23 Φεβρουαρίου 1981: Ενα πραξικόπημα που δεν έγινε ποτέ…

Στις 6.20 το από­γευ­μα της 23ης Φλε­βά­ρη του 1981, μέσα στην κατά­με­στη από βου­λευ­τές και δημο­σιο­γρά­φους αίθου­σα της ισπα­νι­κής Βου­λής, στο κέντρο της Μαδρί­της, ο αντι­συ­νταγ­μα­τάρ­χης της Πολι­το­φυ­λα­κής Αντό­νιο Τεχέ­ρο ανε­βαί­νει στο βήμα και κολ­λά το περί­στρο­φό του στον κρό­τα­φο του προ­έ­δρου του Κοι­νο­βου­λί­ου. Ο Τεχέ­ρο δια­τά­ζει τους βου­λευ­τές να πέσουν στο πάτω­μα, ενώ οι πολι­το­φύ­λα­κες πυρο­βο­λούν με αυτό­μα­τα όπλα στον αέρα. Το συμ­βάν μετα­δί­δε­ται ζωντα­νά από εθνι­κό τηλε­ο­πτι­κό δίκτυο. Τα γεγο­νό­τα κυλούν πλέ­ον με κινη­μα­το­γρα­φι­κή ταχύτητα.

Οι άνδρες της Πολι­το­φυ­λα­κής, μιας παρα­στρα­τιω­τι­κής οργά­νω­σης που βρί­σκε­ται υπό τις δια­τα­γές του υπουρ­γεί­ου Εθνι­κής Αμυ­νας, συλ­λαμ­βά­νουν όλους τους πολι­τι­κούς που βρί­σκο­νται στην αίθου­σα, μετα­ξύ τους τον εντο­λο­δό­χο πρω­θυ­πουρ­γό, υπουρ­γούς και πολι­τι­κούς αρχη­γούς. Ο Τεχέ­ρο ανα­κοι­νώ­νει ότι σύντο­μα θα φτά­σει στη Βου­λή η «αρμό­δια στρα­τιω­τι­κή αρχή». Εννο­εί τον υπαρ­χη­γό του γενι­κού επι­τε­λεί­ου Κορίν Αρμά­δα, που προ­α­λεί­φε­ται για αρχη­γός της στρα­τιω­τι­κής χού­ντας. Μια ώρα αργό­τε­ρα στη Βαλέν­θια, ο άλλος συμπρω­τα­γω­νι­στής του πρα­ξι­κο­πή­μα­τος, ο στρα­τιω­τι­κός διοι­κη­τής της πόλης Μίλανς ντελ Μπος κηρύσ­σει το στρα­τιω­τι­κό νόμο και βγά­ζει τα τανκς στους δρόμους.

Αμέ­σως μετά την κατά­λη­ψη του Κοι­νο­βου­λί­ου, ο βασι­λιάς Χουάν Κάρ­λος, έχο­ντας εξα­σφα­λί­σει την υπο­στή­ρι­ξη των κορυ­φαί­ων στε­λε­χών του στρα­τού και της δημό­σιας διοί­κη­σης, θέτει σε εφαρ­μο­γή το σχέ­διο «Διά­να» για την αντι­με­τώ­πι­ση πρα­ξι­κο­πη­μά­των. Στη 1.15 μετά τα μεσά­νυ­χτα ο Χουάν Κάρ­λος εμφα­νί­ζε­ται στην τηλε­ό­ρα­ση και καλεί το λαό να δεί­ξει ψυχραι­μία και εμπι­στο­σύ­νη στο Στέμμα.

Μετά από αυτό, ο Ντελ Μπος απο­σύ­ρει τα τανκς από τη Βαλέν­θια και ανα­κα­λεί τις δια­τα­γές, όμως ο Αρμά­δα επι­μέ­νει. Σε λίγες ώρες οι πρα­ξι­κο­πη­μα­τί­ες αντι­λαμ­βά­νο­νται ότι είναι πλή­ρως απο­μο­νω­μέ­νοι και παραδίδονται.

Μέχρι σήμε­ρα, όλοι υπο­στή­ρι­ζαν ότι στην αντι­με­τώ­πι­ση του πρα­ξι­κο­πή­μα­τος το σημα­ντι­κό­τε­ρο ρόλο έπαι­ξε ο βασι­λιάς της Ισπα­νί­ας. Ομως, ένα βιβλίο που κυκλο­φό­ρη­σε πρό­σφα­τα με τίτλο «Το πρα­ξι­κό­πη­μα που δεν έγι­νε ποτέ», έρχε­ται να αλλά­ξει τα δεδο­μέ­να. Ο συγ­γρα­φέ­ας του, από­στρα­τος συνταγ­μα­τάρ­χης Αμα­ντέο Ινγκλές, επι­κα­λεί­ται τις μαρ­τυ­ρί­ες του Ντελ Μπος και του Αρμά­δα, μέσα από τη φυλα­κή, και απο­κα­λύ­πτει ότι ο Χουάν Κάρ­λος ήταν πλή­ρως ενη­με­ρω­μέ­νος για την προ­ε­τοι­μα­σία του πρα­ξι­κο­πή­μα­τος και ενθάρ­ρυ­νε μάλι­στα τους δύο στρα­τη­γούς για την πραγ­μα­το­ποί­η­σή του. Σκο­πός ήταν, όπως απο­κα­λύ­πτε­ται, να εμφα­νι­στεί ο βασι­λιάς ως θεμα­το­φύ­λα­κας του δημο­κρα­τι­κού πολι­τεύ­μα­τος και να εδραιω­θεί η μοναρ­χία που δεχό­ταν πυρά, τόσο από ορι­σμέ­νους νοσταλ­γούς του Φράν­κο, όσο και από δυνά­μεις της δημο­κρα­τι­κής αντι­πο­λί­τευ­σης. Εξάλ­λου, την ίδια άπο­ψη υπο­στη­ρί­ζει στα απο­μνη­μο­νεύ­μα­τά του και ο Τεχέρο.

Πηγή: Ριζο­σπά­στης