Στις 28 Φλεβάρη απεργούμε
και διαδηλώνουμε

• Για τον μισθό και τις Συλ­λο­γι­κές Συμβάσεις,
• Για την υγεία και την ασφά­λεια στην εργασία.
• Για την ενί­σχυ­ση του λαϊ­κού εισο­δή­μα­τος απέ­να­ντι στην ακρί­βεια που σαρώνει.
• Για να πάψουν οι πλει­στη­ρια­σμοί και το ξεσπί­τω­μα λαϊ­κών οικογενειών.

Την ίδια μέρα συμπλη­ρώ­νε­ται ένας χρό­νος από το έγκλη­μα στα Τέμπη με τους 57 νεκρούς. Η μέρα της απερ­γί­ας δεν επι­λέ­χθη­κε τυχαία, ούτε είναι μόνο συμβολική.

Απαί­τη­ση των εκα­το­ντά­δων σωμα­τεί­ων που την οργα­νώ­νουν, και καθο­λι­κή διεκ­δί­κη­ση του λαού και της νεο­λαί­ας, είναι να απο­κα­λυ­φθούν τα πραγ­μα­τι­κά αίτια και οι υπεύ­θυ­νοι της τρα­γω­δί­ας. Να απο­δο­θούν οι πολι­τι­κές ευθύ­νες και να τιμω­ρη­θούν όσοι εμπλέ­κο­νται άμε­σα στο έγκλη­μα. Να μπο­ρεί ο λαός να ταξι­δεύ­ει με σύγ­χρο­να, ασφα­λή και φτη­νά τρέ­να, να μην τρέ­μει το φυλ­λο­κάρ­δι του για το αν και πότε θα συμ­βεί το κακό.

Οι διεκ­δι­κή­σεις αυτές έρχο­νται σε σύγκρου­ση με την προ­σπά­θεια συγκά­λυ­ψης από την κυβέρ­νη­ση, με τις πλά­τες των ΣΥΡΙΖΑ — ΠΑΣΟΚ, για να βγά­λουν λάδι την πολι­τι­κή της «απε­λευ­θέ­ρω­σης» και ιδιω­τι­κο­ποί­η­σης των σιδη­ρο­δρό­μων, την οποία υπη­ρέ­τη­σαν δια­χρο­νι­κά, υλο­ποιώ­ντας στρα­τη­γι­κές κατευ­θύν­σεις της ΕΕ.

Η προ­σπά­θειά τους, που ξεκί­νη­σε από την επο­μέ­νη κιό­λας του πολύ­νε­κρου δυστυ­χή­μα­τος, συνε­χί­ζε­ται τώρα στην Εξε­τα­στι­κή Επι­τρο­πή της Βου­λής. Η ΝΔ φορ­τώ­νει το έγκλη­μα σε «ανθρώ­πι­να λάθη», ενώ οι ΣΥΡΙΖΑ — ΠΑΣΟΚ κρύ­βουν τη συνε­νο­χή τους πίσω από τις «αμαρ­τω­λές συμ­βά­σεις» της ΝΔ και τα «θολά» κρι­τή­ρια των προ­σλή­ψε­ων στον ΟΣΕ.

Μάταιος ο κόπος τους. Αυτό που επι­βε­βαιώ­νε­ται και από τις μέχρι τώρα κατα­θέ­σεις στην Εξε­τα­στι­κή, με καθο­ρι­στι­κή συμ­βο­λή του ΚΚΕ, είναι ότι όλοι τους απο­ψί­λω­σαν τον ΟΣΕ από προ­σω­πι­κό, προ­κει­μέ­νου να είναι φτη­νό­τε­ρος για το κρά­τος και πιο αντα­γω­νι­στι­κός για τους επεν­δυ­τές, περ­νώ­ντας ο ένας στον άλλον τη σκυ­τά­λη της ιδιω­τι­κο­ποί­η­σης. Σημα­ντι­κές για την ασφά­λεια υπο­δο­μές και τρο­χαίο υλι­κό υπο­συ­ντη­ρού­νται, λόγω των ελλεί­ψε­ων σε προ­σω­πι­κό και των περι­κο­πών στις κρα­τι­κές δαπά­νες, στο πλαί­σιο της επι­κίν­δυ­νης αντι­λαϊ­κής πολι­τι­κής που λογα­ριά­ζει ως κόστος την ασφά­λεια των μετα­φο­ρών για τον λαό. Το σπά­σι­μο του σιδη­ρο­δρο­μι­κού έργου σε κομ­μά­τια — όπως επι­τάσ­σει η στρα­τη­γι­κή της «απε­λευ­θέ­ρω­σης» — και η παρά­δο­σή του σε ιδιω­τι­κές εται­ρεί­ες, από μικρο­ερ­γο­λά­βους μέχρι πολυ­ε­θνι­κά μεγα­θή­ρια που εμπο­ρεύ­ο­νται τα σύγ­χρο­να συστή­μα­τα ασφα­λεί­ας, συνέ­βα­λαν καθο­ρι­στι­κά στη σημε­ρι­νή άθλια κατά­στα­ση του σιδηρόδρομου.

Αποδεικνύεται, ότι όλα όσα αφορούν 
από τη λειτουργία και τη συντήρηση 
μέχρι την ασφάλεια και την ανάπτυξη του δικτύου 
γίνονται
με κριτήριο το κέρδος, 
σε βάρος των πραγματικών αναγκών του λαού.

Γι’ αυτό, δεν προ­κα­λεί έκπλη­ξη ότι ακό­μα και το Ευρω­παϊ­κό Ελεγ­κτι­κό Συνέ­δριο σημειώ­νει τερά­στια κενά στην ασφά­λεια του ευρω­παϊ­κού δικτύ­ου, επει­δή αυτή «κοστί­ζει» περισ­σό­τε­ρο από όσα απο­δί­δει στο κρά­τος και στις εται­ρεί­ες — χρήστες!

• Έτσι φτά­σα­με στο έγκλη­μα των Τεμπών, όπου, πέρα από τις ευθύ­νες όλων των κυβερ­νή­σε­ων και της ΕΕ, ανα­δει­κνύ­ο­νται οι άμε­σες ευθύ­νες στε­λε­χών της κυβέρ­νη­σης, του ΟΣΕ και της ιτα­λι­κής πολυ­ε­θνι­κής που δια­χει­ρί­ζε­ται τα τρένα.
• Πριν έναν χρό­νο, χιλιά­δες λαού και νεο­λαί­ας συγκλό­νι­σαν τη χώρα με τις μαζι­κές δια­δη­λώ­σεις κάτω από το σύν­θη­μα «Τα κέρ­δη τους ή οι ζωές μας». Με το ίδιο σύν­θη­μα κορυ­φώ­νε­ται η προ­ε­τοι­μα­σία της απερ­γί­ας, με απο­φά­σεις εκα­το­ντά­δων συν­δι­κα­λι­στι­κών οργανώσεων.
• Για­τί η πολι­τι­κή του κέρ­δους, που βρί­σκε­ται πίσω από την ακρί­βεια και τους μισθούς — φιλο­δω­ρή­μα­τα, πίσω από την έντα­ση της εκμε­τάλ­λευ­σης, την εμπο­ρευ­μα­το­ποί­η­ση και ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση των πάντων, που ευθύ­νε­ται για το σημε­ρι­νό «μακε­λειό» στους χώρους δου­λειάς, με τα δεκά­δες εργο­δο­τι­κά εγκλή­μα­τα, αλλά και για το χάλι στην Υγεία, είναι επι­κίν­δυ­νη ακό­μα και για την ίδια τη ζωή του λαού, όπως απέ­δει­ξε το έγκλη­μα στα Τέμπη.

Στις 28 του μήνα απεργούμε! 

Κλι­μα­κώ­νου­με τον αγώ­να για τις ζωές μας, ενά­ντια στην πολι­τι­κή που στη­ρί­ζει την κερ­δο­φο­ρία μιας χού­φτας επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομί­λων. Αυτό είναι το μεγα­λύ­τε­ρο χρέ­ος και στους νεκρούς των Τεμπών, στους συγ­γε­νείς τους που ζητά­νε δικαίωση.