Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Χρήστος Καραμάνος: Ποίημα για τη γυναίκα

Γυναί­κα πλά­σμα ιερό,
χωρίς εσέ­να δεν μπορώ,
είμα­στε ένα εμείς οι δυο,
και κου­βα­λά­με το σταυρό.
-
Σε είδα νάσαι εργάτρια,
στα εδά­φη μας τα πάτρια,
στα στρώ­μα­τα τα λαϊκά,
πολ­λά εσύ έδω­σες παιδιά.
-
Γυναί­κα αγωνίστρια,
σε πάτη­σε η ερπύστρια,
του τανκ του ιμπεριαλισμού,
την ώρα του ξεσηκωμού.
-
Η κρί­ση η καπιταλιστική,
για σένα βασανιστική,
πολ­λές οι επι­πτώ­σεις της,
νάτες οι πρώ­τες δόσεις της.
-
Γυναί­κα εργαζόμενη,
πολύ δοκιμαζόμενη,
μικρό το μεροκάματο,
και με μεγά­λο κάματο.
-
Χωρίς εσέ­να δεν μπορεί,
ο κόσμος μας ν απαλλαγεί,
δεί­ξε τις απαι­τή­σεις σου,
στον αγώ­να είναι οι λύσεις σου.
-
Γυναί­κα βγες και πάλεψε,
τα όνει­ρα ζωντάνεψε,
η ισό­τη­τα κερδίζεται,
ποτέ δεν σου χαρίζεται.
-
Πάλε­ψε εσύ για τη δουλειά,
για μερο­κά­μα­τα καλά,
καλύ­τε­ρες συντάξεις,
τα νερά τους, ας ταράξεις.
-
Γυναί­κα πλά­σμα ποθητό,
νάξε­ρες πόσο σ΄ αγαπώ,
είσαι η τέλεια συντροφιά,
του κόσμου σπά­νια ομορφιά.
-
Μέχρι τα βαθιά γεράματα,
σε θέλουν για μεροκάματα,
σύντα­ξη να μην πάρεις,
και να τους σιγοντάρεις.
-
Γυναί­κα κολό­να του λαού,
δέκτη του πιο σκλη­ρού καημού,
φτιά­ξε την κοινωνία,
με την δική σου αξία.
-
Μόνο με τον κομμουνισμό,
θα βρεις το δρό­μο τον σωστό,
υγεία, παι­δεία, ισότητα,
θάχεις προτεραιότητα.
-
Γυναί­κα της λαϊ­κής οικογένειας,
αγρό­τισ­σα τερά­στιας ευγένειας,
μητέ­ρα της εργα­τι­κής τάξης,
ήρθε η ώρα να τους διαταράξεις.
-
Γυναί­κα αυτό το σύστημα,
είναι μεγά­λο ολίσθημα,
η εκμε­τάλ­λευ­ση μεγάλη,
φεύ­γει μόνο με πάλη.
-
Στους δρό­μους όλες τώρα,
έφθα­σε η μεγά­λη ώρα,
ο αγώ­νας δικαιώνεται,
παντού γύρω απλώνεται.

ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΑΡΑΜΑΝΟΣ

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο