Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Φύση και παραδοσιακό τραγούδι – Ένα μοναδικό ανθολόγιο στίχων

Ένα μονα­δι­κό ανθο­λό­γιο στί­χων 171 παρα­δο­σια­κών τρα­γου­διών, στα οποία “πρω­τα­γω­νι­στούν” τα στοι­χεία του φυσι­κού περι­βάλ­λο­ντος που παρου­σιά­ζε­ται δια­δι­κτυα­κά ως απο­τέ­λε­σμα της συνερ­γα­σί­ας του Οργα­νι­σμού Φυσι­κού Περι­βάλ­λο­ντος (ΟΦΥΠΕΚΑ) και του Καλ­λι­τε­χνι­κού Συλ­λό­γου Δόμνα Σαμίου.

Άλλω­στε, η φύση, τα ζώα και τα φυτά είναι από τα βασι­κά «συστα­τι­κά» των παρα­δο­σια­κών τρα­γου­διών. Oι νιοι και οι νιες παίρ­νουν τη μορ­φή του αητού, της πέρ­δι­κας ή της περι­στέ­ρας, ο βασι­λι­κός ανα­λαμ­βά­νει το ρόλο να παρη­γο­ρή­σει τον ερω­τευ­μέ­νο, και το όμορ­φο νησί παρο­μοιά­ζε­ται με “για­σε­μί φυτε­μέ­νο στη θάλασσα”.

Επι­χει­ρώ­ντας να προ­βά­λουν τα παρα­δο­σια­κά τρα­γού­δια ως ένα πολύ σημα­ντι­κό κομ­μά­τι της άυλης πολι­τι­στι­κής μας κλη­ρο­νο­μιάς, αλλά και να ευαι­σθη­το­ποι­ή­σουν μέσω αυτών το κοι­νό για την ανά­γκη προ­στα­σί­ας του φυσι­κού μας περι­βάλ­λο­ντος, ο ΟΦΥΠΕΚΑ και ο Καλ­λι­τε­χνι­κός Σύλ­λο­γος Δόμνα Σαμί­ου παρου­σιά­ζουν αυτή την πρώ­τη ξεχω­ρι­στή συλ­λο­γή στί­χων παρα­δο­σια­κών τραγουδιών.

Πρό­κει­ται για ένα ανθο­λό­γιο των στί­χων 171 παρα­δο­σια­κών τρα­γου­διών από δώδε­κα γεω­γρα­φι­κές περιο­χές της Ελλά­δας, από τον Έβρο, ως τα Επτά­νη­σα, την Κρή­τη και τα Δωδε­κά­νη­σα, καθώς και από την Κάτω Ιτα­λία, την Κων­στα­ντι­νού­πο­λη, την Προ­πο­ντί­δα, τη Μικρά Ασία και την Κύπρο, τα οποία περι­λαμ­βά­νο­νται στο Μου­σι­κό Αρχείο της Δόμνας Σαμί­ου. Κάποια από τα τρα­γού­δια είναι ανέκ­δο­τα, ενώ τα ήδη δημο­σιευ­μέ­να συμπλη­ρώ­θη­καν με στί­χους από χει­ρό­γρα­φες σημειώ­σεις της ίδιας της Δόμνας Σαμί­ου ή από άλλες πηγές. Τα τρα­γού­δια συνο­δεύ­ο­νται από σύντο­μα σχό­λια, τα οποία παρέ­χουν βασι­κές πλη­ρο­φο­ρί­ες, αλλά και κάποιες πιθα­νές ανα­γνώ­σεις του πολυ­ε­πί­πε­δου νοή­μα­τός τους.

Ειδι­κά τα τρα­γού­δια των εθι­μι­κών δρώ­με­νων, συνο­δεύ­ο­νται από εκτε­νέ­στε­ρα σχό­λια για τα έθι­μα με τα οποία σχετίζονται.

Ως προς τη θεμα­το­λο­γία, τα τρα­γού­δια της αγά­πης κυριαρ­χούν στο σύνο­λο των παρα­δο­σια­κών τρα­γου­διών γενι­κά, οπό­τε και σε αυτή τη συλ­λο­γή ισχύ­ει το ίδιο. Πολύ συχνά οι ερω­τευ­μέ­νοι παρο­μοιά­ζο­νται με κάποιο στοι­χείο της φύσης, ένα όμορ­φο ή μυρω­δά­το φυτό, ένα δυνα­τό ή όμορ­φο πουλί.

Τα στοι­χεία της φύσης όμως χρη­σι­μο­ποιού­νται και σε τρα­γού­δια όλων των θεμα­τι­κών ενο­τή­των, για παρά­δειγ­μα σε τρα­γού­δια της ξενι­τιάς, όπου είναι πολύ συχνή η επί­κλη­ση προς τα χελι­δό­νια, τα περι­στέ­ρια ή άλλα που­λιά αγγε­λια­φό­ρους να συν­δρά­μουν στην επι­κοι­νω­νία με τους ξενι­τε­μέ­νους. Συχνές είναι και οι ανα­φο­ρές σε ζώα αλλά και στα βου­νά, τα ποτά­μια, τη θάλασ­σα και τον αέρα, ακό­μα και στον ήλιο, το φεγ­γά­ρι και τον αυγερινό.

“Το ανθο­λό­γιο παρα­δο­σια­κών στί­χων που παρου­σιά­ζου­με εδώ ελπί­ζου­με πως θα συμ­βά­λει στην περαι­τέ­ρω ευαι­σθη­το­ποί­η­ση σε σχέ­ση με περι­βαλ­λο­ντι­κά ζητή­μα­τα”, ανα­φέ­ρει ο διευ­θύ­νων σύμ­βου­λος του ΟΦΥΠΕΚΑ, Κώστας Τριά­ντης. “Αυτή η συλ­λο­γή απο­τυ­πώ­νει με τον καλύ­τε­ρο τρό­πο την δια­χρο­νι­κά άρρη­κτη σχέ­ση του ανθρώ­που με το περι­βάλ­λον, μας ευαι­σθη­το­ποιεί ως προς αυτό και ταυ­τό­χρο­να προ­βάλ­λει ένα πολύ σημα­ντι­κό κομ­μά­τι της άυλης πολι­τι­στι­κής μας κλη­ρο­νο­μιάς, τα παρα­δο­σια­κά τρα­γού­δια”, προ­σθέ­τει ο ίδιος.

Όπως ανα­φέ­ρει από την πλευ­ρά του ο κ. Σωκρά­της Σινό­που­λος εκ μέρους του Καλ­λι­τε­χνι­κού Συλ­λό­γου Δόμνα Σαμί­ου, η φύση στα παρα­δο­σια­κά τρα­γού­δια απει­κο­νί­ζε­ται προ­σω­πο­ποι­η­μέ­νη. Είναι συχνοί οι διά­λο­γοι του ανθρώ­που με όλα τα στοι­χεία της φύσης, τα ζώα, τα που­λιά, τα δέντρα, τα βου­νά και τα ποτά­μια, κάτι που δεί­χνει την δια­προ­σω­πι­κή σχέ­ση που αισθά­νε­ται να έχει ο άνθρω­πος μαζί τους. Όπως είπε ο ίδιος, “είναι η πρώ­τη φορά  που συγκε­ντρώ­νο­νται σε μια συλ­λο­γή παρα­δο­σια­κά τρα­γού­δια με κρι­τή­ριο τις ανα­φο­ρές τους στη φύση και αυτό έγι­νε δυνα­τό χάρη στην πρω­το­βου­λία του ΟΦΥΠΕΚΑ και προ­σω­πι­κά του Διευ­θύ­νο­ντος Συμ­βού­λου του, Κώστα Τριάντη”.

Το Ανθο­λό­γιο, με τον τίτλο “Φύση και παρα­δο­σια­κό τρα­γού­δι”, παρου­σιά­ζε­ται δια­δι­κτυα­κά στην ιστο­σε­λί­δα του ΟΦΥΠΕΚΑ και συγκε­κρι­μέ­να στη διεύ­θυν­ση: necca.gov.gr/fysi-kai-paradosiako-tragoudi/.

«Ναι, αλλά ο Στά­λιν…», του Νίκου Μόττα

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο