Την Πέμπτη απεργούμε! 

Με χιλιά­δες εργα­ζό­με­νους, νέους και νέες στους δρό­μους, η πρω­το­φα­νής αγω­νι­στι­κή δρά­ση που συνε­χί­ζε­ται εδώ και δύο βδο­μά­δες για το έγκλη­μα στα Τέμπη, θα δώσει «βήμα» στις ευρύ­τε­ρες διεκ­δι­κή­σεις, για να πάψουν οι ζωές των εργα­ζο­μέ­νων να απο­τε­λούν «κόστος».

Από τα συλ­λα­λη­τή­ρια σε κάθε πόλη και τη μεγά­λη απερ­γία της προη­γού­με­νης Τετάρ­της, μέχρι τις πολυ­πλη­θείς κινη­το­ποι­ή­σεις του Σαβ­βα­το­κύ­ρια­κου και τη νέα πανελ­λα­δι­κή απερ­για­κή κινη­το­ποί­η­ση που ήδη ετοι­μά­ζε­ται, η οργή για τους πραγ­μα­τι­κούς ενό­χους του εγκλή­μα­τος γίνε­ται μαζι­κή, οργα­νω­μέ­νη συλ­λο­γι­κή δράση.

Γίνεται αγώνας όπου παίρνουν θέση μέσα από τα σωματεία και τους φορείς τους οι εργαζόμενοι, ο λαός και τα παιδιά τους.

Ολοι εκεί­νοι που μετά το πρώ­το σοκ της 28ης Φλε­βά­ρη, δια­κρί­νουν πλέ­ον στα συντρίμ­μια των Τεμπών κάθε τους ανά­γκη που σμπα­ρα­λιά­ζε­ται από ένα σύστη­μα που «όλα τα σφά­ζει κι όλα τα μαχαι­ρώ­νει» για τα επι­χει­ρη­μα­τι­κά συμφέροντα.

Η αρχι­κή παγω­μά­ρα, η αγω­νία για τα θύμα­τα, η δυσκο­λία να πιστέ­ψει κανείς ότι αυτό το σάπιο κρά­τος έκα­νε κατορ­θω­τό ακό­μα κι ένα από τα πιο αδια­νό­η­τα «δυστυ­χή­μα­τα», όλα αυτά «κου­μπώ­νουν» με τα βάσα­να των λαϊ­κών ανθρώπων.

Με την παν­δη­μία και τις συνέ­πειές της, που δεν έχουν τελειώ­σει. Με τα εργα­τι­κά «ατυ­χή­μα­τα», που απο­κα­λύ­πτουν έναν καθη­με­ρι­νό πόλε­μο στους χώρους δου­λειάς. Με τις κατα­στρο­φές από πλημ­μύ­ρες και πυρ­κα­γιές, που φέρ­νουν στην επι­φά­νεια γερα­σμέ­νες, ασυ­ντή­ρη­τες και επι­κίν­δυ­νες υποδομές.

Από παντού προκύπτει ότι το κράτος και οι κυβερνήσεις του αντιμετωπίζουν τις ανάγκες των εργαζομένων ως «βαρίδι» για την κερδοφορία του κεφαλαίου.

Κι ότι αυτοί ευθύ­νο­νται που ο λαός, αντί να ζει όπως αρμό­ζει στον 21ο αιώ­να, αγω­νιά για το ποια θα είναι η επό­με­νη κατα­στρο­φή και σε ποια «κυβερ­νη­τι­κή βάρ­δια»: Τη γαλά­ζια, τη ροζ ή τις απο­χρώ­σεις τους…

Μπρο­στά στην απερ­γία, λοι­πόν, κάθε εργα­ζό­με­νος μετρά­ει δεκά­δες λόγους για να βρε­θεί ξανά στον δρό­μο: Να παλέ­ψει για να μη μεί­νει ατι­μώ­ρη­το το έγκλη­μα στα Τέμπη, να μην πάρουν συγ­χω­ρο­χάρ­τι τα κόμ­μα­τα που κυβέρ­νη­σαν και κυβερνούν.

• Να διεκ­δι­κή­σει σύγ­χρο­νες, ασφα­λείς και φθη­νές συγκοι­νω­νί­ες, που απο­δεί­χθη­κε πως «δεν χωρά­νε» στη στρα­τη­γι­κή των επεν­δύ­σε­ων και κερ­δο­φο­ρί­ας των επι­χει­ρή­σε­ων, στην «εξοι­κο­νό­μη­ση» πόρων και τις «αντο­χές της οικονομίας».
• Να αγω­νι­στεί για σύγ­χρο­νες, δημό­σιες και δωρε­άν ανα­βαθ­μι­σμέ­νες υπη­ρε­σί­ες Υγεί­ας, κόντρα στην πολι­τι­κή «κόστους — οφέ­λους», της εμπο­ρευ­μα­το­ποί­η­σης, των «Νοσο­κο­μεί­ων ΑΕ», της πολι­τι­κής που σαν «σκυ­τα­λο­δρο­μία» υπη­ρε­τούν οι κυβερ­νή­σεις της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ.
• Να απαι­τή­σει φθη­νή και ασφα­λή στέ­γη, αντι­σει­σμι­κή πρό­λη­ψη και προ­στα­σία. Για να μην κιν­δυ­νεύ­ει να μεί­νει στον δρό­μο, είτε από τα «κορά­κια» των τρα­πε­ζών και τα φαντά­σμα­τα των funds είτε από φυσι­κές και «αφύ­σι­κες» κατα­στρο­φές, που μετα­τρέ­πο­νται σε ανεί­πω­τες τρα­γω­δί­ες από ένα κρά­τος επι­λε­κτι­κά ανί­κα­νο να προ­στα­τέ­ψει τη ζωή του λαού.
• Να δυνα­μώ­σει τον αγώ­να για αξιο­πρε­πές εισό­δη­μα, που σήμε­ρα δεν φτά­νει ούτε για τις πρώ­τες 15 μέρες του μήνα, ενά­ντια στις σχέ­σεις εργα­σί­ας — «λάστι­χο», στις 7.000 απο­λύ­σεις τη μέρα, στα εργα­τι­κά «ατυ­χή­μα­τα» που θερίζουν.

Οι λόγοι τελικά για να ξεχυθούν στους δρόμους ακόμα περισσότεροι εργαζόμενοι, άνεργοι, αυτοαπασχολούμενοι, νέοι και νέες πολλαπλασιάζονται μέρα με τη μέρα.

Η μάχη της απεργίας θα είναι σκληρή, όπως κάθε τέτοια μάχη.

Όμως, σήμε­ρα υπάρ­χουν περισ­σό­τε­ρες δυνα­τό­τη­τες για να γίνει κάθε χώρος δου­λειάς μετε­ρί­ζι αγω­νι­στι­κής διεκ­δί­κη­σης. Για να δοθεί εργα­τι­κή — λαϊ­κή απά­ντη­ση στο αμεί­λι­κτο δίλημ­μα «ή οι ζωές μας ή τα κέρ­δη τους».

Όλοι στους δρόμους!

Ανα­δη­μο­σί­ευ­ση από τη στή­λη “η Άπο­ψη μας”
του σημε­ρι­νού Ριζο­σπά­στη