BeSoccer: Το Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός στα πιο «καυτά» ντέρμπι του κόσμου

Το ελλη­νι­κό clasico, ανά­με­σα σε Ολυ­μπια­κό και Πανα­θη­ναϊ­κό, προ­γραμ­μα­τι­σμέ­νο για από­ψε (20:30) στο στά­διο «Γ. Καραϊ­σκά­κης», μία από τις επτά ευρω­παϊ­κές ανα­με­τρή­σεις με την μεγα­λύ­τε­ρη αντι­πα­λό­τη­τα ‑σύμ­φω­να με την ιστο­σε­λί­δα «BeSoccer»-, μπο­ρεί να βρει θέση ανά­με­σα στα πιο «καυ­τά» ντέρ­μπι στον κόσμο. 

Αγώ­νες που αξί­ζουν περισ­σό­τε­ρο από τρεις βαθ­μούς, παι­χνί­δια που πυρο­δο­τούν πιο συναι­σθη­μα­τι­κές αντι­δρά­σεις, αντι­πα­λό­τη­τες  πιο κλα­σι­κές, μάχες μακρο­χρό­νιες  που προ­σφέ­ρουν έντο­νες και μονα­δι­κές ποδο­σφαι­ρι­κές στιγμές.

Έστω κι αν η ετυ­μο­λο­γία του όρου ντέρ­μπι, που δίνουν οι Αγγλοι, ανα­φέ­ρε­ται σε ματς ανά­με­σα σε ομά­δες της ίδιας πόλης, με το πέρα­σμα των χρό­νων αυτό… προ­ε­κτά­θη­κε. Η ανα­φο­ρά «καλύ­πτει» παι­χνί­δια που ξεπερ­νούν τα όρια του γηπέ­δου, απο­τε­λούν σημείο ανα­φο­ράς στην πολι­τι­κή, την οικο­νο­μία ή ακό­μα και τη θρη­σκεία, κατα­λαμ­βά­νο­ντας μία ιδιαί­τε­ρη θέση στην ιστο­ρία του ποδοσφαίρου.

«Οι αιώ­νιοι «εχθροί» της ελλη­νι­κής ποδο­σφαι­ρι­κής σκη­νής! Ένας αντα­γω­νι­σμός που πηγαί­νει πίσω στην Ιστο­ρία, αντι­κα­το­πτρί­ζο­ντας συγκρουό­με­νες αξί­ες, παρα­δό­σεις και κοι­νω­νι­κά ερεί­σμα­τα. Ένας αντα­γω­νι­σμός που αφο­ρού­σε και την μάχη μετα­ξύ της εργα­τι­κής και της ανώ­τε­ρης τάξης, του Πει­ραιά ενα­ντί­ον της Αθήνας.

Και ενώ αυτές οι ιστο­ρι­κές, κοι­νω­νι­κές και παρα­δο­σια­κές δια­φο­ρές έχουν… ξεθω­ριά­σει, η αντι­πα­λό­τη­τα μετα­ξύ των φιλά­θλων των δύο συλ­λό­γων παρα­μέ­νει έντο­νη», σημειώ­νει η ιστο­σε­λί­δα «BeSoccer» στην ιδιαί­τε­ρη ανα­φο­ρά που έχει κάνει για το ελλη­νι­κό «Clasico»

Από το “Clasico” της Ισπα­νί­ας στο “Superclasico” της Αργε­ντι­νής, και το…δικό μας που διε­ξά­γε­ται σήμε­ρα, αυτή είναι η λίστα με τα πιο «καυ­τά» ντέρ­μπι στον κόσμο:

ΜΠΟΚΑ ΤΖΟΥΝΙΟΡΣ-ΡΙΒΕΡ ΠΛΕΪΤ: Η «Μέκ­κα» των ντέρ­μπι, ένα παχι­νί­δι που ‑σύμ­φω­να με τον Observer- πρέ­πει να δει ένας φίλα­θλος πριν πεθά­νει. «Γεν­νή­θη­κε» στην Μπό­κα, περιο­χή του Μπου­έ­νος Άιρες, όπου εδρεύ­ουν οι δύο ομάδες.

Μετα­νά­στες από την Γένο­βα δημιούρ­γη­σαν την Μπό­κα, Άγγλοι ίδρυ­σαν την Ρίβερ, η οποία με τα χρό­νια πήρε την προ­σω­νυ­μία «εκα­τομ­μυ­ριού­χοι», δεδο­μέ­νης της εξαι­ρε­τι­κής οικο­νο­μι­κής κατά­στα­σής της μετά τις παρα­χω­ρή­σεις των Ντι Στέ­φα­νο και Σίβορι.

Τα χρή­μα­τα αυτά την βοή­θη­σαν να μετα­κο­μί­σει σε πιο πλού­σιες συνοι­κί­ες της πόλης, εγκα­τα­λεί­πο­ντας την Μπό­κα. Στο πρώ­το ντέρ­μπι, δύο νεκροί. Εβδο­μή­ντα ένας τραυ­μα­τί­ες στα σοβα­ρά επει­σό­δια του ’68 στο «Μονου­με­ντάλ». Μία αντι­πα­λό­τη­τα που ποτέ δεν μειώ­θη­κε στο πέρα­σμα των χρόνων.

ΡΕΑΛ-ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ: Μία αντι­πα­λό­τη­τα που επι­στρέ­φει στο παρελ­θόν, «βγαί­νει» από τα όρια του γηπέ­δου, αγγί­ζει την πολι­τι­κή, την κοι­νω­νία και την οικο­νο­μία. Η Ρεάλ είναι η ομά­δα του δικτά­το­ρα Φράν­κο, οι εξέ­δρες στη Βαρ­κε­λώ­νη απο­τέ­λε­σαν μέρος αντίστασης.

Η Ρεάλ Μαδρί­της με την ολό­λευ­κη στο­λή της εξα­κο­λου­θεί να αντι­προ­σω­πεύ­ει την ενω­μέ­νη και αδιαί­ρε­τη Ισπα­νία, η Μπαρ­τσε­λό­να επι­δει­κνύ­ει περή­φα­να την κατα­λα­νι­κή σημαία στη φανέ­λα της ως σύμ­βο­λο του διαρ­κούς αγώ­να για τη δημιουρ­γία ανε­ξάρ­τη­του κρά­τους. Η πρω­τεύ­ου­σα Μαδρί­τη απέ­να­ντι στην Βαρ­κε­λό­νη, πρω­τεύ­ου­σα της Κατα­λο­νί­ας, που ανα­ζη­τά την ανε­ξαρ­τη­σία της.

ΣΕΛΤΙΚ-ΡΕΪΝΤΖΕΡΣ: Στο “Old Firm” το ποδό­σφαι­ρο συνα­ντά την πολι­τι­κή και την θρη­σκεία. Οι καθο­λι­κοί της Σέλ­τικ από τη μία, οι προ­τε­στά­ντες της Ρέιν­τζερς από την άλλη. Κανέ­νας ποδο­σφαι­ρι­στής δεν είχε περά­σει από τη μία πλευ­ρά στην άλλη, μέχρι που το έκα­νε, το 1989, ο Μο Τζόν­στον, πηγαί­νο­ντας στη Ρέιντζερς.

ΠΑΡΤΙΖΑΝ-ΕΡΥΘΡΟΣ ΑΣΤΕΡΑΣ: “Večiti derbi”, το αιώ­νιο ντέρ­μπι, μετα­ξύ των δύο συλ­λό­γων με τους περισ­σό­τε­ρους τίτλους στην Σερ­βία. Το Βελι­γρά­δι είναι χωρι­σμέ­νο στα δύο, οι «νεκρο­θά­φτες» από την μία, όπως απο­κα­λούν τους οπα­δούς της Παρ­τι­ζάν και οι «γεν­ναί­οι νέοι» από την άλλη, όπως λένε τους φίλους του Ερυ­θρού Αστέρα.

Μεγά­λη η αντι­πα­λό­τη­τα, εξαι­τί­ας και της πολι­τι­κής. Η Παρ­τι­ζάν απο­τέ­λε­σε έκφρα­ση του Υπουρ­γεί­ου Άμυ­νας της Σερ­βί­ας, ο Ερυ­θρός Αστέ­ρας του Υπουρ­γεί­ου Εσω­τε­ρι­κών. Το 2000, 38΄΄ από την έναρ­ξη, άρχι­σαν οι βίαιες συγκρού­σεις στις εξέ­δρες, ο αγώ­νας δια­κό­πη­κε πριν συμπλη­ρω­θεί το πρώ­το λεπτό του.

ΓΑΛΑΤΑΣΑΡΑΪ-ΦΕΝΕΡΜΠΑΧΤΣΕ: Μία γέφυ­ρα είναι αρκε­τή στην Κων­στα­ντι­νού­πο­λη, για να τη… χωρί­σει στη μέση: Ασία και Ευρώ­πη, αλλά κυρί­ως Γαλα­τα­σα­ράι και Φενερμπαχτσέ.

Από τη μία μεριά της γέφυ­ρας είναι η Γαλα­τα­σα­ράι, η πλού­σια Κων­στα­ντι­νού­πο­λη, η περιο­χή της Δύσης. Από την άλλη η Φενερ­μπα­χτσέ, το πνεύ­μα της Ανα­το­λής που έχει η Πόλη. Το απο­κα­λούν l Kitalar Arasi Derbi, ντέρ­μπι διηπειρωτικό.

ΣΕΒΙΛΗ-ΜΠΕΤΙΣ: Μία πόλη, δύο χρώ­μα­τα: το κόκ­κι­νο από την μία πλευ­ρά, το πρά­σι­νο από την άλλη. Στην Ισπα­νία λένε ότι το ντέρ­μπι της Σεβί­λης δεν έχει όμοιο, ξεπερ­νώ­ντας ακό­μα και το “Clasico”. Σε βαθ­μό, που είναι αδια­νό­η­το ένας παί­κτης να μετα­κι­νη­θεί από την μία μεριά της πόλης στην άλλη.

ΦΛΟΥΜΙΝΕΝΣΕ-ΦΛΑΜΕΝΓΚΟ: Είναι το περί­φη­μο “Fla-Flu” ή το “Clássico das Multidões”, το πιο μεγά­λο ντέρ­μπι στην Βρα­ζι­λία, με ένα ασυ­να­γώ­νι­στο ρεκόρ: 194.603 θεα­τές στις 12 Δεκεμ­βρί­ου 1963 στο «Μαρα­κα­νά».

Η Φλα­μέν­γκο ιδρύ­θη­κε από την απο­στα­σία ορι­σμέ­νων παι­κτών της Φλου­μι­νέν­σε, που το 1911 παρου­σί­α­σε ένα νέο αθλη­τι­κό κέντρο στο Ρίο ντε Τζα­νέι­ρο, που όμως δεν είχε ποδο­σφαι­ρι­κό γήπε­δο. Έκτο­τε, τίπο­τα δεν ήταν αρκε­τό για να μειώ­σει την αντιπαλότητα.

ΓΟΥΕΣΤ ΧΑΜ-ΜΙΛΓΟΥΟΛ: Στο Λον­δί­νο, περισ­σό­τε­ρο από κάθε άλλο παι­χνί­δι, ξεχω­ρί­ζει το ντέρ­μπι Γου­έστ Χαμ-Μίλ­γουολ, δύο ομά­δες που εδρεύ­ουν σε γει­το­νι­κές περιο­χές και σχε­τί­ζο­νται ιστο­ρι­κά με αντα­γω­νί­στριες εται­ρί­ες σιδη­ρουρ­γί­ας-ναυ­πη­γί­ας. Η γενι­κή απερ­γία το 1926, αλλά και εκεί­νες ανά­με­σα στο 1946 και το 1949, βάθυ­ναν περισ­σό­τε­ρο την έχθρα ανά­με­σα στα δύο «στρα­τό­πε­δα».

ΕΣΤΕΓΚΛΑΛ-ΠΕΡΣΕΠΟΛΙΣ: Οι κάτοι­κοι της Τεχε­ρά­νης είναι… διχα­σμέ­νοι μετα­ξύ της Εστε­γκλάλ και της Περ­σέ­πο­λις. Ένα ραντε­βού μπά­λας, κοι­νω­νί­ας και πολι­τι­κής. Είναι η ομά­δα του Σάχη, από τις πλου­σιό­τε­ρες, απέ­να­ντι σε μία από εκεί­νες που προ­έρ­χο­νται από τα χαμη­λά στρώ­μα­τα. Στις εξέ­δρες περισ­σό­τε­ροι από 100.000 θεατές.

ΑΛ ΑΧΛΙ-ΖΑΜΑΛΕΚ: Στην Αίγυ­πτο του ποδο­σφαί­ρου, από τη μία βρί­σκε­ται το προ­λε­τα­ριά­το, από την άλλη η αστι­κή τάξη. Δύο σύλ­λο­γοι με τους πιο πολ­λούς τίτλους στην χώρα, που της χωρί­ζει και η πολι­τι­κή. «Αετοί» ενά­ντια στους «τοξό­τες», «κοκ­κι­νό­μαυ­ροι» κόντρα στους «ερυ­θρό­λευ­κους».

ΑΠΕ-ΜΠΕ.

«Ναι, αλλά ο Στά­λιν…», του Νίκου Μόττα