Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Φοβάστε τα διδάγματα της Ιστορίας, κύριε Μητσοτάκη;

Γρά­φει ο Νίκος Μότ­τας //

«Το παι­δί των 17 ετών θα το ενδια­φέ­ρει πως θα είναι η Ελλά­δα το 2030 αν το ενδια­φέ­ρει πως ήταν η Ελλά­δα το 1963;». Τι μας είπε, με λίγα λόγια, ο πρό­ε­δρος της ΝΔ Κυριά­κος Μητσο­τά­κης στην πρό­σφα­τη συνέ­ντευ­ξη του; Πως δεν συντρέ­χει λόγος να γνω­ρί­ζει η νεο­λαία της χώρας μας για το Γρη­γό­ρη Λαμπρά­κη και τη δολο­φο­νία του. Ας αφε­θούν στη λήθη και ο Λαμπρά­κης και οι αγώ­νες για την ειρή­νη και τον αφο­πλι­σμό και μαζί τους ας ξεχα­στούν και οι δολο­φό­νοι του, το αστι­κό κρά­τος, οι παρα­κρα­τι­κοί του βρα­χί­ο­νες και οι υπε­ρα­τλα­ντι­κοί σύμ­μα­χοι του. 

Δεν είπε τυχαία τα παρα­πά­νω λόγια ο αρχη­γός της αξιω­μα­τι­κής αντι­πο­λί­τευ­σης. Γνω­ρί­ζει πολύ καλά ποιοί και για­τί δολο­φό­νη­σαν τον αγω­νι­στή της ειρή­νης Γρ. Λαμπρά­κη. Όπως γνω­ρί­ζει πολύ καλά ποιοί και για­τί δολο­φό­νη­σαν το Μπε­λο­γιάν­νη, τον Πέτρου­λα, τον Τσα­ρου­χά, τη Σωτη­ρία Βασι­λα­κο­πού­λου, τον Τεμπο­νέ­ρα και τόσους άλλους. 

Ως γνή­σιος πολι­τι­κός εκφρα­στής της αστι­κής τάξης, ο κ.Μητσοτάκης γνω­ρί­ζει ότι ένας έφη­βος της σημε­ρι­νής επο­χής είναι πολύ ευκο­λό­τε­ρα χει­ρα­γω­γή­σι­μος, ιδε­ο­λο­γι­κά και πολι­τι­κά, εάν αγνο­εί βασι­κές πτυ­χές της ιστο­ρί­ας. Η ιστο­ρι­κή αγραμ­μα­το­σύ­νη, άλλω­στε, υπήρ­ξε πάντο­τε σύμ­μα­χος των αστι­κών πολι­τι­κών δυνά­με­ων για τον εγκλω­βι­σμό και την χει­ρα­γώ­γη­ση πλα­τιών νεα­νι­κών μαζών. 

labrakis dolofoniaΣτην περί­πτω­ση του Γρη­γό­ρη Λαμπρά­κη, ο μεν ΣΥΡΙΖΑ επι­χει­ρεί ξεδιά­ντρο­πα να οικειο­ποι­η­θεί τον συμ­βο­λι­σμό που πηγά­ζει από το σπου­δαίο παρά­δειγ­μα του μαρα­θω­νο­δρό­μου της ειρή­νης προ­κει­μέ­νου να «ξεπλύ­νει» στην συνεί­δη­ση ενός τμή­μα­τος του λαού την πολι­τι­κή της ολο­έ­να και βαθύ­τε­ρης εμπλο­κής της χώρας στα επι­κίν­δυ­να ευρω­α­τλα­ντι­κά ιμπε­ρια­λι­στι­κά σχέ­δια που ακο­λου­θεί. Είναι γνω­στή η- χυδαία και υπο­κρι­τι­κή- προ­σπά­θεια του ΣΥΡΙΖΑ να οικειο­ποιεί­ται την αγω­νι­στι­κή κλη­ρο­νο­μιά του κομ­μου­νι­στι­κού και ευρύ­τε­ρα αρι­στε­ρού κινή­μα­τος ώστε να θολώ­σει τα νερά της βαθιά ταξι­κής-αντι­λαϊ­κής πολι­τι­κής του. 

Η δε Νέα Δημο­κρα­τία επι­χει­ρεί να υπο­βαθ­μί­σει, να «θάψει» την ιστο­ρι­κή σημα­σία της δολο­φο­νί­ας του Γρ. Λαμπρά­κη. Και αυτό διό­τι οι δολο­φό­νοι του Λαμπρά­κη, όπως και οι ηθι­κοί αυτουρ­γοί της δολο­φο­νί­ας, είναι ιδε­ο­λο­γι­κοί της συγ­γε­νείς. Είναι σαφές ότι δεν συμ­φέ­ρει καθό­λου τον κ.Μητσοτάκη και την παρά­τα­ξη του αν ο 17χρονος γνω­ρί­ζει τι «δεσμοί αίμα­τος» συν­δέ­ουν τη Νέα Δημο­κρα­τία με τους φονιά­δες του Λαμπρά­κη και του Τεμπο­νέ­ρα. Όπως είναι επί­σης σαφές ότι το παρά­δειγ­μα του Γρη­γό­ρη Λαμπρά­κη, οι αγώ­νες του ενά­ντια στους ιμπε­ρια­λι­στές, τις αμε­ρι­κα­νο­να­τοϊ­κές βάσεις και τον πόλε­μο, δεν είναι διό­λου βολι­κά για την πολι­τι­κή ατζέ­ντα ενός κόμ­μα­τος που… «πίνει νερό» στο όνο­μα των κάθε λογής υπε­ρα­τλα­ντι­κών χασά­πη­δων, απ’ τον Τρού­μαν και τον Τζόν­σον μέχρι το Ρίγκαν και το Μπους. 

Η ελλη­νι­κή αστι­κή τάξη φοβά­ται την απο­κά­λυ­ψη των εγκλη­μά­των της. Γι’ αυτό προ­σπα­θεί, πότε μέσω του ΣΥΡΙΖΑ και πότε μέσω της ΝΔ και των λοι­πών πολι­τι­κών της εκπρο­σώ­πων, να δια­στρε­βλώ­σει, να παρα­χα­ρά­ξει, να κου­κου­λώ­σει την ιστο­ρι­κή πραγ­μα­τι­κό­τη­τα. Φοβά­ται τα διδάγ­μα­τα που οι εργα­ζό­με­νοι, η νεο­λαία, συνο­λι­κά το εργα­τι­κό-λαϊ­κό κίνη­μα, μπο­ρούν να βγά­λουν από τη μελέ­τη της Ιστο­ρί­ας. Γι’ αυτό και προ­σπα­θεί να την ξορ­κί­σει ποντά­ρο­ντας στη λήθη. 

Μόνο που η ιστο­ρία του λαού μας, η γραμ­μέ­νη με αίμα και θυσί­ες, ούτε ξεβά­φει, ούτε ξεγράφεται.

Όρκος στο Λαμπρά­κη, χρέ­ος στη ζωή…

________________________________________________________________________________________________________

Νίκος Μόττας Γεννήθηκε το 1984 στη Θεσσαλονίκη. Είναι υποψήφιος διδάκτορας (Phd) Πολιτικής Επιστήμης, Διεθνών Σχέσεων και Ιστορίας. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες από το Πανεπιστήμιο Westminster του Λονδίνου και είναι κάτοχος δύο μεταπτυχιακών τίτλων (Master of Arts) στις διπλωματικές σπουδές (Παρίσι) και στις διεθνείς διπλωματικές σχέσεις (Πανεπιστήμιο Τελ Αβίβ). Άρθρα του έχουν δημοσιευθεί σε ελληνόφωνα και ξενόγλωσσα μέσα.
Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο