Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

10 Ιουνίου 1944: Το Ολοκαύτωμα του Διστόμου

Ανα­ζη­τώ­ντας δυνά­μεις του ΕΛΑΣ, οι Γερ­μα­νοί μπαί­νουν στην κωμό­πο­λη του Διστό­μου. Απο­κλεί­ουν τις εισό­δους και αρχί­ζουν τις έρευ­νες στα σπί­τια, χωρίς όμως απο­τέ­λε­σμα. Συγκε­ντρώ­νουν όλους τους κατοί­κους και ξεχω­ρί­ζουν 104 άνδρες και 114 γυναί­κες (μετα­ξύ αυτών 45 παι­διά και 20 βρέ­φη). Τους εκτε­λούν και στη συνέ­χεια πυρ­πο­λούν το χωριό, αφή­νο­ντας πίσω τους κρα­νί­ου τόπο.

Δίστομο 1944: «Εδώ πονά η σιωπή, πονάει κι η πέτρα κάθε δρόμου κι απ’ τη θυσία κι απ’ τη σκληρότητα του ανθρώπου…»

Ολοκαύτωμα Διστόμου, το πιο απάνθρωπο και πιο βάρβαρο έγκλημα των Ναζί στην Ελλάδα

Ο Μαύρος Ιούνης του 1944… Δίστομο, Οραντούρ – Σιρ- Γκλάν και ο Φώτης Αγγουλές

Δίστομο – Λίντιτσε: Δύο σύμβολα της ναζιστικής θηριωδίας – Γ. Ρίτσος: Ο τελευταίος και ο πρώτος του Λίντιτσε

Ολοκαύτωμα Διστόμου 10 Ιουνίου 1944 – Η φωτογραφία σύμβολο και η ιστορία της

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο