«Χρώμα Κόκκινο» του Κωνσταντίνου Παπαποστόλου

Κυκλο­φό­ρη­σε το καλο­καί­ρι που μας πέρα­σε η ποι­η­τι­κή συλ­λο­γή «Χρώ­μα Κόκ­κι­νο» του Κων­στα­ντί­νου Παπα­πο­στό­λου από τις εκδό­σεις Άνω Τελεία. Την έκδο­ση κοσμεί με τρία χαρα­κτι­κά ο εικα­στι­κός και θεω­ρη­τι­κός τέχνης Κώστας Ευαγγελάτος.

Μετά από δύο συλ­λο­γές που κινού­νταν θεμα­τι­κά σε λυρι­κά μονο­πά­τια, ο Κ. Παπα­πο­στό­λου πραγ­μα­το­ποιεί με το «Χρώ­μα Κόκ­κι­νο» την πρώ­τη του από­πει­ρα στον χώρο της στρα­τευ­μέ­νης πολι­τι­κής ποί­η­σης, εμπνε­ό­με­νος από τους ανθρώ­πους που (όπως ανα­φέ­ρει χαρα­κτη­ρι­στι­κά στο βιβλίο) τον έμα­θαν με το παρά­δειγ­μά τους να περ­πα­τά όρθιος – τους ήρω­ες του καθη­με­ρι­νού μόχθου, αλλά και τους πρω­τα­γω­νι­στές των μεγά­λων αγώ­νων του λαού μας.

Σε σημεί­ω­μα που συνέ­τα­ξε ειδι­κά για το Ατέ­χνως, γράφει:

«Επει­δή πιστεύω ότι η τέχνη του λόγου είναι εκεί­νο το είδος της τέχνης που περι­κλεί­ει μεγά­λη ιδε­ο­λο­γι­κή δύνα­μη και μπο­ρεί να οργα­νώ­σει και να διε­γεί­ρει τα συναι­σθή­μα­τα των μαζών για κοι­νω­νι­κή απε­λευ­θέ­ρω­ση, εμπνεύ­στη­κα τη συλ­λο­γή Χρώ­μα Κόκ­κι­νο – ποί­η­ση κοι­νω­νι­κή, ταξι­κή, διε­θνι­στι­κή. Συνά­μα για να εκπλη­ρώ­σω το χρέ­ος που κου­βά­λα­γα από τα εφη­βι­κά μου χρό­νια, ελά­χι­στος φόρος τιμής σ’ αυτούς που άνα­ψαν το φως στις λεω­φό­ρους του μέλ­λο­ντος και στο Κόμ­μα που το κρα­τά άσβεστο.

Στους δικούς μας ήρω­ες, στις δικές μας ηρω­ί­δες, στους δικούς μας αγί­ους, στις δικές μας αγί­ες, που πολύ ερω­τεύ­τη­καν και αγά­πη­σαν τη ζωή και θυσί­α­σαν ότι πολυ­τι­μό­τε­ρο είχαν, την ίδια τους τη ζωή, για μια καλύ­τε­ρη ζωή. Για να εξαν­θρω­πί­σουν τον άνθρω­πο. Που διώ­χθη­καν, δολο­φο­νή­θη­καν, φυλα­κί­στη­καν, βασα­νί­στη­καν, εκτε­λέ­στη­καν, εξο­ρί­στη­καν, δίνο­ντας υπέρ­τα­τη αξία στην ανθρώ­πι­νη αξιο­πρέ­πεια και σε ανώ­τε­ρα ιδα­νι­κά. Για την πατρί­δα, την ελευ­θε­ρία, τη δημο­κρα­τία, τη λαϊ­κή κυριαρ­χία, τον σοσιαλισμό-κομμουνισμό.

Με τα ποι­ή­μα­τά μου θέλη­σα να δώσω και το δικό μου στίγ­μα, το δικό μας σύγ­χρο­νο στίγ­μα: Του έρω­τα, της αγά­πης, του αγώ­να, του αίμα­τος, της επα­νά­στα­σης. Για­τί κι εγώ μεγά­λω­σα και ωρί­μα­σα ιδε­ο­λο­γι­κο­πο­λι­τι­κά με ένα κόκ­κι­νο γαρύ­φαλ­λο στο γελα­στό χαμό­γε­λο και τρία ολο­κόκ­κι­να γράμ­μα­τα στο μέρος της καρ­διάς: Κάπα-Κάπα-Έψιλον!»

* Η ποι­η­τι­κή συλ­λο­γή «Χρώ­μα Κόκ­κι­νο» του Κων­στα­ντί­νου Παπα­πο­στό­λου κυκλο­φο­ρεί από τις εκδ. Άνω Τελεία. Μετα­ξύ άλλων, είναι δια­θέ­σι­μη στα βιβλιο­πω­λεία της Σύγ­χρο­νης Επο­χής σε Αθή­να, Θεσ­σα­λο­νί­κη και Πάτρα.