Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Χάρι Τρούμαν: Ένας εγκληματίας πολέμου στο κέντρο της Αθήνας

Γρά­φει ο Νίκος Μότ­τας //

«Εχρη­σι­μο­ποι­ή­σα­μεν την ατο­μι­κήν βόμ­βαν διά να συντο­μεύ­σω­μεν τον πόλε­μον… Θα τη χρη­σι­μοι­ή­σω­μεν και πάλιν. Μόνο η συν­θη­κο­λό­γη­σις της Ιαπω­νί­ας θα μας στα­μα­τή­ση. Τους ώμους μας βαραί­νει τερα­στία ευθύ­νη. Ευχα­ρι­στού­μεν τον θεόν, διό­τι είμε­θα εμείς, και όχι ο εχθρός, που τη φέρο­μεν. Και παρα­κα­λού­μεν τον θεόν, να μας φωτί­ση εις τη χρή­σιν του οργά­νου αυτού συμ­φώ­νως προς τας βου­λή­σεις του». Με αυτά τα κυνι­κά λόγια έκλει­νε το ραδιο­φω­νι­κό του μήνυ­μα προς τον αμε­ρι­κα­νι­κό λαό στις 9 Αυγού­στου 1945, ο τότε πρό­ε­δρος των ΗΠΑ Χάρι Τρού­μαν. Λίγες ώρες πριν, με δική του εντο­λή, ολο­κλη­ρώ­νο­νταν το πλέ­ον ειδε­χθές μαζι­κό έγκλη­μα του 20ου αιώ­να: το Ναγκα­σά­κι είχε μετα­τρα­πεί σε στά­χτη και ερεί­πια από τη ρίψη της ατο­μι­κής βόμ­βας πλου­τω­νί­ου ενώ, τρεις μόλις μέρες πριν, στις 6 Αυγού­στου, η βόμ­βα τύπου ουρα­νί­ου-235 είχε κυριο­λε­κτι­κά ισο­πε­δώ­σει την πόλη της Χιροσίμα. 

Ο αμε­ρι­κα­νι­κός ιμπε­ρια­λι­σμός, δια στό­μα­τος του εγκλη­μα­τία πολέ­μου Τρού­μαν, επι­χεί­ρη­σε να δικαιο­λο­γή­σει τα πυρη­νι­κά ολο­καυ­τώ­μα­τα σε Χιρο­σί­μα και Ναγκα­σά­κι υπο­στη­ρί­ζο­ντας ότι η ρίψη των βομ­βών «έσω­σε ζωές» και οδή­γη­σε στο τέλος του Β’ Παγκο­σμί­ου Πολέ­μου. Πρό­κει­ται ασφα­λώς για απο­δε­δειγ­μέ­νο ψέμα που, μέχρι και σήμε­ρα, συνε­χί­ζουν να υιο­θε­τούν οι κυβερ­νή­σεις των ΗΠΑ. Οι ατο­μι­κές βόμ­βες σε Χιρο­σί­μα-Ναγκα­σά­κι δεν σχε­τί­ζο­νταν με την συν­θη­κο­λό­γη­ση της Ιαπω­νί­ας (η για­πω­νέ­ζι­κη κυβέρ­νη­ση θα συν­θη­κο­λο­γού­σε ούτως ή άλλως καθώς ήταν πλή­ρως απο­μο­νω­μέ­νη), αλλά στό­χευαν αλλού: να στεί­λουν ενα απει­λη­τι­κό, προει­δο­ποι­η­τι­κό μήνυ­μα προς την Σοβιε­τι­κή Ένω­ση και να τρο­μο­κρα­τή­σουν τα εργα­τι­κά-λαϊ­κά κινή­μα­τα που ανα­δει­κνύ­ο­νταν από την αντι­φα­σι­στι­κή πάλη του παγκο­σμί­ου πολέμου. 

Οι ίδιες οι μαρ­τυ­ρί­ες αμε­ρι­κα­νών αξιω­μα­τού­χων αλλά και ακα­δη­μαϊ­κών-μελε­τη­τών ξεσκε­πά­ζουν το καλο­στη­μέ­νο ψέμα της κυβέρ­νη­σης Τρού­μαν και όσων συνε­χί­ζουν να το ανα­πα­ρά­γουν. Στα­χυο­λο­γού­με ενδεικτικά:

«Βασι­ζό­με­νη σε μια εκτε­νή έρευ­να όλων των γεγο­νό­των και υπο­στη­ρι­ζό­με­νη από κατα­θέ­σεις των επι­ζώ­ντων για­πω­νέ­ζων ηγε­τών που μετεί­χαν στον πόλε­μο, η άπο­ψη της Επι­τρο­πής είναι ότι, σίγου­ρα πριν τις 31 Δεκέμ­βρη 1945 και κατά πάσα πιθα­νό­τη­τα πριν τις 1 Νοέμ­βρη 1945, η Ιαπω­νία θα είχε παρα­δο­θεί ακό­μη και αν δεν είχαν ριχτεί οι ατο­μι­κές βόμ­βες, ακό­μη και αν η Ρωσία δεν έμπαι­νε στον πόλε­μο, ακό­μη και αν δεν είχε σχε­δια­στεί εισβολή».

  • Πόρι­σμα της Έκθε­σης Στρα­τη­γι­κής Έρευ­νας Βομ­βαρ­δι­σμών που συστά­θη­κε από την ίδια την κυβέρ­νη­ση των ΗΠΑ, Ιού­λης 1946. 

«Οι για­πω­νέ­ζοι ήταν έτοι­μοι να παρα­δο­θούν και δεν ήταν ανα­γκαίο να τους χτυ­πή­σου­με με αυτό το απαί­σιο πράγ­μα (σ.σ. ατο­μι­κή βόμ­βα)».

  • Ντουάιτ Άιζεν­χά­ου­ερ, 34ος πρό­ε­δρος των ΗΠΑ που δια­δέ­χθη­κε τον Τρού­μαν, ανώ­τα­τος διοι­κη­τής των συμ­μα­χι­κών δυνά­με­ων κατά το Β’ Παγκό­σμιο πόλεμο.

Ο ίδιος ο Άιζεν­χά­ου­ερ γρά­φει στο βιβλίο του “Mandate for Change”: «Τον Ιού­λιο του 1945, επι­σκε­πτό­με­νος το γρα­φείο μου στη Γερ­μα­νία, ο υπουρ­γός πολέ­μου Στίμ­σον με ενη­μέ­ρω­σε ότι η κυβέρ­νη­ση μας ετοι­μά­ζο­νταν να ρίξει ατο­μι­κή βόμ­βα στην Ιαπω­νία […] Του εξέ­φρα­σα τις έντο­νες επι­φυ­λά­ξεις μου, στη βάση της εκτί­μη­σης ότι η Ιαπω­νία είχε ήδη ηττη­θεί και πως η βόμ­βα ήταν εντε­λώς αχρεί­α­στη [..] Ήταν πεποί­θη­ση μου ότι η Ιαπω­νία, εκεί­νη την στιγ­μή, έψα­χνε κάποιο τρό­πο να παραδοθεί…».

«Άπο­ψη μου είναι ότι η χρή­ση αυτού του βάρ­βα­ρου όπλου στη Χιρο­σί­μα και το Ναγκα­σά­κι δεν είχε καμία υλι­κή βοή­θεια στον πόλε­μο μας ενά­ντια στην Ιαπω­νία. Οι για­πω­νέ­ζοι είχαν ήδη ηττη­θεί και ήταν έτοι­μοι να παρα­δο­θούν…»

  • Γουί­λιαμ Λέχ, Ναύ­αρ­χος πολε­μι­κού ναυ­τι­κού ΗΠΑ.

«Πιστεύω ότι χάσα­με την ευκαι­ρία να πετύ­χου­με μια συν­θη­κο­λό­γη­ση της Ιαπω­νί­ας, πλή­ρως ικα­νο­ποι­η­τι­κή για μας, χωρίς τη χρή­ση της βόμβας».

  • Τζον Μακλόϊ, βοη­θός υπουρ­γού πολέ­μου των ΗΠΑ.

«Θα ήταν λάθος να πιστέ­ψου­με ότι η τύχη της Ιαπω­νί­ας κρί­θη­κε από την ατο­μι­κή βόμ­βα. Η ήττα της ήταν βέβαιη πριν ριφθή η πρώ­τη βόμ­βα».

  • Ουίν­στον Τσώρ­τσιλ, πρω­θυ­πουρ­γός της Βρε­τα­νί­ας 1940–1945, 1951–1955.

Για την κυβέρ­νη­ση Τρού­μαν ήταν ανα­γκαίο να φανεί ποιός έχει το μονο­πώ­λιο της πυρη­νι­κής ισχύ­ος. «Το να εντυ­πω­σιά­σει τη Ρωσία ήταν πιο σημα­ντι­κό απ’ το τέλος του πολέ­μου με την Ιαπω­νία» ανα­φέ­ρει ο αμε­ρι­κα­νός ιστο­ρι­κός Μαρκ Σέλ­ντεν. Σύμ­φω­να με τον Πήτερ Κούζ­νικ, διευ­θυ­ντή του Ινστι­τού­του Πυρη­νι­κών Σπου­δών στο Αμε­ρι­κα­νι­κό Πανε­πι­στή­μιο της Ουά­σινγ­κτον, η ρίψη της ατο­μι­κής βόμ­βας στη Χιρο­σί­μα και το Ναγκα­σά­κι «δεν ήταν απλά ένα έγκλη­μα πολέ­μου- ήταν ένα έγκλη­μα κατά της ανθρω­πό­τη­τας».

Η ισοπεδωμένη Χιροσίμα

Η ισο­πε­δω­μέ­νη Χιροσίμα

Τι απο­τε­λέ­σμα­τα είχε το πυρη­νι­κό ολο­καύ­τω­μα που προ­κά­λε­σε η εγκλη­μα­τι­κή κυβέρ­νη­ση Τρού­μαν; Να ορι­σμέ­να στοιχεία:

  • 80.000 σκο­τώ­θη­καν άμε­σα με τη ρίψη της ατο­μι­κής βόμ­βας στη Χιρο­σί­μα. Αργό­τε­ρα, σχε­τι­κές έρευ­νες για αγνο­ού­με­νους, καθώς και η εύρε­ση ανθρώ­πι­νων μελών, ανέ­βα­σαν τον αριθ­μό των νεκρών στους 135.000.

  • Περισ­σό­τε­ροι από 70.000 άνθρω­ποι σκο­τώ­θη­καν άμε­σα από τη ρίψη της βόμ­βας στο Ναγκασάκι. 

  • Σε 192.020 ανέρ­χο­νται οι νεκροί στην περιο­χή της Χιρο­σί­μα, αν συνυ­πο­λο­γι­στούν οι θάνα­τοι που προ­κλή­θη­καν το επό­με­νο διά­στη­μα από τη ραδιε­νέρ­γεια καθώς και όσοι υπέ­κυ­ψαν από βαρείς τραυματισμούς. 

  • Πάνω από το 90% των κατοί­κων που βρί­σκο­νταν σε από­στα­ση μισού χιλιο­μέ­τρου από το σημείο που έπε­σαν οι βόμ­βες σκο­τώ­θη­καν άμεσα. 

  • Η ραδιε­νέρ­γεια που απε­λευ­θέ­ρω­σαν οι πυρη­νι­κές βόμ­βες προ­κά­λε­σε μακρο­χρό­νια προ­βλή­μα­τα υγεί­ας στους κατοί­κους και των δύο πόλε­ων. Σχε­τι­κή έρευ­να του Radiation Effects Research Foundation έδει­ξε πως, μετα­ξύ 1950 και 2000, το 46% των θανά­των από λευ­χαι­μία και το 11% άλλων καρ­κι­νι­κών παθή­σε­ων μετα­ξύ των επι­ζώ­ντων, οφεί­λο­νταν στη ραδιε­νέρ­γεια. Ένα άλλο σημα­ντι­κό από­το­κο της ραδιε­νέρ­γειας ήταν η εμφά­νι­ση χιλιά­δων περι­πτώ­σε­ων γενε­τι­κών ανω­μα­λιών και δυσμορ­φιών σε έμβρυα και νεογνά.

Ένα κορίτσι ανάμεσα σε πτώματα, Χιροσίμα 1945.

Ένα κορί­τσι ανά­με­σα σε πτώ­μα­τα, Χιρο­σί­μα 1945.

Ο εγκλη­μα­τί­ας πολέ­μου Χάρι Τρού­μαν, που έσπει­ρε κυριο­λε­κτι­κά το θάνα­το στη Χιρο­σί­μα και το Ναγκα­σά­κι, είναι ο ίδιος μακε­λά­ρης που τρία χρό­νια αργό­τε­ρα, το 1948, προ­στρέ­χο­ντας να συν­δρά­μει την ελλη­νι­κή αστι­κή τάξη, βομ­βάρ­δι­ζε τους ηρω­ϊ­κούς αντάρ­τες του ΔΣΕ στο Γράμ­μο με βόμ­βες ναπάλμ. Έχο­ντας «τοπο­τη­ρη­τή» στην Ελλά­δα τον στρα­τη­γό Βαν Φλιτ και με την πλή­ρη συγκα­τά­βα­ση της ηγε­σί­ας του ντό­πιου αστι­κού στρα­τού, η κυβέρ­νη­ση Τρού­μαν πρω­το­δο­κί­μα­σε τις βόμ­βες ναπάλμ στα κεφά­λια των μαχη­τών και μαχη­τριών του Δημο­κρα­τι­κού Στρα­τού. Χρό­νια αργό­τε­ρα, οι ναπάλμ θα χρη­σι­μο­ποιού­νταν από τους αμε­ρι­κα­νούς φονιά­δες σε μια σει­ρά ιμπε­ρια­λι­στι­κούς πολέ­μους: από την Κορέα και το Βιετ­νάμ μέχρι τον πόλε­μο του Κόλ­που στο Ιράκ και τη Γιουγκοσλαβία. 

Η αστι­κή τάξη της Ελλά­δας φρό­ντι­σε να τιμή­σει τον αρχι­φο­νιά Τρού­μαν, στή­νο­ντας του το 1963 άγαλ­μα (ερή­μην της δημο­τι­κής αρχής) στη γωνία των οδών Βασι­λέ­ως Κων­στα­ντί­νου και Βασ. Γεωρ­γί­ου στην καρ­διά της Αθή­νας. Απο­κρου­στι­κό σύμ­βο­λο κτη­νω­δί­ας και υπο­τέ­λειας, το άγαλ­μα του αμε­ρι­κα­νού προ­έ­δρου συνε­χί­ζει να μας θυμί­ζει τους ιμπε­ρια­λι­στι­κούς πολέ­μους και τις επεμ­βά­σεις αλλά και το χρέ­ος μας για μετω­πι­κή, μέχρι τέλους σύγκρου­ση με τη βαρ­βα­ρό­τη­τα του εκμε­ταλ­λευ­τι­κού συστή­μα­τος και των σύγ­χρο­νων «Τρού­μαν» που το υπηρετούν.

Χιρο­σί­μα-Ναγκα­σά­κι: Να τι σημαί­νει Ιμπεριαλισμός!

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο