Playa Giron και José Ramón Álvarez «Gallego Fernández»

Επι­μέ­λεια Ομά­δα ¡H.lV.S! // 

Ο ήρω­ας του νησιού της επα­νά­στα­σης, στρα­τη­γός της División de la Reserva και «δεξί χέρι του Φιντέλ» Χοσέ Ραμόν Φερ­νά­ντες Άλβα­ρες, έφυ­γε από τη ζωή το πρωί της Κυρια­κής 6‑Ιαν σε ηλι­κία των 95 ετών.

El «Gallego Fernández», γεν­νή­θη­κε στις 4‑Νοε-1923 στο Santiago de Cuba και από νεα­ρή ηλι­κία πήρε μέρος στον αγώ­να ενά­ντια στη δικτα­το­ρία: τον Απρί­λη του 1956, συμ­με­τεί­χε σε συνω­μο­σία αξιω­μα­τι­κών ενα­ντί­ον του Μπα­τί­στα, γνω­στής ως «των καθα­ρών» (de los “puros”), συνε­λή­φθη και κατα­δι­κά­στη­κε σε τέσ­σε­ρα χρό­νια φυλά­κι­σης μαζί με άλλους 12 στρα­τιώ­τες, στο Νησί των Πεύ­κων (Isla de Pinos). Στη φυλα­κή έρχε­ται σε επα­φή με την επα­νά­στα­ση, ριζο­σπα­στι­κο­ποιώ­ντας τις πολι­τι­κές του ιδέ­ες μέσα από την επα­φή με πολι­τι­κούς κρα­τού­με­νους του Μ‑26 και κομμουνιστές.

Ανή­κει επο­μέ­νως, στη σπά­νια κατη­γο­ρία των μαχη­τών, που δεν πήρε μέρος στα «προ­ε­όρ­τια» («κίνη­μα 26-Ιουλ» / Μ‑26, Μον­κά­δα κλπ. ούτε ‑όντας στη φυλα­κή, στις βασι­κές μάχες πχ. Σάντα Κλά­ρα), αλλά η γοη­τεία των ιδε­ών και των πρω­τερ­γα­τών της επα­νά­στα­σης ‑βασι­κά του Comandante en jefe, και του Raoul άσκη­σε τέτοιο κατα­λυ­τι­κό ρόλο πάνω του που συμπα­ρα­τά­χτη­κε αμέ­σως με τις (τακτι­κές πλέ­ον) Ένο­πλες Δυνά­μεις, συμ­με­τεί­χε ενερ­γά στον αγώ­να ενά­ντια στους αντε­πα­να­στά­τες (|> ΣΣ “bandidos” = «ληστές») και έπαι­ξε πρω­τεύ­ο­ντα ρόλο, στην Playa Giron, (Bahía de Cochinos) «δεύ­τε­ρος τη τάξει» υπό τις δια­τα­γές του Φιδέλ.

«Το να κατα­φέ­ρω τόσα χρό­νια να είμαι δίπλα-δίπλα με τον Φιντέλ είναι το πιο μεγά­λο μάθη­μα και τιμή, που θα μπο­ρού­σα να ελπί­ζω στη ζωή μου, ποτέ δεν ονει­ρευό­μουν κάτι τέτοιο…», είπε σε μια μακρά συνέ­ντευ­ξη πριν από λίγα χρόνια.

Του δόθη­καν θέσεις - κλει­διά στο ΥΠΕΘΑ (ΣΣ |> “Ministerio de las Fuerzas Armadas Revolucionarias” = Υπουρ­γείο των Επα­να­στα­τι­κών Ενό­πλων Δυνά­με­ων) με ηγε­τι­κές αρμο­διό­τη­τες, μετα­ξύ των οποί­ων υπεύ­θυ­νος της Σχο­λής Δοκί­μων της πολι­το­φυ­λα­κής και της εθνο­φρου­ράς στην περιο­χή της Αβά­νας (ΣΣ |> στην Κού­βα εκτός από τις «τακτι­κές» ΕΔ υπάρ­χουν: το «Ejército Rebelde», η «Milicia de Matanzas», τα «Batallones de Milicias» κλπ. που μαζί με τις επιτρο­πές γει­το­νιάς -CDR απο­τε­λούν το αμυ­ντι­κό δίχτυ του νησιού της επα­νά­στα­σης, το ένο­πλο χέρι της και την πεμ­πτου­σία του τρί­πτυ­χου «¡patria o muerte!, ¡socialismo o muerte! — ¡venceremos!»

Υπήρ­ξε ακό­μη υφυ­πουρ­γός (ανα­πλη­ρω­τής υπουρ­γός) άμυ­νας, επί κεφα­λής της σχο­λής πολέ­μου, υφυ­πουρ­γός και μετά υπουρ­γός παι­δεί­ας, αντι­πρό­ε­δρος του συμ­βου­λί­ου υπουρ­γών και σύμ­βου­λος του προ­έ­δρου του ανώ­τε­ρου συμ­βου­λί­ου του κρά­τους και των υπουρ­γών (Consejo de Estado / de Ministros) και από το 1997 ως το 2018, πρό­ε­δρος  της Ολυ­μπια­κής Επι­τρο­πής (και μετά επί­τι­μος, εφ όρου ζωής)

Ιδρυ­τι­κό μέλος του ΚΚ Κού­βας, μέλος της ΚΕ από το 1^ο συνέ­δριο το 1975 και υπήρ­ξε ανα­πλη­ρω­μα­τι­κό μέλος του ΠΓ από το 1980 έως το 1991. Βου­λευ­τής στην Εθνο­συ­νέ­λευ­ση (Asamblea Nacional del Poder Popular) από τη σύστα­σή της το 1976 και μέλος του Συμ­βου­λί­ου της Επι­κρα­τεί­ας (1981–1993).

Πτυ­χιού­χος Κοι­νω­νι­κών Επι­στη­μών και επί­τι­μος καθη­γη­τής στο Παι­δα­γω­γι­κό Πανε­πι­στή­μιο Enrique José Varona, με πάμπολ­λα διδα­κτο­ρι­κά …(αλιεύ­σα­με ενδει­κτι­κά)  στην εκπαί­δευ­ση (πανε­πι­στή­μιο Αβά­νας ‑honoris causa), στη Στρα­τιω­τι­κή  Ακα­δη­μία, Φυσι­κής Αγω­γής και Αθλη­τι­σμού …ιστο­ρί­ας στο Πανε­πι­στή­μιο του Oriente και ακό­μη περισ­σό­τε­ρες δια­κρί­σεις, τιμη­τι­κές και μετάλ­λια, μετα­ξύ αυτών το το 2001 ο τιμη­τι­κός τίτλος του «Ήρωα» της Κού­βας» (Héroe de la República de Cuba).

Ο πρό­ε­δρος Diaz-Canel τον απο­χαι­ρέ­τη­σε με τη φρά­ση «Τιμή και δόξα για πάντα στον José Ramón Fernández, ήρωα της Κού­βας, υπο­δειγ­μα­τι­κό και πει­θαρ­χη­μέ­νο στρα­τιώ­τη της επα­νά­στα­σης, γνή­σιο και δημιουρ­γι­κό εκφρα­στή των ιδε­ών του Φιντέλ στην Εκπαί­δευ­ση και στον Αθλη­τι­σμό, στις επάλ­ξεις του αγώ­να, μέχρι την τελευ­ταία του πνοή»

Η  τέφρα του θα τεθεί σε δημό­σιο προ­σκύ­νη­μα στο Πάν­θε­ον των Βετε­ρά­νων του νεκρο­τα­φεί­ου Colón και μετά θα μετα­φερ­θεί μετα­κι­νη­θεί στο Μαυ­σω­λείο του Frank País

Πηγές |> [ 1 ] <|, |> [ 2 ] <|,  |> [ 3 ] <|, |> [ 4 ] <|

Σχο­λή Στε­λε­χών Πολιτοφυλακής

Παρα­θέ­του­με παρα­κά­τω από­σπα­σμα από τη συνέ­ντευ­ξη που έδω­σε στην εφη­με­ρί­δα των Συν­δι­κά­των της Κού­βας (Trabajadores), με αφορ­μή την 55η επέ­τειο απο­φοί­τη­σης της πρώ­της σει­ράς στε­λε­χών της πολι­το­φυ­λα­κής, σαν ιδρυ­τής και διευ­θυ­ντής της σχο­λής, απ’ όπου φαί­νε­ται καθα­ρά η στρα­τη­γι­κή και η τακτι­κή, η φιλο­σο­φία πάνω στην οποία έχει στη­θεί η υπε­ρά­σπι­ση της εδα­φι­κής ακε­ραιό­τη­τας της Κούβας

Μίλη­σε για τα «μαθή­μα­τα, που το κάθε ένα διαρ­κού­σε δύο εβδο­μά­δες με καθη­με­ρι­νή δρά­ση 15 και 16 ώρες» όπου «μια μικρή ομά­δα δίδα­σκε μια μεγα­λύ­τε­ρη και αυτή με τη σει­ρά της άλλες και μετά έκα­ναν το ίδιο με δεκά­δες χιλιά­δες πολι­το­φύ­λα­κες, οι οποί­οι περί­με­ναν το δάσκα­λό τους». «Για να εκπαι­δεύ­σεις και να οργα­νώ­σεις ένα τάγ­μα» είπε, «χρειά­ζο­νταν άνδρες επαρ­κώς ικα­νοί, και χωρίς αυτά τα στε­λέ­χη θα ήταν αδύ­να­τον. Δεν στή­νε­ται μια μάχι­μη μονά­δα, ούτε επι­λύ­ο­νται τα τεχνι­κά της προ­βλή­μα­τα με αυτο­σχε­δια­σμούς ή μόνο με τον ενθου­σια­σμό… αυτό ήταν πολύ δύσκο­λο, απαι­τού­σε μεγά­λη προ­σπά­θεια, όμως επέ­τρε­ψε την προ­ε­τοι­μα­σία χιλιά­δων πολι­το­φυ­λά­κων, πολ­λοί από τους οποί­ους πολέ­μη­σαν στην Πλά­για Λάρ­γα και στον Κόλ­πο των Χοί­ρων, όπου με το κου­ρά­γιο και τον οπλι­σμό που διέ­θε­ταν , συνέ­τρι­ψαν την εχθρι­κή από­βα­ση σε εξή­ντα πέντε και μισή ώρες”…

Στο ερώ­τη­μα «Πότε προ­έ­κυ­ψε η Σχο­λή Στε­λε­χών της Πολι­τoφυ­λα­κής;» απα­ντά­ει: «ο Φιντέλ ενα­πό­θε­σε στα χέρια μας, όλη την ευθύ­νη της οργά­νω­σης και της εκπαί­δευ­σης της πολυ­πλη­θούς πολι­το­φυ­λα­κής… από πλη­ρο­φο­ρί­ες που έφτα­ναν, ο Comandante en Jefe ήταν πει­σμέ­νος ότι θα δεχό­μα­στε επί­θε­ση και ήταν επεί­γου­σα ανά­γκη να εκπαι­δεύ­σου­με τον κόσμο για την από­κρου­ση αυτής της επί­θε­σης και να τοπο­θε­τη­θούν τάγ­μα­τα στις περιο­χές που ήταν πιθα­νή η εισβο­λή».

Κάνα­με δύο εκπαι­δευ­τι­κούς κύκλους. Στον πρώ­το, το Νοέμ­βρη του 1960, πήραν μέρος εργά­τες και εργα­ζό­με­νοι, μέλη και συμπα­θού­ντες του Λαϊ­κού Σοσια­λι­στι­κού Κόμ­μα­τος (PSP) και της Επα­νά­στα­σης, ήταν πιο στα­θε­ρό από το δεύ­τε­ρο, στο οποίο συμ­με­τεί­χαν πιο νέοι σύντρο­φοι, όμως ήταν κι αυτοί γεροί, καλοί: έφτα­σαν τους 1.700 αυτοί που εκπαι­δεύ­τη­καν και από τους πρώ­τους 55, περά­σα­με στους χιλιά­δες. Οι μαθη­τές του δεύ­τε­ρου κύκλου δεν απο­φοί­τη­σαν, για­τί λίγο πριν τελειώ­σει η εκπαί­δευ­σή τους, εκδη­λώ­θη­κε η μισθο­φο­ρι­κή εισβο­λή και συγκρο­τη­μέ­νοι σε Τάγ­μα ήταν οι πρώ­τοι που έφθα­σαν στο πεδίο της μάχης στις 17 Απρί­λη 1961. Εκεί­νο το βρά­δυ, χάσα­με τον υπο­λο­χα­γό Χουάν Α. Ντιάζ Γκον­σά­λες, έναν από τους 55 αξιω­μα­τι­κούς που απο­φοί­τη­σαν από τη Μανά­γουα, ο οποί­ος επι­κε­φα­λής του τρί­του λόχου αυτής της μονά­δας και έπε­σε μαχό­με­νος στα δέκα μέτρα από τα εχθρι­κά χαρα­κώ­μα­τα και έξι μήνες μετά, σε μια τελε­τή, ο Φιντέλ, είπε ότι «οι μαθη­τές του δεύ­τε­ρου κύκλου που έπε­σαν στον Κόλ­πο των Χοί­ρων, δεν απο­φοί­τη­σαν ως αξιω­μα­τι­κοί αλλά ως αιώ­νιοι ήρω­ες της πατρί­δας»…

Στην ερώ­τη­ση «Κατά τη γνώ­μη σας, τι ρόλο έπαι­ξε εκεί­νη τη στιγ­μή, αλλά και μετέ­πει­τα, η Σχο­λή Στε­λε­χών Πολι­το­φυ­λα­κής»;  απάντησε

Σήμαι­νε την έναρ­ξη της προ­ε­τοι­μα­σί­ας για την άμυ­να με μαζι­κό τρό­πο, όπως μας υπέ­δει­ξε ο Φιντέλ, την εκπαί­δευ­ση του λαού. Αυτό ήταν πάντα, και τώρα επί­σης, το στοι­χείο εκεί­νο που έχει απο­τρέ­ψει τον εχθρό, όπως έχει επι­δεί­ξει με τον ίδιο τρό­πο ο στρα­τός μας, στην Αγκό­λα, την Αιθιο­πία και σε τόσα μέρη που έχουν πολε­μή­σει οι κουβανοί.

Σε σχέ­ση με το παρα­πά­νω, θέλω να προ­σθέ­σω ότι η αντί­λη­ψη του Φιντέλ σχε­τι­κά με την άμυ­να της χώρας απέ­να­ντι στις ΗΠΑ πάει πιο μακριά από τη νίκη της Επα­νά­στα­σης. Σε ένα γνω­στό γράμ­μα που έστει­λε στη Σέλια (Σάν­τσες) το 1958, εξέ­φρα­σε πολύ καθα­ρά ότι, μόλις κερ­δη­θεί ο πόλε­μος και πέσει η τυραν­νία, για το οποίο ποτέ δεν αμφέ­βα­λε, η μοί­ρα του θα ήταν ο αγώ­νας ενά­ντια στους βορειο­α­με­ρι­κά­νους ιμπε­ρια­λι­στές, οι οποί­οι δεν θα παραι­τού­νταν ποτέ από το στό­χο τους να κατα­λά­βουν την Κού­βα.

Το μεγα­λείο του Φιντέλ, ηγέ­τη της νικη­φό­ρας Επα­νά­στα­σης, που όπως ο ίδιος εξέ­φρα­σε πολύ καλά, μετέ­τρε­ψε το αδύ­να­τον σε δυνα­τό, έχει φέρει αυτή τη χώρα να είναι παρά­δειγ­μα πατριω­τι­κού λαού, άξιου και ανυ­πό­τα­χτου, γεν­ναιό­δω­ρου και διε­θνι­στή, και όλο αυτό απο­τε­λεί τη μεγά­λη του ισχύ.

Την ίδια χρο­νιά, ο τότε Comandante Ραούλ Κάστρο, τοπο­θε­τή­θη­κε στο Υπουρ­γείο Άμυ­νας, αργό­τε­ρα Υπουρ­γείο Επα­να­στα­τι­κών Ένο­πλων Δυνά­με­ων, για να οργα­νώ­σει τις τακτι­κές ένο­πλες δυνά­μεις, ταυ­τό­χρο­να με την προ­ε­τοι­μα­σία του λαού, που θα απο­τε­λού­σε το ένο­πλο χέρι της Επα­νά­στα­σης. Εκεί­νη το στιγ­μή, είχα επί­σης το προ­νό­μιο να τοπο­θε­τη­θώ από τον Ραούλ ως επι­κε­φα­λής της μαχη­τι­κής προ­ε­τοι­μα­σί­ας των FAR. Εκεί έμα­θα πολύ περισ­σό­τε­ρο από όσο βοή­θη­σα. Γνώ­ρι­σα τον Ραούλ, μια εξαι­ρε­τι­κή πολι­τι­κή μορ­φή, ικα­νή να οργα­νώ­σει ένο­πλες δυνά­μεις προ­ε­τοι­μα­σμέ­νες για τον πόλε­μο και για την ειρή­νη, σφυ­ρη­λα­τη­μέ­νες στα ιδα­νι­κά των προ­γό­νων μας, του Μαρ­τί και του διεθνισμού.

Σήμε­ρα μας έχει επι­δεί­ξει το πολι­τι­κό του μεγα­λείο, έχο­ντας την καθο­δή­γη­ση μιας χώρας της οποί­ας η Επα­νά­στα­ση είναι κάθε φορά και περισ­σό­τε­ρο ανα­γνω­ρί­σι­μη διε­θνώς, με δεδο­μέ­νη την ικα­νό­τη­τα και την πολι­τι­κή αρχών που προ­ώ­θη­σε με ζήλο την λατι­νο­α­με­ρι­κά­νι­κη ολο­κλή­ρω­ση μέσω της CELAC και των άλλων περι­φε­ρεια­κών οργα­νι­σμών, στον αγώ­να για την ειρή­νη και τον σεβα­σμό στις δια­φο­ρές, μέσω του δια­λό­γου και της διπλωματίας.

Όπως είναι γνω­στό η εξέ­λι­ξη της επα­να­στα­τι­κής δια­δι­κα­σί­ας στην Κού­βα υπήρ­ξε το ισχυ­ρό­τε­ρο χτύ­πη­μα στον αμε­ρι­κά­νι­κο ιμπε­ρια­λι­σμό στην περιο­χή και από την πρώ­τη στιγ­μή ξεκί­νη­σαν οι προ­σπά­θειες ανα­τρο­πής της ‑από τα μέσα και από τα έξω. Μετα­ξύ αυτών η εισβο­λή στον Κόλ­πο των Χοί­ρων (Απρ-1961), μια στρα­τιω­τι­κή επι­χεί­ρη­ση από εξό­ρι­στους Κου­βα­νούς, οργα­νω­μέ­νη από τη CIA, που κατέ­λη­ξε σε πατα­γώ­δη απο­τυ­χία: μέσα σε 65 μόνο ώρες, χάρη στην πολι­το­φυ­λα­κή και τις Επα­να­στα­τι­κές Ένο­πλες Δυνά­μεις (FAR) της Κού­βας τσα­κί­στη­κε ο εχθρός, με περισ­σό­τε­ρους από εκα­τό εισβο­λείς νεκρούς και 1200 αιχ­μα­λώ­τους, μαζί με σημα­ντι­κό πολε­μι­κό υλι­κό, απο­τε­λώ­ντας ένα από τα πολ­λά περι­στα­τι­κά, μιας αλυ­σί­δας γεγο­νό­των, που με τη μια ή την άλλη μορ­φή συνε­χί­ζε­ται. Ο λαός της Κού­βας χάνει 176 μαχη­τές και έχει ~350 τραυ­μα­τί­ες (50 απ’ αυτούς βαριά.)

Ήδη το καλο­καί­ρι του 1959, οργα­νώ­νε­ται ‑με τη βοή­θεια και στή­ρι­ξη της CIA, η αντε­πα­να­στα­τι­κή δρά­ση στο εσω­τε­ρι­κό του νησιού και ‑όπως είδα­με ο Ραμόν Φερ­νά­ντες Άλβα­ρες, αρχί­ζει το ξεκα­θά­ρι­σμα αυτών που ο ίδιος ονο­μά­ζει «bandidos» (ληστές), που το Νοέμ­βρη του 1959 γίνε­ται πιο οργα­νω­μέ­να: δημιουρ­γεί­ται η Λεγε­ώ­να της Επα­να­στα­τι­κής Δρά­σης (LAR) η Χρι­στια­νο­κα­θο­λι­κή Δρά­ση στα  Πανε­πι­στή­μιο (ACU) κλπ, με την υπο­στή­ρι­ξη  και μέρους του κλή­ρου (βλ |>εδώ). Είναι η περί­ο­δος δημιουρ­γί­ας, μετα­ξύ άλλων και του «Movimiento de Recuperacion Revolucionario» (ΣΣ |> το λεγό­με­νο «“Επα­να­στα­τι­κό” Κίνη­μα Ανά­καμ­ψης» ‑MRR) από το χαϊ­δε­μέ­νο παι­δί του Kένε­ντι Manuel Artime Buesa, που δημιούρ­γη­σε και την περί­φη­μη Brigada de Asalto 2506 (ταξιαρ­χία 2506) και που δε στα­μά­τη­σαν ποτέ την αντε­πα­να­στα­τι­κή δρά­ση τους.

Τον Αύγου­στο του 1960, η CIA επι­κοι­νώ­νη­σε με την Cosa Nostra για να οργα­νώ­σουν από κοι­νού τη  δολο­φο­νία του Fidel, του Raúl και του Che. Σε αντάλ­λαγ­μα, εάν η επι­χεί­ρη­ση ήταν θα ήταν επι­τυ­χής, οι ΗΠΑ (σύμ­φω­να με την Guardian) θα εγγυού­νταν στη μαφία «το μονο­πώ­λιο των παι­χνι­διών, της πορ­νεί­ας και των ναρ­κω­τι­κών» |>

Το σχέ­διο εισβο­λής είχε εγκρι­θεί στις 17-Μαρτ-1960 από τον τότε πρό­ε­δρο των ΗΠΑ (Dwight Eisenhower), ο οποί­ος διέ­τα­ξε να αρχί­σει αμέ­σως η στρα­το­λό­γη­ση μισθο­φό­ρων κου­βα­νι­κής κατα­γω­γής, που θα έκα­ναν την επί­θε­ση στην Playa Girón (βρί­σκε­ται νότια, στο κέντρο του νησιού, στην περιο­χή Cienaga de Zapata). Δαπα­νή­θη­καν αρχι­κά 4.400.000$, ποσό που αυξα­νό­ταν συνέ­χεια (ξεπέ­ρα­σαν αρχι­κά τα 10 εκα­τομ-$ και αργό­τε­ρα τα 20 και επί Κένε­ντι τα 40.000,000$ !!…) στή­θη­καν 13 στρα­τό­πε­δα εκπαί­δευ­σης σε Γουα­τε­μά­λα, Νικα­ρά­γουα, ΗΠΑ και στις στρα­τιω­τι­κές της βάσεις στο Που­έρ­το Ρίκο και στον Πανα­μά, προ­ε­τοι­μά­ζο­ντας πάνω από 1.500 άρτια εκπαι­δευ­μέ­νους και εξο­πλι­σμέ­νους μισθο­φό­ρους, που είχαν στη διά­θε­σή τους και άρμα­τα μάχης, πυρο­βο­λι­κό, 30 αερο­πλά­να των ΗΠΑ κά.

Το σχέ­διο εισβολής

Το αρχι­κό σχέ­διο «επί χάρ­του» (του Richard M. Bisell, ανώ­τε­ρου αξιω­μα­τού­χου της CIA, που έκα­νε και το τελι­κό) είχε στό­χο να ξεκι­νή­σει η εισβο­λή, δημιουρ­γώ­ντας και μια “προ­σω­ρι­νή κυβέρ­νη­ση” σε κάποια μεγά­λη πόλη της Κού­βας (όχι ανα­γκα­στι­κά  στην Αβά­να) που να μετα­τρα­πεί σε βάση αντάρ­τι­κου, με αμε­ρι­κα­νι­κά όπλα και προ­μή­θειες, με απα­νω­τές αερο­πο­ρι­κές επι­θέ­σεις, που στό­χο θα είχαν να κατα­στρέ­ψουν τα αερο­σκά­φη στα αερο­δρό­μια τους και έτσι να απο­κτή­σουν τον έλεγ­χο του ενα­έ­ριου χώρου του νησιού. 

Η εισβο­λή θα γινό­ταν στη νότια ακτή της Κού­βας, κοντά στην Τρι­νι­δάδ, όπου θα δημιουρ­γού­ταν «κυβέρ­νη­ση» που θα χρη­μα­το­δο­τού­σαν οι ΗΠΑ και με τις ορο­σει­ρές Escambray σαν επι­λο­γή δια­φυ­γής εάν η εισβο­λή απο­τύγ­χα­νε. Ακο­λού­θη­σε τρο­πο­ποι­η­μέ­νο με από­φα­ση του Kennedy, σε συμ­φω­νία με τον ΥπΕξ Dean Rusk, ορι­στι­κο­ποιώ­ντας την ‑βαλ­τώ­δη και δύσκο­λης πρό­σβα­σης περιο­χή της Playa Girón, με ανα­χώ­ρη­ση από το Puerto Cabezas της Νικα­ρά­γουα (δια θαλάσ­σης) απ’ όπου θα πετού­σαν και τα αερο­πλά­να και δίνο­ντας ιδιαί­τε­ρη έμφα­ση στην από­κρυ­ψη της χρη­μα­το­δό­τη­σης από ΗΠΑ & CIA. 

Στο beachhead, μετά 2–3 μέρες, θα μετα­φε­ρό­ταν και η «κυβέρ­νη­ση» από το Μαϊ­ά­μι, που ετοί­μα­ζαν πυρε­τω­δώς, συντο­νί­ζο­ντας τα νέα αντε­πα­να­στα­τι­κά «φρού­τα» κάτω από το «διευ­ρυ­μέ­νο» “Consejo Revolucionario” (ΣΣ |> «Επα­να­στα­τι­κό Συμ­βού­λιο»), που είχε αντι­κα­τα­στή­σει το «Frente Revolucionario Democrático», και περι­λάμ­βα­νε το MRR = Movimiento de Recuperacion Revolucionaria, την ΟΑ = Organizacion Autentica, το ΑΑΑ = Frente National Democratico, το MDC = Movimiento Democratico  το «συντο­νι­στι­κό» DRE = Dkectorio, το δοι­τη­τι­κό Revolucionario Estudiantil; το RESCATE = Movimiento de Rescate,  το χρι­στια­νο­δη­μο­κρα­τι­κό MRP = Movimiento Revolucionario del Pueblo Cristiano Democratico Revolucionario, την UR = Unidad Revohicionaria και φυσι­κά το M‑30-Nov = Movimienio Revolucionario 30 de Noviembre Frank Pais που συνε­χί­ζει την υπο­νο­μευ­τι­κή δρά­ση μέχρι σήμε­ρα (ΣΣ. |> καμιά σχέ­ση με τον επα­να­στά­τη Frank País που δολο­φο­νή­θη­κε από τον Μπα­τί­στα το 1957)

|> πηγή > Φάκε­λος Κού­βα |> Foreign Relations of the United States, 1958–1960, Cuba, Volume VI by The Historian of the U.S. Department of State.

Δε στε­κό­μα­στε τυχαία σ’ αυτές τις λεπτο­μέ­ρειες. Δεκά­δες είναι οι οργα­νώ­σεις και τα κινή­μα­τα, που ακό­μη σήμε­ρα χρη­μα­το­δο­τού­νται από τις ΗΠΑ στη μάχη ενά­ντια στη σοσια­λι­στι­κή Κού­βα, μετα­ξύ αυτών η |> Alpha 66, χαρα­κτη­ρι­σμέ­νη ακό­μη και από τους αμε­ρι­κα­νούς σαν «τρο­μο­κρα­τι­κή οργά­νω­ση» (αρχι­κά είχε στό­χο τη δολο­φο­νία του Φιδέλ … και τώρα στο­χεύ­ει «την κου­βα­νι­κή κυβέρνηση¨-γενικώς…), |> το Χρι­στια­νι­κό Κίνη­μα Απε­λευ­θέ­ρω­σης — Κίνη­μα και ομά­δα Καθο­λι­κών που ιδρύ­θη­κε υπό τον Oswaldo Payá, |> Οι «κυρί­ες στα λευ­κά» (sic!) που μάλι­στα πήραν το 2005 βρα­βείο Ζαχά­ρωφ «για την ελευ­θε­ρία της σκέ­ψης» τους, από το Ευρω­παϊ­κό Κοι­νο­βού­λιο !!, |> to Ίδρυ­μα Lawton — “Οργα­νι­σμός για την προ­ώ­θη­ση της «μελέ­της, υπε­ρά­σπι­σης και καταγ­γε­λί­ας των ανθρω­πί­νων δικαιω­μά­των στην Κού­βα»”,  ομά­δα που συγκρο­τή­θη­κε από τον Oscar Elias Biscet, > η Cuban Democratic Directorate (Δημο­κρα­τι­κή Διεύ­θυν­ση της Κού­βας) — «μη κυβερ­νη­τι­κή» οργά­νω­ση ευθυ­γραμ­μι­σμέ­νη με την Centrist Democrat International και την International Democratic Union, |> η «Omega 7», μια (κατά τους αμε­ρι­κά­νους πάντα) «μικρή τρο­μο­κρα­τι­κή ομά­δα που λει­τουρ­γού­σε κατά της κυβέρ­νη­σης της Κού­βας» μέχρι το τέλος της 10ετίας του 1980, |> η «Rosa Parks Φιμι­νι­στι­κή Κίνη­ση για τα Ατο­μι­κά Δικαιώ­μα­τα», |> η «Assembly to Promote Civil Society» οργά­νω­ση με επι­κε­φα­λής την Marta Beatriz Roque που «συντο­νί­ζει τις προ­σπά­θειες πολ­λών άλλων ομά­δων της αντι­πο­λί­τευ­σης», |> το «Varela Project» που μαζεύ­ει υπο­γρα­φές για δημο­ψή­φι­σμα ζητώ­ντας ελευ­θε­ρία του Τύπου, ελευ­θε­ρία για πολι­τι­κά κόμ­μα­τα, ελευ­θε­ρία δημιουρ­γί­ας ιδιω­τι­κών επι­χει­ρή­σε­ων κλπ «ελευ­θε­ρί­ες» ‑αβα­ντά­ρε­ται και από τη Διε­θνή Αμνη­στία, |> το «Yo No Coopero Con La Dictadura» (δεν συνερ­γά­ζο­μαι με τη δικτα­το­ρία) — αυτο­χα­ρα­κτη­ρί­ζε­ται σαν «οργά­νω­ση εκστρα­τεί­ας πολι­τι­κής αντί­στα­σης» και πολ­λά ακόμη.

Η στρα­τιω­τι­κή επιχείρηση

15-Απρ-1961 |> Οκτώ αερο­σκά­φη Α‑26, με την κου­βα­νι­κή σημαία στην άτρα­κτο, βομ­βάρ­δι­σαν τα στρα­τιω­τι­κά αερο­δρό­μια της Ciudad Libertad, του San Antonio de los Baños και του αερο­δρο­μί­ου Antonio Maceo στο santiago de Cuba, με πενι­χρά απο­τε­λέ­σμα­τα. Αυτό ήταν μέρος της στρα­τη­γι­κής που επι­νό­η­σε η CIA για να καλύ­ψει τη συμ­με­το­χή της κυβέρ­νη­σης των ΗΠΑ στην ανα­τρο­πή της επα­να­στα­τι­κής κυβέρ­νη­σης της Κού­βας. Στο μετα­ξύ, ο πρέ­σβης της Κού­βας στον ΟΗΕ, κατη­γό­ρη­σε επί­ση­μα τις ΗΠΑ για την εισβο­λή, ο Αμε­ρι­κα­νός ομό­λο­γός του, απέρ­ρι­ψε τις δηλώ­σεις λέγο­ντας πως «πρό­κει­ται για αερο­σκά­φη πει­να­σμέ­νων πιλό­των της Κού­βας ενά­ντια στον Κάστρο» ψέμα που απο­κα­λύ­φθη­κε αμέ­σως όταν κατα­τέ­θη­καν φωτο­γρα­φί­ες των αερο­πλά­νων. Πάντως (ουδέν κακό αμι­γές καλού), οι επό­με­νες προ­γραμ­μα­τι­σμέ­νες αερο­πο­ρι­κές επι­θέ­σεις ακυ­ρώ­θη­καν εσπευ­σμέ­να από τον Kennedy.

16-Απρ-1961 |> (η αρχή του τέλους) |> Ήταν πρωί Κυρια­κής, όταν ο Φιδέλ Κάστρο μίλη­σε στο λαό από το ραδιό­φω­νο και την τηλε­ό­ρα­ση και μπρο­στά σε χιλιά­δες οπλι­σμέ­νους μαχη­τές στην Αβά­να, δήλω­σε τον σοσια­λι­στι­κό και μαρ­ξι­στι­κό χαρα­κτή­ρα της κου­βα­νι­κής επα­νά­στα­σης, ενώ το Τμή­μα Κρα­τι­κής Ασφά­λειας (G‑2) εξου­δε­τέ­ρω­νε πολυά­ριθ­μες εστί­ες αντε­πα­να­στα­τών,  ιδιαί­τε­ρα στην πρω­τεύ­ου­σα, ενώ τα αμε­ρι­κα­νι­κά πλοία που μετα­φέ­ρουν τους εισβο­λείς από τη Νικα­ρά­γουα ήταν ήδη στο δρό­μο τους προς τις ακτές της Κού­βας και τα κατα­σκο­πευ­τι­κά U‑2 ανα­κα­λύ­πτουν ότι η αερο­πο­ρία του εχθρού είναι σχε­δόν ανέ­πα­φη από την προ­βο­κά­τσια και συνε­πώς ετοιμοπόλεμη

17-Απρ-1961 |> Μετά από 4–5 μέρες ναυ­σι­πλο­ΐ­ας, φτά­νει στην Playa Girón και στην Playa Larga η Μπρι­γά­δα 2506 αντι­με­τώ­πι­ζο­ντας ‑τοπι­κά, μικρή αντί­στα­ση. Αλλά σε μηδέν χρό­νο στις 06:30 πμ., τα κου­βα­νέ­ζι­κα Sea Fury και T‑33 καταρ­ρί­πτουν επτά Β‑26 συνο­δεί­ας των πλοί­ων και μπλο­κά­ρο­ντας έτσι ‑μετα­ξύ άλλων και τον οπλι­σμό των εισβο­λέ­ων, ενώ κατα­φθά­νουν ο τακτι­κός στρα­τός, η πολι­το­φυ­λα­κή, ακό­μα και απο­φα­σι­σμέ­νοι άμα­χοι, έτσι όλα τελειώ­νουν: πριν το ηλιο­βα­σί­λε­μα, τα πλοία γυρ­νά­νε πίσω και η «2506», χωρίς αερο­πο­ρι­κή ή άλλη υπο­στή­ρι­ξη απο­δε­κα­τί­ζε­ται, βοη­θού­ντος και του μπα­ράζ από το υπερ­σύγ­χρο­νο πυρο­βο­λι­κό που είχε πρό­σφα­τα απο­κτη­θεί από ΕΣΣΔ και Τσεχοσλοβακία.

18-Απρ-1961 |> Ενώ οι εισβο­λείς σφυ­ρο­κο­πού­νται ανε­λέ­η­τα, ο Richard Bisell δια­βου­λεύ­ε­ται με τον Kennedy, τα «γερά­κια» (μετα­ξύ αυτών ο ναύ­αρ­χος Arleigh Burke) ζητά­νε γενι­κή (αντ)επίθεση, ο στρα­τιω­τι­κός του σύμ­βου­λος στρα­τη­γός Lyman Lemnitzer, προ­τεί­νει να ξεκι­νή­σουν τον αντάρ­τι­κο αγώ­να, αλλά ο Bisell ‑κάνο­ντας την ανά­γκη φιλο­τι­μία ζητά­ει «να τα μαζεύουν»

19 Απρι­λί­ου |> Ο “Gallego” βρί­σκε­ται στην πρώ­τη γραμ­μή, την ώρα που μερι­κές εκα­το­ντά­δες εισβο­λείς ‑ψάχνο­ντας βάρ­κες, προ­σπα­θούν να φύγουν (για πού;;) και κάποιοι κρύ­βο­νται στις βαλ­τώ­δεις περιο­χές της  Zapata, οι «ρεα­λι­στές» παρα­δί­νο­νται και καμιά 30αριά δια­σχί­ζουν τον Κόλ­πο των Χοί­ρων προς τα δυτι­κά και αφού περι­πλα­νώ­νται, συλλαμβάνονται.

Για την ιστο­ρία: κάποιοι ‑λίγοι πρώ­ην αξιω­μα­τι­κοί της αστυ­νο­μί­ας της Μπα­τί­στα κατα­δι­κά­στη­καν σε θάνα­το και οι υπό­λοι­ποι στα τέλη του 1962 απε­λά­θη­καν στις ΗΠΑ, μετά από συφω­νία με την αμε­ρι­κα­νι­κή κυβέρ­νη­ση που της κόστι­σε 53.000.000$ με τη μορ­φή τρο­φί­μων, φαρ­μά­κων και τρα­κτέρ. Στις 29-Δεκ-1962, τους επι­ζώ­ντες της «2506», υπο­δέ­χε­ται με τιμές ηρώ­ων ο Kennedy, διορ­γα­νώ­νο­ντας και ειδι­κές τελε­τές, με απο­κα­λυ­πτή­ρια μνη­μεί­ου, ενώ ο άλλος «δημο­κρά­της» της οικο­γέ­νειας ο Robert “Bobby” ξεκί­νη­σε την προ­ε­τοι­μα­σία νέας εισβο­λής δίνο­ντας εντο­λή στον Manuel Artime να οργα­νώ­σει νέα στρα­τό­πε­δα εκπαί­δευ­σης (που δημιουρ­γή­θη­καν, χωρίς «τύχη» στη Νικα­ρά­γουα του Σομόζα).

Από την πλευ­ρά τους οι κου­βα­νοί καθιέ­ρω­σαν το μετάλ­λιο τιμής “Playa Girón” που πήραν εξέ­χου­σες παγκό­σμιες προ­σω­πι­κό­τη­τες (μετα­ξύ αυτών ο Yuri Gagarin, ο στρα­τη­γός Víctor Kulikov, ο  Nelson Mandela, η Lolita Lebrón, ο Lázaro Cárdenas, ο Rafael Cancel, ο Yasser Arafat, η Irving Flores καθώς και κου­βα­νοί ‑στρα­τιω­τι­κοί και πολίτες)

Μιλώ­ντας για τη μεγά­λη πολι­τι­κή  σημα­σία της Playa Girón ο Φιδέλ στα 30χρονα της νίκης (19-Απρ-1991) ανέ­φε­ρε: «η εισβο­λή δεν είναι σαν ιστο­ρι­κό γεγο­νός μόνο μια μεγά­λη νίκη της κου­βα­νι­κής επα­νά­στα­σης και μια μεγά­λη ήττα του ιμπε­ρια­λι­σμού, αλλά παράλ­λη­λα απο­τε­λεί την ανα­κή­ρυ­ξη του σοσια­λι­στι­κού χαρα­κτή­ρα της Κου­βα­νι­κής Επα­νά­στα­σης». (ΣΣ |> ένα χρό­νο μετά η «κρί­ση των πυραύ­λων» θα κάνει το σοσια­λι­στι­κό προ­σα­να­το­λι­σμό, όχι μόνο ανα­γκαίο αλλά και επί­και­ρό…). Και είναι ακρι­βώς έτσι: οι ηγέ­τες της πήραν ένα μεγά­λο ταξι­κό μάθη­μα, κατά­λα­βαν πως αν προ­σπα­θού­σαν να τα βρουν με τις «λοι­πές δημο­κρα­τι­κές δυνά­μεις» θα πήγαι­ναν χαμέ­νοι (οι ίδιοι αλλά και η επα­νά­στα­ση, από το θρυ­λι­κό Μ‑26 και το “la historia mi absolverá”, μέχρι την κατά­κτη­ση της Αβά­νας την πρω­το­χρο­νιά του 59) και έπρα­ξαν τα δέοντα.

Βιβλιο­γρα­φία — πηγές:

La operación fallida de Bahía de Cochinos

La CIA, Guatemala y Bahía Cochinos

1960: Kennedy obtiene la presidencia de Estados Unidos

CIA conspired with mafia to kill Castro

L’invasion de la Baie des Cochons à Cuba

Terrorismo “made in U.S.A.” en el continente americano; una enciclopedia básica

«CIA obligada a liberar la larga historia oficial secreta de Bahía de Cochinos» (9‑Σεπ-2013)

Αρχεία CIA |> [ 1 ] <| & |> [ 2 ] <|

 La chapucería norteamericana

La Victoria de Playa Girón, hazaña histórica del pueblo cubano