Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Νίκαια: Το δακρυσμένο πρόσωπο της φρίκης

Συγκλο­νί­ζει η φωτο­γρα­φία με τη σορό ενός μικρού κορι­τσιού στη μέση του δρό­μου και δίπλα πεσμέ­νη την κού­κλα του. Το αθώο παι­δί είναι ένα από τα θύμα­τα της τρο­μο­κρα­τι­κής επί­θε­σης στη Νίκαια της Γαλ­λί­ας, όπου έχα­σαν τη ζωή τους με φρι­χτό τρό­πο κάτω από της ρόδες ενός φορ­τη­γού 84 (μέχρι στιγ­μής) άνθρω­ποι και αρκε­τοί χαροπαλεύουν.

Στο επί­σης συγκλο­νι­στι­κό σκί­τσο του Κάρ­λος Λατούφ η κού­κλα του παι­διού σηκώ­νε­ται στα γόνα­τα και δακρυ­σμέ­νη κρα­τά­ει το χέρι του νεκρού κοριτσιού.

nikaia2

Μέχρι να στε­γνώ­σουν τα δάκρυα εικό­νες φρί­κης θα κάνουν για μια ακό­μα φορά το γύρο του κόσμου, οι ηγέ­τες θα εκφω­νούν ξανά  πύρι­νους λόγους κατά της τρο­μο­κρα­τί­ας, οι σημαί­ες θα κυμα­τί­ζουν μεσίστιες.

Κάποιοι άνα­ψαν τα πρώ­τα κεριά. Κάποιοι τρί­βουν τα χέρια τους. Η ανθρώ­πι­νη ζωή φτη­ναί­νει όλο και πιο πολύ.

Επι­μέ­λεια: Οικοδόμος

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο