Covid-19: #Άρθρο — παρέμβαση του Κ. Πελετίδη για τις εξελίξεις του τελευταίου διαστήματος

Σε άρθρο — παρέμ­βα­σή του σχε­τι­κά με τις εξε­λί­ξεις του τελευ­ταί­ου δια­στή­μα­τος με την παν­δη­μία του κορο­νοϊ­ού, ο δήμαρ­χος Πατρέ­ων, Κώστας Πελε­τί­δης, ανα­φέ­ρει τα εξής:

«Ζού­με σε μία περί­ο­δο δοκι­μα­σί­ας της δημό­σιας υγεί­ας. Απαι­τού­νται ‑και σωστά- μέτρα σε πολ­λές κατευ­θύν­σεις. Μέσα σε αυτά τα μέτρα είναι και αυτά του περιο­ρι­σμού μετα­κί­νη­σης, των ατο­μι­κών μέτρων προ­στα­σί­ας από τον ιό. Σωστά υπάρ­χει καται­γι­σμός από μηνύ­μα­τα για ατο­μι­κή πρό­λη­ψη, αλλά όλα αυτά δεν πρέ­πει να μας πάνε στην άλλη άκρη, να καλού­μα­στε εκτός από το να κλει­στού­με σπί­τι, να κλεί­σου­με και το μυα­λό μας, το στό­μα μας, να σιω­πή­σου­με. Να θεω­ρεί­ται ένο­χος ο λαός, ο ίδιος ο άρρω­στος, επει­δή το δημό­σιο σύστη­μα Υγεί­ας είναι ανεπαρκέστατο.

Με τα γεγο­νό­τα των τελευ­ταί­ων ημε­ρών, βγαί­νουν στην επι­φά­νεια για ακό­μα μία φορά μία σει­ρά αλή­θειες που δεν μπο­ρού­με να τις προ­σπε­ρά­σου­με. Για να δού­με μερι­κές από αυτές.

Ζήσα­με μία περί­ο­δο απα­ξί­ω­σης από το κυρί­αρ­χο σύστη­μα της έννοιας του δημό­σιου και κοι­νω­νι­κού αγα­θού, που η Δημό­σια Υγεία θεω­ρού­νταν “κόστος” και οι εργα­ζό­με­νοι που θα έπρε­πε να τη στε­λε­χώ­σουν “έξο­δο”. Επί σει­ρά ετών προ­χω­ρά­ει η ολο­έ­να και μεγα­λύ­τε­ρη εμπο­ρευ­μα­το­ποί­η­ση της Υγεί­ας, οι υπη­ρε­σί­ες της γίνο­νται ανταποδοτικές.

Ταυ­τό­χρο­να με αυτά, διε­ξά­γε­ται και η αντί­στοι­χη “πλύ­ση εγκε­φά­λου” στους εργα­ζό­με­νους, συνο­λι­κά στα λαϊ­κά στρώ­μα­τα, ώστε να πει­στούν ότι οι υπη­ρε­σί­ες θα γίνουν καλύ­τε­ρες αν εμπλα­κεί το ιδιω­τι­κό κεφά­λαιο, ότι είναι πιο σωστό “ό,τι πλη­ρώ­νει ο καθέ­νας, τόσα να λαμ­βά­νει κιό­λας”. Ότι θα είναι “καλύ­τε­ρα” για το δημό­σιο, αν το υγειο­νο­μι­κό υλι­κό αγο­ρά­ζε­ται με βάση τη χαμη­λό­τε­ρη προ­σφο­ρά, η οποία μπο­ρεί να προ­έρ­χε­ται από την Ελλά­δα, από τη Ρωσία, από την Κίνα κλπ. Ότι είναι “μαξι­μα­λι­σμός” να ζητά­με πιο πολ­λά νοσο­κο­μεία, μονά­δες Πρω­το­βάθ­μιας Φρο­ντί­δας Υγεί­ας που να επαρ­κούν για όλο τον πλη­θυ­σμό, πολι­τι­κή πρό­λη­ψης για το λαό μας. Ο “εξορ­θο­λο­γι­σμός” της κρα­τι­κής πολι­τι­κής στην Υγεία, λοι­πόν, πέρα­σε μέσα από τη μεί­ω­ση της χρη­μα­το­δό­τη­σης, το πάγω­μα των προ­σλή­ψε­ων, την απο­σά­θρω­ση της Πρω­το­βάθ­μιας Φρο­ντί­δας, των Μονά­δων Εντα­τι­κής Θερα­πεί­ας. Στην πόλη μας εκφρά­στη­κε επι­πλέ­ον με ελλεί­ψεις σε ιατρο­νο­ση­λευ­τι­κό προ­σω­πι­κό στα δύο νοσο­κο­μεία μας, κλεί­σι­μο του Νοσο­κο­μεί­ου Νοση­μά­των Θώρα­κος, του 409.

Η εξέ­λι­ξη της επι­δη­μί­ας του νέου κορο­νοϊ­ού έφε­ρε πλή­ρως στο φως το πόσο ανύ­παρ­κτη και υπο­τυ­πώ­δη δημό­σια Πρω­το­βάθ­μια Φρο­ντί­δα Υγεί­ας (ΠΦΥ) έχουμε.

Ανα­δεί­χτη­κε ότι η προ­τρο­πή πως όσοι εμφα­νί­ζουν ήπια συμ­πτώ­μα­τα θα πρέ­πει να παρα­μεί­νουν σπί­τι τους και να συμ­βου­λεύ­ο­νται το για­τρό τους, ώστε να μη δημιουρ­γεί­ται συμ­φό­ρη­ση στα νοσο­κο­μεία, δεν μπο­ρεί να υπο­στη­ρι­χθεί από την ΠΦΥ. Έτσι, ανα­γκά­ζε­ται ο λαός να βάζει το χέρι στην τσέ­πη ‑αν έχει- για να βρει κάποια υποστήριξη.

Μόλις πριν από δύο μέρες (!!!) άρχι­σε στις μονά­δες της ΠΦΥ η ενη­μέ­ρω­ση για το πώς χρη­σι­μο­ποιού­νται τα Μέσα Ατο­μι­κής Προ­στα­σί­ας, τα οποία δεν υπάρ­χουν ακό­μα, αλλά ανα­μέ­νο­νται. Με την κατά­στα­ση που επι­κρα­τεί στην ΠΦΥ, γίνε­ται κατα­νοη­τό το για­τί δεν της ανα­τέ­θη­κε η εξέ­τα­ση και λήψη επι­χρί­σμα­τος για την ανί­χνευ­ση του κορο­νοϊ­ού, πέραν του γεγο­νό­τος ότι δεν υπήρ­χαν αντι­δρα­στή­ρια για την εξέ­τα­ση. Αλή­θεια, για­τί ένα δια­γνω­στι­κό τεστ για τον κορο­νο­ϊό να έχει τόσο μεγά­λο κόστος; Αν δεν ήταν η αγο­ρά, δεν θα ήταν πάμ­φθη­νο; Αν γινό­ταν η εξέ­τα­ση σε όσους είχαν συμ­πτώ­μα­τα, θα ήταν πολύ πιο εύκο­λη η αντι­με­τώ­πι­ση και ο έλεγ­χος της δια­σπο­ράς του κορονοϊού.

Μέσα σε αυτές τις συν­θή­κες καταρ­ρί­πτο­νται τα ιδε­ο­λο­γή­μα­τα και ο κυνι­κός ισχυ­ρι­σμός της Ευρω­παϊ­κής Ένω­σης ότι “η αγο­ρά μπο­ρεί να αντα­πο­κρι­θεί προς όφε­λος όλων”.

Απο­δει­κνύ­ε­ται πόσο μακριά από τις ανά­γκες του λαού είναι οι επι­λο­γές της κυβέρ­νη­σης της ΝΔ στον τομέα Πρό­λη­ψης, Προ­στα­σί­ας και Προ­α­γω­γής Υγεί­ας — Ανά­πτυ­ξης των υπη­ρε­σιών Δημό­σιας Υγεί­ας. Ο όλος σχε­δια­σμός τους, πέραν των ωραί­ων εκθέ­σε­ων, έχει ως στό­χο με ελά­χι­στους πόρους να δίνουν τις κατευ­θύν­σεις και με ένα συνον­θύ­λευ­μα φορέ­ων να παρέ­χε­ται η ΠΦΥ από τον δημό­σιο και ιδιω­τι­κό τομέα, τους επι­χει­ρη­μα­τι­κούς ομί­λους στην Υγεία, τους δήμους, τις ΜΚΟ.

Δυστυ­χώς, σε αυτές τις επι­λο­γές έχουν σύμ­μα­χο την πλειο­ψη­φία των πολι­τι­κών δυνά­με­ων στην Κεντρι­κή Ένω­ση Δήμων και Κοι­νο­τή­των, οι οποί­ες θέλουν να ανα­λά­βουν την αρμο­διό­τη­τα της ΠΦΥ οι δήμοι. Επι­λο­γές που έρχο­νται σε πλή­ρη αντί­θε­ση με την πραγ­μα­τι­κό­τη­τα που ζού­με σήμε­ρα, η οποία δεί­χνει το πόσο επι­κίν­δυ­νοι είναι αυτοί οι σχεδιασμοί.

Σήμε­ρα, περισ­σό­τε­ρο από ποτέ, είναι ανα­γκαί­ος ένας κρα­τι­κός ενιαί­ος σχε­δια­σμός και όχι επι­λο­γές τέτοιες που υπο­σκά­πτουν τον ενιαίο χαρα­κτή­ρα και οδη­γούν κάθε δήμο ξεκομ­μέ­να να ψάχνει να βρει λύσεις.

Απαι­τεί­ται πλή­ρης ανά­πτυ­ξη ενός κρα­τι­κού και απο­λύ­τως δωρε­άν συστή­μα­τος Υγεί­ας, με Κέντρα Υγεί­ας Αστι­κού Τύπου, πλή­ρως στε­λε­χω­μέ­να με για­τρούς όλων των ειδι­κο­τή­των, υγειο­νο­μι­κούς όλων των κλά­δων, με σύγ­χρο­νο εξο­πλι­σμό, με όλη την ανα­γκαία χρη­μα­το­δό­τη­ση. Μόνο έτσι μπο­ρούν να ικα­νο­ποι­η­θούν οι λαϊ­κές οικογένειες.

Ήρθε σήμε­ρα η ώρα ‑πιο έντο­να απ’ ό,τι σε άλλες στιγ­μές- να απο­δει­χτεί στην πρά­ξη αν η πολι­τι­κή που ακο­λου­θεί­ται επι­βε­βαιώ­νε­ται ή όχι, δυστυ­χώς μετρώ­ντας παράλ­λη­λα θύμα­τα, στη χώρα μας, αλλά και στην Ιτα­λία, στη Γαλ­λία, σε όλο τον κόσμο. Απο­δει­κνύ­ε­ται ότι η Υγεία δεν μπο­ρεί να αφε­θεί στο έλε­ος του κέρ­δους, στους νόμους της αγο­ράς. Δεν μπο­ρεί κανείς να κάνει ότι δεν βλέ­πει πως όπου υπήρ­χε ικα­νο­ποι­η­τι­κή δυνα­τό­τη­τα πρό­σβα­σης του πλη­θυ­σμού σε επαρ­κείς υπη­ρε­σί­ες περί­θαλ­ψης, η θνη­τό­τη­τα (θάνα­τοι επί % των νοσού­ντων) ήταν της τάξης του 0,3%, ενώ όπου δεν υπήρ­χε τέτοια πρό­σβα­ση η θνη­τό­τη­τα ήταν υπερ­δε­κα­πλά­σια, 3–5%.

Όταν, λοι­πόν, η κυβέρ­νη­ση βάζει μπρο­στά την ατο­μι­κή ευθύ­νη για τον περιο­ρι­σμό της παν­δη­μί­ας, αυτό είναι ένα το κρα­τού­με­νο και βλέ­που­με ότι η πλειο­ψη­φία του λαού αντι­με­τω­πί­ζει με αίσθη­μα ευθύ­νης το θέμα της δημό­σιας υγεί­ας που περ­νά­ει η χώρα μας.

Το μεί­ζον όμως ζήτη­μα είναι η ευθύ­νη του κρά­τους (μέσω των κάθε φορά κυβερ­νώ­ντων) για την εξα­σφά­λι­ση όλων των μέσων, ώστε να ενι­σχυ­θεί το δημό­σιο σύστη­μα Υγεί­ας. Ανα­ρω­τιό­μα­στε, για­τί δεν προ­σλαμ­βά­νε­ται μόνι­μο προ­σω­πι­κό, για­τί επι­μέ­νει η κυβέρ­νη­ση με τους επι­κου­ρι­κούς, οι οποί­οι μέχρι να εκπαι­δευ­τούν, να έχουν την απαι­τού­με­νη εμπει­ρία, θα φτά­σει η ώρα να φύγουν; Είναι αντι­κει­με­νι­κό το 2020 να γίνε­ται έκκλη­ση για εθε­λο­ντές στα νοσο­κο­μεία μας, όταν είμα­στε στην ευχά­ρι­στη θέση να έχου­με αρκε­τούς επι­στή­μο­νες Υγεί­ας και μάλι­στα όταν έχου­με κατη­γο­ρη­θεί πολ­λές φορές ότι “παρά­γου­με πολ­λούς επι­στή­μο­νες” και ότι “τα Πανε­πι­στή­μιά μας βγά­ζουν πιο πολ­λούς για­τρούς από όσους μπο­ρού­με να απορροφήσουμε”;

Θεω­ρού­με, επί­σης, απα­ρά­δε­κτο το 2020 η χώρα μας να μην μπο­ρεί να εξα­σφα­λί­σει με ίδια μέσα το δημό­σιο σύστη­μα Υγεί­ας, να μην έχει άμε­ση πρό­σβα­ση στα Μέσα Ατο­μι­κής Προ­στα­σί­ας (μάσκες, γάντια κλπ.), σε όλο τον ανα­γκαίο εξο­πλι­σμό που χρειά­ζε­ται και να περι­μέ­νου­με να μας τρο­φο­δο­τή­σει η Κίνα και η Ρωσία. Ο παγκό­σμιος πλη­θυ­σμός να περι­μέ­νει φάρ­μα­κα και εμβό­λια και τα μονο­πώ­λια να αντα­γω­νί­ζο­νται ποιος πρώ­τος θα έχει την πατέ­ντα του εμβο­λί­ου, του φαρ­μά­κου που θα αντι­με­τω­πί­σει τον κορονοϊό.

Πρέ­πει να ανα­λο­γι­στού­με αν αυτό είναι σε αντι­στοι­χία με όλα τα παχιά λόγια περί ανά­πτυ­ξης που ακού­γα­με τόσο και­ρό, η οποία θα ωφε­λού­σε κάποια στιγ­μή και τα λαϊ­κά δικαιώ­μα­τα. Είναι η κατάλ­λη­λη ώρα να σκε­φτού­με αν τα δικαιώ­μα­τά μας και οι ανά­γκες μας, τόσο στην Υγεία, όσο και σε μία σει­ρά ακό­μα τομείς, όπως η πρό­σβα­ση σε αξιο­πρε­πείς δημο­τι­κές υπη­ρε­σί­ες, η ολο­κλη­ρω­μέ­νη μόρ­φω­ση για το λαό και τα παι­διά του, η δια­τρο­φή του λαού μας, η πρό­σβα­ση στον Πολι­τι­σμό και στον Αθλη­τι­σμό, μπο­ρούν και πρέ­πει να εξαρ­τώ­νται από τον κάθε φορά προ­σα­να­το­λι­σμό των επεν­δυ­τών, εγχώ­ριων και διεθνών.

Ο συλ­λο­γι­σμός αυτός, αν τον ακο­λου­θή­σου­με μέχρι τέλους, μας δεί­χνει ότι ο “φοβε­ρός” καπι­τα­λι­στι­κός σχε­δια­σμός, ο καπι­τα­λι­στι­κός δρό­μος που παρου­σιά­ζε­ται ως μονό­δρο­μος, αφή­νει εκτε­θει­μέ­νη τη χώρα μας και το λαό της καθη­με­ρι­νά, αλλά και σε κρί­σι­μες στιγμές.

Ένα άλλο ζήτη­μα που χρειά­ζε­ται την προ­σο­χή μας είναι ότι σε αυτές τις δύσκο­λες ώρες για τους λαούς, δεν είναι το μονα­δι­κό μέλη­μα όλων η αντι­με­τώ­πι­ση της παν­δη­μί­ας. Η εξά­πλω­ση του κορο­νοϊ­ού αξιο­ποιεί­ται πολύ­πλευ­ρα από τις αστι­κές τάξεις όλων των χωρών, μαζί και από τη δική μας.

Κάποιοι σχε­διά­ζουν, “ονει­ρεύ­ο­νται” ανα­κα­τα­τά­ξεις της οικο­νο­μι­κής και πολι­τι­κής δύνα­μης ανά­με­σα στα ισχυ­ρά κρά­τη. Άλλοι θέλουν να συνη­θί­σου­με στην κατα­στο­λή, ώστε να έχουν έτοι­μα τα εργα­λεία, νομο­θε­τι­κά και άλλα, για την αντι­με­τώ­πι­ση οποιων­δή­πο­τε “έκτα­κτων κατα­στά­σε­ων” προ­κύ­ψουν. Πολ­λοί, όπως ο ΣΕΒ, διά­φο­ροι σύν­δε­σμοι εργο­δο­τών, βλέ­πουν την κατά­στα­ση σαν ευκαι­ρία για να περά­σουν αδια­μαρ­τύ­ρη­τα αλλα­γές στις εργα­σια­κές σχέ­σεις, στις οποί­ες στό­χευαν εδώ και χρό­νια και με την κινη­το­ποί­η­ση του εργα­τι­κού — λαϊ­κού κινή­μα­τος άλλες ακυ­ρώ­θη­καν και άλλες καθυ­στέ­ρη­σαν. Χαρα­κτη­ρι­στι­κό παρά­δειγ­μα η γενί­κευ­ση της τηλερ­γα­σί­ας, ένα πάγιο αίτη­μα των ομί­λων, του ΣΕΒ, το οποίο θα συμ­βά­λει στην ακό­μα μεγα­λύ­τε­ρη διά­λυ­ση των εργα­σια­κών σχέ­σε­ων, στην κατάρ­γη­ση της συλλογικότητας.

Αν η χει­ρο­τέ­ρευ­ση των εργα­σια­κών σχέ­σε­ων είναι πρό­σκαι­ρη και οφεί­λε­ται απο­κλει­στι­κά στον κορο­νο­ϊό, ανα­ρω­τιό­μα­στε αν τα σού­περ μάρ­κετ, που αυτή την περί­ο­δο αύξη­σαν την κερ­δο­φο­ρία τους, θα προ­χω­ρή­σουν σε συμ­βά­σεις αορί­στου χρό­νου, χωρίς τετρά­ω­ρα, εξά­ω­ρα, part time, μισθούς δού­λου. Έχου­με πεί­ρα και γνω­ρί­ζου­με την απάντηση.

Βλέ­που­με δηλα­δή ότι ο κορο­νο­ϊ­ός μπο­ρεί να λει­τουρ­γή­σει και ως επι­τα­χυ­ντής μιας σει­ράς εξε­λί­ξε­ων, χωρίς να είναι η αιτία τους ‑όπως θα θελή­σουν να μας πεί­σουν- για παρά­δειγ­μα σε μία πιθα­νή ύφε­ση στη διε­θνή καπι­τα­λι­στι­κή οικονομία.

Όλοι κατα­λα­βαί­νου­με ποιος θα πλη­ρώ­σει “το μάρ­μα­ρο”. Όμως γνω­ρί­ζου­με ότι το λαϊ­κό κίνη­μα δεν έχει πει την τελευ­ταία του λέξη και πρέ­πει να παλέ­ψου­με να μη “φιμω­θεί” ούτε την περί­ο­δο που δια­νύ­ου­με. Υπε­ρα­σπι­ζό­μα­στε με όλα τα μέσα τη δημό­σια υγεία, τα λαϊ­κά δικαιώ­μα­τα συνο­λι­κά, δεν αφή­νου­με στο σύστη­μα δρό­μους ανοι­χτούς για να μας κάνει το κεφά­λι “κουρ­κού­τι”, να σκε­φτό­μα­στε όπως αυτό θέλει.

Προ­σέ­χου­με τον εαυ­τό μας και τους γύρω μας, για να είμα­στε όλοι παρό­ντες και δυνα­τοί, ώστε να διεκ­δι­κή­σου­με και να οικο­δο­μή­σου­με το αύριο. Ένα αύριο που πρέ­πει να ανή­κει σε όλη την κοι­νω­νία και όχι σε όσους ζουν εις βάρος της».