Όσα αγάλματα κι’ αν στήσουν στους φονιάδες, οι λαοί θα τα γκρεμίσουν

Γρά­φει ο Νίκος Μότ­τας //

«Σύμ­βο­λο της συμ­μα­χί­ας μετα­ξύ ΗΠΑ – Ελλά­δας και μία υπεν­θύ­μι­ση για τη γεν­ναιο­δω­ρία του αμε­ρι­κα­νι­κού λαού στη διάρ­κεια των πιο σκο­τει­νών ημε­ρών της Ελλά­δας» χαρα­κτή­ρι­σε το άγαλ­μα του αρχι­φο­νιά-εγκλη­μα­τία πολέ­μου Χάρι Τρού­μαν ο πρέ­σβης των ΗΠΑ Τζέ­φρυ Πάιατ. 

Αν ο πρέ­σβης των ΗΠΑ νομί­ζει πως απευ­θύ­νε­ται σε ηλί­θιους και «αμε­ρι­κα­νά­κια», να τον ενη­με­ρώ­σου­με ότι υπάρ­χουν κι’ αυτοί που δεν «τρώ­νε» το παρα­μύ­θι της «ελλη­νο­α­με­ρι­κα­νι­κής φιλί­ας». Τη «γεν­ναιο­δω­ρία» της χώρας του, ο ελλη­νι­κός λαός- όπως και τόσοι άλλοι λαοί- την έζη­σε στο πετσί του τον περα­σμέ­νο αιώνα. 

Είναι η «γεν­ναιο­δω­ρία» των βομ­βών Ναπάλμ Β που έπε­φταν στα κεφά­λια των ηρω­ϊ­κών ανταρ­τών του Δημο­κρα­τι­κού Στρα­τού Ελλά­δας στο Γράμ­μο, το 1949. Είναι η «γεν­ναιο­δω­ρία» της μετεμ­φυ­λια­κής αντι­κομ­μου­νι­στι­κής υστε­ρί­ας, των διωγ­μών, των φυλα­κί­σε­ων και των εκτε­λέ­σε­ων κομ­μου­νι­στών και λαϊ­κών αγωνιστών. 

Τη «γεν­ναιο­δω­ρία» της χώρας του κ.Πάιατ φέρουν ανε­ξί­τη­λη τα βόλια που εκτέ­λε­σαν το Νίκο Μπε­λο­γιάν­νη και τους συντρό­φους του. Την ίδια «γεν­ναιο­δω­ρία» που εξέ­θρε­ψε το κλί­μα βίας και τρο­μο­κρα­τί­ας, που δολο­φό­νη­σε τον αγω­νι­στή της ειρή­νης Γρη­γό­ρη Λαμπράκη. 

Πρό­κει­ται για εκεί­νη τη «γεν­ναιο­δω­ρία» που είχαν οι ΗΠΑ στη­ρί­ζο­ντας τη Χού­ντα. Την ίδια «γεν­ναιο­δω­ρία» που επέ­δει­ξαν με το ρόλο τους κατά το πρα­ξι­κό­πη­μα και την τουρ­κι­κή εισβο­λή στην Κύπρο το 1974. 

Απ’ αυτήν την άπο­ψη, έχει δίκιο ο πρέ­σβης Πάιατ. Η χώρα του υπήρ­ξε πράγ­μα­τι γεν­ναιό­δω­ρη απέ­να­ντι στην αστι­κή τάξη της Ελλά­δας. Υπήρ­ξε δια­χρο­νι­κά σύμ­μα­χος και αρω­γός των εκμε­ταλ­λευ­τών και δυνα­στών του ελλη­νι­κού λαού. Όπως, σήμε­ρα, είναι σύμ­μα­χος της κυβέρ­νη­σης του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία απο­δει­κνύ­ε­ται ο καλύ­τε­ρος υπη­ρέ­της των ιμπε­ρια­λι­στι­κών σχε­δί­ων και επιδιώξεων. 

Όσο κι’ αν ελπί­ζουν ο πρέ­σβης των ΗΠΑ και οι ντό­πιοι φίλοι του, ο λαός δεν πρό­κει­ται να ξεχά­σει. Μπο­ρούν να στή­σουν όσα αγάλ­μα­τα και μνη­μεία θέλουν στους ιμπε­ρια­λι­στές φονιά­δες- από τον Τρού­μαν και τον Νίξον μέχρι το Μπους, τον Κλί­ντον και τον Τραμπ. 

Μόνο να ξέρουν πως δεν θ’ αργή­σει η στιγ­μή που οι λαοί θα τα γκρε­μί­σουν κι’ αυτά, μαζί με την εξου­σία τους.

Χάρι Τρού­μαν: Ένας εγκλη­μα­τί­ας πολέ­μου στο κέντρο της Αθήνας

__________________________________________________________________________________________________

Νίκος Μόττας Γεννήθηκε το 1984 στη Θεσσαλονίκη. Είναι υποψήφιος διδάκτορας (Phd) Πολιτικής Επιστήμης, Διεθνών Σχέσεων και Ιστορίας. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες από το Πανεπιστήμιο Westminster του Λονδίνου και είναι κάτοχος δύο μεταπτυχιακών τίτλων (Master of Arts) στις διπλωματικές σπουδές (Παρίσι) και στις διεθνείς διπλωματικές σχέσεις (Πανεπιστήμιο Τελ Αβίβ). Άρθρα του έχουν δημοσιευθεί σε ελληνόφωνα και ξενόγλωσσα μέσα.