Ψυχραιμία

Αφό­του έσπευ­σε πρώ­τος να στη­ρί­ξει το κρά­τος — δολο­φό­νο, δύο άγχη έχει τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ σε σχέ­ση με το Ισρα­ήλ και την Παλαι­στί­νη. Το πρώ­το, μην τυχόν και χαλά­σει η «δια­χρο­νι­κή εξω­τε­ρι­κή πολι­τι­κή», με «απε­ρι­σκε­ψί­ες» όπως η επί­σκε­ψη Μητσο­τά­κη στο Ισρα­ήλ χωρίς να συνα­ντή­σει ταυ­τό­χρο­να και τον Παλαι­στί­νιο ηγέ­τη Μαχ­μούτ Αμπάς, όπως είπαν.

Κανέ­να πρό­βλη­μα λοι­πόν από τη συνά­ντη­ση με τον μακε­λά­ρη του παλαι­στι­νια­κού λαού: Η «δια­χρο­νι­κή εξω­τε­ρι­κή πολι­τι­κή», που υλο­ποί­η­σε και η δική τους κυβέρ­νη­ση, περι­λαμ­βά­νει πολ­λά κολ­λη­τη­λί­κια με τον «φίλο Μπί­μπι», στο πλαί­σιο της στρα­τη­γι­κής σχέ­σης με το κρά­τος — δολο­φό­νο, για τα οποία άλλω­στε πήραν και πολ­λά συγ­χα­ρη­τή­ρια από ΗΠΑ — ΝΑΤΟ — ΕΕ. Υπο­θέ­του­με πως είναι αυτή η σχέ­ση, σαν το …παλιό καλό κρα­σί, που οδή­γη­σε τις προ­άλ­λες την κα Δού­ρου στην ισραη­λι­νή πρε­σβεία, «για να ενη­με­ρω­θεί για την κατάσταση».

Οσο για τις «ισορ­ρο­πη­μέ­νες σχέ­σεις» με την Παλαι­στί­νη, θυμί­ζου­με το εξής: Εκεί­νοι ως κυβέρ­νη­ση είχαν όντως συνα­ντή­σει τον Μ. Αμπάς. Και σε ερώ­τη­σή του για το αν και πότε η ελλη­νι­κή κυβέρ­νη­ση θα ανα­γνω­ρί­σει το κρά­τος της Παλαι­στί­νης, απα­ντού­σαν κυνι­κά διά στό­μα­τος Τσί­πρα πως «όταν ο χρό­νος κρι­θεί κατάλ­λη­λος, η Ελλά­δα θα προ­χω­ρή­σει στα απα­ραί­τη­τα βήμα­τα. Εως τότε, εμείς θα κρί­νου­με πώς η Ελλά­δα θα παί­ξει εποι­κο­δο­μη­τι­κό ρόλο στη δια­δι­κα­σία επί­λυ­σης του Παλαι­στι­νια­κού ζητήματος».

Αυτός ο χρό­νος ήταν προ­φα­νώς …ακα­τάλ­λη­λος για πάνω από 5 χρό­νια, όσο διά­στη­μα ο ΣΥΡΙΖΑ φρό­ντι­σε να κατα­χω­νιά­σει το ομό­φω­νο ψήφι­σμα της ελλη­νι­κής Βου­λής για την ανα­γνώ­ρι­ση του παλαι­στι­νια­κού κρά­τους. Κάπως έτσι, ο «εποι­κο­δο­μη­τι­κός ρόλος» της κυβέρ­νη­σής τους στην επί­λυ­ση του Παλαι­στι­νια­κού περιο­ρί­στη­κε στο να ενι­σχύ­ουν το κρά­τος — δολο­φό­νο, μάλ­λον για να λυθεί το ζήτη­μα μια ώρα αρχύ­τε­ρα με την εξό­ντω­ση ή την εκτό­πι­ση όλου του παλαι­στι­νια­κού λαού.

Ο δεύ­τε­ρος μεγά­λος καη­μός του ΣΥΡΙΖΑ αφο­ρά την ΕΕ, για την οποία λέει πως είναι «γεω­πο­λι­τι­κός νάνος», «ανύ­παρ­κτη» και «κατώ­τε­ρη των περι­στά­σε­ων», για­τί δεν μπο­ρεί να πάρει ενιαία στά­ση και να παρέμ­βει πιο απο­φα­σι­στι­κά στις εξε­λί­ξεις. Το είπε ο Τσί­πρας στο Συμ­βού­λιο της Ευρώ­πης, το έγρα­ψαν οι φιλο-ΣΥΡΙ­ΖΑ εφη­με­ρί­δες, «κλα­ψού­ρι­σαν» και κάτι «πολύ αρι­στε­ροί» του ΣΥΡΙΖΑ.

Μέσα στην εσω­κομ­μα­τι­κή ανα­κα­τω­σού­ρα τους μπο­ρεί να μην το είδαν — αλλά πρέ­πει να τους ενη­με­ρώ­σου­με — πως η ΕΕ… εμφα­νί­στη­κε! Πήγε στη Σύνο­δο του Καΐ­ρου και μίλη­σε για το «δικαί­ω­μα του Ισρα­ήλ στην αυτο­ά­μυ­να», απα­γό­ρευ­σε τις δια­δη­λώ­σεις για την Παλαι­στί­νη, έστει­λε πολε­μι­κά πλοία στην περιο­χή, ανά­με­σά τους και ελλη­νι­κά. Οι ευρω­βου­λευ­τές της, μαζί και αυτοί της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ, του ΠΑΣΟΚ, της Ελλη­νι­κής Λύσης, συνυ­πέ­γρα­ψαν άλλο ένα αισχρό ψήφι­σμα που βαφτί­ζει τον θύτη Ισρα­ήλ, θύμα. Η ηγε­σία της, από τον Σολτς έως την Μελό­νι, και βέβαια ο Ελλη­νας πρω­θυ­πουρ­γός, παρέ­λα­σαν από την Ιερου­σα­λήμ δίνο­ντας τα δια­πι­στευ­τή­ρια στον «φίλο Μπί­μπι» που αιμα­το­κυ­λά τη Γάζα. Τελευ­ταί­ος, «έκλει­σε την πόρ­τα» χτες ο Μακρόν, ζητώ­ντας εμπλο­κή των ΝΑΤΟι­κών στον «πόλε­μο κατά της Χαμάς»!

Κατα­λα­βαί­νου­με βέβαια πως δεν κρα­τιού­νται να ξανα­νοί­ξουν — υπό νέα διεύ­θυν­ση ή και με παράρ­τη­μα — το μαγα­ζί που δίνει «και στον ληστή φαΐ και στον χωρο­φύ­λα­κα χαμπέ­ρι», εμφα­νί­ζο­ντας ως «φιλει­ρη­νι­κή πολι­τι­κή» την εμπλο­κή στα ευρω­α­τλα­ντι­κά σχέ­δια. Αλλά θα συστή­να­με λίγη ψυχραι­μία. Το έργο δεν κόβει εισιτήρια…

Πηγή: Ριζο­σπά­στης