Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ: Δέκα αλήθειες για τους πρόσφυγες

Τα τελευ­ταία χρό­νια οι πρό­σφυ­γες, οι αιτού­ντες άσυ­λο και ο εκτο­πι­σμός έχουν ανα­δει­χθεί σε μεί­ζο­να ζητή­μα­τα στο πλαί­σιο της πολι­τι­κής και της δημό­σιας συζή­τη­σης. Παρ’ όλα αυτά, το θέμα αυτό περι­βάλ­λε­ται από μύθους και, πολύ συχνά, από την έλλει­ψη πραγ­μα­τι­κών στοι­χεί­ων. Η Ύπα­τη Αρμο­στεία του ΟΗΕ για τους Πρό­σφυ­γες συνο­ψί­ζει εδώ 10 αλή­θειες για τους πρό­σφυ­γες για μια συζή­τη­ση βάσει πραγ­μα­τι­κών στοιχείων.

1) Το 1% της ανθρω­πό­τη­τας είναι εκτο­πι­σμέ­νοι. Ο εκτο­πι­σμός παγκο­σμί­ως έχει φτά­σει σε αριθ­μούς ρεκόρ καθώς οι συρ­ρά­ξεις γίνο­νται πιο παρα­τε­τα­μέ­νες, ενώ οι αιτί­ες του ξερι­ζω­μού είναι όλο και πιο περί­πλο­κες. Στα τέλη του 2019, 79.5 εκα­τομ­μύ­ρια άνθρω­ποι σε όλο τον κόσμο είχαν ανα­γκα­στεί να αφή­σουν τις εστί­ες τους εξαι­τί­ας του πολέ­μου, της βίας και των παρα­βιά­σε­ων των ανθρω­πί­νων δικαιω­μά­των. Ο αριθ­μός αυτός είναι σχε­δόν διπλά­σιος σε σχέ­ση με την προη­γού­με­νη δεκα­ε­τία. Σήμε­ρα, 1 στους 97 ανθρώ­πους στον κόσμο είναι εκτοπισμένος.

Πηγή: UNHCR Global Trends 2019

2) Τα 2/3 των προ­σφύ­γων παγκο­σμί­ως προ­έρ­χο­νται από μόνο πέντε χώρες. Συνο­λι­κά, περισ­σό­τε­ρο από τα 2/3 των προ­σφύ­γων παγκο­σμί­ως, 68%, προ­έρ­χο­νται από πέντε χώρες. Οι Σύροι πρό­σφυ­γες συνε­χί­ζουν ν’αποτελούν τη μεγα­λύ­τε­ρη ομά­δα προ­σφύ­γων σε όλο τον κόσμο με 6.6 εκα­τομ­μύ­ρια. Ακο­λου­θεί η Βενε­ζου­έ­λα (3.7 εκ.), το Αφγα­νι­στάν (2.7 εκ.), το Νότιο Σου­δάν (2.2. εκ.) και η Μιαν­μάρ (1.1 εκ.).

Πηγή: UNHCR Global Trends 2019

3) 3 στους 4 πρό­σφυ­γες ζουν σε χώρες που γειτ­νιά­ζουν με τις χώρες κατα­γω­γής τους. Το 73% των προ­σφύ­γων φιλο­ξε­νού­νται σε γει­το­νι­κές – με τις χώρες κατα­γω­γής τους- χώρες, κάποιες από τις οποί­ες ανή­κουν στις φτω­χό­τε­ρες και λιγό­τε­ρο ανε­πτυγ­μέ­νες χώρες του κόσμου. Επί­σης, η πλειο­ψη­φία των βιαί­ως εκτο­πι­σμέ­νων (80%) ζουν σε χώρες που αντι­με­τω­πί­ζουν οξεία επι­σι­τι­στι­κή ανα­σφά­λεια και υπο­σι­τι­σμό καθώς και κιν­δύ­νους από τις επι­πτώ­σεις της κλι­μα­τι­κής αλλα­γής. Μόνο το 17% του παγκό­σμιου προ­σφυ­γι­κού πλη­θυ­σμού φιλο­ξε­νεί­ται στις πιο πλού­σιες και ανε­πτυγ­μέ­νες χώρες του κόσμου.

Πηγή: UNHCR Global Trends 2019

4) Εκα­τομ­μύ­ρια άνθρω­ποι είναι εκτο­πι­σμέ­νοι μέσα στη δική τους χώρα. Ενώ ο αριθ­μός των προ­σφύ­γων που έχουν εγκα­τα­λεί­ψει τις χώρες κατα­γω­γής τους ανέρ­χε­ται σε 26 εκα­τομ­μύ­ρια, υπάρ­χουν 45,7 εκα­τομ­μύ­ρια εσω­τε­ρι­κά εκτο­πι­σμέ­νοι, δηλα­δή άνθρω­ποι που έχουν εκτο­πι­στεί μέσα στην ίδια τους τη χώρα. Ακό­μα και αν δεν έχουν δια­σχί­σει σύνο­ρα, η προ­στα­σία που χρειά­ζο­νται και οι ανθρω­πι­στι­κές τους ανά­γκες είναι παρό­μοιες με εκεί­νες των προ­σφύ­γων. Οι χώρες με τον μεγα­λύ­τε­ρο πλη­θυ­σμό εσω­τε­ρι­κά εκτο­πι­σμέ­νων είναι η Κολομ­βία, η Συρία και η Λαϊ­κή Δημο­κρα­τία του Κονγκό.

Πηγή: UNHCR Global Trends 2019

5) Οι αφί­ξεις στην Ευρώ­πη έχουν μειω­θεί σημα­ντι­κά. Ο αριθ­μός των προ­σφύ­γων και των μετα­να­στών που δια­σχί­ζουν τη Μεσό­γειο και φτά­νουν στην Ευρώ­πη έχει μειω­θεί σημα­ντι­κά. Το 2019, ο αριθ­μός των ανθρώ­πων που έφτα­σαν στην Ευρώ­πη ήταν 123.700, σε σύγκρι­ση με τους 1.032.408 ανθρώ­πους το 2015. Προ­έρ­χο­νταν κυρί­ως από Αφγα­νι­στάν, Συρία και Μαρό­κo. Υπο­λο­γί­ζε­ται ότι 1,336 άνθρω­ποι έχα­σαν τη ζωή τους το 2019 στην προ­σπά­θειά τους να δια­σχί­σουν τη Μεσόγειο.

Πηγή: UNHCR fact sheet ‘Refugee and migrant Arrivals to Europe’

6) 3 στους 4 πρό­σφυ­γες βρί­σκο­νται σε συν­θή­κες παρα­τε­τα­μέ­νης κρί­σης. Το 77% των προ­σφύ­γων παγκο­σμί­ως, σχε­δόν 16 εκα­τομ­μύ­ρια, εκτι­μά­ται ότι ζουν μακρο­χρό­νια σε συν­θή­κες ανα­γκα­στι­κού εκτο­πι­σμού. Στο τέλος του 2019, κατα­γρά­φη­καν συνο­λι­κά 51 κατα­στά­σεις παρα­τε­τα­μέ­νης προ­σφυ­γι­κής κρί­σης, η οποία χαρα­κτη­ρί­ζε­ται ως τέτοια όταν του­λά­χι­στον 25.000 πρό­σφυ­γες ζουν για πέντε συνε­χό­με­να χρό­νια στην ίδια χώρα υπο­δο­χής. Ένα παρά­δειγ­μα είναι η κατά­στα­ση των Αφγα­νών προ­σφύ­γων που δια­νύ­ει την πέμ­πτη δεκαετία.

Πηγή: UNHCR Global Trends 2019

7) Πάνω από το 95% των ανα­γκών για επα­νε­γκα­τά­στα­ση παγκο­σμί­ως δεν καλύ­πτε­ται. Καθώς μεγα­λώ­νει ο αριθ­μός των ευά­λω­των προ­σφύ­γων, οι οποί­οι εκτι­μά­ται από την Υ.Α. ότι δεν μπο­ρούν να λάβουν επαρ­κή προ­στα­σία στις χώρες φιλο­ξε­νί­ας όπου βρί­σκο­νται, η ανά­γκη για αύξη­ση των θέσε­ων επα­νε­γκα­τά­στα­σης είναι επεί­γου­σα. Η Υ.Α. εκτι­μά ότι 1,4 εκατ. πρό­σφυ­γες έχουν ανά­γκη να επα­νε­γκα­τα­στα­θούν μέσα στο 2020. Ωστό­σο, το 2019 προ­σφέρ­θη­καν μόλις 107.800 θέσεις επα­νε­γκα­τά­στα­σης από 26 κράτη.

Πηγή: UNHCR Global Trends 2019, UNHCR Global Resettlement Needs 2020

8) Το 40% των προ­σφύ­γων παγκο­σμί­ως είναι παι­διά. Παγκο­σμί­ως, 30–34 εκα­τομ­μύ­ρια παι­διά έχουν ανα­γκα­στεί να εγκα­τα­λεί­ψουν τα σπί­τια τους. Σε ορι­σμέ­νες περι­πτώ­σεις, π.χ. Αφγα­νι­στάν, Λαϊ­κή Δημο­κρα­τία του Κον­γκό και Μπουρ­κί­να Φάσο, τα παι­διά απο­τε­λούν μέχρι και το 60% του εκτο­πι­σμέ­νου πλη­θυ­σμού. Το 2019, κατα­γρά­φη­καν του­λά­χι­στον 153.300 ασυ­νό­δευ­τα και χωρι­σμέ­να από την οικο­γέ­νειά τους παι­διά, τα οποία δια­τρέ­χουν σοβα­ρούς κιν­δύ­νους εκμετάλλευσης.

Πηγή: UNHCR Global Trends 2019

9) Οι περισ­σό­τε­ροι πρό­σφυ­γες ζουν στις πόλεις, όχι σε καταυ­λι­σμούς. Πάνω από το 50% των προ­σφύ­γων παγκο­σμί­ως ζουν σε μικρό­τε­ρες ή μεγα­λύ­τε­ρες πόλεις. Για παρά­δειγ­μα, 90% των Σύρων προ­σφύ­γων και προ­σφύ­γων από τη Βενε­ζου­έ­λα φιλο­ξε­νού­νται σε αστι­κά κέντρα όπου συχνά αγω­νί­ζο­νται για την επι­βί­ω­ση τους. Ενώ οι καταυ­λι­σμοί προ­ο­ρί­ζο­νται ως μια προ­σω­ρι­νή λύση σε έκτα­κτες κατα­στά­σεις, πολ­λοί πρό­σφυ­γες κατα­λή­γουν να περ­νούν δεκα­ε­τί­ες σε προ­σω­ρι­νά κατα­λύ­μα­τα σε όλο τον κόσμο εξαι­τί­ας της έλλει­ψης εναλ­λα­κτι­κών λύσεων.

Πηγή: UNHCR Global Trends 2019

10) Το να ζητά ένας άνθρω­πος άσυ­λο δεν απο­τε­λεί σε καμία περί­πτω­ση έγκλη­μα. Το δικαί­ω­μα να ανα­ζη­τά άσυ­λο σε μια άλλη χώρα ένας άνθρω­πος που έχει χάσει την προ­στα­σία της δικής του χώρας, προ­βλέ­πε­ται στο Άρθρο 14 της Οικου­με­νι­κής ∆ιακή­ρυ­ξης των ∆ικαιω­μά­των του Ανθρώ­που. Η Σύμ­βα­ση της Γενεύ­ης για το Καθε­στώς των Προ­σφύ­γων απο­τε­λεί την πρώ­τη συν­θή­κη που μετέ­τρε­ψε τα ιδα­νι­κά της ∆ιακή­ρυ­ξης σε νομι­κά δεσμευ­τι­κές υπο­χρε­ώ­σεις. Επο­μέ­νως, δεν απο­τε­λεί έγκλη­μα το να ζητά κανείς άσυ­λο, ακό­μα και αν έχει μπει στη χώρα με παρά­τυ­πο τρόπο.

Πηγή: Οικου­με­νι­κή ∆ιακή­ρυ­ξη των ∆ικαιω­μά­των του Ανθρώπου

Πηγή: unhcr.org

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο