Live η εκδήλωση της ΚΝΕ για την επίσημη έναρξη των εκδηλώσεων του 50ού Φεστιβάλ ΚΝΕ-“Οδηγητή” –Δημ. Γόντικας _Αναντικατάστατο βήμα συνάντησης των δυνάμεων που μάχονται να απαλλάξουν την κοινωνία από την αθλιότητα του καπιταλισμού

Αξί­ζει να πού­με και δυο λόγια για το ξεκί­νη­μα του Φεστι­βάλ πριν 50 χρόνια.

Πώς και για­τί απο­φα­σί­σα­με τότε να γίνει το πρώ­το Φεστιβάλ.

Εκεί­νη την επο­χή είχε δια­μορ­φω­θεί το εξής κλίμα.

Το ΚΚΕ, μετά από 30 χρό­νια παρα­νο­μί­ας, είχε κατα­κτή­σει τη νόμι­μη δρά­ση του. Η ιστο­ρία του, οι ιδέ­ες του και η δρά­ση του, οι θυσί­ες του στην πάλη κατά της χού­ντας, οι ιδέ­ες του σοσια­λι­σμού προ­κα­λού­σαν μεγά­λο ενδια­φέ­ρον στη νεολαία.

Η ΚΝΕ είχε απο­κτή­σει μεγά­λο κύρος στις γραμ­μές της νεο­λαί­ας, στα πανε­πι­στή­μια ήταν πρώ­τη δύνα­μη, ανα­πτύσ­σο­νταν ραγδαία στους μαθη­τές και στις τεχνι­κές σχο­λές και απλω­νό­ταν σε πολ­λά εργο­στά­σια και κλάδους.

Στις γραμ­μές της νεο­λαί­ας ήταν ισχυ­ρή η τάση για οργά­νω­ση και αγώ­να, καθώς η πολι­τι­κή κατά­στα­ση διέ­ψευ­δε καθη­με­ρι­νά τις ελπί­δες της νεο­λαί­ας, ότι η κατάρ­ρευ­ση της Χού­ντας θα έφερ­νε κάτι καλύτερο.

Μας απα­σχο­λού­σε, λοι­πόν, πώς αυτές οι διερ­γα­σί­ες μέσα στη νεο­λαία θα γονι­μο­ποι­η­θούν σε οργα­νω­μέ­νη πάλη, σε μαζι­κό κίνη­μα, σε ιδε­ο­λο­γι­κό και πολι­τι­κό αγώ­να και την προ­σέλ­κυ­ση της νεο­λαί­ας στα ιδα­νι­κά του σοσια­λι­σμού κομ­μου­νι­σμού και στις γραμ­μές της ΚΝΕ.

Έτσι, σκε­φτή­κα­με και απο­φα­σί­σα­με, πέρα από τον καθη­με­ρι­νό σχε­δια­σμό της δρά­σης, να κάνου­με μια μαζι­κή πολι­τι­κή και πολι­τι­στι­κή εκδή­λω­ση σε έναν μεγά­λο και ανοι­χτό χώρο και να απευ­θυν­θού­με πιο μαζι­κά στη νεο­λαία. Βρή­κα­με το γήπε­δο του Ζωγρά­φου και προ­χω­ρή­σα­με πολύ γρή­γο­ρα. Η αφορ­μή για να κάνου­με αυτό το συγκε­κρι­μέ­νο βήμα ήταν οι εμπει­ρί­ες που έφε­ρε μια αντι­προ­σω­πεία της ΚΝΕ που είχε πάει στο Παρί­σι στο Φεστι­βάλ της Ουμα­νι­τέ Εφη­με­ρί­δας του Γαλ­λι­κού Κομ­μου­νι­στι­κού Κόμματος.

Πήρα­με την ιδέα, το όνο­μα Φεστι­βάλ, αλλά τα προ­σαρ­μό­σα­με στα δικά μας δεδο­μέ­να και σχε­δια­σμούς και έτσι ξεκί­νη­σε το πρώ­το Φεστιβάλ.

Ήταν κάτι πρω­τό­γνω­ρο για τις συν­θή­κες της Ελλά­δας. Προ­κά­λε­σε πολύ μεγά­λο ενδια­φέ­ρον. Η συμ­με­το­χή της νεο­λαί­ας ήταν εντυ­πω­σια­κή. Ο ενθου­σια­σμός, η συγκί­νη­ση, το αγω­νι­στι­κό πάθος, η ικα­νο­ποί­η­ση από το μορ­φω­τι­κό, πολι­τι­στι­κό πρό­γραμ­μα ήταν κάτι το συγκλονιστικό.

Μέσα σε αυτό το κλί­μα και τη μεγά­λη απο­δο­χή που συνά­ντη­σε αυτή η πρω­το­βου­λία της ΚΝΕ απο­φα­σί­σα­με, σχε­δόν επί τόπου και χωρίς πολ­λές δια­δι­κα­σί­ες, ότι τον επό­με­νο χρό­νο το Φεστι­βάλ θα απλω­θεί σε όλη την Ελλά­δα. “Όπερ και εγένετο”.

Και κάτι ακό­μα. Το Φεστι­βάλ ΚΝΕ – Οδη­γη­τή επι­χεί­ρη­σαν να αντα­γω­νι­στούν κι άλλες νεο­λαί­ες αστι­κών και οπορ­του­νι­στι­κών κομ­μά­των. Γρή­γο­ρα, όμως, εγκα­τέ­λει­ψαν, για­τί πράγ­μα­τι δεν είχαν να δώσουν στη νεο­λαία, τίπο­τα, που να την συγκι­νεί. Τα κόμ­μα­τά τους ήταν και είναι υπεύ­θυ­να για όλα τα μεγά­λα προ­βλή­μα­τα και τα αδιέ­ξο­δα της νεολαίας.

Και ένα τελευ­ταίο. Στο Φεστι­βάλ κάθε χρό­νο συμ­με­τέ­χουν όλο και περισ­σό­τε­ροι νέοι. Κάθε χρό­νο οι επι­σκέ­πτες του Φεστι­βάλ γνω­ρί­ζουν και μαθαί­νουν πολ­λά και­νούρ­για πράγ­μα­τα, καθώς το Φεστι­βάλ ανα­νε­ώ­νε­ται διαρ­κώς μέσα από μια κατα­κτη­μέ­νη εσω­τε­ρι­κή δύνα­μη και λει­τουρ­γία, κάτω από το άγρυ­πνο μάτι της ΚΝΕ.

Σε κάθε, όμως, περί­πτω­ση, η συμ­με­το­χή στο Φεστι­βάλ είναι μια πρώ­τη επα­φή με τον πλού­το των ιδε­ών και τους μεγά­λους σκο­πούς του αγώνα.

Η στα­θε­ρή, ουσια­στι­κή και συνει­δη­τή υιο­θέ­τη­ση αυτών των ιδε­ών και η οργα­νω­μέ­νη πάλη για τη διά­δο­ση και την υπε­ρά­σπι­σή τους έχει άλλες και πολύ μεγα­λύ­τε­ρες απαι­τή­σεις που πρέ­πει επί­σης να σχε­διά­ζο­νται καλά, τόσο στην προ­ε­τοι­μα­σία και την εξέ­λι­ξη του Φεστι­βάλ, όσο και κυρί­ως μετά τη λήξη του. Έχε­τε πλού­σια πεί­ρα, δου­λεύ­ε­τε σε αυτή την κατεύ­θυν­ση, αλλά απαι­τεί­ται μια ακό­μα πιο σχε­δια­σμέ­νη και πιο βαθιά θεω­ρη­τι­κή, ιδε­ο­λο­γι­κή και οργα­νω­τι­κή δου­λειά. Να σχε­διά­ζε­ται με την ίδια φρο­ντί­δα που οργα­νώ­νου­με τις σκα­λω­σιές, τις εκθέ­σεις του, το πρό­γραμ­μά του, γεγο­νός που δια­σφα­λί­ζει εκτός των άλλων τη στα­θε­ρό­τη­τα και τη δυνα­μι­κή του Φεστιβάλ.

Είναι βέβαιο, ότι το 50ο Φεστι­βάλ θα είναι η κορύ­φω­ση μια ολό­κλη­ρης πορεί­ας και η αφε­τη­ρία για μια νέα και πιο αλμα­τώ­δη ανά­πτυ­ξη στο μέλλον

Ζήτω το 50ό Φεστι­βάλ της ΚΝΕ».