Όταν η πρωτοπόρα μουσική του Θάνου Μικρούτσικου συνάντησε την επαναστατική ποίηση του Μπρεχτ

Τη δεκα­ε­τία του ’70, ο Θάνος Μικρού­τσι­κος παρου­σιά­ζει ένα έργο — τομή στη σύγ­χρο­νη μου­σι­κή πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, στο οποίο η πρω­το­πό­ρα, επα­να­στα­τι­κή ποί­η­ση του Μπ. Μπρεχτ συνα­ντά την πρω­το­πό­ρα, επα­να­στα­τι­κή μου­σι­κή ανα­λο­γία της, στον υψη­λό­τε­ρο βαθ­μό. Είναι η «Μου­σι­κή Πρά­ξη στον Μπρεχτ».

Η εργα­σία του Μικρού­τσι­κου πάνω στον Μπρεχτ άρχι­σε το ’72, τελεί­ω­σε το ’77 και εκδό­θη­κε το ’79. Πολύ νέος μεν αλλά ιδιαί­τε­ρα δια­βα­σμέ­νος τόσο για τον Μπρεχτ όσο και για τους τρεις συν­θέ­τες — στε­νούς συνερ­γά­τες του, του Κουρτ Βάιλ, του Χανς Αϊσλερ και του Πάου Ντε­σά­ου. Είχε μελε­τή­σει καλά την περί­φη­μη μέθο­δο της απο­στα­σιο­ποί­η­σης του Μπρεχτ, η οποία στη­ρί­ζε­ται στο ότι ο εκτε­λε­στής, είτε είναι ηθο­ποιός εφό­σον επρό­κει­το κυρί­ως για θέα­τρο, είτε τρα­γου­δι­στής είτε μου­σι­κός, δεν πρέ­πει να ταυ­τί­ζε­ται με το ρόλο αλλά να μπαι­νο­βγαί­νει στον ρόλο. Δηλα­δή, να είναι άλλο­τε εντός και άλλο­τε εκτός, για­τί έτσι επι­τυγ­χά­νε­ται αυτό που απαι­τού­σαν οι και­ροί και απαι­τού­σε ο Μπρεχτ: Η κρι­τι­κή ματιά ακό­μα και στην ίδια την καλ­λι­τε­χνι­κή πράξη.

Τα περισ­σό­τε­ρα έργα είναι γραμ­μέ­να τη δεκα­ε­τία του ’30. Η μου­σι­κή πολύ­μορ­φη γίνε­ται κατα­γρα­φέ­ας της επο­χής του ναζι­σμού και της προ­ε­τοι­μα­σί­ας του δεύ­τε­ρου ιμπε­ρια­λι­στι­κού πολέ­μου. Ο ίδιος ο Θάνος Μικρού­τσι­κος ερμη­νεύ­ει το ποί­η­μα «Για τον φτω­χό Μπ. Μπ». Έργα όπως το «Αννα μη κλαίς», το «Γερ­μα­νι­κό Εγχει­ρί­διο Πολέ­μου», συγκλο­νί­ζουν με τη δια­χρο­νι­κό­τη­τά τους.

Aν μεί­νου­νε τα πράγ­μα­τα όπως είναι, είσα­στε χαμέ­νοι. Φίλος σας είναι η αλλα­γή, η αντί­φα­ση σύμ­μα­χός σας. Από το τίπο­τα πρέ­πει κάτι να κάνε­τε, μα οι δυνα­τοί πρέ­πει να γίνουν τίπο­τε. Αυτό που έχε­τε απαρ­νη­θεί­τε το, και πάρ­τε αυτό που σας αρνιούνται.

Αν μεί­νου­νε τα πράγ­μα­τα όπως είναι, 1936