Lockdown: Ομολογία ευθύνης για το ότι ο λαός είναι στο έλεος της πανδημίας

Ανα­πό­φευ­κτο απο­τέ­λε­σμα της αδια­φο­ρί­ας για πραγ­μα­τι­κή πρό­λη­ψη και η προ­στα­σία των εργα­ζο­μέ­νων τα καθη­με­ρι­νά θλι­βε­ρά ρεκόρ κρου­σμά­των, θανά­των και δια­σω­λη­νω­μέ­νων. Δεν απο­τε­λού­σε προ­τε­ραιό­τη­τα για την κυβέρ­νη­ση η προ­στα­σία του λαού από την παν­δη­μία. Αυτό φάνη­κε στην επα­νεκ­κί­νη­ση της οικο­νο­μί­ας στις αρχές καλο­και­ριού με «πρω­τό­κολ­λα» κομ­μέ­να και ραμ­μέ­να στις ανά­γκες των μεγα­λο­ξε­νο­δό­χων, των εφο­πλι­στών  και των αερο­πο­ρι­κών εται­ριών. Φάνη­κε με την αδια­φο­ρία για λήψη μέτρων σε μεγά­λους εργα­σια­κούς χώρους, με την άρνη­ση να ενι­σχυ­θούν οι αστι­κές συγκοι­νω­νί­ες και την αδια­φο­ρία για τις ανά­γκες του συστή­μα­τος Υγεί­ας, τη στιγ­μή που μοι­ρά­ζει τζά­μπα χρή­μα σε κεφά­λαιο και ιδιο­κτή­τες Μέσων Μαζι­κής Ενημέρωσης

Έτσι, και ενώ τα κρού­σμα­τα έχουν εκτο­ξευ­τεί, κατα­φεύ­γει στο ύστα­το μέτρο ενός λοκντά­ουν πιθα­νά σε όλη τη χώρα, με την τελι­κή από­φα­ση για το εύρος του lockdown να επα­φί­ε­ται στην κυβέρ­νη­ση, η οποία θα σταθ­μί­σει τις «αντο­χές» της οικο­νο­μί­ας, αλλά και την άθλια κατά­στα­ση του συστή­μα­τος Υγείας.

Σύμ­φω­να με τα στοι­χεία του υπουρ­γεί­ου Υγεί­ας, οι κλί­νες ΜΕΘ για τον κορο­νο­ϊό είναι σήμε­ρα 348. Από αυτές, 220 είναι κατει­λημ­μέ­νες και 128 κενές, δηλα­δή έχει καλυ­φθεί το 67%.

Στην Αττι­κή υπάρ­χουν 144 ΜΕΘ COVID, εκ των οποί­ων οι 104 είναι κατει­λημ­μέ­νες και οι 40 κενές. Παρου­σιά­ζε­ται μια πλη­ρό­τη­τα της τάξης του 68%.

Στη Θεσ­σα­λο­νί­κη υπάρ­χουν 102 ΜΕΘ για τον κορο­νο­ϊό. Από αυτές, 71 είναι κατει­λημ­μέ­νες και 31 κενές, παρου­σιά­ζο­ντας πλη­ρό­τη­τα 70%.

Την ίδια ώρα, η κυβέρ­νη­ση αρνεί­ται κυνι­κά το αίτη­μα του ΚΚΕ και των υγειο­νο­μι­κών για ενί­σχυ­ση του δημό­σιου συστή­μα­τος Υγεί­ας και για επί­τα­ξη του ιδιω­τι­κού τομέα, πλη­ρώ­νο­ντας μάλι­στα αδρά τους επι­χει­ρη­μα­τι­κούς ομί­λους που έχουν κλί­νες ΜΕΘ.

Η προ­σπά­θεια της κυβέρ­νη­ση να προ­λά­βει τα χει­ρό­τε­ρα είναι ομο­λο­γία ήττας των πολι­τι­κών υπο­χρη­μα­το­δό­τη­σης των συστη­μά­των Υγεί­ας, είναι ομο­λο­γία για την ευθύ­νη που έχει για το γεγο­νός ότι η ζωή μας είναι σε κίνδυνο.

Πλέ­ον, όσα και όποια Lockdown και αν επι­βά­λει, αν δεν προ­χω­ρή­σει σε επί­τα­ξη του ιδιω­τι­κού τομέα Υγεί­ας, θα θρη­νή­σου­με εκα­τόμ­βες με συμπο­λί­τες μας  ηλι­κιω­μέ­νους, ανθρώ­πους με «υπο­κεί­με­να νοσή­μα­τα», νέους και υγιείς. Το είδα­με να γίνε­ται στο πρώ­το κύμα σε γει­το­νι­κές χώρες, το βλέ­που­με να επα­να­λαμ­βά­νε­ται και τώρα, και δυστυ­χώς και εμείς πλέ­ον είμα­στε στο έλε­ος της πανδημίας.