Σαν σήμερα 28 Σεπτεμβρίου 1893 γεννήθηκε ο Γιάννης Σκαρίμπας

Σαν σήμε­ρα, στις 28 Σεπτεμ­βρί­ου του 1893, γεν­νή­θη­κε ο λογο­τέ­χνης, κρι­τι­κός, θεα­τρι­κός συγ­γρα­φέ­ας, ποι­η­τής, πεζο­γρά­φος …και καρα­γκιο­ζο­παί­χτης Γιάν­νης Σκαρίμπας.

Φύση και πνεύ­μα ανή­συ­χο, αθυ­ρό­στο­μος, αντι­συμ­βα­τι­κός, ανυ­πό­τα­κτος και ελεύ­θε­ρος «σαν που­λί ξένων τόπων», δεν χώρε­σε ποτέ στα καλού­πια του… εν Αθή­ναις εγκα­τε­στη­μέ­νου κατε­στη­μέ­νου. Με το έργο του σφυ­ρο­κο­πού­σε κάθε τι αντί­θε­το προς τις αρχές και τις αξί­ες του· δεν δίστα­ζε να τα βάζει με κάθε μορ­φής εξου­σία και κύκλω­μα είτε αφο­ρού­σε στην πολι­τι­κή, είτε στα γράμ­μα­τα. Με το ίδιο πάθος που ριχνό­ταν στους δυνα­τούς, χτυ­πού­σε και τους δει­λούς ή τους αμέτοχους.

Τα πρώ­τα του ποι­ή­μα­τα δημο­σιεύ­ο­νται σε ηλι­κία 17 χρό­νων, σε περιο­δι­κό. Το έργο του, εντυ­πω­σια­κό σε έκτα­ση και αξία. Από τους πρω­το­πό­ρους της ελλη­νι­κής λογο­τε­χνί­ας, με το πεζο­γρα­φι­κό του έργο να επι­σκιά­ζει με το μέγε­θός του τα αξιό­λο­γα όσο και ανα­τρε­πτι­κά ποι­ή­μα­τά του που δεν έγι­ναν γνω­στά όσο ίσως τους άξιζε.

Έζη­σε όλη του τη ζωή στη Χαλ­κί­δα και ταξί­δε­ψε ελά­χι­στα. Μέχρι το τέλος της ζωής του παρέ­μει­νε απρο­σκύ­νη­τος, με το κεφά­λι ψηλά στην κορ­φή ενός σώμα­τος μικρού σε μπόι, μα γεμά­το πάθος και ψυχή που το ’καναν να μοιά­ζει ότι δεν πατά­ει στη γη.

Έργα του: «Καη­μοί στο Γρι­πο­νή­σι», διη­γή­μα­τα (1930), «Το θείο τρα­γί», διη­γή­μα­τα (1933), «Μαριά­μπας», μυθι­στό­ρη­μα (1935), «Ουλα­λούμ», ποι­ή­μα­τα (1936), «Το σόλο του Φίγκα­ρω», μυθι­στό­ρη­μα (1939), «Εαυ­τού­λη­δες», ποι­ή­μα­τα (1950), «Ο ήχος του κώδω­νος», θέα­τρο (1950), «Το Βατερ­λώ δύο γελοί­ων», μυθι­στό­ρη­μα (1959), «Η μαθη­τευο­μέ­νη των τακου­νιών», τρεις νου­βέ­λες (1961), «Βοϊ­δάγ­γε­λοι», ποι­ή­μα­τα (1968), «Απα­ντες στί­χοι», ποι­ή­μα­τα (1970), «Το ’21 και η αλή­θεια», «Η τρά­που­λα» και «Οι γαλα­τά­δες», ιστο­ρία (1971–1977), «Ο σεβα­λιέ σερ­βάν της Κυρί­ας», θέα­τρο (1971), «Η περί­πο­λος Ζ΄», χρο­νι­κό από τον Α΄ Παγκό­σμιο Πόλε­μο (1972), «Τυφλο­βδο­μά­δα στη Χαλ­κί­δα», διη­γή­μα­τα (1973), «Φυγή προς τα εμπρός», μυθι­στό­ρη­μα (1976), «Τρεις άδειες καρέ­κλες», διη­γή­μα­τα (1976), «Αντι-Καρα­γκιό­ζης ο Μέγας», θέα­τρο (1977), «Τα που­λιά με το λάστι­χο», χρο­νο­γρα­φή­μα­τα (1978), «Τα καγκου­ρώ», θέα­τρο (1979), «Σπα­ζο­κε­φα­λιές στον ουρα­νό», αντι­δι­η­γή­μα­τα (1979), «Η κυρία του τρέ­νου», θέα­τρο (1980), «Ο πάτερ Συνέ­σιος», θέα­τρο (1980).

Δια­βά­στε στο περιοδικό:

Γιάν­νης Σκα­ρί­μπας, Ξέσπα­σμα ψυχής…