Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

45ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΝΕ-«ΟΔΗΓΗΤΗ» Με χιλιάδες λαού και νεολαίας η 1η μερα των εκδηλώσεων στο Πάρκο «Αντ. Τρίτσης»

📍 Ένα μαζικό, νεανικό, αγωνιστικό αντάμωμα είναι το 45ο Φεστιβάλ ΚΝΕ — Οδηγητή που από την πρώτη μέρα των εκδηλώσεών του προσελκύει χιλιάδες λαού και νεολαίας 📌

«Με τους αγώ­νες, τα όνει­ρα, τη δύνα­μή μας… “θα χτί­σου­με έναν κόσμο λέφτε­ρο, ανοι­χτό, γεμά­το ελπί­δα…” (Ν. Χικ­μέτ), τον Σοσια­λι­σμό». Αυτό το κεντρι­κό σύν­θη­μα του 45ου Φεστι­βάλ ΚΝΕ — «Οδη­γη­τή» αντη­χεί στο Πάρ­κο Περι­βαλ­λο­ντι­κής Ευαι­σθη­το­ποί­η­σης «Αντώ­νης Τρί­τσης», όπου για τρεις μέρες θα χτυ­πά η καρ­διά της ανυ­πό­τα­χτης νεο­λαί­ας.

Από νωρίς το από­γευ­μα της πρώ­της μέρας πλή­θος κόσμου συρ­ρέ­ει στους χώρους του Φεστι­βάλ, παρα­κο­λου­θεί με ενδια­φέ­ρον τις συζη­τή­σεις και τις δρά­σεις στα Στέ­κια, δια­σκε­δά­ζει στις συναυ­λί­ες και τα αφιε­ρώ­μα­τα, περι­η­γεί­ται στις εκθέ­σεις και τα ταμπλό, μοι­ρά­ζε­ται τους προ­βλη­μα­τι­σμούς και τις ανη­συ­χί­ες του, έρχε­ται σε επα­φή με τις θέσεις του ΚΚΕ.

Οι εκδη­λώ­σεις θα κορυ­φω­θούν το Σάβ­βα­το 21 Σεπτέμ­βρη, οπό­τε θα μιλή­σει ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημή­τρης Κου­τσού­μπας και θα χαι­ρε­τί­σει ο Γραμ­μα­τέ­ας του ΚΣ της ΚΝΕ, Νίκος Αμπα­τιέ­λος.

Στην καρ­διά του Φεστι­βάλ βρί­σκε­ται η Κεντρι­κή Έκθε­ση, με τίτλο «Προ­λε­τά­ριοι όλων των χωρών ενω­θεί­τε!» και με θέμα τη συμπλή­ρω­ση 100 χρό­νων από την ίδρυ­ση της Κομ­μου­νι­στι­κής Διε­θνούς. Σε κοντι­νή από­στα­ση βρί­σκε­ται επί­σης η έκθε­ση για την εκδο­τι­κή δρα­στη­ριό­τη­τα στην πολι­τι­κή προ­σφυ­γιά, στο περί­πτε­ρο της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ, καθώς και η έκθε­ση στο περί­πτε­ρο του Αρχεί­ου του Κόμ­μα­τος και αφο­ρά τον αγώ­να για τη διά­σω­σή του μετά την πλημμύρα.

Το Εργα­τι­κό Στέ­κι, το Φοι­τη­τι­κό Στέ­κι και το Μαθη­τι­κό Στέ­κι έχουν τις δικές τους εκθέ­σεις. Στους χώρους δια­κι­νού­νται μπρο­σού­ρες και ανα­κοι­νώ­σεις, παρου­σιά­ζο­νται ερευ­νη­τι­κές εργα­σί­ες, υπάρ­χει χώρος εγγρα­φών σε σωμα­τεία, οργα­νώ­νο­νται παι­χνί­δια και δρα­στη­ριό­τη­τες. Στο Εργα­τι­κό Στέ­κι σήμε­ρα προ­γραμ­μα­τί­ζε­ται συζή­τη­ση για το συν­δι­κα­λι­στι­κό κίνη­μα και στο Φοι­τη­τι­κό Στέ­κι συζή­τη­ση με τίτλο «Τα “Τσέρ­νο­μπιλ” του καπι­τα­λι­σμού, πίσω από το μύθο της “πρά­σι­νης ανά­πτυ­ξης”».

Στο θεα­τρά­κι του πάρ­κου βρί­σκε­ται και φέτος ο χώρος Πολι­τι­σμού του Φεστι­βάλ. Εκεί υπάρ­χει εικα­στι­κή έκθε­ση με έργα του Γιάν­νη Σκαρ­πε­ρού, ειδι­κός χώρος προ­βο­λής των δρά­σε­ων του Στε­κιού Πολι­τι­σμού και Νεα­νι­κής Δημιουρ­γί­ας της ΚΝΕ, ενώ πλού­σιο είναι και το πρό­γραμ­μα στη σκη­νή, όπου σήμε­ρα προ­γραμ­μα­τί­ζε­ται η παρά­στα­ση της Θεα­τρι­κής Ομά­δας της ΚΝΕ «Τα του­φέ­κια της κυρα-Καράρ».

Ξεχω­ρι­στό χώρο έχει δια­μορ­φώ­σει φέτος η Επι­τρο­πή του ΚΣ της ΚΝΕ για τις νέες γυναί­κες και τα νέα ζευ­γά­ρια, εμπνευ­σμέ­νο από τη σοσια­λι­στι­κή οικο­δό­μη­ση στην ΕΣΣΔ και τις «κόκ­κι­νες γωνιές» που δια­μορ­φώ­νο­νταν μέσα σε παρα­γω­γι­κές μονά­δες για την άνο­δο του μορ­φω­τι­κού επι­πέ­δου του λαού. Ανα­βαθ­μι­σμέ­νος είναι και ο Χώρος των Προ­σφύ­γων και Μετα­να­στών, ενώ Θερα­πευ­τι­κές Κοι­νό­τη­τες, αλλά και μια ραδιο­φω­νι­κή εκπο­μπή με δυνα­τά μηνύ­μα­τα ζωντα­νεύ­ουν τον Χώρο Κατά των Ναρ­κω­τι­κών. Στον χώρο του Αθλη­τι­σμού συνε­χί­ζο­νται οι δρα­στη­ριό­τη­τες του Αθλη­τι­κού Camp, ενώ υπάρ­χει έκθε­ση αφιε­ρω­μέ­νη στην επί­δρα­ση του λαϊ­κού κινή­μα­τος στο ποδό­σφαι­ρο και προ­βάλ­λε­ται βίντεο σε επι­μέ­λεια του Τμή­μα­τος Αθλη­τι­σμού της ΚΕ του ΚΚΕ.

Οι μικρό­τε­ροι επι­σκέ­πτες του Φεστι­βάλ δίνουν τα ραντε­βού τους ανά­λο­γα με τις ηλι­κί­ες τους σε δύο γνώ­ρι­μους και δια­κρι­τούς τα τελευ­ταία χρό­νια χώρους του Φεστι­βάλ: Τον Παι­δό­το­πο, με παρα­στά­σεις, κατα­σκευ­ές και παι­χνί­δια για τα μικρό­τε­ρα παι­διά, και το «Κόκ­κι­νο Αερό­στα­το», που απευ­θύ­νε­ται σε παι­διά των μεγα­λύ­τε­ρων τάξε­ων του Δημο­τι­κού και του Γυμνα­σί­ου, με τις θεμα­τι­κές γωνιές του.

Μελωδικό μουσικό ταξίδι με τραγούδια της θάλασσας, του ξενιτεμού, του νόστου

Ένα δια­φο­ρε­τι­κό μελω­δι­κό μου­σι­κό ταξί­δι είχαν την ευκαι­ρία να κάνουν όσοι παρα­κο­λού­θη­σαν τη συναυ­λία με τίτλο «Έχω την αγά­πη πρί­μα…» με την οποία έκλει­σε το πρό­γραμ­μα στην Κεντρι­κή Σκη­νή του 45ου Φεστι­βάλ ΚΝΕ — «Οδη­γη­τή».

  • Την ενορ­χή­στρω­ση επι­με­λή­θη­κε ο Μανό­λης Ανδρου­λι­δά­κης, ο οποί­ος με πολύ σεβα­σμό στις αρχι­κές εκτε­λέ­σεις έβα­λε τη δική του πινε­λιά σε τρα­γού­δια πασί­γνω­στα και αγα­πη­μέ­να, έντε­χνα, λαϊ­κά, ρεμπέ­τι­κα και παραδοσιακά.
  • Η συναυ­λία ξεκί­νη­σε με τον Βασί­λη Γισ­δά­κη να μας ταξι­δεύ­ει στους μαγι­κούς κόσμους του θαλασ­σι­νού σύμπα­ντος του Νίκου Καβ­βα­δία, από τις «μπά­σες στε­ριές» του «Καρα­ντί» μέχρι τη Βαβυ­λώ­να του «Fata Morgana», ενώ στη συνέ­χεια η Βιο­λέ­τα Ίκα­ρη «έλυ­σε τους κάβους» και μας πήγε μία βόλ­τα στις θάλασ­σες της παρά­δο­σης με τρα­γού­δια όπως το «Θαλασ­σά­κι», συνε­χί­στη­κε με «πλοη­γό» την Γιώ­τα Νέγκα και  αμέ­σως μετά στη σκη­νή ανέ­βη­κε ο Δημή­τρης Μπά­σης, ερμη­νεύ­ο­ντας με συγκλο­νι­στι­κό τρό­πο το «Σπα­σμέ­νο καρά­βι» σε ποί­η­ση Γιάν­νη Σκα­ρί­μπα, «Τσι­ρί­γο και Μονεμ­βα­σιά» κά
  • Η συναυ­λία συνε­χί­στη­κε με τους καλ­λι­τέ­χνες να ξανα­βγαί­νουν στη σκη­νή και να ερμη­νεύ­ουν και άλλα αγα­πη­μέ­να τρα­γού­δια με θέμα τη θάλασ­σα, όπως «Ο Σεβάχ, ο Θαλασ­σι­νός» του Μάνου Λοΐ­ζου, οι «Θάλασ­σες» του Δ. Μητρο­πά­νου κ.α. ξεση­κώ­νο­ντας το κοι­νό που δεν άργη­σε να ξεκι­νή­σει και το χορό.

Ασταμάτητες στιγμές γέλιου με τον Σπύρο Γραμμένο

Με γέλιο και κέφι το κλεί­σι­μο της Σκη­νής Φοι­τη­τών και Νέων Εργαζομένων,όπου ‑με τα πρω­τό­τυ­πα τρα­γού­δια και δια­σκευ­ές, ο Σπύ­ρος Γραμ­μέ­νος κατά­φε­ρε να κεντρί­σει το ενδια­φέ­ρον του κόσμου δημιουρ­γώ­ντας μία ιδιαί­τε­ρη ατμό­σφαι­ρα, μιλώ­ντας απευ­θεί­ας στη νεο­λαία, συν­δυά­ζο­ντας το τρα­γού­δι με το γέλιο.

Γεμάτη ζωντάνια και ενθουσιασμό η συναυλία των «Onirama»

Με χορό και μου­σι­κή έκλει­σε η πρώ­τη ημέ­ρα του Φεστι­βάλ στο Μαθη­τι­κό Στέ­κι με συναυ­λία των «Onirama». «Κλεί­σε τα μάτια» τρα­γού­δη­σαν μαζί με το κοι­νό, σημα­το­δο­τώ­ντας την αρχή της συναυ­λί­ας που έκλει­σε με πολύ ενθου­σια­σμό. Το γνω­στό συγκρό­τη­μα με κέφι και πολ­λή ζωντά­νια ερμή­νευ­σε παλιά και νέα τρα­γού­δια, ενώ από το πλού­σιο ρεπερ­τό­ριο δεν έλει­παν δια­σκευ­ές, ραπ και funk κομ­μά­τια. Ξεχω­ρι­στή στιγ­μή στη συναυ­λία ήταν όταν ακού­στη­καν οι στί­χοι του γνω­στού κομ­μα­τιού «Και τι ζητάω», προς τιμήν του Λαυ­ρέ­ντη Μαχαι­ρί­τσα, ενώ προς το τέλος της συναυ­λί­ας δεν έλει­ψε η γνω­στή μελω­δία του «Bella Ciao», στην οποία το συγκρό­τη­μα έδω­σε τη δική του χροιά.

Πιστός με το Φεστιβάλ και το …κέφι ο Γ. Μαργαρίτης

«Ευχα­ρι­στώ με τη σει­ρά μου το ΚΚΕ και την ΚΝΕ. Τέταρ­τη χρο­νιά εδώ. Επι­τυ­χί­ες εύχο­μαι και αγώ­νες για­τί χωρίς αγώ­νες, δεν κερ­δί­ζε­ται τίπο­τα». Με αυτά τα λόγια, ο Γιώρ­γος Μαρ­γα­ρί­της ξεκί­νη­σε το πλού­σιο πρό­γραμ­μά του στη Λαϊ­κή Σκη­νή:  Ο κόσμος που έχει πλημ­μυ­ρί­σει μια ώρα νωρί­τε­ρα το χώρο  τρα­γού­δη­σε μαζί του τις μεγά­λες του επι­τυ­χί­ες όπως μετα­ξύ άλλων «Μη μου μιλάς με χεί­λη που καί­νε», «Εσύ που μιλάς στην καρ­διά μου», «Συγκε­ντρώ­σου», «Οι δρό­μοι του που­θε­νά».  Ξεχω­ρι­στή στιγ­μή η αφιέ­ρω­ση που έκα­νε στον Λ. Μαχαι­ρί­τσα το «Πεθαί­νω για σένα». 

Το πρό­γραμ­μα της συναυ­λί­ας του Γ. Μαρ­γα­ρί­τη άνοι­ξε με τους Πέτρο Σκα­ρό και Χρι­στιά­να Γαλιά­τσου. Νωρί­τε­ρα, στη Λαϊ­κή Σκη­νή, οι «Πλα­νΩ­δειοι» και η Εύα Ξένου ταξί­δε­ψαν το πλή­θος στους ήχους του ρεμπέτικου.

Γέλιο μέχρι δακρύων από τον «Τσολιά»

Ο Απ. Μπαρ­μπα­γιάν­νης από τη Σκη­νή Φοι­τη­τών και Νέων Εργα­ζο­μέ­νων  για μία και πλέ­ον ώρα σχο­λί­α­σε την πολι­τι­κή επι­και­ρό­τη­τα με το γνω­στό καυ­στι­κό του χιού­μορ, στην παρά­στα­ση «Τσο­λιάς εντ δε Τσό­λια Μπαντ». Από την Μακε­δο­νία που «ούτε μία είναι ούτε ελλη­νι­κή» μέχρι την «προ­ε­δρευο­μέ­νη οικο­γε­νεια­κή δημο­κρα­τία», το κλά­μα της Περι­στέ­ρας και τις ημί­γυ­μνες φωτο­γρα­φί­ες του Κ. Μητσο­τά­κη από τις παρα­λί­ες, για όλους και για όλα είχε και μια …καλή κου­βέ­ντα να πει.

Το κοι­νό που συμ­με­τεί­χε ενερ­γά με χει­ρο­κρο­τή­μα­τα και δυνα­τά γέλια, αντα­μεί­φθη­κε από το πλού­σιο πρό­γραμ­μα που περι­λάμ­βα­νε μου­σι­κή ‑παλιά «πει­ραγ­μέ­να» λαϊ­κά τρα­γού­δια, αντάρ­τι­κα, ακό­μη και την γνω­στή «Κατιού­σα» σε ρώσι­κο στί­χο τρα­γού­δη­σε ο Τσο­λιάς- «τηλε­φω­νή­μα­τα» ακρο­α­τών ακό­μη και δια­φή­μι­ση με τον Μπα­λούρ­δο να προ­ω­θεί την «εργο­νο­μι­κή» κου­κού­λα, για να φορά­με μόλις ξεκι­νούν τα δελ­τία ειδήσεων…

Ξεσήκωσε το πλήθος η Ρένα Μόρφη στο Μαθητικό Στέκι!

Στο Μαθη­τι­κό Στέ­κι άνα­ψαν κυριο­λε­κτι­κά το κέφι και ο χορός! «Χαί­ρο­μαι πάρα πολύ που είμαι σε αυτό το υπέ­ρο­χο Φεστι­βάλ για μια ακό­μη φορά», τόνι­σε η Ρένα Μόρ­φη, που τρα­γού­δη­σε με τη μονα­δι­κή της φωνή πολυα­γα­πη­μέ­νες δια­σκευ­ές ρεμπέ­τι­κων και λαϊ­κών τρα­γου­διών από τη δεκα­ε­τία του ’40, του ’50 και του ’60, ανα­μει­γνύ­ο­ντάς τα με μονα­δι­κό τρό­πο με ήχους του jazz και του swing.
Δεί­τε εδώ το βίντεο
Από το «Αργο­σβή­νεις μόνη» και το «Θα ανέ­βω να σε βρω» μέχρι και πορ­το­γα­λι­κά και ισπα­νι­κά τρα­γού­δια, η Ρένα Μόρ­φη έδω­σε το έναυ­σμα να αρχί­σουν λικνί­σμα­τα και χοροί σε ξένους και ελλη­νι­κούς ήχους και ρυθμούς.

Όπως ταιριάζει σε έναν ποιητή…

Με τρυ­φε­ρό­τη­τα και ευαι­σθη­σία… Με σεβα­σμό… Με εξαι­ρε­τι­κούς μου­σι­κούς και ερμη­νεί­ες τόσο στο τρα­γού­δι όσο και στην αφή­γη­ση… Έτσι ήταν το αφιέ­ρω­μα στον Φεντε­ρί­κο Γκαρ­σία Λόρ­κα που άνοι­ξε την αυλαία της Κεντρι­κής Σκηνής.

«Στ’ όνο­μά σου Φεντε­ρί­κο Γκαρ­σία Λόρ­κα…» ο τίτλος του αφιε­ρώ­μα­τος δανει­σμέ­νος από τον όρκο που έδω­σαν το 1937 λογο­τέ­χνες από όλο τον κόσμο στο Δεύ­τε­ρο Διε­θνές Συνέ­δριο των Συγ­γρα­φέ­ων, ένα χρό­νο μετά τη δολο­φο­νία του. Και μ’ αυτόν τον όρκο που διά­βα­σε στη σκη­νή ο ηθο­ποιός Γιάν­νης Στάν­κο­γλου ξεκί­νη­σε το αφιέ­ρω­μα για να ακο­λου­θή­σουν αγα­πη­μέ­να τρα­γού­δια σε μελο­ποί­η­ση του Χρή­στου Λεο­ντή. Ο Μανώ­λης Μητσιάς και η Ρίτα Αντω­νο­πού­λου ανε­βαί­νουν στη σκη­νή και τα τρα­γού­δια εναλ­λάσ­σο­νται με την αφή­γη­ση ποι­η­μά­των του Λόρκα.

Χρώ­μα­τα κι αρώ­μα­τα από την Ανδα­λου­σία, βλέμ­μα­τα τρυ­φε­ρά στους εργά­τες και τους κατα­πιε­σμέ­νους, στην «μικρή τσιγ­γά­να» την Παι­νε­μέ­νη που έρχε­ται «από το φως αση­μω­μέ­νη», στο παι­δί που «έφε­ρε το λευ­κό σεντό­νι το από­γευ­μα στις πέντε», στην «όμορ­φη Μαριά­να» που οδη­γή­θη­κε στην κρε­μά­λα για­τί «δεν πρό­δω­σε»… Ο κόσμος του Λόρ­κα, δοσμέ­νος από εξαι­ρε­τι­κές μελο­ποι­ή­σεις μεγά­λων μας συν­θε­τών, περ­νά­ει στον κόσμο του Φεστι­βάλ, με τον λυρι­σμό και τη συγκί­νη­ση να κυριαρ­χεί, με τον κόσμο να τρα­γου­δά, να φτιά­χνει εικό­νες, να ακολουθεί…

Η ενορ­χή­στρω­ση ήταν του Γιάν­νη Παπα­ζα­χα­ριά­κη και μαζί του, τους ερμη­νευ­τές πλαι­σί­ω­σαν στη σκη­νή οι: Γιώρ­γος Κατσί­κας, Μίμης Ντού­τσου­λης, Ντί­νος Χατζη­ιορ­δά­νο, Τάσος Μυσιρ­λής, Γιάν­νης Σινά­νης και Αχιλ­λέ­ας Γουά­στο.

Συνεχίζεται η συλλογή υπογραφών στο κείμενο κατά της συμφωνίας για τις αμερικανικές βάσεις

Από νωρίς μεγά­λο ενδια­φέ­ρον συγκέ­ντρω­σαν, την πρώ­τη μέρα του 45ου Φεστι­βάλ ΚΝΕ — «Οδη­γη­τή», οι επτά ορθο­στά­τες της Επι­τρο­πής Αγώ­να για τη συλ­λο­γή υπο­γρα­φών ενά­ντια στην ελλη­νο­α­με­ρι­κα­νι­κή συμ­φω­νία για τις στρα­τιω­τι­κές βάσεις. Όσο περ­νού­σε η ώρα αυξά­νο­νταν οι υπο­γρα­φές στο κεί­με­νο. Χαρα­κτη­ρι­στι­κό του ενδια­φέ­ρο­ντος είναι το γεγο­νός πως υπήρ­ξαν επι­σκέ­πτες που όχι μόνο υπέ­γρα­ψαν, αλλά ζήτη­σαν να πάρουν το κεί­με­νο προ­κει­μέ­νου να συγκε­ντρώ­σουν υπο­γρα­φές ενά­ντια στη συμ­φω­νία από συνα­δέλ­φους τους στο χώρο δου­λειάς.

Όπως μας εξη­γού­σαν τα μέλη της ΚΝΕ που ήταν επι­φορ­τι­σμέ­να με τη συλ­λο­γή υπο­γρα­φών, οι περισ­σό­τε­ροι είχαν ενη­μέ­ρω­ση για το θέμα και με προ­θυ­μία υπέ­γρα­φαν και σε όσους δεν γνώ­ρι­ζαν τους εξη­γού­σαν ανα­λυ­τι­κά και τους επε­σή­μα­ναν πως η κάθε μια υπο­γρα­φή κατά των αμε­ρι­κα­νι­κών βάσε­ων έχει τη δική της ξεχω­ρι­στή σημαία. Η συγκέ­ντρω­ση υπο­γρα­φών κατά της συμ­φω­νί­ας για τις αμε­ρι­κα­νι­κές βάσεις θα συνε­χι­στεί και τις επό­με­νες δυο μέρες στο Φεστιβάλ.

Υπεν­θυ­μί­ζε­ται ότι στις 2 Οκτώ­βρη θα πραγ­μα­το­ποι­η­θεί μεγά­λη συγκέ­ντρω­ση στις 7 το από­γευ­μα στο Πάρ­κο Ελευ­θε­ρί­ας, δίπλα στην αμε­ρι­κά­νι­κη πρε­σβεία.

Πλάνα από drone — Κεντρική Σκηνή

Δεί­τε βίντεο από drone από την κεντρι­κή σκη­νή στο 45ο Φεστι­βάλ ΚΝΕ — «Οδη­γη­τή» στο αφιέ­ρω­μα στον Λόρκα.

Μία πρώτη γνωριμία με την αναρρίχηση

Μετά τη μαζι­κή συμ­με­το­χή στην αναρ­ρί­χη­ση στο πεδίο «Αχαρ­νείς» στη Φυλή, στο πλαί­σιο του Αθλη­τι­κού Camp του 45ου Φεστι­βάλ ΚΝΕ — «Οδη­γη­τή» και ο τοί­χος αναρ­ρί­χη­σης στο χώρο του Αθλη­τι­σμού γέμι­σε από μικρούς φίλους της ΚΝΕ, αλλά και μεγάλους.

Όλοι θέλη­σαν να γνω­ρί­σουν από κοντά την αναρ­ρί­χη­ση, έστω και μέσω του τοί­χου, ενώ άλλοι ήθε­λαν να δοκι­μά­σουν ξανά την προ­σπά­θεια. Σημειώ­νε­ται πως μέχρι και το Σάβ­βα­το όσοι θέλουν μπο­ρούν να προ­σπα­θή­σουν για πρώ­τη ή για μία ακό­μα φορά.

Δεκάδες παιδιά διασκέδασαν στο «Κόκκινο Αερόστατο» 

Στον κεντρι­κό διά­δρο­μο του πάρ­κου έχει μετα­φερ­θεί φέτος το «Κόκ­κι­νο Αερό­στα­το»! Είναι ο χώρος του Φεστι­βάλ που απευ­θύ­νε­ται στους μικρούς φίλους της ΚΝΕ, στα παι­διά των μεγα­λύ­τε­ρων τάξε­ων του Δημο­τι­κού και του Γυμνα­σί­ου. Δεκά­δες παι­διά με κέφι και ζωντά­νια συμ­με­τέ­χουν σε κάποια από τις επα­να­λαμ­βα­νό­με­νες δρα­στη­ριό­τη­τες που φιλο­ξε­νού­νται εκεί.

Αξιο­ση­μεί­ω­το είναι ότι τον χώρο δεν επι­σκέ­πτο­νται μόνο παι­διά που γνω­ρί­ζουν τις δρά­σεις του «Κόκ­κι­νου Αερό­στα­του», αλλά και δεκά­δες νέα παιδιά.

Στον χώρο του «Κόκ­κι­νου Αερό­στα­του» λει­τουρ­γούν 5 Γωνιές πρω­τό­τυ­πων και φρο­ντι­σμέ­νων, γι’ αυτές τις ηλι­κί­ες, δρα­στη­ριο­τή­των. Λει­τουρ­γούν και τις τρεις μέρες από τις 7 μ.μ. έως τις 11 μ.μ., ενώ τα προ­γράμ­μα­τά τους είναι μικρής διάρ­κειας και επα­να­λαμ­βά­νο­νται μέσα σε αυτές τις ώρες. Και πρέ­πει να πού­με ότι η ΚΝΕ φέτος έβα­λε πραγ­μα­τι­κά τα δυνα­τά της, ώστε οι Γωνιές να εκπέ­μπουν τα μηνύ­μα­τά τους με πανέ­ξυ­πνο τρό­πο μέσα από πολύ ενδια­φέ­ρου­σες δραστηριότητες.

Με τίτλο «Έλα κι εσύ στην παρέα μας!» ξεχω­ρί­ζει το ταμπλό όπου τα παι­διά καλού­νται να πουν τη γνώ­μη τους για το αγα­πη­μέ­νο περιο­δι­κό «Κόκ­κι­νο Αερό­στα­το», που το τελευ­ταίο τεύ­χος του έχει γίνει ανάρ­πα­στο από την πρώ­τη κιό­λας μέρα του Φεστι­βάλ. Εδώ οι επι­σκέ­πτες του Φεστι­βάλ προ­μη­θεύ­ο­νται το τελευ­ταίο, αλλά και παλιό­τε­ρα τεύ­χη του περιοδικού.

Στον ίδιο χώρο υπάρ­χουν και ταμπλό με φωτο­γρα­φί­ες από όλες τις παι­δι­κές κατα­σκη­νώ­σεις που πραγ­μα­το­ποιού­νται στο πλαί­σιο του Αντι­ι­μπε­ρια­λι­στι­κού Διη­μέ­ρου της ΚΝΕ εδώ και εφτά χρό­νια. Δεν ήταν λίγες οι φορές που ακού­σα­με παι­διά να ανα­γνω­ρί­ζουν χαρού­με­να τους εαυ­τούς τους ή φίλους τους… Και φυσι­κά, όλοι περι­μέ­νουν το Σάβ­βα­το στις 19.40, όπου θα έχουν ραντε­βού όλοι οι κατα­σκη­νω­τές, παι­διά και ομα­δάρ­χες, κι εκεί θα τους περι­μέ­νει μία έκπληξη.

Πολ­λά παι­διά με κέφι συγκε­ντρώ­νο­νται στη Γωνιά για «τον κόσμο των ηλε­κτρο­νι­κών παι­χνι­διών». Το παι­χνί­δι ξεκι­νά! Η πρώ­τη στά­ση των παι­διών είναι σε μια προ­θή­κη. Εκεί υπάρ­χουν τυπω­μέ­νες φιγού­ρες με επαγ­γέλ­μα­τα. Τα παι­διά καλού­νται να ξεχω­ρί­σουν τα επαγ­γέλ­μα­τα που ασχο­λού­νται σήμε­ρα με τα ηλε­κτρο­νι­κά παι­χνί­δια. Μέσα από αυτή τη δια­δι­κα­σία η ομά­δα που έχει επι­με­λη­θεί το παι­χνί­δι στο­χεύ­ει στο να κατα­νο­ή­σουν τα παι­διά ότι πίσω από τα ηλε­κτρο­νι­κά παι­χνί­δια σήμε­ρα βρί­σκο­νται μεγά­λες εται­ρεί­ες που απα­σχο­λούν πάρα πολ­λούς εργα­ζό­με­νους διά­φο­ρων ειδικοτήτων.

Η δεύ­τε­ρη στά­ση δίνει απά­ντη­ση στο ερώ­τη­μα: Για­τί υπάρ­χουν αυτές οι εται­ρεί­ες; Τι βγά­ζουν απ’ αυτό; Πάνω στη δεύ­τε­ρη προ­θή­κη υπάρ­χουν κάρ­τες με στοι­χεία για τα κέρ­δη αυτών των εται­ρειών. Μετά από μαθη­μα­τι­κούς υπο­λο­γι­σμούς που κάνουν τα παι­διά έρχο­νται «αντι­μέ­τω­πα» με τα αστρο­νο­μι­κά ποσά αυτών των εταιρειών.

Τα παι­διά συνε­χί­ζουν τη δια­δρο­μή τους και φτά­νουν μπρο­στά σε λάπτοπ όπου σε μία εφαρ­μο­γή, ειδι­κά φτιαγ­μέ­νη από την ΚΝΕ για αυτή τη δρα­στη­ριό­τη­τα στο Φεστι­βάλ, δημιουρ­γούν τους δικούς τους χαρα­κτή­ρες videogame. Με ποιες ιδιό­τη­τες θα εξο­πλί­ζουν τη φιγού­ρα τους; Φιλία, γνώ­ση και φαντα­σία, τύχη, εργα­τι­κό­τη­τα, χρή­μα­τα, δύνα­μη, ομορ­φιά είναι μερι­κές από τις επι­λο­γές τους.

Στο τέλος της δια­δρο­μής τα παι­διά περι­μέ­νει ένας δημο­σιο­γρά­φος που κάνει ρεπορ­τάζ για «τον κόσμο των ηλε­κτρο­νι­κών παι­χνι­διών». Ποια είναι τα αγα­πη­μέ­να τους παι­χνί­δια; Πόσες ώρες παί­ζουν; Και τελι­κά, πώς θα κατα­φέ­ρουν να επι­λέ­γουν τα ίδια πότε θα κλεί­νουν τον υπο­λο­γι­στή και να μην επι­τρέ­πουν να τα «κλεί­σει» αυτός;

Στη Γωνιά «Σεβα­σμός στο περι­βάλ­λον σημαί­νει…» εκτυ­λίσ­σο­νται τρία πρω­τό­τυ­πα παι­χνί­δια και κατασκευές.

Ένα πετρε­λαιο­φό­ρο καρά­βι ταξι­δεύ­ει σε ένα ποτά­μι που κατα­λή­γει στη θάλασ­σα. Στη δια­δρο­μή συμ­βαί­νει ένα ατύ­χη­μα και το πετρέ­λαιο χύνε­ται όλο στο νερό. Τα ψάρια, το φυτο­πλαγ­κτόν κι όλη η ζωή στη θάλασ­σα κιν­δυ­νεύ­ουν. Θα κατα­φέ­ρουν τα παι­διά να τα σώσουν; Με από­χες προ­σπα­θούν να ψαρέ­ψουν, όμως ακό­μα κι αν βγουν όλα πριν αγγί­ξουν το πετρέ­λαιο, δεν μπο­ρούν να ζήσουν έξω από τη θάλασ­σα. Μόνη λύση: Να τηρού­νται τα μέτρα προ­στα­σί­ας και να γίνο­νται έλεγ­χοι για να απο­τρέ­πο­νται τέτοια ατυ­χή­μα­τα. Όμως στο κυνή­γι του κέρ­δους οι μεγά­λες εται­ρεί­ες μειώ­νουν συνε­χώς το κόστος με τρα­γι­κές επιπτώσεις.

Πιο πέρα έχει φτια­χτεί για τις ανά­γκες του παι­χνι­διού ένας …«σκου­πι­δό­το­πος». Μία ολό­κλη­ρη πόλη είναι στη­μέ­νη και τα ντε­νε­κε­δά­κια είναι τα σκου­πί­δια της. Άλλα πιο μικρά για τα σκου­πί­δια του κάθε σπι­τιού, άλλα πιο μεγά­λα για τα πολύ περισ­σό­τε­ρα σκου­πί­δια μεγά­λων εργο­στα­σί­ων και επι­χει­ρή­σε­ων. Τα παι­διά, κρα­τώ­ντας μαγνή­τες, προ­σπα­θούν να ανα­κυ­κλώ­σουν τα σκου­πί­δια της πόλης μετα­φέ­ρο­ντας τα ντε­νε­κε­δά­κια σε έναν χώρο ανα­κύ­κλω­σης λίγο πιο δίπλα. Τα μικρά ντε­νε­κε­δά­κια είναι πιο εύκο­λο να μετα­κι­νη­θούν, αλλά αντι­προ­σω­πεύ­ουν ένα μικρό κομ­μά­τι του συνό­λου. Τι γίνε­ται με τα μεγά­λα ποσο­στά των απο­βλή­των από εργο­στά­σια, επιχειρήσεις;

Στο τρί­το παι­χνί­δι έχει στη­θεί ένα μικρό εργα­στή­ρι origami όπου τα παι­διά φτιά­χνουν δέντρα, στα οποία γρά­φουν το όνο­μά τους και τα στο­λί­ζουν σε ένα ομα­δι­κό δάσος με τίτλο «Σε ποιον ανή­κει το δάσος;». Η απά­ντη­ση μπο­ρεί να είναι μόνο μία: Ανή­κει σε όλους μας!

Πόλος έλξης για τους επισκέπτες το βιβλιοπωλείο της «Σύγχρονης Εποχής»

Ένας από τους πιο «ζωντα­νούς» χώρους που συγκε­ντρώ­νει το ενδια­φέ­ρον των επι­σκε­πτών του Φεστι­βάλ είναι το βιβλιο­πω­λείο με τις εκδό­σεις της «Σύγ­χρο­νης Επο­χής». Από νωρίς γύρω από τον ειδι­κά δια­μορ­φω­μέ­νο χώρο και τα τρα­πέ­ζια με τα βιβλία έχει συγκε­ντρω­θεί κόσμος που θέλει να προ­μη­θευ­τεί νέες και παλιές εκδόσεις.

Αρκε­τοί είναι αυτοί που γίνο­νται συν­δρο­μη­τές, εκμε­ταλ­λευό­με­νοι τα πολύ ελκυ­στι­κά πακέ­τα που έχει η «Σύγ­χρο­νη Επο­χή». Μάλι­στα, από φέτος υπάρ­χει η δυνα­τό­τη­τα να απο­στέλ­λο­νται οι νέες κυκλο­φο­ρί­ες στα σπί­τια των συν­δρο­μη­τών. Εξί­σου ελκυ­στι­κές είναι οι προ­σφο­ρές που υπάρ­χουν σε πολ­λά βιβλία, ειδι­κά για το Φεστιβάλ.

To βιβλιο­πω­λείο έχει χωρι­στεί σε θεμα­τι­κές ενό­τη­τες όπου υπάρ­χουν και οι αντί­στοι­χες εκδό­σεις, από τα βιβλία των Μαρξ, Ένγκελς, Λένιν, Στά­λιν, μέχρι τα βιβλία για την ιστο­ρία, την τέχνη και την ξένη λογο­τε­χνία, ενώ τη δική του θέση έχει και το παι­δι­κό βιβλίο.

Σε περί­ο­πτη θέση βρί­σκο­νται οι και­νούρ­γιες εκδό­σεις όπως η «Αλλη­λο­γρα­φία για ”Το Κεφά­λαιο”» που περιέ­χει αλλη­λο­γρα­φία των Μαρξ και Ένγκελς που συν­δέ­ε­ται με τη συγ­γρα­φή του «Κεφα­λαί­ου», το συλ­λο­γι­κό βιβλίο «Φέλιξ Τζερ­ζίν­σκι: Μαχη­τής της επα­νά­στα­σης» που ανα­φέ­ρε­ται σε μια μεγά­λη φυσιο­γνω­μία της Οκτω­βρια­νής Επα­νά­στα­σης, η έκδο­ση της Ιδε­ο­λο­γι­κής Επι­τρο­πής του ΚΣ της ΚΝΕ «Αντε­πί­θε­ση για μια κοι­νω­νία χωρίς εκμε­τάλ­λευ­ση, το σοσια­λι­σμό», το βιβλίο «Δια­γω­νι­σμός λογο­τε­χνί­ας για τα 100 χρό­νια του ΚΚΕ: Τα βρα­βευ­μέ­να έργα» και πολ­λές ακό­μα εκδό­σεις.  Φυσι­κά, ιδιαί­τε­ρη ζήτη­ση έχει και το «Δοκί­μιο Ιστο­ρί­ας» του Κόμματος.

Για πολ­λούς από τους επι­σκέ­πτες του Φεστι­βάλ η αγο­ρά ενός βιβλί­ου έχει τη δική της «ιερο­τε­λε­στία», γυρί­ζουν όλους τους πάγκους για να δουν τα βιβλία ή να τα ξεφυλ­λί­σουν, συζη­τά­νε μετα­ξύ τους και ανταλ­λάσ­σουν γνώ­μες για πολ­λές από τις εκδόσεις.

«Υπεραστικοί»: «Τραγουδάμε για την εργατική τάξη!»

Θερ­μό χει­ρο­κρό­τη­μα απέ­σπα­σαν οι «Υπε­ρα­στι­κοί» από τον κόσμο που γέμι­σε τη Σκη­νή των Φοι­τη­τών και Νέων Εργα­ζο­μέ­νων για να ακού­σει τη συναυ­λία τους.

Ανε­βαί­νο­ντας στη σκη­νή έδω­σαν το δικό τους μήνυ­μα, λέγο­ντας: «Τρα­γου­δά­με για την εργα­τι­κή τάξη που παρά­γει όλο τον πλού­το, αλλά δεν τον καρ­πώ­νε­ται. Για τους αγώ­νες του παρό­ντος και του μέλ­λο­ντος. Μόνος δρό­μος για τον κόσμο της εργα­σί­ας είναι η ανα­τρο­πή του καπι­τα­λι­σμού».

Στη συνέ­χεια μας ταξί­δε­ψαν με γνω­στά τρα­γού­δια του αγώ­να που βρί­σκο­νται στα στό­μα­τα χιλιά­δων κομ­μου­νι­στών και αγω­νι­στών, όπως ο «Μικρό­κο­σμος» και τα «Μαλα­μα­τέ­νια Λόγια». Ξεσή­κω­σαν με τον γνω­στό καταγ­γελ­τι­κό στί­χο των δικών τους τρα­γου­διών καλώ­ντας «το λαό που σωπαί­νει, σαν ραγιάς να μην πεθάνει»!

Ξεχω­ρι­στή στιγ­μή ήταν η αφιέ­ρω­ση στον Παύ­λο Φύσ­σα και τους σκο­τω­μέ­νους μετα­νά­στες από τους ναζί χρυ­σαυ­γί­τες του αντι­φα­σι­στι­κού τρα­γου­διού τους «Μαύ­ρη Αυγή», υπεν­θυ­μί­ζο­ντάς μας ότι «τα παρα­κά­λια και οι ευχές δεν τρο­μά­ζουν τις οχιές».

Συγκί­νη­σε η ερμη­νεία γνω­στού ριζί­τι­κου κρη­τι­κού τρα­γου­διού για το οποίο σχο­λί­α­σαν ότι τα θετι­κά στοι­χεία της παρά­δο­σης δεν μπο­ρούν να τα καπη­λεύ­ο­νται οι εθνι­κι­στές. Το πρό­γραμ­μά τους έκλει­σε με αντάρ­τι­κα που τα τρα­γού­δη­σαν δυνα­τά όλοι όσοι βρί­σκο­νταν στη Σκηνή!

«12+1 Ηλιοτρόπια» του Άλκη Αλκαίου από τον Παντελή Θαλασσινό 

«Τιμή μας που ανοί­γου­με το 45ο Φεστι­βάλ, δεν έχου­με λεί­ψει από κανέ­να». Με αυτό το καλω­σό­ρι­σμα ο Παντε­λής Θαλασ­σι­νός ξεκί­νη­σε το αφιέ­ρω­μα στον αεί­μνη­στο Άλκη Αλκαίο, έναν από τους σημα­ντι­κό­τε­ρους ποι­η­τές και στιχουργούς.

Τα περισ­σό­τε­ρα τρα­γού­δια προ­έρ­χο­νταν από τη δισκο­γρα­φι­κή δου­λειά του Παντε­λή Θαλασ­σι­νού  «12+1 Ηλιο­τρό­πια». Το CD αυτό περι­λαμ­βά­νει τρα­γού­δια σε στί­χους του Άλκη Αλκαί­ου, καθώς και ένα τρα­γού­δι σε στί­χους του Δημή­τρη Λέν­τζου, που είναι αφιε­ρω­μέ­νο στον Άλκη Αλκαίο. Την μελο­ποί­η­ση των τρα­γου­διών έχει κάνει ο ίδιος ο Παντε­λής Θαλασσινός.

Στη μνή­μη του Λαυ­ρέ­ντη Μαχαι­ρί­τσα, που «έφυ­γε» πρό­σφα­τα, αφιέ­ρω­σε ένα τρα­γού­δι που είχε γρά­ψει παλιά μαζί με τον Ηλία Κατσού­λη: «Πες μου αυτά που αγα­πάς να τα θυμά­μαι, όταν θα ζει με ανα­μνή­σεις η καρ­διά, να ‘ρχε­σαι πάντα μες στον ύπνο που κοι­μά­μαι, σαν πετα­λού­δα με φτε­ρά μενε­ξε­διά», ακού­στη­κε και ο κόσμος χει­ρο­κρό­τη­σε ζεστά. 

Φυσι­κά, από το πρό­γραμ­μα δεν έλει­παν και μερι­κές από τις πιο γνω­στές επι­τυ­χί­ες του τρα­γου­δο­ποιού.  Μόλις ο Παντε­λής Θαλασ­σι­νός τρα­γού­δη­σε «Τα σμυρ­νέι­κα τρα­γού­δια», «Ανά­θε­μά σε» και άλλα ξεκί­νη­σε ο χορός στη Λαϊ­κή Σκηνή.

Δεί­τε εδώ δήλω­ση του Π. Θαλασ­σι­νού για τη συμ­με­το­χή του στο 45ο Φεστι­βάλ ΚΝΕ — «Οδη­γη­τή».

Παιδιά και …ψάρια έδιωξαν τον Ψαροτρομάρα

«Κάτω ο Ψαρο­τρο­μά­ρας», φώνα­ζαν χει­ρο­κρο­τώ­ντας τα παι­διά μαζί με τα ψάρια στον Παι­δό­το­πο του Φεστι­βάλ, στην παρά­στα­ση του κου­κλο­θέ­α­τρου από τον θία­σο «ΚΟΥ — ΚΛΟ» Θέα­τρο Κρήτης.

Η ιστο­ρία της Φρό­σως Χατό­γλου μιλά­ει για το συνα­γερ­μό που έχει σημά­νει στην Ψαρο­χώ­ρα, εκεί όπου ο Ψαρο­τρο­μά­ρας είναι προ των πυλών και ετοι­μά­ζε­ται να χτί­σει το και­νούρ­γιο του πολυ­τε­λές παλά­τι, διώ­χνο­ντας τα ψαρά­κια από τον τόπο τους. Θα μπο­ρέ­σουν τα ψάρια μαζί με την φίλη τους τη Γορ­γό­να να στα­μα­τή­σουν τα επε­κτα­τι­κά του σχέ­δια και να τον… ΨΑΡΕΨΟΥΝ;.

Ακού­γο­ντας τις γεμά­τες φαντα­σία πολύ­χρω­μες μονα­δι­κές κού­κλες, τα παι­διά μαθαί­νουν τι σημαί­νει αλλη­λεγ­γύη, συνερ­γα­σία, σεβα­σμός στη φύση και στα πλά­σμα­τά της. Οι κου­κλο­παί­χτες, αξιο­ποιώ­ντας τις τεχνι­κές του μαύ­ρου θεά­τρου (τεχνι­κή blacklight), εξα­φα­νί­ζο­ντας δηλα­δή τον ανθρώ­πι­νο παρά­γο­ντα, αφή­νουν τη φαντα­σία των παι­διών να απλώ­νε­ται και κρα­τούν αμεί­ω­το το ενδια­φέ­ρον τους. Τα παι­διά από­λαυ­σαν την εμπει­ρία και αντα­πο­κρί­θη­καν στο κάλε­σμα των πλα­σμά­των του βυθού να διώ­ξουν όλοι μαζί τον Ψαρο­τρο­μά­ρα, κόντρα στο φόβο για τον Ψαρο­τρο­μά­ρα ακό­μα και του δικα­στή, κόντρα και στην υποταγή.

Θερμό χειροκρότημα απέσπασαν «Τα τουφέκια της κυρα-Καράρ»

Γέμι­σε ασφυ­κτι­κά το θεα­τρά­κι στο Στέ­κι του Πολι­τι­σμού, όπου η θεα­τρι­κή ομά­δα της ΚΝΕ  παρου­σί­α­σε το έργο του Μπέρ­τολτ Μπρεχτ «Τα του­φέ­κια της κυρα-Καράρ».

Το έργο που επέ­λε­ξε φέτος η θεα­τρι­κή ομά­δα και έφε­ρε σε πέρας με μεγά­λη επι­τυ­χία μέσα από τη συλ­λο­γι­κή δου­λειά γρά­φτη­κε από τον Μπρεχτ τον Οκτώ­βρη του 1937, έχει θέμα τον ισπα­νι­κό εμφύ­λιο και τον φασι­σμό, ενώ «ανέ­βη­κε» για πρώ­τη φορά στο Παρί­σι ενώ μαί­νο­νταν ακό­μα οι τελευ­ταί­ες μάχες στη Μαδρί­τη. Μέσα από το πρό­σω­πο της Τερέ­ζα Καράρ, μητέ­ρας δύο γιων, του Χουάν και του Χοσέ, ζωντα­νεύ­ει η εσω­τε­ρι­κή πάλη του ανθρώ­που που με αφε­τη­ρία το συμ­βι­βα­σμό με τους «αφέ­ντες» και τις από­ψεις τους, αλλά­ζει και παίρ­νει θέση σύγκρου­σης μαζί τους.

«Είμα­στε φτω­χοί και οι φτω­χοί δεν μπο­ρούν να κάνουν πόλε­μο», «ένας φτω­χός δεν μπο­ρεί να πολε­μά­ει τους στρα­τη­γούς», συμ­βου­λεύ­ει η Τερέ­ζα Καράρ τον μικρό της γιο, ενώ ο μεγά­λος αδερ­φός του έχει βγει με το καΐ­κι για ψάρε­μα. Κάνει ό,τι περ­νά από το χέρι της για να τους κρα­τή­σει μακριά από το μέτω­πο, παρά τις δικές τους προ­θέ­σεις να εντα­χθούν στην πολι­το­φυ­λα­κή. Η ίδια δεν θέλει τα παι­διά της «να φορέ­σουν το χακί», προ­τι­μά να τα στέλ­νει «στο ψάρε­μα». Με την ουδέ­τε­ρη στά­ση της πιστεύ­ει ότι θα προ­στα­τέ­ψει τη ζωή τους, ότι θα κρα­τή­σει τους γιους της ασφα­λείς, ότι δεν θα τους στεί­λει «για σφάξιμο».

«Δεν είμα­στε ταρα­χο­ποιοί και σε κανέ­ναν δεν σηκώ­νου­με κεφά­λι», λέει για να ξορ­κί­σει τους φόβους της και εκφρά­ζει τις φρού­δες ελπί­δες της πως «αυτός που δεν πολε­μά­ει, δεν θα πάθει τίπο­τα». Μετά τον σκο­τω­μό του άντρα της κρα­τά τα του­φέ­κια της κρυμ­μέ­να και αρνεί­ται να τα δώσει στον αδερ­φό της που πολε­μά στο πλευ­ρό των Δημο­κρα­τι­κών. Αντι­με­τω­πί­ζει γεί­το­νες και συγ­γε­νείς που φέρ­νουν τη συζή­τη­ση στη σύγκρου­ση που βρί­σκε­ται σε εξέ­λι­ξη σαν «φοροει­σπρά­κτο­ρες». Τους υπεν­θυ­μί­ζει ότι αυτή «έχει πλη­ρώ­σει» όταν της έφε­ραν νεκρό τον άνδρα της. Θέλει να την αφή­σουν ήσυ­χη αλλιώς «θα πάρει τα παι­διά της και θα φύγει».

Παρ’ όλα αυτά, όμως, της φέρ­νουν τον μεγά­λο της γιο νεκρό από τους Φαλαγ­γί­τες, από σφαί­ρα που τον βρή­κε ενώ αυτός «μονά­χα ψάρευε». Η εν ψυχρώ δολο­φο­νία του Χουάν δεν την οδη­γεί στην παραί­τη­ση και την απελ­πι­σία. Την κάνει να ανοί­ξει την κρυ­ψώ­να, να μοι­ρά­σει τα του­φέ­κια, να κρα­τή­σει ένα για τον εαυ­τό της. Στην γεμά­τη έκπλη­ξη ερώ­τη­ση του αδερ­φού και του μικρού της γιου αν θα έρθει κι αυτή μαζί τους απα­ντά: «Ναι, στη θέση του Χουάν».

Την παρά­στα­ση σκη­νο­θέ­τη­σε ο Αλέ­ξης Γκού­μας, ενώ βοη­θός σκη­νο­θέ­τη ήταν η Γεωρ­γία Καού­κη. Μαζί με τη θεα­τρι­κή ομά­δα στη σκη­νή βρέ­θη­καν και οι Δημή­τρης Ανδρο­νιά­δης και Παύ­λος Χαρ­μπα­λής, που πλαι­σί­ω­σαν με ζωντα­νή μου­σι­κή την παρά­στα­ση. Τα κου­στού­μια επι­με­λή­θη­κε η Κλαί­ρη Γερα­νί­ου, τα σκη­νι­κά η Κων­στα­ντί­να Γαλια­τσά­του και το μακι­γιάζ η Πανα­γιώ­τα Κατσα­ού­νη.

«Τα “Τσέρνομπιλ” του καπιταλισμού, πίσω από το μύθο της “πράσινης ανάπτυξης”»

Η ουσια­στι­κή προ­στα­σία του περι­βάλ­λο­ντος και του πλη­θυ­σμού, οι αντα­γω­νι­σμοί και οι συμ­φω­νί­ες γύρω από την «πρά­σι­νη ανά­πτυ­ξη», η διέ­ξο­δος για αξιο­ποί­η­ση της τεχνο­λο­γι­κής προ­ό­δου και στους τομείς της Ενέρ­γειας προς όφε­λος του λαού, ήταν ζητή­μα­τα που ανα­δεί­χτη­καν στη συζή­τη­ση στο Φοι­τη­τι­κό Στέ­κι. Θέμα της «Τα “Τσέρ­νο­μπιλ” του καπι­τα­λι­σμού, πίσω από το μύθο της “πρά­σι­νης ανά­πτυ­ξης”», ιδιαί­τε­ρα επί­και­ρο με αφορ­μή τη γεμά­τη ανα­κρί­βειες και αντι­κομ­μου­νι­σμό τηλε­ο­πτι­κή σει­ρά για το Τσέρ­νο­μπιλ, αλλά και την ανη­συ­χία για το περι­βάλ­λον, προ­σέλ­κυ­σε πολ­λούς επι­σκέ­πτες του Φεστιβάλ.

Παίρ­νο­ντας το λόγο η Εύη Γεωρ­γιά­δου, μέλος της Ομά­δας Περι­βάλ­λο­ντος του Τμή­μα­τος Οικο­νο­μί­ας της ΚΕ του ΚΚΕ, ανα­φέρ­θη­κε σε χαρα­κτη­ρι­στι­κά βιο­μη­χα­νι­κά ατυ­χή­μα­τα μεγά­λης έκτα­σης που έχουν συμ­βεί σε καπι­τα­λι­στι­κές χώρες.

Στις εκρή­ξεις στην πλατ­φόρ­μα πετρε­λαί­ου «Piper Alpha» στη Βόρεια Θάλασ­σα (Βρε­τα­νία) το 1988 με 167 νεκρούς, στις εγκα­τα­στά­σεις υγρα­ε­ρί­ου στην Πόλη του Μεξι­κού το 1984 με 650 νεκρούς και περισ­σό­τε­ρους από 6.400 τραυ­μα­τί­ες, σε εργο­στά­σιο λιπα­σμά­των στην Του­λού­ζη της Γαλ­λί­ας το 2001, με 30 νεκρούς και 2.240 τραυ­μα­τί­ες, υλι­κές ζημιές και επι­πτώ­σεις στο περιβάλλον.

Επί­σης, σε ατυ­χή­μα­τα με πολύ σοβα­ρές επι­πτώ­σεις στο περι­βάλ­λον που οδή­γη­σαν σε μεγά­λη οικο­λο­γι­κή κατα­στρο­φή, όπως στη Βασι­λεία της Ελβε­τί­ας το 1986 μετά από πυρ­κα­γιά σε χημι­κή εγκα­τά­στα­ση, όπου στην προ­σπά­θεια κατά­σβε­σής της τόνοι χημι­κών έπε­σαν στον ποτα­μό Ρήνο, στον Κόλ­πο του Μεξι­κού το 2010 μετά από έκρη­ξη σε πλατ­φόρ­μα εξό­ρυ­ξης πετρε­λαί­ου θυγα­τρι­κής εται­ρεί­ας της BP, με 11 νεκρούς, 17 τραυ­μα­τί­ες, τερά­στια οικο­λο­γι­κή κατα­στρο­φή, ανυ­πο­λό­γι­στες ζημιές στην αλιεία, στον του­ρι­σμό και άλλους κλάδους.

Όπως σημεί­ω­σε, διε­θνείς μελέ­τες διε­ρευ­νούν τις μακρο­πρό­θε­σμες επι­δρά­σεις πετρε­λαιο­κη­λί­δων στην υγεία των κατοί­κων περιο­χών που επλή­γη­σαν εστιά­ζο­ντας και στην πιθα­νό­τη­τα καρ­κι­νο­γέ­νε­σης. Έχουν κατα­γρα­φεί, για παρά­δειγ­μα, υψη­λές συγκε­ντρώ­σεις γενο­το­ξι­κών ουσιών στον αέρα ακό­μη και 4 χρό­νια μετά το ατύ­χη­μα στον Κόλ­πο του Μεξι­κού. Στις ΗΠΑ έχουν κατα­γρα­φεί πολ­λά ακό­μη μεγά­λα ατυ­χή­μα­τα, όπως, μετα­ξύ άλλων, το ατύ­χη­μα στο Τέξας το 2005 στις εγκα­τα­στά­σεις της BP με 15 νεκρούς και 170 τραυματίες.

Ιδιαί­τε­ρη ανα­φο­ρά έγι­νε σε μεγά­λα ατυ­χή­μα­τα που, εκτός από τις άμε­σες, έχουν και μακρο­πρό­θε­σμες επι­πτώ­σεις στην υγεία των κατοί­κων. Ένα από τα πιο γνω­στά ήταν αυτό στην πόλη Σεβέ­ζο της Ιτα­λί­ας το 1976, από το οποίο πήρε την ονο­μα­σία της και η σχε­τι­κή ευρω­παϊ­κή Οδη­γία για τα ατυ­χή­μα­τα μεγά­λης έκτα­σης με επι­κίν­δυ­νες ουσί­ες. Το ατύ­χη­μα συνέ­βη μετά από διαρ­ροή μεγά­λης ποσό­τη­τας της καρ­κι­νο­γό­νου, πολύ τοξι­κής ουσί­ας που ανή­κει στην κατη­γο­ρία των διο­ξι­νών, η οποία είναι πολύ δύσκο­λο να καθα­ρι­στεί και περ­νά­ει μέσω της τρο­φι­κής αλυ­σί­δας στον οργα­νι­σμό. Στις συνέ­πειες του ατυ­χή­μα­τος περι­λαμ­βά­νο­νται οι εκτρώ­σεις για το φόβο τερα­το­γε­νέ­σε­ων, δερ­μα­τι­κές παθή­σεις, εγκαύ­μα­τα, καρ­δια­κά και ανα­πνευ­στι­κά προ­βλή­μα­τα, επι­πτώ­σεις στο ανα­πα­ρα­γω­γι­κό σύστη­μα, προ­βλή­μα­τα μνή­μης κ.ά.

Η ομι­λή­τρια ανα­φέρ­θη­κε σε μελέ­τες μετά από χρό­νια οι οποί­ες έχουν ανα­δεί­ξει ότι πολ­λά περι­στα­τι­κά καρ­κί­νου οφεί­λο­νται στο ατύ­χη­μα, με σοβα­ρό­τε­ρο αυτής της κατη­γο­ρί­ας στην πόλη Μπο­πάλ της Ινδί­ας το 1984 από διαρ­ροή πολύ τοξι­κής ουσί­ας σε εργο­στά­σιο παρα­γω­γής παρα­σι­το­κτό­νων. Επί­ση­μες κυβερ­νη­τι­κές πηγές της χώρας ανα­φέ­ρουν 3.800 θανά­τους και 11.000 ανθρώ­πους που αντι­με­τω­πί­ζουν μέχρι σήμε­ρα προ­βλή­μα­τα υγεί­ας. Ωστό­σο, άλλες πηγές ανα­φέ­ρουν ακό­μη και 20.000 νεκρούς και 120.000 με προ­βλή­μα­τα υγεί­ας (καρ­κί­νος, τερα­το­γε­νέ­σεις, ανα­πνευ­στι­κά προ­βλή­μα­τα, ανα­πη­ρί­ες, προ­βλή­μα­τα όρα­σης, προ­βλή­μα­τα στο ανα­πα­ρα­γω­γι­κό σύστημα).

Διαστρεβλώσεις και στο φόντο αντικομμουνισμός

Με αφορ­μή και τη συζή­τη­ση που έχει ανοί­ξει μετά την τηλε­ο­πτι­κή σει­ρά του ΗΒΟ για το Τσέρ­νο­μπιλ, η Ε. Γεωρ­γιά­δου επι­σή­μα­νε ότι «η συγκε­κρι­μέ­νη σει­ρά περιέ­χει πλή­θος ανα­κρι­βειών και δια­στρε­βλώ­σε­ων και απο­τε­λεί μέρος της γενι­κό­τε­ρης προ­πα­γαν­δι­στι­κής αντι­σο­βιε­τι­κής αντι­κομ­μου­νι­στι­κής εκστρα­τεί­ας». Όπως ανέ­φε­ρε, «πλευ­ρά αυτής της λαθε­μέ­νης εικό­νας είναι, για παρά­δειγ­μα, η προ­βο­λή με αρνη­τι­κό τρό­πο του τερά­στιου, ηρω­ι­κού έργου της γρή­γο­ρης απο­μά­κρυν­σης του τοπι­κού πλη­θυ­σμού μιας μεγά­λης περιο­χής, καθώς και η διό­γκω­ση του πραγ­μα­τι­κού μεγέ­θους των επι­πτώ­σε­ων του ατυχήματος».

«Απο­κρύ­πτε­ται, για παρά­δειγ­μα, η απο­τε­λε­σμα­τι­κό­τη­τα της οργά­νω­σης της αρχι­κής εκκέ­νω­σης την επό­με­νη μέρα του ατυ­χή­μα­τος, που αφο­ρού­σε τους 50.000 κατοί­κους της πόλης, η οποία πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε μέσα σε 3,5 ώρες. Ας συγκρί­νου­με με το τι δεν έγι­νε για την εκκέ­νω­ση του πλη­θυ­σμού στο Μάτι… Το τιτά­νιο έργο της γρή­γο­ρης εκκέ­νω­σης του πλη­θυ­σμού στο Τσέρ­νο­μπιλ, με εξα­σφά­λι­ση στέ­γα­σης, περί­θαλ­ψης και εργα­σί­ας, καθώς και των εργα­σιών καθα­ρι­σμού και απο­κα­τά­στα­σης στον τόπο του ατυ­χή­μα­τος, δεί­χνει την ανω­τε­ρό­τη­τα του σοσια­λι­σμού, παρό­τι ήταν σε περί­ο­δο υπο­χώ­ρη­σης. Η συγκε­κρι­μέ­νη περί­ο­δος συν­δέ­ε­ται άμε­σα με τις αστο­χί­ες και τις πιθα­νές αιτί­ες του ατυ­χή­μα­τος», σημείωσε.

Σε αυτό το πλαί­σιο ανα­φέρ­θη­κε σε δύο χαρα­κτη­ρι­στι­κά πυρη­νι­κά ατυ­χή­μα­τα και συγκε­κρι­μέ­να στο ατύ­χη­μα στη Φου­κου­σί­μα το 2011 στην Ιαπω­νία και στο Θρι Μάιλ Ίλαντ στην Πεν­σιλ­βά­νια των ΗΠΑ το 1979. Το ατύ­χη­μα στην Ιαπω­νία έχει θεω­ρη­θεί πολύ σοβα­ρό (στην ανώ­τε­ρη κλί­μα­κα κατά­τα­ξης σοβα­ρό­τη­τας) με μεγά­λη διαρ­ροή ραδιε­νέρ­γειας. Ήδη έχουν κατα­γρα­φεί περι­στα­τι­κά καρ­κί­νων και θάνα­τοι (λευ­χαι­μία, καρ­κί­νος του πνεύ­μο­να σε εργα­ζό­με­νους απο­κα­τά­στα­σης), καρ­κί­νος του θυρε­οει­δούς σε παι­διά, ενώ ανα­μέ­νε­ται να αυξη­θούν τα περι­στα­τι­κά καρ­κί­νων μέσα στην εικο­σα­ε­τία. Για το ατύ­χη­μα στις ΗΠΑ το 1979 είναι χαρα­κτη­ρι­στι­κό ότι πολύ λίγα έχουν ειπω­θεί και προ­βάλ­λε­ται ότι δεν είχε σημα­ντι­κές επι­πτώ­σεις στην υγεία του πλη­θυ­σμού. Ωστό­σο, μελέ­τες που έχουν δημο­σιευ­τεί ανα­φέ­ρο­νται σε αυξη­μέ­να περι­στα­τι­κά καρ­κί­νων στην περιο­χή (λευ­χαι­μία, πνεύ­μο­νες κ.ά.), ενώ μελέ­τη του 2017 δεί­χνει αυξη­μέ­νο καρ­κί­νο θυρε­οει­δούς που σχε­τί­ζε­ται με το ατύ­χη­μα, όπως αναφέρθηκε.

Αξιοποίηση των μορφών Ενέργειας σε όφελος του λαού

Για το σύνο­λο των ατυ­χη­μά­των μεγά­λης έκτα­σης στις καπι­τα­λι­στι­κές χώρες που ανα­φέρ­θη­καν, έγι­νε σύντο­μη ανα­φο­ρά σε πλευ­ρές που, σε αντί­θε­ση με το Τσέρ­νο­μπιλ, δεν προ­βάλ­λο­νται από τα ΜΜΕ, όπως σε παρα­βιά­σεις των κανό­νων ασφά­λειας, τεχνι­κές αδυ­να­μί­ες, απου­σία συστη­μά­των ασφά­λειας, ελλι­πή συντή­ρη­ση, τοπο­θε­σία εγκα­τα­στά­σε­ων με μικρή από­στα­ση από κατοι­κη­μέ­νες περιο­χές, σημα­ντι­κές αδυ­να­μί­ες στην προ­ε­τοι­μα­σία για απο­τε­λε­σμα­τι­κή αντι­μέ­τω­πη του ατυ­χή­μα­τος και στην ενη­μέ­ρω­ση και προ­στα­σία του πλη­θυ­σμού. Ειδι­κό­τε­ρα για τα πυρη­νι­κά ατυ­χή­μα­τα σε Ιαπω­νία και ΗΠΑ έχει κατα­γρα­φεί ότι προ­κλή­θη­κε σύγ­χυ­ση στον πλη­θυ­σμό τις πρώ­τες μέρες, δεν έγι­νε άμε­σα εκκέ­νω­ση κ.λπ.

Ανα­δεί­χτη­κε από τη συζή­τη­ση ότι στο πλαί­σιο του καπι­τα­λι­στι­κού δρό­μου ανά­πτυ­ξης, όπου ο σχε­δια­σμός της παρα­γω­γής και η λει­τουρ­γία των εγκα­τα­στά­σε­ων γίνο­νται με κρι­τή­ριο την κερ­δο­φο­ρία του κεφα­λαί­ου, η αξιο­ποί­η­ση κάθε μορ­φής Ενέρ­γειας δεν μπο­ρεί να εξα­σφα­λί­σει την προ­στα­σία εργα­ζο­μέ­νων, κατοί­κων και περι­βάλ­λο­ντος. Ότι μόνο στο σοσια­λι­σμό, όπου κρι­τή­ριο της ανά­πτυ­ξης είναι η ικα­νο­ποί­η­ση του συνό­λου των κοι­νω­νι­κών ανα­γκών, μπο­ρεί να υπάρ­ξει λαϊ­κή ευη­με­ρία και να αξιο­ποι­η­θεί η τεχνο­λο­γι­κή και επι­στη­μο­νι­κή πρό­ο­δος για την ασφά­λεια και την υγεία του πλη­θυ­σμού και την προ­στα­σία του περιβάλλοντος.

«Πράσινη οικονομία» και διεθνείς ανταγωνισμοί

«Πρέ­πει να δού­με το ζήτη­μα της προ­στα­σί­ας του περι­βάλ­λο­ντος σε από­λυ­τη σχέ­ση και σύν­δε­ση με τις σχέ­σεις παρα­γω­γής και τον τρό­πο ανά­πτυ­ξης κάθε κοι­νω­νί­ας», σημεί­ω­σε ανά­με­σα σε άλλα στην παρέμ­βα­σή του ο Αντώ­νης Ραλ­λά­τος, μέλος του Τμή­μα­τος Αγρο­τι­κής Πολι­τι­κής και της Ομά­δας Περι­βάλ­λο­ντος του Τμή­μα­τος Οικο­νο­μί­ας της ΚΕ του ΚΚΕ (δεί­τε βίντεο εδώ).

Όπως σημεί­ω­σε, για τους καπι­τα­λι­στές που λει­τουρ­γούν με κρι­τή­ριο το κέρ­δος, το περι­βάλ­λον είναι πηγή άντλη­σης πρώ­των υλών, από­θε­σης των απορ­ριμ­μά­των, χώρος τοπο­θέ­τη­σης των επεν­δύ­σε­ών τους. Ανα­φέρ­θη­κε στη συζή­τη­ση γύρω από την «πρά­σι­νη οικο­νο­μία», τονί­ζο­ντας πως εμφα­νί­ζε­ται σαν μια διέ­ξο­δος στρα­τη­γι­κής σημα­σί­ας προς όφε­λος του καπι­τα­λι­σμού, των μονο­πω­λί­ων, των κρα­τών και των συμ­μα­χιών τους και σε αυτήν τη βάση προ­σαρ­μό­ζο­νται. Σημεί­ω­σε επί­σης πως και στο θέμα του περι­βάλ­λο­ντος δεν ταυ­τί­ζο­νται τα συμ­φέ­ρο­ντα εκμε­ταλ­λευ­τών και εκμε­ταλ­λευο­μέ­νων και πως η καλύ­τε­ρη συμ­βο­λή του καθέ­να στην προ­στα­σία του περι­βάλ­λο­ντος είναι η συμ­με­το­χή στη συλ­λο­γι­κή πάλη που θα ανα­δει­κνύ­ει την πραγ­μα­τι­κή αιτία για τη σημε­ρι­νή κατά­στα­ση και θα στο­χεύ­ει τον αντί­πα­λο, που είναι ο καπι­τα­λι­στι­κός τρό­πος ανά­πτυ­ξης, το καπι­τα­λι­στι­κό κέρδος.

Η συζή­τη­ση συνε­χί­στη­κε με ερω­τή­σεις και παρεμ­βά­σεις, μετα­ξύ των οποί­ων και του Δημή­τρη Πατέ­λη, καθη­γη­τή του Πολυ­τε­χνεί­ου Κρήτης.

ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΣΤΕΚΙ 📍 Επιτακτική ανάγκη για Συνδικάτα εργατών όχι των εργοδοτών — Μαχητικά για την ανασύνταξη του κινήματος  📌

 

 

Ασφυ­κτι­κά γεμά­τος από νέους εργα­ζό­με­νους και συν­δι­κα­λι­στές ήταν ο χώρος στο Εργα­τι­κό Στέ­κι (στο χώρο Νέων Εργα­ζο­μέ­νων και Ανέρ­γων) όπου έγι­νε μια ιδιαί­τε­ρα ενδια­φέ­ρου­σα και επί­και­ρη συζή­τη­ση, στο πλαί­σιο της 1ης μέρας του 45ου Φεστι­βάλ ΚΝΕ — «Οδη­γη­τή», στο Πάρ­κο Τρί­τση στο Ίλιον, με θέμα, «Συν­δι­κά­τα εργα­τών, όχι των εργο­δο­τών. Οι νέοι εργα­ζό­με­νοι μαχη­τι­κά για την ανα­σύ­ντα­ξη του εργα­τι­κού συν­δι­κα­λι­στι­κού κινήματος».

Ενδει­κτι­κό της μαζι­κής συμ­με­το­χής και θετι­κής αντα­πό­κρι­σης ήταν ότι γέμι­σαν όλες οι καρέ­κλες στο χώρο, ενώ ήταν πάρα πολ­λοί εκεί­νοι οι οποί­οι παρα­κο­λού­θη­σαν μέχρι τέλους όρθιοι. Πριν την έναρ­ξη των παρεμ­βά­σε­ων προ­βλή­θη­καν φωτο­γρα­φί­ες και video με τους αγώ­νες του ταξι­κού συν­δι­κα­λι­στι­κού κινή­μα­τος ενά­ντια στην αντι­λαϊ­κή πολι­τι­κή κυβερ­νή­σε­ων, ΕΕ, κεφα­λαί­ου, αλλά και τη μάχη που δίνει δια­χρο­νι­κά και τώρα ενά­ντια στον εργο­δο­τι­κό — κυβερ­νη­τι­κό συν­δι­κα­λι­σμό. Ενώ από τα μεγά­φω­να ακου­γό­ταν το κάλε­σμα για μαζι­κή συμ­με­το­χή στην απερ­γία στις 24 Σεπτέμ­βρη και στις συγκε­ντρώ­σεις των ταξι­κών δυνά­με­ων εκεί­νη την ημέρα.

Άλλω­στε αυτά τα ζητή­μα­τα σε συν­δυα­σμό και δεμέ­να με την ανά­γκη ανα­σύ­ντα­ξης του εργα­τι­κού κινή­μα­τος με ταξι­κό προ­σα­να­το­λι­σμό και προ­ο­πτι­κή βρέ­θη­καν στο επί­κε­ντρο των απα­ντή­σε­ων που έδω­σαν, στις ερω­τή­σεις που τέθη­καν, ο Νίκος Μαυ­ρο­κέ­φα­λος, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και μέλος του ΔΣ του Εργα­τι­κού Κέντρου Αθή­νας και ο Θανά­σης Γκώ­γκος, μέλος του Τμή­μα­τος της ΚΕ για την Εργα­τι­κή και Συν­δι­κα­λι­στι­κή Δου­λειά και μέλος του ΔΣ της Ομο­σπον­δί­ας Ιδιω­τι­κών Υπαλ­λή­λων Ελλά­δας. Τη συζή­τη­ση συντό­νι­σε ο Χρή­στος Μαντα­λό­βας, δημο­σιο­γρά­φος της εφη­με­ρί­δας «Ριζο­σπά­στης».

Ενη­με­ρώ­νο­ντας για τις τελευ­ταί­ες εξε­λί­ξεις στο θέμα της πανελ­λα­δι­κής — πανερ­γα­τι­κής απερ­γί­ας στις 24 Σεπτέμ­βρη και του σχε­δί­ου υπο­νό­μευ­σης του απερ­για­κού μετώ­που από την ηγε­σία ΠΑΣΚΕ — ΔΑΚΕ στη  ΓΣΕΕ, ο Θ. Γκώ­γκος ανα­φέρ­θη­κε στην άθλια ανα­κοί­νω­ση της ΓΣΕΕ αργά το από­γευ­μα της Πέμ­πτης, όπου επει­δή δεν τους βγή­κε ο αρχι­κός σχε­δια­σμός υπο­νό­μευ­σης της απερ­γί­ας, καλούν τώρα τις συν­δι­κα­λι­στι­κές οργα­νώ­σεις να πάρουν πίσω τις απο­φά­σεις τους, προ­τεί­νο­ντάς τους να πάνε σε κινη­το­ποί­η­ση στις 2 Οκτώβρη!!!

Αμέ­σως μετά ο Νίκος Μαυ­ρο­κέ­φα­λος ενη­μέ­ρω­σε για την απο­γευ­μα­τι­νή σύσκε­ψη του Εργα­τι­κού Κέντρου Αθή­νας με θέμα την προ­ε­τοι­μα­σία της απερ­γί­ας στις 24 Σεπτέμ­βρη, όπως είχε απο­φα­σι­στεί. Ωστό­σο και εκεί οι εκπρό­σω­ποι της ΠΑΣΚΕ  και της ΔΑΚΕ επι­χεί­ρη­σαν την ανα­τρο­πή της σχε­τι­κής από­φα­σης που έχει ληφθεί για τις 24/9, ωστό­σο αυτή η μεθό­δευ­ση δεν πέρα­σε. Ο Ν. Μαυ­ρο­κέ­φα­λος στά­θη­κε στην ανά­γκη να ενη­με­ρω­θούν πλα­τιά οι εργα­ζό­με­νοι στους χώρους δου­λειάς για αυτές τις εξε­λί­ξεις στο συν­δι­κα­λι­στι­κό κίνη­μα και για το περιε­χό­με­νο του «ανα­πτυ­ξια­κού» πολυ­νο­μο­σχε­δί­ου και να απα­ντή­σει αγω­νι­στι­κά, μαζι­κά απερ­για­κά στις 24 Σεπτέμ­βρη με το ταξι­κό εργα­τι­κό κίνημα.

«Η επανάσταση δεν είναι ένα στρώμα από ροδοπέταλα» 

Διδάγ­μα­τα της 60χρονης πλού­σιας ιστο­ρί­ας της Κου­βα­νι­κής Επα­νά­στα­σης μοι­ρά­στη­καν όσοι παρα­κο­λού­θη­σαν την εκδή­λω­ση με τίτλο «Η επα­νά­στα­ση δεν είναι ένα στρώ­μα από ροδο­πέ­τα­λα. Είναι μια μάχη ανά­με­σα στο μέλ­λον και το παρελ­θόν». Μια εκδή­λω­ση που έγι­νε στο χώρο της Διε­θνού­πο­λης, που γέμι­σε από θεα­τές κάθε ηλικίας.

«Φέτος συμπλη­ρώ­νο­νται 60 χρό­νια αγώ­νων, νικών, θυσιών και αντί­στα­σης ενός ηρω­ι­κού λαού. Δεν είναι εύκο­λη υπό­θε­ση, είναι μια διαρ­κής πάλη για να οικο­δο­μη­θεί ένα καλύ­τε­ρο μέλ­λον και για να αφή­σου­με πίσω το παρελ­θόν όταν ήμα­σταν κι εμείς υπό την κατο­χή των ΗΠΑ» τόνι­σε παίρ­νο­ντας το λόγο η πρέ­σβει­ρα της Κού­βας Μαρία Ντο­μίν­γκεζ Κορ­τί­να. Ανα­φέρ­θη­κε ανα­λυ­τι­κά στις πολύ­μορ­φες προ­σπά­θειες των ιμπε­ρια­λι­στών για να ανα­τρα­πεί η επα­νά­στα­ση και μετα­ξύ άλλων υπο­γράμ­μι­σε: «Η ιμπε­ρια­λι­στι­κή τους στρα­τη­γι­κή δεν είναι και­νούρ­για, όπως δεν είναι και­νούρ­για και η δικιά μας απά­ντη­ση αντί­στα­σης και αξιο­πρέ­πειας στα­θε­ρά σε αυτά τα 60 χρό­νια επα­νά­στα­σης. Η Κου­βα­νι­κή Επα­νά­στα­ση πάντα ήταν και πάντα θα είναι αλλη­λέγ­γυα με τους λαούς του κόσμου και μόνι­μη έμπνευ­ση για όλους εκεί­νους που θέλουν έναν καλύ­τε­ρο κόσμο».

Ο Νίκος Καραν­δρέ­ας, πρό­ε­δρος του Ελλη­νο­κου­βα­νι­κού Συν­δέ­σμου Φιλί­ας και Αλλη­λεγ­γύ­ης, επι­σή­μα­νε μετα­ξύ άλλων ότι «η επα­να­στα­τι­κή ιστο­ρία της Κού­βας μας δίνει το δικαί­ω­μα να είμα­στε αισιό­δο­ξοι». Ενώ, καλώ­ντας σε ολό­πλευ­ρη στή­ρι­ξη του κου­βα­νι­κού λαού, τόνι­σε: «Απαι­τού­με την άμε­ση κατάρ­γη­ση του απο­κλει­σμού και στη­ρί­ζου­με με όλες μας τις δυνά­μεις την Κου­βα­νι­κή Επα­νά­στα­ση».Ευαγγελίδης

Από τη μεριά του, ο Άρης Ευαγ­γε­λί­δης, μέλος του Τμή­μα­τος Διε­θνών Σχέ­σε­ων της ΚΕ του ΚΚΕ, τόνι­σε ότι «η κου­βα­νι­κή επα­νά­στα­ση επι­βε­βαί­ω­σε την επι­και­ρό­τη­τα και την ουσία του προ­λε­τα­ρια­κού διε­θνι­σμού, δηλα­δή πως η μεγα­λύ­τε­ρη συμ­βο­λή ενός λαού και ενός κινή­μα­τος στην υπό­θε­ση της ταξι­κής πάλης διε­θνώς δεν είναι παρά η νίκη στη χώρα του. Με τη νίκη της ενέ­πνευ­σε την πάλη των κατα­πιε­σμέ­νων και εκμε­ταλ­λευο­μέ­νων σε όλο τον κόσμο, έδω­σε απά­ντη­ση στη μοι­ρο­λα­τρία, στο συμ­βι­βα­σμό με την καπι­τα­λι­στι­κή τάξη πραγ­μά­των, ανέ­δει­ξε την αδιαμ­φι­σβή­τη­τη αλή­θεια που λέει πως ο ιμπε­ρια­λι­σμός δεν είναι ανί­κη­τος, πως οι λαοί μπο­ρούν να νική­σουν, να επι­λέ­ξουν τον δικό τους δρό­μο ανά­πτυ­ξης με βάση τα λαϊ­κά συμ­φέ­ρο­ντα και όχι τα κέρ­δη των μονο­πω­λί­ων». Και ανα­δει­κνύ­ο­ντας συμπε­ρά­σμα­τα χρή­σι­μα για το παρόν και το μέλ­λον, επι­σή­μα­νε: «Σήμε­ρα σε μια περί­ο­δο που σημα­δεύ­ε­ται από τα σημά­δια της αντε­πα­νά­στα­σης και της ανα­τρο­πής του σοσια­λι­σμού στην ΕΣΣΔ και άλλες χώρες, όπου το κομ­μου­νι­στι­κό και επα­να­στα­τι­κό κίνη­μα συνε­χί­ζει να αντι­με­τω­πί­ζει σοβα­ρές δυσκο­λί­ες, δέχε­ται ισχυ­ρή πίε­ση από την αστι­κή τάξη και τον οπορ­του­νι­σμό, η Κου­βα­νι­κή Επα­νά­στα­ση είναι ένα από τα ορό­ση­μα για την υπε­ρά­σπι­ση της ιστο­ρί­ας και της προ­σφο­ράς του κομ­μου­νι­στι­κού κινή­μα­τος, για την ενί­σχυ­ση του προ­λε­τα­ρια­κού διε­θνι­σμού, την πάλη για το σοσια­λι­σμό. Για αυτό το λόγο οι ΗΠΑ και οι άλλοι ιμπε­ρια­λι­στές λυσ­σά­νε εδώ και 60 χρό­νια για να την ανα­τρέ­ψουν».

Στην εκδή­λω­ση παρα­βρέ­θη­κε και ο πρέ­σβης της Βενεζουέλας.

Ρυθμοί «rock ’n’ roll» και καλοκαιρινή διάθεση από τους «Amantes — Αmentes»

 

Σε ρυθ­μούς «rock ’n’ roll» και με καλο­και­ρι­νή διά­θε­ση στον στί­χο τους κινή­θη­καν οι «Amantes — Αmentes» στη Σκη­νή Φοι­τη­τών και Νέων Εργα­ζο­μέ­νων, μία μπά­ντα που μετρά­ει ήδη 7 χρό­νια στο χώρο της ελλη­νι­κής ροκ, αρκε­τές ζωντα­νές «εμφα­νί­σεις» και δύο ολο­κλη­ρω­μέ­νες δισκο­γρα­φι­κές δουλειές.

«Οι ερω­τευ­μέ­νοι είναι τρε­λοί» απο­δί­δε­ται στα ελλη­νι­κά ο λατι­νι­κός τίτλος της μπά­ντας που ξεκί­νη­σε τη συναυ­λία με το «Θα είμαι εκεί», συνέ­χι­σαν με το αγα­πη­μέ­νο από το κοι­νό τους «Πες μου πώς» και το «Καλο­καί­ρι είναι γιορτή».

Οι μου­σι­κοί ευχα­ρί­στη­σαν την ΚΝΕ για την ευκαι­ρία που τους έδω­σε να παρου­σιά­σουν την δου­λειά τους στο Φεστι­βάλ, ευχή­θη­καν να «συνε­χί­σου­με τους αγώ­νες μας, πιο μαζι­κά και δυνα­μι­κά» και έκλει­σαν το πρό­γραμ­μά τους με το τρα­γού­δι «Road trip» (Ταξί­δι στο δρό­μο) που γρά­φτη­κε, όπως είπε ο τρα­γου­δι­στής του συγκρο­τή­μα­τος Θ. Κέπας, σε ένα ταξί­δι στο Μαρό­κο. Την μπά­ντα συνα­πο­τε­λούν οι Κ. Μπερ­τό­λης — ηλε­κτρι­κή κιθά­ρα, Γ. Καψά­λης — μπά­σο, Φ. Ανδριό­που­λος — τύμπα­να και Μ. Σαντο­ρι­ναί­ος — πλήκτρα.

  • Ο Φατίχ Μεχμέτ Ματσόγλου, δήμαρχος της Ντερσίμ, στο χώρο του Φεστιβάλ

Λίγο μετά τις 7 το από­γευ­μα έφτα­σε στο Φεστι­βάλ ο Φατίχ Μεχ­μέτ Ματσό­γλου, δήμαρ­χος της Ντερ­σίμ (από τη νοτιο­α­να­το­λι­κή Τουρ­κία), που εκλέ­χτη­κε με τη στή­ρι­ξη του ΚΚ Τουρκίας.

Με αφορ­μή την παρου­σία του στην Ελλά­δα ο Ματσό­γλου επι­σκέ­φτη­κε τη μεγά­λη πολι­τι­κή — πολι­τι­στι­κή εκδή­λω­ση και μετα­ξύ άλλων υπέ­γρα­ψε το ψήφι­σμα ενά­ντια στη συμ­φω­νία Ελλά­δας — ΗΠΑ για τις στρα­τιω­τι­κές βάσεις. Στο χώρο τον υπο­δέ­χτη­κε η Επι­τρο­πή Διε­θνών Σχέ­σε­ων του ΚΣ της ΚΝΕ που τον ξενάγησε.

«Νέοι» καλλιτέχνες …στο Μαθητικό Στέκι

Με νότες και τρα­γού­δια από μαθη­τι­κά συγκρο­τή­μα­τα «άνοι­ξε» η αυλαία στο Μαθη­τι­κό Στέκι

Την αρχή έκα­νε το Μου­σι­κό Σχο­λείο Ιλί­ου που παρου­σί­α­σε ορχη­στρι­κά και όχι μόνο τρα­γού­δια μεγά­λων καλ­λι­τε­χνών όπως του Μάνου Χατζι­δά­κι και του Goran Bregovic.

Τη σκυ­τά­λη πήραν τα ροκ συγκρο­τή­μα­τα «Never Doze», «Confused» και «Ένα­στροι», ξεση­κώ­νο­ντας τους παρευ­ρι­σκό­με­νους με δικά τους τρα­γού­δια και δια­σκευ­ές γνω­στών συγκροτημάτων.

Μεγάλη η ανταπόκριση στην παρουσίαση των μαχητικών τεχνών

Οι μαχη­τι­κές τέχνες της Ξιφα­σκί­ας, της Πυγ­μα­χί­ας και του Παγκρά­τιου παρου­σιά­στη­καν στο Χώρο του Αθλη­τι­σμού του 45ου Φεστι­βάλ ΚΝΕ — «Οδη­γη­τή». Πρό­κει­ται για την τρί­τη συνε­χό­με­νη χρο­νιά που η ΚΝΕ προ­σπα­θεί να παρου­σιά­σει τις μαχη­τι­κές τέχνες, τα ευγε­νή αθλή­μα­τα που απο­πνέ­ουν μια θετι­κή αύρα. Αυτή η προ­σπά­θεια είχε αντα­πό­κρι­ση καθώς οι επι­σκέ­πτες του Φεστι­βάλ στά­θη­καν, παρα­κο­λού­θη­σαν και γνώ­ρι­σαν από κοντά αυτά τα ιστο­ρι­κά αθλήματα.

Στις επι­δεί­ξεις του Παγκρά­τιου συμ­με­τεί­χαν αθλη­τές από τον Αθλη­τι­κό Σύλ­λο­γο Αγ. Βαρ­βά­ρας, στης πυγ­μα­χί­ας από τον Αθλη­τι­κό Σύλ­λο­γο «Φοί­νιξ» και τον ΓΑΣ Μαχη­τι­κών Τεχνών, ενώ στις ξιφα­σκί­ες αθλη­τές με προ­πο­νη­τή τον συντο­νι­στή των τμη­μά­των της Εθνι­κής, Σωτή­ρη Σωτή­ρα.

Τα βλέμματα συγκεντρώνει η Διεθνούπολη 

Ακό­μα μια χρο­νιά η Διε­θνού­πο­λη του 45ου Φεστι­βάλ ΚΝΕ — «Οδη­γη­τή» είναι το σημείο συνά­ντη­σης, συζή­τη­σης και οργά­νω­σης της κοι­νής πάλης για Κομ­μου­νι­στι­κές Νεο­λαί­ες και Αντι­ι­μπε­ρια­λι­στι­κές Οργα­νώ­σεις από κάθε γωνιά της Γης.

38 Οργα­νώ­σεις δίνουν φέτος το «παρών» στο χώρο του Φεστι­βάλ, φέρ­νο­ντας μαζί τους ένα κομ­μά­τι από την ιστο­ρία του επα­να­στα­τι­κού και εργα­τι­κού κινή­μα­τος των χωρών τους, αφού κάθε περί­πτε­ρο είναι δια­κο­σμη­μέ­νο με μια σημα­ντι­κή μορ­φή, μια μεγά­λη απερ­γία ή χαρα­κτη­ρι­στι­κά στιγ­μιό­τυ­πα από μεγά­λες επαναστάσεις.

Έτσι η Διε­θνού­πο­λη κατά κάποιον τρό­πο απο­τε­λεί συνέ­χεια της κεντρι­κής έκθε­σης του Φεστι­βάλ που είναι αφιε­ρω­μέ­νη στα 100 χρό­νια από την Κομ­μου­νι­στι­κή Διεθνή.

Οι επι­σκέ­πτες που στέ­κο­νται με ενδια­φέ­ρον στα περί­πτε­ρα εκφρά­ζουν την αλλη­λεγ­γύη τους στην πάλη των κομ­μου­νι­στών όλου του κόσμου, προ­μη­θεύ­ο­νται με ενδια­φέ­ρον το ενη­με­ρω­τι­κό υλι­κό των Οργα­νώ­σε­ων, αλλά και τα «ανα­μνη­στι­κά» τους, ενώ συζη­τούν για τις συν­θή­κες εργα­σί­ας και μόρ­φω­σης των νέων στις χώρες τους.

«Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε»! — Μια έκθεση αφιερωμένη στα 100 χρόνια της Κομμουνιστικής Διεθνούς

«Προ­λε­τά­ριοι όλων των χωρών ενω­θεί­τε!». Με το σύν­θη­μα αυτό και αφορ­μή την επέ­τειο της συμπλή­ρω­σης 100 χρό­νων από την ίδρυ­ση της Κομ­μου­νι­στι­κής Διε­θνούς, η κεντρι­κή έκθε­ση ανα­τρέ­χει σε ορι­σμέ­νες από τις πιο σημα­ντι­κές στιγ­μές της ιστο­ρί­ας του διε­θνούς κομ­μου­νι­στι­κού κινή­μα­τος. Είτε ομα­δι­κά ‑στις οργα­νω­μέ­νες επι­σκέ­ψεις των Οργα­νώ­σε­ων της ΚΝΕ- είτε κατά μόνας, πάντα με τη συμ­βο­λή των μελών της ΚΝΕ, οι επι­σκέ­πτες του Φεστι­βάλ ξενα­γού­νται από το από­γευ­μα στα ταμπλό της.

Πιά­νο­ντας το νήμα από την επο­χή και το έργο των Μαρξ και Ένγκελς, «γνω­ρί­ζου­με» τους προ­γό­νους της Κομ­μου­νι­στι­κής Διε­θνούς. Την Α’ Διε­θνή και το «πνευ­μα­τι­κό της τέκνο», την Παρι­σι­νή Κομ­μού­να. Τη Β’ Διε­θνή η επο­χή της οποί­ας συν­δέ­ε­ται με τις πρώ­τες κατα­κτή­σεις του εργα­τι­κού κινή­μα­τος στις ανε­πτυγ­μέ­νες καπι­τα­λι­στι­κά χώρες.

Πλού­σιο είναι το υλι­κό που περι­λαμ­βά­νει το κομ­μά­τι της έκθε­σης που είναι αφιε­ρω­μέ­νο στη Ρωσία: Ξεκι­νώ­ντας από τα προ­ε­πα­να­στα­τι­κά χρό­νια φτά­νει στην ένο­πλη εξέ­γερ­ση του 1917, φωτί­ζει πλευ­ρές της δρά­σης των μπολ­σε­βί­κων στις συν­θή­κες που δημιούρ­γη­σε ο Α’ Παγκό­σμιος Πόλε­μος, της λει­τουρ­γί­ας των Σοβιέτ, στέ­κε­ται στα επι­τεύγ­μα­τα της σοσια­λι­στι­κής οικο­δό­μη­σης και στον αντί­κτυ­πο της Επα­νά­στα­σης σε άλλες χώρες.

«Η Κομ­μου­νι­στι­κή Διε­θνής ιδρύ­θη­κε στον από­η­χο της νικη­φό­ρας Οκτω­βρια­νής Σοσια­λι­στι­κής Επα­νά­στα­σης, σε συν­θή­κες ανό­δου του επα­να­στα­τι­κού κινή­μα­τος στην Ευρώ­πη, καθώς και δρά­σης πρω­το­πό­ρων εργα­τών σε όλο τον κόσμο κατά της ιμπε­ρια­λι­στι­κής επέμ­βα­σης στην επα­να­στα­τη­μέ­νη Ρωσία», επι­ση­μαί­νει το ταμπλό που δίνει τη σκυ­τά­λη στην παρου­σί­α­ση της Κομ­μου­νι­στι­κής Διε­θνούς: Στα Συνέ­δρια και τα ντο­κου­μέ­ντα τους, στην προ­σφο­ρά της στους αγω­νι­ζό­με­νους και κατα­πιε­ζό­με­νους λαούς, στην ώθη­ση που έδω­σε στην ίδρυ­ση Κομ­μου­νι­στι­κών Κομ­μά­των, μετα­ξύ των οποί­ων και το ΣΕΚΕ.

Φτά­νο­ντας στα επό­με­να ταμπλό, οι αφορ­μές για συζή­τη­ση και προ­βλη­μα­τι­σμό φου­ντώ­νουν: Σε αυτά παρου­σιά­ζο­νται βασι­κά σημεία της δια­πά­λης που ανα­πτύ­χθη­κε στους κόλ­πους της Διε­θνούς και τα αντί­στοι­χα συμπε­ρά­σμα­τα που προ­κύ­πτουν από αυτή. Στο τρα­πέ­ζι της συζή­τη­σης μπαί­νουν ζητή­μα­τα όπως η ανά­γκη για πάλη απέ­να­ντι στη γραμ­μή της σοσιαλ­δη­μο­κρα­τί­ας, συμπε­ρά­σμα­τα για την απα­ραί­τη­τη σύν­δε­ση της πάλης των κομ­μου­νι­στών απέ­να­ντι στο φασι­σμό με τον αγώ­να ενά­ντια στο καπι­τα­λι­στι­κό σύστη­μα, πλευ­ρές της πεί­ρας από τη στά­ση των κομ­μου­νι­στών στις συν­θή­κες του ιμπε­ρια­λι­στι­κού πολέμου.

Στο κέντρο της έκθε­σης, η μακέ­τα του «Πύρ­γου» του Τάτλιν, που δημιουρ­γή­θη­κε από ομά­δα αρχι­τε­κτό­νων και εκτέ­θη­κε πριν από δυο χρό­νια στο Φεστι­βάλ, προ­σελ­κύ­ει το ενδια­φέ­ρον και φέτος. Το αρχι­τε­κτο­νι­κό σχέ­διο του «Πύρ­γου» ανα­πα­ρι­στά τη σπει­ροει­δή εξέ­λι­ξη της κοι­νω­νί­ας, την κίνη­σή της προς τα μπρος, ανε­ξάρ­τη­τα από τα προ­σω­ρι­νά πισω­γυ­ρί­σμα­τα, ενώ ο εμπνευ­στής του τον σχε­δί­α­σε ως μακέ­τα για την κατα­σκευή του κτι­ρί­ου που θα στέ­γα­ζε την έδρα της 3ης Διεθνούς.

Τα «βήμα­τα» της περι­ή­γη­σης συνο­δεύ­ει, στη­μέ­νη σε ένα τρί­πτυ­χο, η φρά­ση του Λένιν «Ο πάγος έσπα­σε, ο δρό­μος άνοι­ξε, ο δρό­μος χαρά­χτη­κε». Μέχρι να φτά­σου­με στο τελευ­ταίο ταμπλό, εικό­νες και λεζά­ντες από τις μέρες μας και την υπό­μνη­ση πως η πάλη για το σοσια­λι­σμό στην κάθε χώρα αντι­προ­σω­πεύ­ει «το πιο σημα­ντι­κό διε­θνι­στι­κό καθή­κον για την κάθε χώρα».

Και το νήμα του προ­λε­τα­ρια­κού διε­θνι­σμού περ­νά­ει στο σήμε­ρα, με το βλέμ­μα στο μέλ­λον, στη νέα γενιά των κομ­μου­νι­στών, αφού περι­με­τρι­κά την έκθε­ση «αγκα­λιά­ζουν» φέτος τα περί­πτε­ρα των διε­θνών αντι­προ­σω­πειών των Κομ­μου­νι­στι­κών Νεο­λαί­ων στη Διε­θνού­πο­λη, εκεί όπου σε κάθε περί­πτε­ρο δεσπό­ζουν στιγ­μές από τη δρά­ση των αντί­στοι­χων Κομ­μου­νι­στι­κών και Εργα­τι­κών Κομ­μά­των κατά τον 20ό αιώνα.

Στην έκθε­ση γίνο­νται οργα­νω­μέ­νες ξενα­γή­σεις ύστε­ρα από συνεν­νό­η­ση στο τηλέ­φω­νο: 6977251806.

Στο χώρο του Φεστιβάλ ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δ. Κουτσούμπας 📌

Στους χώρους του Φεστι­βάλ περι­η­γή­θη­κε ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημή­τρης Κου­τσού­μπας, συνο­δευό­με­νος από αντι­προ­σω­πεία της ΚΝΕ, με επι­κε­φα­λής τον Γραμ­μα­τέα του ΚΣ της ΚΝΕ, Νίκο Αμπα­τιέ­λο.

Πρώ­τη στά­ση έγι­νε στο περί­πτε­ρο της ΠΕΑΕΑ — ΔΣΕ, ενώ στη συνέ­χεια ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ επι­σκέ­φτη­κε τα περί­πτε­ρα της Επι­τρο­πής για τα Σώμα­τα Ασφα­λεί­ας και τις Ενο­πλες Δυνά­μεις, αλλά και των θερα­πευ­τι­κών κοι­νο­τή­των «Φαέ­θων», ΚΕΘΕΑ — Διά­βα­ση, «Στρο­φή», όπου από το εικα­στι­κό εργα­στή­ρι της κοι­νό­τη­τας του χάρι­σαν ένα μικρό γλυ­πτό από σύρ­μα. Ξεχω­ρι­στή στιγ­μή ήταν όταν ο Δ. Κου­τσού­μπας στα­μά­τη­σε στο περί­πτε­ρο της Επι­τρο­πής Αγώ­να ενά­ντια στη Συμ­φω­νία για τις βάσεις, όπου και υπέ­γρα­ψε στο σχε­τι­κό κείμενο.

Κατά τη διάρ­κεια της περι­ή­γη­σης του, πλή­θος κόσμου στα­μά­τη­σε για να τον χαι­ρε­τή­σει, ανά­με­σα τους και ο ηθο­ποιός και συγ­γρα­φέ­ας Βασί­λης Κολο­βός, όπως και ο ηθο­ποιός Γιάν­νης Στάν­κο­γλου.

Στην Κεντρι­κή Σκη­νή του Φεστι­βάλ βρέ­θη­κε ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημή­τρης Κου­τσού­μπας λίγο μετά την παρά­στα­ση «Στ’ όνο­μά σου Φεντε­ρί­κο Γκαρ­θία Λόρκα…».

Σε εγκάρ­διο κλί­μα χαι­ρε­τή­θη­κε με τους καλ­λι­τέ­χνες της παρά­στα­σης Ρίτα Αντω­νο­πού­λου και Μανώ­λη Μητσιά. Στο χώρο βρί­σκο­νταν επί­σης ο διε­θνής μπα­σκε­τμπο­λί­στας Νίκος Παπ­πάς, ο τρα­γου­δι­στής Βασί­λης Γισ­δά­κης και η τρα­γου­δί­στρια Βιο­λέ­τα Ίκα­ρη.

Στη συνέ­χεια, ο Δ. Κου­τσού­μπας βρέ­θη­κε στη Λαϊ­κή Σκη­νή όπου χαι­ρε­τή­θη­κε με τον Γιώρ­γο Μαρ­γα­ρί­τη λίγο πριν ξεκι­νή­σει το πρό­γραμ­μά του.

Δημιουργικά παιχνίδια και δραστηριότητες στον Παιδότοπο!

Η πρώ­τη μέρα του Φεστι­βάλ βρή­κε τους μικρούς φίλους της ΚΝΕ να ετοι­μά­ζουν πολ­λές κατα­σκευ­ές και να ζωγρα­φί­ζουν με την ψυχή τους.

Οι δρα­στη­ριό­τη­τες ξεκί­νη­σαν λίγο μετά τις 18.00 με κεντρι­κό θέμα και τις τρεις μέρες το περι­βάλ­λον. Όμως η κάθε μέρα είναι ξεχω­ρι­στή! Δεκά­δες μικρές φατσού­λες ζωγρά­φι­σαν και δημιούρ­γη­σαν πολ­λές χει­ρο­τε­χνί­ες με σημε­ρι­νό θέμα τον ήλιο, τα συν­νε­φά­κια και τα λου­λού­δια, μαθαί­νο­ντας παράλ­λη­λα για το πόσο χρή­σι­μα είναι στη ζωή μας! Το καλ­λι­τε­χνι­κό εργα­στή­ρι όμως ήταν η αρχή!

Η συνέ­χεια επι­φύ­λασ­σε στους μικρούς φίλους της ΚΝΕ ομα­δι­κά παι­χνί­δια και δρα­στη­ριό­τη­τες με θέμα «Η Γη μας». Τα πιτσι­ρί­κια ζωγρά­φι­ζαν με δαχτυ­λο­μπο­γιές πάνω σε κομ­μα­τά­κια από εφη­με­ρί­δες σχη­μα­τί­ζο­ντας σιγά σιγά την Γη, ενώ παράλ­λη­λα με ερω­τή­σεις που απα­ντού­σαν μάθαι­ναν τα χρώ­μα­τα που έχει το σύμπαν, ο ουρα­νός και τα δάση!

«Η επανάσταση είναι η μεγαλύτερη μέθη της ανθρωπότητας…»

Ποιο νήμα συν­δέ­ει τις εξε­γέρ­σεις των δού­λων στην αρχαιό­τη­τα με τις αστι­κές επα­να­στά­σεις των νεό­τε­ρων χρό­νων, αλλά και τις προ­λε­τα­ρια­κές της σύγ­χρο­νης εποχής;

Αυτό το νήμα θα επι­χει­ρή­σουν να ανα­κα­λύ­ψουν οι μαθη­τές στην όμορ­φη έκθε­ση στο Μαθη­τι­κό Στέ­κι του 45ου Φεστι­βάλ ΚΝΕ — «Οδη­γη­τή» το τρι­ή­με­ρο που μόλις ξεκί­νη­σε. Πρό­κει­ται για ένα δια­φο­ρε­τι­κό μάθη­μα Ιστο­ρί­ας, στο οποίο δεν πρω­τα­γω­νι­στούν μεμο­νω­μέ­να πρό­σω­πα, βασι­λιά­δες, στρα­τιω­τι­κοί και γεν­ναί­οι ήρω­ες ξεκομ­μέ­νοι από την επο­χή και την κοι­νω­νία τους. Επί­κε­ντρο του «μαθή­μα­τος» είναι οι πολ­λοί, οι μάζες, αλλά και οι συν­θή­κες κάτω από τις οποί­ες η κίνη­ση των μαζών, η ταξι­κή πάλη ώθη­σε την Ιστο­ρία προς τα μπρος.

Με τον γλα­φυ­ρό τίτλο «Η επα­νά­στα­ση είναι η μεγα­λύ­τε­ρη μέθη της ανθρω­πό­τη­τας. Όποιος τη γεύ­τη­κε μια φορά δεν ξεχνά ποτέ τη γεύ­ση της», η έκθε­ση που προ­ε­τοί­μα­σε η Μαθη­τι­κή Επι­τρο­πή του ΚΣ είναι ένα ακό­μα δείγ­μα δημιουρ­γι­κής σκέ­ψης που στο­λί­ζει το Φεστι­βάλ. Πρω­τό­τυ­πες κατα­σκευ­ές, ερω­τή­μα­τα, κουίζ και ψηφια­κά μέσα φωτί­ζουν τα μεγά­λα επα­να­στα­τι­κά γεγο­νό­τα της Ιστο­ρί­ας για τα οποία ο Μαρξ είχε πει ότι είναι οι «ατμο­μη­χα­νές της Ιστορίας».

Στο πρώ­το ταμπλό λέξεις όπως ανά­πτυ­ξη, κέρ­δος, ισό­τη­τα, ελευ­θε­ρία, πρό­ο­δος και περι­βάλ­λον, που το σύστη­μα προ­σπα­θεί να πεί­σει τους μαθη­τές ότι είναι έννοιες ουδέ­τε­ρες, παίρ­νουν την πραγ­μα­τι­κή τους διά­στα­ση σε μια ταξι­κή κοι­νω­νία, αφού τα κέρ­δη των καπι­τα­λι­στών συντρί­βουν την εργα­τι­κή τάξη. Σε μια οθό­νη με τον χάρ­τη της Ελλά­δας οι επι­σκέ­πτες της έκθε­σης μπο­ρούν να δουν τις πλου­το­πα­ρα­γω­γι­κές πηγές της χώρας, αλλά και τις δυνα­τό­τη­τες που υπάρ­χουν για να οικο­δο­μη­θεί Σοσια­λι­σμός στην Ελλά­δα, όπως ανα­λύ­ει το Πρό­γραμ­μα του ΚΚΕ.

Όλα τα ταμπλό είναι διαν­θι­σμέ­να με στί­χους των μεγά­λων κομ­μου­νι­στών ποι­η­τών και άλλων λογο­τε­χνών, αλλά και λόγια των Μαρξ, Ένγκελς, Λένιν που δεί­χνουν την ανα­γκαιό­τη­τα της Σοσια­λι­στι­κής Επα­νά­στα­σης σήμε­ρα, για­τί η έκθε­ση δεν είναι στραμ­μέ­νη στο παρελ­θόν, αλλά στο μέλ­λον. Καθό­λου τυχαία το τελευ­ταίο ταμπλό με μεγά­λα γράμ­μα­τα γρά­φει τους στί­χους του ποι­η­τή Μαγια­κόφ­σκι «Για­τί το μέλ­λον δεν θα ρθει από μονά­χο του έτσι νέτο σκέ­το αν δεν πάρου­με μέτρα και εμείς!». Ακρι­βώς γι’ αυτά τα μέτρα συζη­τούν οι μαθη­τές στο τέλος κάθε ξενά­γη­σης, απα­ντώ­ντας σε ερω­τή­μα­τα όπως «Για­τί είναι ανα­γκαίο να γίνει σήμε­ρα Επα­νά­στα­ση;», «Είναι απα­ραί­τη­τη η ύπαρ­ξη Κόμ­μα­τος για την επι­τυ­χία της;», «Δρουν το ΚΚΕ και η ΚΝΕ επα­να­στα­τι­κά κάθε μέρα;»

«Γιατί Εργάτης είσαι και Εσύ» — Συναυλία με έργα του Χανς Αϊσλερ και ποίηση Μπρεχτ

 

Με συναυ­λία σε έργα του Χανς Αϊσλερ και ποί­η­ση Μπρεχτ από νέους μου­σι­κούς «άνοι­ξε» το Στέ­κι Πολιτισμού.

Ο Γερ­μα­νός συν­θέ­της και θεω­ρη­τι­κός της μου­σι­κής του 20ού αιώ­να ήταν ένας από τους κορυ­φαί­ους συνερ­γά­τες του Μπρεχτ. Μελο­ποί­η­σε μάλι­στα και τον ύμνο της Γερ­μα­νι­κής Λαϊ­κής Δημο­κρα­τί­ας. Το Στέ­κι πλημ­μύ­ρι­σε από τη μου­σι­κή του που συνό­δε­ψε τους αγώ­νες της εργα­τι­κής τάξης στη Γερ­μα­νία αλλά και πέρα από τα σύνο­ρά της, από το τρα­γού­δι της «Ενό­τη­τας» και το κάλε­σμα στην εργα­τι­κή τάξη να πάρει τη ζωή στα χέρια της ως το τρα­γού­δι της «Αλλη­λεγ­γύ­ης», αφιε­ρω­μέ­νο στην επα­να­στά­τρια Ρόζα Λού­ξε­μπουργκ. Για­τί όπως φωνά­ζουν τα έργα του «Εργά­της είσαι και Εσύ».

Στη σκη­νή παρου­σιά­στη­καν με τα μου­σι­κά όργα­να και τις φωνές τους οι καλ­λι­τέ­χνες Χρ. Καλι­γρι­δά­κης (φωνή), Μαρ. Λούν­τζα (φωνή), Αλεξ Ντια­μάντ (διεύ­θυν­ση — πιά­νο), Κ. Σπη­λιώ­της (διεύ­θυν­ση — πιά­νο), Έντζυ Κλο­γκί­ρι (φλά­ου­το), Βασ. Στά­μου (κλα­ρι­νέ­το), Αγγ. Χαρί­σης (τρο­μπέ­τα), Ορφ. Κωστα­ντό­που­λος (κοντρα­μπά­σο), Δημ. Ζήσης (κρου­στά). Η αξιό­λο­γη και σπά­νια δου­λειά που παρου­σί­α­σαν απέ­σπα­σε το θερ­μό χει­ρο­κρό­τη­μα στο τέλος της παράστασης.

Μια «κόκκινη γωνιά» με θέμα την πρωτοπόρα αντίληψη του ΚΚΕ για την ισοτιμία και χειραφέτηση της γυναίκας

Η Επι­τρο­πή του ΚΣ της ΚΝΕ για τις νέες γυναί­κες και τα νέα ζευγάρια.άντλησε την έμπνευ­σή της μέσα από τις σελί­δες της ιστο­ρί­ας της σοσια­λι­στι­κής οικο­δό­μη­σης και δημιούρ­γη­σε έναν χώρο που τρα­βά τα βλέμ­μα­τα και προ­κα­λεί το ενδια­φέ­ρον των επι­σκε­πτών: Κατά τη διάρ­κεια των πρώ­των χρό­νων της σοσια­λι­στι­κής οικο­δό­μη­σης στη Ρωσία, οι «κόκ­κι­νες γωνιές» σε παρα­γω­γι­κές μονά­δες, κυβερ­νη­τι­κά και άλλα κτί­ρια ήταν ένα από τα πολ­λά μέσα που αξιο­ποί­η­σε το Κόμ­μα των μπολ­σε­βί­κων για την προ­πα­γάν­δα, τη δια­φώ­τι­ση, την άνο­δο του πολι­τι­κού και μορ­φω­τι­κού επι­πέ­δου των εργα­ζο­μέ­νων και συνο­λι­κά του λαού. Η μορ­φή αυτή αξιο­ποι­ή­θη­κε ιδιαί­τε­ρα στην προ­σπά­θεια του Κομ­μου­νι­στι­κού Κόμ­μα­τος για εξει­δι­κευ­μέ­νη δου­λειά στις γυναί­κες. Έτσι ο χώρος δια­μορ­φώ­θη­κε κατ’ ανα­λο­γία εκεί­νων των «κόκ­κι­νων γωνιών», ανα­πα­ρι­στώ­ντας το σκη­νι­κό τους, όπως έχει απο­τυ­πω­θεί σε φωτο­γρα­φί­ες της επο­χής: Με βιβλιο­θή­κη, γρα­φείο και επί­πλω­ση που παρα­πέ­μπει σε χώρο μελέ­της, με τα ταμπλό — «τοί­χους», που την πλαι­σιώ­νουν, να δια­μορ­φώ­νουν την αίσθη­ση ενός δωμα­τί­ου μιας δια­φο­ρε­τι­κής εποχής.

Σε αυτή τη «γωνιά», η Επι­τρο­πή υπο­δέ­χε­ται κάθε νέα και νέο που θέλει να γνω­ρί­σει πλευ­ρές της πρω­το­πό­ρας θεω­ρί­ας και δρά­σης του διε­θνούς επα­να­στα­τι­κού εργα­τι­κού κινή­μα­τος γύρω από το λεγό­με­νο γυναι­κείο ζήτη­μα, να συζη­τή­σει γύρω από την αντί­λη­ψη του ΚΚΕ για την ισο­τι­μία και χει­ρα­φέ­τη­ση της γυναί­κας. Στα ράφια της δικής της βιβλιο­θή­κης έχουν πάρει τη θέση τους σχε­τι­κές εκδό­σεις, θεω­ρη­τι­κά έργα για το «γυναι­κείο ζήτη­μα», αλλά και λογο­τε­χνι­κά κεί­με­να δια­φο­ρε­τι­κών ιστο­ρι­κών περιό­δων που τρο­φο­δο­τούν τον προ­βλη­μα­τι­σμό και τη συζή­τη­ση γύρω από πλευ­ρές του.

Μια ακό­μα ενδια­φέ­ρου­σα πρω­το­βου­λία της Επι­τρο­πής είναι η έκδο­ση μπρο­σού­ρας με τίτλο «Η συμ­βο­λή του ΚΚΕ στην πάλη για την ισο­τι­μία και τη χει­ρα­φέ­τη­ση της γυναί­κας», που δια­τί­θε­ται στο χώρο της «κόκ­κι­νης γωνιάς». Απο­τε­λεί συλ­λο­γή κει­μέ­νων, στα οποία απο­τυ­πώ­νο­νται οι σύγ­χρο­νες επε­ξερ­γα­σί­ες του ΚΚΕ για την ισό­τι­μη θέση της γυναί­κας στην κοι­νω­νι­κή εργα­σία, στην οικο­γέ­νεια, σε κάθε πλευ­ρά της κοι­νω­νι­κής ζωής, για τις σχέ­σεις μετα­ξύ των δύο φύλων, για τον κοι­νω­νι­κό θεσμό της οικογένειας.

Ξεχωριστό ενδιαφέρον η έκθεση για την εκδοτική δραστηριότητα του ΚΚΕ, στην πολιτική προσφυγιά

Ξεχω­ρι­στό ενδια­φέ­ρον παρου­σιά­ζει η έκθε­ση, της εκδο­τι­κής δρα­στη­ριό­τη­τας του ΚΚΕ, με τη συμ­βο­λή των σοσια­λι­στι­κών χωρών, στην πολι­τι­κή προ­σφυ­γιά, που φιλο­ξε­νεί­ται στο περί­πτε­ρο των ΠΕΑΕΑ — ΔΣΕ κοντά στην Κεντρι­κή Σκη­νή του 45ου Φεστι­βάλ ΚΝΕ — «Οδη­γη­τή» στο Πάρ­κο Τρί­τση στο Ίλιον.

Η έκθε­ση αφο­ρά την εκδο­τι­κή δρα­στη­ριό­τη­τα στην πολι­τι­κή προ­σφυ­γιά με στό­χο, όπως ανα­φέ­ρε­ται, «να μην επι­τρέ­ψου­με να σβή­σει από τη μνή­μη των ανθρώ­πων ο σοσια­λι­σμός» και γίνε­ται μια μικρή χαρα­κτη­ρι­στι­κή κατα­γρα­φή από την πλού­σια εκδο­τι­κή δρα­στη­ριό­τη­τα του ΚΚΕ με τη συμ­βο­λή των σοσια­λι­στι­κών χωρών. Το υλι­κό προ­έρ­χε­ται από από­γο­νους και τα αρχεία του ΚΚΕ.

Ενδει­κτι­κά εμπε­ριέ­χε­ται το περιο­δι­κό «Νέος Κόσμος» που απο­τέ­λε­σε θεω­ρη­τι­κό πολι­τι­κό όργα­νο της ΚΕ του ΚΚΕ. Η έκδο­ση του μηνιαί­ου περιο­δι­κού άρχι­σε τον Γενά­ρη του 1950 με υπό­τι­τλο, «Επι­λο­γή άρθρων από τον παγκό­σμιο δημο­κρα­τι­κό Τύπο». Από τον Ιού­λη του 1950 μέχρι τον Μάη του 1956 το περιο­δι­κό εκδί­δε­ται ως «Επι­θε­ώ­ρη­ση για τα ελλη­νι­κά και διε­θνή προ­βλή­μα­τα», ενώ από τον Ιού­νη του 1956 μέχρι τον Νοέμ­βρη του 1974 εκδί­δε­ται ως «Μηνιαίο πολι­τι­κό, θεω­ρη­τι­κό περιοδικό».

Επί­σης ο «Πυρ­σός», δίμη­νο εικο­νο­γρα­φη­μέ­νο εκπο­λι­τι­στι­κό μορ­φω­τι­κό περιο­δι­κό. Έκδο­ση στη ΛΔ της Γερ­μα­νί­ας (Γενά­ρης 1961 έως την άνοι­ξη του 1968). Στό­χος του οι νέοι να γνω­ρί­σουν τη ζωή και τα προ­βλή­μα­τα της πατρί­δας μας. Τις αγω­νι­στι­κές παρα­δό­σεις. Την πνευ­μα­τι­κή κλη­ρο­νο­μιά, ζωή και δημιουρ­γία, την Εθνι­κή Αντί­στα­ση, τους αγώ­νες του λαού. Ταυ­τό­χρο­να να κάνει γνω­στές τις επι­τυ­χί­ες που σημεί­ω­ναν οι Έλλη­νες πολι­τι­κοί πρό­σφυ­γες σε όλους τους τομείς στις σοσια­λι­στι­κές χώρες.

Δημο­σιεύ­ο­νταν άρθρα, μελέ­τες, ηθο­γρα­φή­μα­τα λογο­τε­χνών. Μετα­ξύ άλλων του Δημή­τρη Χατζή, του Από­στο­λου Σπή­λιου, του Βασί­λη Ρώτα, της Μέλ­πως Αξιώ­τη, του Κώστα Μπό­ση, της Ρίτας Μπού­μη — Παπά, του Νίκου Κιτό­που­λου, του Γιώρ­γου Καρα­τζά κ.ά.

Ακό­μη η εφη­με­ρί­δα «Λαϊ­κός Αγώ­νας», με έκδο­ση τον Ιού­νη του 1950 (για 27 χρό­νια). Η εφη­με­ρί­δα «Λευ­τε­ριά» με 35χρονη εκδο­τι­κή παρου­σία. Επί­σης ο «Αγω­νι­στής», ο «Δημο­κρά­της», η «Νέα Ζωή».

Αλλά και «Τα Αετό­που­λα» και το «ΕΠΟΝΙΤΙΚΟ ΔΕΛΤΙΟ».

Επι­πλέ­ον ο ραδιο­φω­νι­κός σταθ­μός Βου­δα­πέ­στης. Οι ελλη­νό­φω­νες ραδιο­φω­νι­κές εκπο­μπές του ιστο­ρι­κού σταθ­μού είχαν αρχί­σει το 1949 και στα­μά­τη­σαν ορι­στι­κά το 1983. Το πρό­γραμ­μα εκπέ­μπο­νταν στα βρα­χέα, δύο φορές καθημερινά.

Και ο ραδιο­φω­νι­κός σταθ­μός Σόφιας, που δημιουρ­γή­θη­κε και λει­τούρ­γη­σε το 1950. Είχε πολι­τι­κό ενη­με­ρω­τι­κό τμή­μα με 5 μόνι­μους συντά­κτες οι οποί­οι προ­ε­τοί­μα­ζαν εκπο­μπές που μετα­δί­δο­νταν σε 15 γλώσσες.

Όπως ανα­φέ­ρε­ται στην έκθε­ση, ο Τύπος της πολι­τι­κής προ­σφυ­γιάς απο­τε­λεί έκφρα­ση των πόθων και των σκέ­ψε­ών του. Είναι ο καθρέ­φτης της 30χρονης ζωής και της δρά­σης των εκπα­τρι­σμέ­νων Ελλή­νων στις χώρες του σοσια­λι­σμού. Απο­τε­λού­σε ένα σπου­δαίο κρί­κο για την αδιά­λει­πτη συνέ­χεια και σύν­δε­ση των Ελλή­νων προ­σφύ­γων με την «απα­γο­ρευ­μέ­νη πατρί­δα». Επί­σης εκλα­ΐ­κευε τις απο­φά­σεις των Κομ­μα­τι­κών Οργα­νώ­σε­ων και των Συλ­λό­γων. Στις σελί­δες του δημο­σιεύ­τη­καν υλι­κά από τις Ολο­μέ­λειες, συσκέ­ψεις στε­λε­χών και συνε­δριά­σεις των παραρτημάτων.

Παρουσίαση ερευνητικών εργασιών στο ανανεωμένο Φοιτητικό Στέκι 

Ανα­νε­ω­μέ­νο και σε ό,τι αφο­ρά το χώρο που φιλο­ξε­νεί­ται και στο περιε­χό­με­νό του, το Στέ­κι των Φοι­τη­τών φιλο­ξε­νεί και φέτος ένα πρό­γραμ­μα που έχει στο επί­κε­ντρο τη δρά­ση της ΚΝΕ στα Πανε­πι­στή­μια, τις θέσεις για επι­στή­μη στην υπη­ρε­σία του λαού και δημό­σια δωρε­άν εκπαί­δευ­ση στο ύψος των σύγ­χρο­νων ανα­γκών των νέων που σπουδάζουν

Η έναρ­ξη έγι­νε το από­γευ­μα με την παρου­σί­α­ση των ερευ­νη­τι­κών εργα­σιών «Η Γυναί­κα στην κοι­νω­νία: Από το χθες στο σήμε­ρα» και «Νευ­ρο­βιο­λο­γία και σύγ­χρο­νες προ­κλή­σεις». Πρό­κει­ται για μία δρα­στη­ριό­τη­τα που εγκαι­νιά­ζε­ται φέτος και δίνει το βήμα σε φοι­τη­τές, μετα­πτυ­χια­κούς, διδα­κτο­ρι­κούς να παρου­σιά­σουν τις ερευ­νη­τι­κές εργα­σί­ες τους με στό­χο περισ­σό­τε­ροι φοι­τη­τές να έρθουν σε επα­φή με τα νέα δεδο­μέ­να της επι­στή­μης και της τεχνο­λο­γί­ας, να κάνουν δική τους υπό­θε­ση τη γνώ­ση, όπως σημεί­ω­σε ο Παντ. Αρζό­γλου, μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ, καλω­σο­ρί­ζο­ντας τους επι­σκέ­πτες στο Φεστι­βάλ και ειδι­κό­τε­ρα στο Φοι­τη­τι­κό Στέ­κι. Η παρου­σί­α­ση των εργα­σιών ‑δύο ανά ημέ­ρα- θα γίνε­ται ταυ­τό­χρο­να με συζή­τη­ση και προ­βο­λές ενώ αξί­ζει να σημειω­θεί πως η συγκε­κρι­μέ­νη πρω­το­βου­λία συγκέ­ντρω­σε ήδη από την πρώ­τη μέρα μεγά­λο ενδιαφέρον.

Στο Στέ­κι ξεχω­ρί­ζει ο χώρος που είναι αφιε­ρω­μέ­νος στους πρω­το­ε­τείς φοι­τη­τές. Εκεί μπο­ρούν να προ­μη­θευ­τούν την ανα­κοί­νω­ση — καλω­σό­ρι­σμα της ΚΝΕ στους πρω­το­ε­τείς φοι­τη­τές και την μπρο­σού­ρα «Μάθε τα δικαιώ­μα­τά σου — πάλε­ψε για αυτά». Πρό­κει­ται για μια χρή­σι­μη για κάθε πρω­το­ε­τή φοι­τη­τή επι­και­ρο­ποι­η­μέ­νη έκδο­ση με την οποία ενη­με­ρώ­νο­νται για τα δικαιώ­μα­τα που έχουν με την εγγρα­φή στο Τμή­μα τους, τη λει­τουρ­γία των Φοι­τη­τι­κών Συλ­λό­γων και τα όργα­να του φοι­τη­τι­κού κινή­μα­τος κ.ά. Η έκδο­ση γνω­ρί­ζει τους πρω­το­ε­τείς με τη δρά­ση της ΚΝΕ μέσα στα Πανε­πι­στή­μια, τους αγώ­νες στους οποί­ους μπή­κε μπρο­στά το Μέτω­πο Αγώ­να Σπου­δα­στών, οι Σύλ­λο­γοι και οι Επι­τρο­πές Αγώ­να που συσπει­ρώ­νο­νται σε αυτό.

Στο χώρο ξεχω­ρί­ζουν επί­σης οι δια­δρα­στι­κές οθό­νες μέσα από τις οποί­ες οι φοι­τη­τές μπο­ρούν να πάρουν μια πρώ­τη γεύ­ση για τη σχο­λή που έχουν επι­λέ­ξει. Αρκεί να επι­λέ­ξουν το Τμή­μα που τους ενδια­φέ­ρει και στη συνέ­χεια έχουν τη δυνα­τό­τη­τα να περι­η­γη­θούν στο επι­στη­μο­νι­κό αντι­κεί­με­νο, την ιστο­ρία του, την προ­ο­πτι­κή των απο­φοί­των, να γνω­ρί­σουν την κατά­στα­ση του Φοι­τη­τι­κού Συλ­λό­γου, τις συλ­λο­γι­κές δια­δι­κα­σί­ες τους, τη δρά­ση της ΚΝΕ και τις διεκ­δι­κή­σεις στο κάθε Τμή­μα, μέσα από στοι­χεία και φωτο­γρα­φι­κό υλικό.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο