γρά­φτη­κε στην αφί­σα που σχε­δί­α­σε ο γελοιο­γρά­φος Zerocalcare και όπως δια­βά­ζου­με στο πανό επι­κε­φα­λής της πορείας.

Στο πλευρό των απολυμένων της GKN.

Αρκε­τές οργα­νώ­σεις αντα­πο­κρί­θη­καν στο κάλε­σμα αλλη­λεγ­γύ­ης του Collettivo di Fabbrica GKN, δίνο­ντας τη δική τους συμ­βο­λή στη δίκαιη οργή –μένος, ενα­ντί­ον ενός άθλιου συστή­μα­τος, το οποίο πρώ­τα μας εκμε­ταλ­λεύ­ε­ται και μετά τους αφή­νει στους δρόμους.
Το θέμα είναι αν η φωνή είναι αυτή των ίδιων των εργα­ζο­μέ­νων, που δεν «μασά­νε» από τις ψεύ­τι­κες υπο­σχέ­σεις πολι­τι­κών και θεσμών, και εάν αυτή η μάχη δεν υπο­κύ­ψει σαν κόλ­πα των γρα­φειο­κρα­τι­κών των συν­δι­κα­λι­στι­κών ηγε­τών, τότε μπο­ρεί να υπάρ­ξει νίκη –με ό,τι αυτό σημαί­νει σήμερα

Η φωνή που έχει σημα­σία, που είναι πραγ­μα­τι­κά κορυ­φαία, αυτή που είναι θεμε­λιώ­δης για την επι­τυ­χία του στό­χου μας,
Εάν αυτή η μάχη δοθεί με πρω­τα­γω­νι­στή τους εργα­ζό­με­νους Κόντρα σε κάθε μορ­φή απόλυσης!
#INSORGIAMO! (από την ανα­κοί­νω­ση του Partito Comunista Italiano)

Όχι στις απολύσεις — δώρο στα αφεντικά!
Κατάληψη — εθνικοποίηση για την υπεράσπιση της δουλειάς

Όλοι στο Campi Bisenzio με εργα­ζό­με­νους της Gkn
Μαζί η Unione Sindacale di Base (USB)

Η απε­λευ­θέ­ρω­ση των απο­λύ­σε­ων, που ήθε­λε η Confindustria (σσ. ΣΕΒ), η οποία έγι­νε παθη­τι­κά απο­δε­κτή από την κυβέρ­νη­ση και υπο­γρά­φη­κε επί­ση­μα με συμ­φω­νία των επί­ση­μων συνο­μο­σπον­διών, έχει ήδη ενερ­γο­ποι­ή­σει την πρώ­τη μεγά­λη ανα­διάρ­θρω­ση ‑δυστυ­χώς, σε μεγά­λο βαθ­μό προ­βλέ­ψι­μη. Ο πολι­τι­κός ρόλος της κυβέρ­νη­σης των «αρί­στων» δεν είναι άλλος από αυτόν. Συνο­δεύ­στε και δια­χει­ρι­στεί­τε την ανα­διάρ­θρω­ση του ιτα­λι­κού συστή­μα­τος παρα­γω­γής, επί­σης με τη χρή­ση των τερά­στιων πόρων του PNRR (πλά­νο ‑Εθνι­κό σχέ­διο ανά­καμ­ψης και ανθεκτικότητας).
Ανα­διάρ­θρω­ση που θα πλη­ρω­θεί για πρώ­τη φορά στο 100% από τους εργαζομένους.
Alitalia, Whirlpool, Timken, Giannetti Ruote, ABB… Η αντι­με­τώ­πι­ση αυτής της πρό­κλη­σης απο­σπα­σμα­τι­κά σημαί­νει ότι ξεκι­νά­με ήδη ηττημένοι.
Μακριά από τη σκέ­ψη να βασι­στού­με στην ίδια ηγε­σία των συν­δι­κά­των που υπέ­γρα­ψε τη συμ­φω­νία για τις απολύσεις.
Μόνο το δίχτυ της εργα­τι­κής ταξι­κής αλλη­λεγ­γύ­ης παρα­μέ­νει πάντα η αφετηρία.

Εάν η απο­φα­σι­στι­κό­τη­τα των εργα­ζο­μέ­νων του Gkn θεω­ρεί­ται αναμ­φι­σβή­τη­τα και­νο­το­μία στο πρό­σφα­το πανό­ρα­μα, δεν μπο­ρεί να ειπω­θεί το ίδιο για τη συν­δι­κα­λι­στι­κή και πολι­τι­κή δυνα­μι­κή που περι­στρέ­φε­ται γύρω από αυτήν τη διαμάχη.

Ο θανα­τη­φό­ρος ενα­γκα­λι­σμός των συνο­μο­σπον­δια­κών θεσμι­κών οργά­νων και ηγε­τών, έτοι­μων να ζητή­σουν ένα τρα­πέ­ζι δια­πραγ­μα­τεύ­σε­ων, ό, τι κι αν είναι, είναι αυτό. Το είδα­με επί­σης στην τελευ­ταία θεσμι­κή συνά­ντη­ση παρου­σία του Υφυ­πουρ­γού Εργα­σί­ας. Οι ιδιο­κτή­τες επι­βε­βαί­ω­σαν την επι­θυ­μί­ας τους να ενερ­γο­ποι­ή­σουν το νόμο σχε­τι­κά με τις ομα­δι­κές απο­λύ­σεις, απο­φεύ­γο­ντας οποια­δή­πο­τε πολι­τι­κή αντι­πα­ρά­θε­ση. Μιλά­με για τον ίδιο νόμο, που τρο­πο­ποι­ή­θη­κε ελά­χι­στα και χρη­σι­μο­ποι­ή­θη­κε για τη μεγά­λη βιο­μη­χα­νι­κή ανα­διάρ­θρω­ση των αρχών της δεκα­ε­τί­ας του ’90, επί­σης στην περί­πτω­ση αυτή «δια­χει­ρι­ζό­ταν» μέσω των μηχα­νι­σμών συντο­νι­σμού που υπέ­γρα­ψαν οι CGIL, CISL και UIL.

Επι­στρέ­φο­ντας στο θέμα Gkn, σε ό,τι μας αφο­ρά δεν υπάρ­χουν εναλ­λα­κτι­κές λύσεις: τις εγκα­τα­στά­σεις πρέ­πει να τις πάρει αμέ­σως το κρά­τος.
Η Stellantis (σσ.  Stellantis N.V. πολυ­ε­θνι­κός όμι­λος κατα­σκευ­ής αυτο­κι­νή­των, που ιδρύ­θη­κε το 2021 βάσει συγ­χώ­νευ­σης 50–50 μετα­ξύ του ιτα­λο-αμε­ρι­κα­νι­κού ομί­λου Fiat Chrysler Automobiles και του γαλ­λι­κού ομί­λου PSA, με έδρα το Άμστερ­νταμ) που είναι πανέ­τοι­μη να λάβει εκα­τομ­μύ­ρια «δημό­σια» ευρώ για δέκα­τη φορά, πρέ­πει να εγγυ­η­θεί τις απα­ραί­τη­τες παραγ­γε­λί­ες για να προ­χω­ρή­σει η παρα­γω­γή του εργο­στα­σί­ου της Φλωρεντίας.

Αλλά αυτό που πρέ­πει να απαι­τή­σου­με σήμε­ρα είναι μια πραγ­μα­τι­κή εθνι­κή βιο­μη­χα­νι­κή πολι­τι­κή. Μια κρα­τι­κή παρέμ­βα­ση που τελι­κά να θέτει υπό αμφι­σβή­τη­ση την δύνα­μη των μεγά­λων πολυ­ε­θνι­κών. Οι ίδιοι που εγκα­θί­στα­νται στις περιο­χές μας εκμε­ταλ­λεύ­ο­νται παίρ­νο­ντας δημό­σια χρή­μα­τα και μετά κλεί­νο­ντας αφή­νουν χιλιά­δες εργα­ζό­με­νους στο δρό­μο χωρίς καν να πλη­ρώ­σουν αποζημίωση.
Προ­κη­ρύ­ξα­με εθνι­κή γενι­κή απερ­γία στις 18 Οκτω­βρί­ου, η USB, μαζί με τις άλλες συν­δι­κα­λι­στι­κές οργα­νώ­σεις.
Αντι­μέ­τω­ποι με το πλαί­σιο των κοι­νω­νι­κής κρε­α­το­μη­χα­νής που αντι­με­τω­πί­ζου­με, δεν υπάρ­χει εναλ­λα­κτι­κή λύση.
Τα σχέ­δια που εξυ­φαί­νο­νται συντο­νί­ζουν τις επι­λο­γές της Confindustria, της κυβέρ­νη­σης Draghi και της Ευρω­παϊ­κής Ένω­σης. Το να ξεφύ­γεις από αυτό είναι απο­λύ­τως απα­ραί­τη­το και επεί­γον σήμερα.
Η USB έχει κάνει την επι­λο­γή της, ενα­πό­κει­ται επί­σης στους εργά­τες, οι οποί­οι εξα­κο­λου­θούν να πιστεύ­ουν στον εργα­το­πα­τε­ρι­κό συν­δι­κα­λι­σμό, να κάνουν το ίδιο.
|        Αρκε­τή υπο­χω­ρή­σα­με! Ας τα πάρου­με όλα πίσω!
(υπο­γρα­φή)
Unione Sindacale di Base USB — Εθνι­κό Συντο­νι­στι­κό Βιομηχανίας

Μία από τα ίδια;

Το μεγά­λο πρό­βλη­μα είναι πως αυτές οι –μαζι­κές, κινη­το­ποι­ή­σεις, δε χτυ­πά­νε την καρ­διά του προ­βλή­μα­τος.
Καμιά οργά­νω­ση σήμε­ρα στην Ιτα­λία δε μιλά­ει για τα πραγ­μα­τι­κά «κλει­διά της οικο­νο­μί­ας» και τον αγώ­να που –στρα­τη­γι­κά, πρέ­πει να στρέ­φε­ται προς τα εκεί, προς την καρ­διά του κτήνους.
Στο­χεύ­ο­ντας τον πραγ­μα­τι­κό υπεύ­θυ­νο, τον ίδιο τον καπι­τα­λι­στι­κό δρό­μο ανά­πτυ­ξης που μας έφε­ρε ως εδώ, με τις ανά­γκες και τα δικαιώ­μα­τα του λαού και της νεο­λαί­ας να θυσιά­ζο­νται για τα κέρ­δη των μονο­πω­λια­κών ομί­λων και τους ευρω­μο­νό­δρο­μους της ΕΕ.
Γι’ αυτό χρειά­ζε­ται ισχυ­ρή εργα­τι­κή λαϊ­κή αντι­πο­λί­τευ­ση με ισχυ­ρό υπο­κει­με­νι­κό παρά­γο­ντα (Κομ­μου­νι­στι­κό Κόμ­μα)
Και στη γει­το­νι­κή χώρα –προς το παρόν, δεν υπάρ­χει ούτε το ένα ούτε το άλλο: τα αστι­κά κόμ­μα­τα εξου­σί­ας χρό­νια εναλ­λάσ­σο­νται αλλη­λο­συ­μπλη­ρώ­νο­ντας τα αντερ­γα­τι­κά μέτρα –όπως σε όλη την Ευρώπη.

Πηγή-Πληροφορίες-Περισσότερα