Τι δείχνουν οι εκλογές στις ΗΠΑ;

Γρά­φει ο Τζωρτζ Μεχρα­μπιάν //

Η εκλο­γι­κή νίκη του Donald Trump έχει γίνει η αιτία για ένα μεγά­λο πανι­κό σε στρώ­μα­τα της μεσαί­ας τάξης στις ΗΠΑ και σε όλο τον κόσμο. Πολ­λοί στην “αρι­στε­ρά” αντι­λαμ­βά­νο­νται τα απο­τε­λέ­σμα­τα των εκλο­γών ως μια μετα­τό­πι­ση της εργα­τι­κής τάξης, ειδι­κά των λευ­κών εργα­ζό­με­νων προς την άκρα δεξιά. Το περι­γρά­φουν ως μια ψήφος για το ρατσι­σμό, για τον εθνι­κι­σμό, για την προ­κα­τά­λη­ψη κατά των γυναι­κών και για τον πόλε­μο. Δεν είναι έτσι.

Τα απο­τε­λέ­σμα­τα των εκλο­γών δεν ήταν έκπλη­ξη για δεκά­δες εκα­τομ­μύ­ρια εργα­ζό­με­νων και αγρο­τών στις ΗΠΑ. Για­τί; Παρά τα 8 χρό­νια οικο­νο­μι­κής ανά­καμ­ψης από το χαμη­λό­τε­ρο σημείο που άγγι­ξε το κραχ το 2008, οι συν­θή­κες ζωής για δεκά­δες εκα­τομ­μύ­ρια εργα­ζό­με­νων δεν έχουν βελ­τιω­θεί. Η ανερ­γία εξα­κο­λου­θεί να είναι πολύ υψη­λή σε πολ­λές βιο­μη­χα­νι­κές περιο­χές της χώρας όπως και η υπο­α­πα­σχό­λη­ση σε άλλες περιο­χές. Το ίδιο εξα­κο­λου­θούν να υφί­στα­νται οι μη ασφα­λείς συν­θή­κες εργα­σί­ας, η επι­τά­χυν­ση της παρα­γω­γής, το υψη­λό κόστος της υγειο­νο­μι­κής περί­θαλ­ψης και της πανε­πι­στη­μια­κής εκπαί­δευ­σης, τα δυσβά­στα­χτα κόστη κατοι­κί­ας, δολο­φο­νί­ες από την αστυ­νο­μία και το μεγα­λύ­τε­ρο ποσο­στό φυλα­κι­σμέ­νων στον κόσμο και οι συνε­χείς πόλε­μοι του ιμπε­ρια­λι­σμού των ΗΠΑ για πάνω από 15 χρό­νια. Τα απο­τε­λέ­σμα­τα των εκλο­γών είναι μια αντα­νά­κλα­ση των επι­πτώ­σε­ων των ετών της οικο­νο­μι­κής κρί­σης στους εργα­ζό­με­νους και στους αγρό­τες και των πολέ­μων που διε­ξά­γει η χώρα στο εξω­τε­ρι­κό, χωρίς να φαί­νε­ται φως στο τούνελ.

Ο Trump κέρ­δι­σε τις εκλο­γές παρά τις δημα­γω­γι­κές επι­θέ­σεις του ενά­ντια στους μετα­νά­στες, στους μου­σουλ­μά­νους και στις γυναί­κες. Δεν κέρ­δι­σε τις εκλο­γές εξαι­τί­ας αυτών των δημα­γω­γι­κών επι­θέ­σε­ων. Έθε­σε θέμα­τα τα οποία πολ­λοί εργα­ζό­με­νοι τα θεω­ρούν ως τα πραγ­μα­τι­κά προ­βλή­μα­τα που αντι­με­τω­πί­ζουν. Για παρά­δειγ­μα ο Trump πρό­τει­νε να δημιουρ­γη­θεί ένα ταμείο 600 δις δολα­ρί­ων που θα χρη­σι­μο­ποι­η­θούν για να ανοι­κο­δο­μη­θούν δρό­μοι, γέφυ­ρες, αερο­δρό­μια και άλλες υπο­δο­μές πράγ­μα που σύμ­φω­να με τον ίδιο “θα έδι­νε δου­λειά σε εκα­τομ­μύ­ρια εργα­ζό­με­νους”. Έχει μιλή­σει επί­σης ενά­ντια σε περαι­τέ­ρω στρα­τιω­τι­κές περι­πέ­τειες στη Μέση Ανα­το­λή. Τα εκα­τομ­μύ­ρια των εργα­ζό­με­νων τον είδαν ως το μικρό­τε­ρο κακό σε σχέ­ση με τη Hillary Clinton, που με τόση σαφή­νεια αντι­προ­σώ­πευ­σε τις ίδιες πολι­τι­κές των επι­θέ­σε­ων ενά­ντια στην εργα­τι­κή τάξη και περισ­σό­τε­ρους πολέ­μους. Ο Trump κέρ­δι­σε σε εργα­τι­κές περιο­χές που πριν από 4 καθώς και πριν από 8 χρό­νια, είχαν ψηφί­σει απο­φα­σι­στι­κά το Barak Obama ελπί­ζο­ντας σε αλλα­γές που θα τους ωφε­λού­σαν. Η ήττα της Clinton οφεί­λε­ται εν μέρη στην έλλει­ψη ενθου­σια­σμού μετα­ξύ των Μαύ­ρων εργα­ζό­με­νων ψηφο­φό­ρων. Ήταν κατά την προ­ε­δρία του συζύ­γου της Bill Clinton που επι­βλή­θη­καν μεταρ­ρυθ­μί­σεις σε προ­γράμ­μα­τα κοι­νω­νι­κών παρο­χών που οδή­γη­σαν τα εκα­τομ­μύ­ρια των Μαύ­ρων σε περαι­τέ­ρω φτώ­χια και οι μεταρ­ρυθ­μί­σεις στο σύστη­μα “δικαιο­σύ­νης” που διε­ξή­χθη­σαν, οδη­γώ­ντας εκα­τομ­μύ­ρια Μαύ­ρους άνδρες να κατα­λή­ξουν στη φυλα­κή. Ο κόσμος τα θυμά­ται αυτά.

Η Hillary Clinton έλα­βε επί­σης μια πολύ επι­θε­τι­κή στά­ση για τους πολέ­μους στη Μέση Ανα­το­λή, έκα­νε καμπά­νια για την ανά­γκη μιας ζώνης απα­γό­ρευ­σης πτή­σε­ων στη Συρία, ένα μέτρο που θα μπο­ρού­σε να επι­τευ­χθεί μόνο μέσω της άμε­σης σύγκρου­σης με την ενα­έ­ρια δύνα­μη της Μόσχας, η οποία επί­σης συμ­με­τεί­χε ενερ­γά στον πόλε­μο στην εν λόγω χώρα.

Είναι η ιμπε­ρια­λι­στι­κή άρχου­σα τάξη των ΗΠΑ που κυβερ­νά­ει εκεί σε βάρος των εργα­ζο­μέ­νων τόσο στο εσω­τε­ρι­κό όσο και στο εξω­τε­ρι­κό. Τόσο ο Trump όσο και η Clinton είναι εκπρό­σω­ποι της ιμπε­ρια­λι­στι­κής άρχου­σας τάξης και ο Trump θα υπε­ρα­σπι­στεί τα συμ­φέ­ρο­ντα αυτής της τάξης και καθώς αυξά­νο­νται οι συν­θή­κες οικο­νο­μι­κής ύφε­σης αυτό θα σημαί­νει όλο και περισ­σό­τε­ρη δυστυ­χία για τους εργα­ζό­με­νους και πολέ­μους έξω από τη χώρα. Με έναν δια­στρε­βλω­μέ­νο και πολι­τι­κά ασυ­νεί­δη­το τρό­πο οι εργα­ζό­με­νοι μπο­ρού­σαν να αντι­λη­φθούν ότι η συνη­θι­σμέ­νη πολι­τι­κή δεν ήταν ένας δρό­μος προς τα εμπρός. Και οι δύο υπο­ψή­φιοι αντι­με­τώ­πι­ζαν τη δυσπι­στία των εκα­τομ­μυ­ρί­ων των εργα­ζο­μέ­νων. Αυτό σήμαι­νε, σε πολ­λές περι­πτώ­σεις, ψήφο στον Trump χωρίς μια συμ­φω­νία με τις δημα­γω­γι­κές, ρατσι­στι­κές και αντί-γυναι­κεί­ες δηλώ­σεις του. Σύμ­φω­να με το φύλ­λο της 21 Νοέμ­βρη της κομ­μου­νι­στι­κής εφη­με­ρί­δας στις ΗΠΑ “The Militant”, “Τα exit polls (δημο­σκο­πή­σεις των ανθρώ­πων, αφού έχουν ψηφί­σει) έδει­ξαν ότι το 71% των ψηφο­φό­ρων πιστεύ­ουν ότι στους μετα­νά­στες χωρίς χαρ­τιά θα πρέ­πει να προ­σφερ­θεί νομι­μο­ποι­ή­σει, το 68% ενο­χλού­νται από τη συμπε­ρι­φο­ρά του Trump προς τις γυναί­κες και το 73% είναι θυμω­μέ­νοι με την ομο­σπον­δια­κή κυβέρ­νη­ση, με όλες της τις πτέρυγες”.

Η εκλο­γι­κή νίκη του Trump δεν αντι­προ­σω­πεύ­ει μια στρο­φή προς τα δεξιά της εργα­τι­κής τάξης των ΗΠΑ αλλά μάλ­λον δεί­χνει ότι οι εργα­ζό­με­νοι ψάχνουν για μια διέ­ξο­δο από τις συν­θή­κες της κρί­σης και των διαρ­κών πολέ­μων. Ασφα­λώς αντα­να­κλά­στη­κε με έναν δια­στρε­βλω­μέ­νο τρό­πο μέσα από το πρί­σμα των αστι­κών εκλογών.

Η εκτί­μη­ση αυτή προ­κύ­πτει από το πόσο ανοι­χτές στις συζη­τή­σεις με τους κομ­μου­νι­στές υπο­ψη­φί­ους και δεκτι­κές προς την εφη­με­ρί­δα τους ήταν οι κοι­νό­τη­τες της εργα­τι­κής τάξης σε όλη τη χώρα, από τη Νέα Υόρ­κη στην Πεν­συλ­βα­νία, το Τεν­νε­σί, τη Λουι­ζιά­να, το Μίσι­γκαν, το Ιλι­νόις, τη Νεμπρά­σκα, τη Βόρεια Ντα­κό­τα, την Ουά­σινγ­κτον, τη Γιού­τα και την Καλι­φόρ­νια. Πρό­κει­ται για περιο­χές όπου αλλού κέρ­δι­σε ο Trump και αλλού η Clinton.

Το Δημο­κρα­τι­κό Κόμ­μα θα βυθι­στεί τώρα σε μια περί­ο­δο κρί­σης και εσω­τε­ρι­κής πάλης καθώς η σοσιαλ­δη­μο­κρα­τι­κή αρι­στε­ρή πτέ­ρυ­γα “Occupy Wall Street” με επι­κε­φα­λής τους γερου­σια­στές Bernie Sanders και Elizabeth Warren θα παλέ­ψει για μεγα­λύ­τε­ρη επιρ­ροή στο κόμ­μα. Το Ρεπου­μπλι­κα­νι­κό Κόμ­μα είναι ήδη σε κρί­ση καθώς βρι­σκό­ταν στα πρό­θυ­ρα της διά­σπα­σης. Ωστό­σο θα ελέγ­χει πλέ­ον το Κογκρέ­σο και το Λευ­κό Οίκο, κου­κου­λώ­νο­ντας μερι­κές από τις εσω­τε­ρι­κές δια­φο­ρές τους.

Οι κυβερ­νή­τες των ΗΠΑ μπο­ρεί να κερ­δί­ζουν μια σύντο­μη περί­ο­δο στα­θε­ρό­τη­τας αλλά αυτή δε θα διαρ­κέ­σει πολύ. Τους έρχο­νται φουρτούνες.