Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Φρανκ Σινάτρα, ενσάρκωση του αμερικανικού θεάματος

Στις 14 Μαΐ­ου 1998, σε ηλι­κία  82 χρό­νων πέθα­νε ο Φρανκ Σινά­τρα. Γεν­νή­θη­κε το Δεκέμ­βρη του 1915 σε μια φτω­χι­κή εργα­τι­κή συνοι­κία στο Νιου Τζέρ­σεϊ. Γνω­στός άρχι­σε να γίνε­ται το 1942 με σει­ρά συναυ­λιών στο Θέα­τρο Παρα­μά­ουντ της Νέας Υόρκης.

Ο τρα­γου­δι­στής και ηθο­ποιός — ενσάρ­κω­ση του αμε­ρι­κα­νι­κού θεά­μα­τος — στη μακρό­χρο­νη καριέ­ρα του είχε εκα­τό περί­που άλμπουμ και 58 ται­νί­ες. “Χρυ­σή” φωνή, σημεί­ω­σε μεγά­λες επι­τυ­χί­ες, όπως τα τρα­γού­δια “Strangers in the night”, “My Way”, “New York, New York” κ.ά. και ως ηθο­ποιός πήρε “Οσκαρ” δεύ­τε­ρου αντρι­κού ρόλου για την ται­νία του Φρεντ Ζίνε­μαν “Οσο υπάρ­χουν άνθρω­ποι” (1953).

Για τη ζωή του, ο Σινά­τρα επι­κρί­θη­κε πολ­λές φορές, έχο­ντας κατη­γο­ρη­θεί για το ρόλο του επί μακαρ­θι­σμού και για σχέ­σεις με τη Μαφία. Το 2000, εκδό­θη­κε το βιβλίο «Κόρη του Πατέ­ρα μου», της κόρης του Σινά­τρα, Τίνα. Η Τίνα απο­κα­λύ­πτει τις δια­συν­δέ­σεις του πατέ­ρα της με τη μαφία και τον ρόλο του στην πολι­τι­κή δια­δρο­μή του Τζον Κένε­ντι προς τον Λευ­κό Οίκο.

 

 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο