“Το Ισραήλ αποτελεί καθεστώς απαρτχάιντ των Εβραίων απέναντι στους Παλαιστίνιους”

ℹ️  Ιερου­σα­λήμ |12-Ιαν-2021
Σήμε­ρα, την ίδια ημέ­ρα που ο ισραη­λι­νός πρω­θυ­πουρ­γός Νετα­νιά­χου έδω­σε εντο­λή για επέ­κτα­ση των ισραη­λι­νών εποι­κι­σμών κατά 800 κατοι­κί­ες στην κατε­χό­με­νη Παλαι­στι­νια­κή Δυτι­κή Όχθη, η ισραη­λι­νή οργά­νω­ση ανθρω­πί­νων δικαιω­μά­των, B’Tselem (אפרטהייד= Πολι­τι­κή φυλε­τι­κού δια­χω­ρι­σμού) δημο­σιο­ποί­η­σε Έκθε­ση , με τίτλο: «Ένα καθε­στώς Εβραϊ­κής υπε­ρο­χής από τον Ιορ­δά­νη ποτα­μό μέχρι την Μεσό­γειο θάλασ­σα: Αυτό είναι Απαρτ­χάιντ»

BDS: boycott, divestment, sanctions

«Το Ισρα­ήλ δεν είναι δημο­κρα­τία αλλά ένα καθε­στώς απαρτ­χάιντ με στό­χο να παγιώ­σει την ανω­τε­ρό­τη­τα  των Εβραί­ων απέ­να­ντι στους Παλαι­στί­νιους», ανα­φέ­ρει μετα­ξύ άλλων η έκθε­ση της B’Tselem.
ℹ️ Η ισραη­λι­νή οργά­νω­ση, από το 1989 που δημιουρ­γή­θη­κε μέχρι τώρα έλεγ­χε την κατα­πά­τη­ση των ανθρω­πί­νων δικαιω­μά­των των Παλαι­στι­νί­ων στα κατε­χό­με­να από το Ισρα­ήλ εδάφη.
Για πρώ­τη φορά παίρ­νει θέση για το καθε­στώς συνο­λι­κά του Ισρα­ήλ και γράφει:
«Εδώ δεν πρό­κει­ται για μια δημο­κρα­τία και μία κατο­χή, αλλά για ένα καθε­στώς Απαρτ­χάιντ από τον Ιορ­δά­νη ποτα­μό μέχρι τη Μεσό­γειο…»
(…)
«Πάνω από 14 εκα­τομ­μύ­ρια άνθρω­ποι σχε­δόν οι μισοί Εβραί­οι και οι άλλοι μισοί Παλαι­στί­νιοι, ζουν μετα­ξύ του Ιορ­δά­νη ποτα­μού και την Μεσό­γειο κάτω από μια ενιαία και μονα­δι­κή Αρχή [του Ισραήλ].
Ο παρα­δο­σια­κός τρό­πος που βλέ­πα­με το Ισρα­ήλ σαν μια δημο­κρα­τία που λει­τουρ­γεί πλάι-πλάι με μια προ­σω­ρι­νή ισραη­λι­νή κατο­χή της Δυτι­κής Όχθης, της Ανα­το­λι­κής Ιερου­σα­λήμ και της Γάζας, που έχει επι­βλη­θεί σε περί­που 5 εκα­τομ­μύ­ρια Παλαι­στί­νιους, έχει πλέ­ον πάρει δια­ζύ­γιο από την πραγματικότητα».«Το πιο σημα­ντι­κό είναι ότι αυτή η μέχρι τώρα διά­κρι­ση συσκό­τι­ζε το γεγο­νός ότι όλη η περιο­χή μετα­ξύ της Μεσο­γεί­ου και του Ιορ­δά­νη ποτα­μού είναι οργα­νω­μέ­νη κάτω από ένα μονα­δι­κό αξί­ω­μα: Την επέ­κτα­ση και στα­θε­ρο­ποί­η­ση της υπε­ρο­χής και κυριαρ­χί­ας ενός συνό­λου, των Ισραη­λι­νών Εβραί­ων, πάνω σε ένα άλλο σύνο­λο, των Παλαιστινίων».
«Χρό­νια αδι­κιών σε βάρος των Παλαι­στι­νί­ων που εξε­λί­χθη­καν θεσμι­κά σε νόμους που παγιώ­νουν τις δια­κρί­σεις μετα­ξύ των δύο λαών, σημαί­νει ότι φθά­σα­με πλέ­ον στο όριο για να μπο­ρού­με να απο­κα­λού­με το καθε­στώς του Ισρα­ήλ, καθε­στώς απαρτχάιντ…»

Προ­τού περά­σου­με ανα­λυ­τι­κά στο κεί­με­νο –έκκλη­ση της B’Tselem |> Facebook | Youtube <|, που παρου­σιά­ζου­με (ενη­με­ρω­τι­κά) ολό­κλη­ρη παρα­κά­τω και στα BDS (boycott, divestment, sanctions), θυμί­ζου­με πως την Κυρια­κή 29-Νοε-2020, Διε­θνή Μέρα Αλλη­λεγ­γύ­ης προς τον λαό της Παλαι­στί­νης, με πρω­το­βου­λία του ΚΚΕ, πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε συνά­ντη­ση (τηλε­διά­σκε­ψη λόγω Covid) των Κομ­μου­νι­στι­κών και Εργα­τι­κών Κομ­μά­των των χωρών της Ανα­το­λι­κής και Νότιας Μεσο­γεί­ου, της περιο­χής του Περ­σι­κού Κόλ­που και της Ερυ­θράς Θάλασ­σας, με θέμα: «Τα Κομ­μου­νι­στι­κά και Εργα­τι­κά Κόμ­μα­τα στα­θε­ρά στο πλευ­ρό του δίκαιου αγώ­να του Παλαι­στι­νια­κού λαού, ενά­ντια στους ιμπε­ρια­λι­στι­κούς σχε­δια­σμούς και στο σύστη­μα της καπι­τα­λι­στι­κής εκμε­τάλ­λευ­σης».

Την εισα­γω­γι­κή ομι­λία στην τηλε­διά­σκε­ψη έκα­νε ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημή­τρης Κου­τσού­μπας, όπου εισα­γω­γι­κά ανέφερε:

Για εμάς, δεν περ­νά απα­ρα­τή­ρη­το το γεγο­νός πως η μεθο­δευ­μέ­νη και δια­χρο­νι­κή στή­ρι­ξη των ΗΠΑ και της ΕΕ στο Ισρα­ήλ, σε βάρος των δικαιω­μά­των του Παλαι­στι­νια­κού λαού και άλλων γει­το­νι­κών λαών, συμ­βά­λει στην όξυν­ση της εγκλη­μα­τι­κής επι­θε­τι­κό­τη­τας του ισραη­λι­νού κρά­τους στην Παλαι­στί­νη και ευρύ­τε­ρα στην περιο­χή.
Η προ­κλη­τι­κή “νομι­μο­ποί­η­ση” των ισραη­λι­νών εποι­κι­σμών στην κατε­χό­με­νη Δυτι­κή Όχθη, από τον Αμε­ρι­κα­νό υπουρ­γό Εξω­τε­ρι­κών Μάικ Πομπέο, μαζί με σει­ρά απο­φά­σε­ων της κυβέρ­νη­σης Τραμπ, με πιο χαρα­κτη­ρι­στι­κή τη μετα­φο­ρά της αμε­ρι­κά­νι­κης πρε­σβεί­ας από το Τελ Αβίβ στην Ιερου­σα­λήμ, προ­στί­θε­νται στο χαρα­κτη­ρι­σμό του Ισρα­ήλ ως του “πιο ισχυ­ρού συμ­μά­χου των ΗΠΑ στην περιο­χή” και δεί­χνουν τη στή­ρι­ξη που παρέ­χει συνο­λι­κά η αστι­κή τάξη των ΗΠΑ στο Ισρα­ήλ. Και από ό,τι φαί­νε­ται ήδη, είναι σίγου­ρο πως η νέα “διεύ­θυν­ση” του Λευ­κού Οίκου, υπό τον Τζο Μπάι­ντεν, θα “πιά­σει το νήμα” από εκεί που το βρή­κε. Οι όποιες πιθα­νές τακτι­κές της, θα κινη­θούν στην ίδια πορεία.
Όπως σε ανά­λο­γη “ρότα” κινεί­ται και η ΕΕ, οι κυβερ­νή­σεις των χωρών της, παρά επι­μέ­ρους ελιγ­μούς και δια­φο­ρο­ποι­ή­σεις, που “θολώ­νουν τα νερά”, αλλά δεν αλλά­ζουν την κύρια κατεύ­θυν­ση στή­ρι­ξης της ισραη­λι­νής επιθετικότητας. 

Στην παρέμ­βα­σή του το Παλαι­στι­νια­κό ΚΚ ανέ­φε­ρε ανά­με­σα σε άλλα:
«Για δεκα­ε­τί­ες, οι καπι­τα­λι­στι­κές χώρες προ­σπα­θούν, μέσω της συμ­μα­χί­ας τους με τους ηγέ­τες των αντι­δρα­στι­κών αρα­βι­κών χωρών, να εδραιώ­σουν τον έλεγ­χό τους στην περιο­χή, προ­κει­μέ­νου να δια­τη­ρή­σουν τα συμ­φέ­ρο­ντά τους στον γεω­πο­λι­τι­κό έλεγ­χο, για τη δια­τή­ρη­ση των δρό­μων του παγκό­σμιου εμπο­ρί­ου, τον έλεγ­χο των δυνα­το­τή­των των λαών της περιο­χής, ιδί­ως του πετρε­λαί­ου και του φυσι­κού αερί­ου.
Μετά από σχε­δόν 30 χρό­νια από τη Συμ­φω­νία του Οσλο, βρι­σκό­μα­στε σε χει­ρό­τε­ρη κατά­στα­ση από ό,τι πριν και αντί να τερ­μα­τί­σου­με την κατο­χή και να ιδρύ­σου­με ένα παλαι­στι­νια­κό κρά­τος στα σύνο­ρα της 4ης Ιου­νί­ου, σύμ­φω­να με τις απο­φά­σεις και της διε­θνούς νομι­μό­τη­τας, ζού­με πλέ­ον σε πολιορ­κη­μέ­να καντό­νια. Αντί η Ιντι­φά­ντα της πέτρας να οδη­γή­σει στην οικο­δό­μη­ση του κρά­τους, μερι­κοί από τους ήρω­ές της μετα­τρά­πη­καν σε μισθο­φό­ρους μιας αρχής που συν­δέ­ε­ται με την κατο­χή μέσω των κανα­λιών συντο­νι­σμού ασφάλειας.
Από τη λύση δύο κρα­τών, σύμ­φω­να με τις διε­θνείς απο­φά­σεις, το κρά­τος του Ισρα­ήλ και το κρά­τος της Παλαι­στί­νης, η προ­τει­νό­με­νη λύση τώρα είναι ένα κρά­τος των εβραϊ­κών εποι­κι­σμών και ένα κρά­τος των παλαι­στι­νια­κών καντονιών».

Παρεμ­βαί­νο­ντας από το Κόμ­μα Λαού της Παλαι­στί­νης ο Μπα­σάμ Σαλί σημεί­ω­σε ανά­με­σα σε άλλα:
«Θεω­ρού­με ότι η συνερ­γα­σία των δυνά­με­ων που στέ­κο­νται στο μετε­ρί­ζι της αντί­στα­σης στην ιμπε­ρια­λι­στι­κή ηγε­μο­νία, με πρώ­τα τα Εργα­τι­κά Κόμ­μα­τα και τους συμ­μά­χους τους, και ο συντο­νι­σμός των προ­σπα­θειών και των ενερ­γειών τους στο επί­πε­δο της περιο­χής και του κόσμου για να απω­θή­σουν και να απο­κρού­σουν αυτήν την επί­θε­ση, βασι­ζό­με­νοι στις ενέρ­γειες του λαού τους, είναι πολύ σημα­ντι­κό ζήτη­μα για την επί­τευ­ξη κοι­νών στό­χων και τη δια­μόρ­φω­ση ενός κόσμου στον οποίο επι­κρα­τούν η κοι­νω­νι­κή δικαιο­σύ­νη και ο σοσια­λι­σμός, απαλ­λαγ­μέ­νου από πολέ­μους, εκμε­τάλ­λευ­ση και ηγεμονία».

Στην παρέμ­βα­σή του το ΚΚ Ισρα­ήλ σημεί­ω­σε ανά­με­σα σε άλλα:
«Η αντί­λη­ψη του ΚΚ Ισρα­ήλ για τη λύση βασί­ζε­ται στα ψηφί­σμα­τα της διε­θνούς νομι­μό­τη­τας, ιδί­ως στο ψήφι­σμα 181, που εγκρί­θη­κε από τη Γενι­κή Συνέ­λευ­ση των Ηνω­μέ­νων Εθνών σαν σήμε­ρα, 73 χρό­νια πριν.
Η θέση του κόμ­μα­τός μας είναι ότι η νομι­κή, πολι­τι­κή και ηθι­κή νομι­μό­τη­τα της ύπαρ­ξης του Κρά­τους του Ισρα­ήλ θα παρα­μεί­νει ημι­τε­λής εφό­σον ο Παλαι­στι­νια­κός λαός, με τη σει­ρά του, δεν ασκή­σει το δικαί­ω­μά του στην αυτο­διά­θε­ση και στην ίδρυ­ση του δικού του ανε­ξάρ­τη­του κράτους.
Οπως το ζήτη­μα του δικαιώ­μα­τος αυτο­διά­θε­σης του Παλαι­στι­νια­κού λαού απο­τέ­λε­σε ένα κεντρι­κό θέμα τρι­βής σε όλα τα ιστο­ρι­κά σταυ­ρο­δρό­μια στην περιο­χή, παρα­μέ­νει ομοί­ως και σήμε­ρα, στο στό­χα­στρο του ιμπε­ρια­λι­σμού, με επι­κε­φα­λής τις Ηνω­μέ­νες Πολι­τεί­ες της Αμε­ρι­κής, και του σιω­νι­σμού, που εκπρο­σω­πεί­ται από την κυβέρ­νη­ση του Ισρα­ήλ και τις αρα­βι­κές και μη αρα­βι­κές συμ­μα­χι­κές — συνερ­γα­τι­κές δυνά­μεις και καθε­στώ­τα με τα εχθρι­κά σχέ­δια ενά­ντια στον Παλαι­στι­νια­κό λαό, που στο­χεύ­ουν στην εκκα­θά­ρι­ση της δίκαι­ης υπό­θε­σής του».

🔺  Δείτε όλες τις παρεμβάσεις εδώ

Το ισραη­λι­νό καθε­στώς θεσπί­ζει σε όλη την επι­κρά­τεια (έδα­φος του Ισρα­ήλ, Ανα­το­λι­κή Ιερου­σα­λήμ, Δυτι­κή Όχθη και Λωρί­δα της Γάζας) ένα καθε­στώς απαρτ­χάιντ.
Μια οργα­νω­τι­κή αρχή βρί­σκε­ται στη βάση ενός ευρέ­ος φάσμα­τος ισραη­λι­νών πολι­τι­κών: προ­ώ­θη­ση και διαιώ­νι­ση της υπε­ρο­χής μιας ομά­δας — Εβραί­ων — ένα­ντι άλλης — Παλαι­στι­νί­ων.

Η B’Tselem απορ­ρί­πτει την αντί­λη­ψη του Ισρα­ήλ ως δημο­κρα­τί­ας (μέσα στην Πρά­σι­νη Γραμ­μή) που ταυ­τό­χρο­να υπο­στη­ρί­ζει μια προ­σω­ρι­νή στρα­τιω­τι­κή κατο­χή (πέρα από αυτήν) και
Εξε­τά­ζο­ντας σωρευ­τι­κά πολι­τι­κές και νόμους που επι­νό­η­σε το Ισρα­ήλ για να εδραιώ­σει τον έλεγ­χό του στους Παλαι­στι­νί­ους, κατα­λή­ξα­με στο συμπέ­ρα­σμα ότι η δημιουρ­γία καθε­στώ­τος απαρτ­χάιντ από το Ισρα­ήλ είναι δεδο­μέ­νη αφού,
Το βασι­κό εργα­λείο που χρη­σι­μο­ποιεί το Ισρα­ήλ για να εφαρ­μό­σει την αρχή της εβραϊ­κής υπε­ρο­χής είναι η έννοια του χώρου γεω­γρα­φι­κά, δημο­γρα­φι­κά και πολι­τι­κά.
Οι Εβραί­οι ζουν σε έναν ενιαίο, συνε­χό­με­νο χώρο όπου απο­λαμ­βά­νουν πλή­ρη δικαιώ­μα­τα και αυτο­διά­θε­ση.
Αντί­θε­τα, οι Παλαι­στί­νιοι ζουν σε έναν χώρο που είναι κατα­κερ­μα­τι­σμέ­νος σε πολ­λές μονά­δες, καθε­μία με δια­φο­ρε­τι­κό σύνο­λο δικαιω­μά­των — που δίδο­νται ή κατα­πα­τού­νται από το Ισρα­ήλ, αλλά πάντο­τε κατώ­τε­ρα από τα δικαιώ­μα­τα που παρα­χω­ρού­νται στους Εβραίους.

B’Tselem: είναι ένας ανε­ξάρ­τη­τος, μη κομ­μα­τι­κός οργα­νι­σμός. Χρη­μα­το­δο­τεί­ται απο­κλει­στι­κά από δωρε­ές και επι­χο­ρη­γή­σεις από ευρω­παϊ­κά και βορειο­α­με­ρι­κα­νι­κά ιδρύ­μα­τα των ανθρω­πί­νων δικαιω­μά­των παγκο­σμί­ως (ξεχω­ρί­ζου­με τις European Commission & European Endowment for Democracy), όπως επί­σης από γεν­ναιό­δω­ρες συνει­σφο­ρές ιδιω­τών στο Ισρα­ήλ και στο εξω­τε­ρι­κό.
Το όνο­μα επι­λέ­χθη­κε από τον Knesset Yossi Sarid (υπαι­νιγ­μός στη Γένε­ση): σύμ­φω­να με την εικό­να του Θεού τα δημιούρ­γη­σε (κατ’ εικό­να και καθ ομοί­ω­ση) …έχει συγκε­ντρώ­σει την υψη­λή εκτί­μη­ση των οργα­νώ­σε­ων ανθρω­πί­νων δικαιω­μά­των στο Ισρα­ήλ και σε όλο τον κόσμο, έχει πάρει πολ­λά βρα­βεία, το Carter-Menil Award, το Δανι­κό, της Γαλ­λι­κής Δημο­κρα­τί­ας της Στοκ­χόλ­μης (κλπ)

Το ισραη­λι­νό καθε­στώς ακο­λου­θεί αυτήν την οργα­νω­τι­κή αρχή σε τέσ­σε­ρις βασι­κούς τομείς:

• Γη -
  Το Ισρα­ήλ εργά­ζε­ται για να εξιου­δα­ΐ­σει ολό­κλη­ρη την περιο­χή, αντι­με­τω­πί­ζο­ντας το έδα­φος ως πόρο προ­ο­ρι­σμέ­νο πρω­ταρ­χι­κά για τον εβραϊ­κό πληθυσμό.
  Από το 1948, το Ισρα­ήλ έχει κατα­λά­βει πάνω από το 90% της γης εντός της Πρά­σι­νης Γραμ­μής και έχει χτί­σει εκα­το­ντά­δες κοι­νό­τη­τες για τον εβραϊ­κό πληθυσμό.
  Από το 1967, το Ισρα­ήλ έχει επί­σης εφαρ­μό­σει αυτήν την πολι­τι­κή στη Δυτι­κή Όχθη, χτί­ζο­ντας περισ­σό­τε­ρους από 280 οικι­σμούς για περί­που 600.000 Εβραί­ους Ισραη­λι­νούς πολί­τες. Αντί­θε­τα δεν έχει οικο­δο­μή­σει ούτε μία κοι­νό­τη­τα για τον παλαι­στι­νια­κό πλη­θυ­σμό σε ολό­κλη­ρη την περιο­χή που εκτεί­νε­ται από τη Μεσό­γειο Θάλασ­σα ως τον Ιορ­δά­νη ποτα­μό (με εξαί­ρε­ση κάποιες που έχουν δημιουρ­γη­θεί επί τού­του για να συγκε­ντρώ­νουν τον πλη­θυ­σμό των Βεδουί­νων αφού τους έχουν αφαι­ρέ­σει τα περισ­σό­τε­ρα από τα πολι­τι­κά και περιου­σια­κά τους δικαιώματα).
• Ιθα­γέ­νεια -
  Οι Εβραί­οι που ζουν οπου­δή­πο­τε στον κόσμο, όπως επί­σης τα παι­διά και τα εγγό­νια τους — και οι σύζυ­γοί τους — δικαιού­νται a priori ισραη­λι­νή ιθαγένεια.
  Αντί­θε­τα, οι Παλαι­στί­νιοι δεν μπο­ρούν να μετα­να­στεύ­σουν σε περιο­χές που ελέγ­χο­νται από το Ισρα­ήλ, ακό­μα κι αν γεν­νή­θη­καν και ζού­σαν εκεί, οι γονείς τους ή οι παπ­πού­δες τους.
  Το Ισρα­ήλ εμπο­δί­ζει τους Παλαι­στί­νιους που ζουν σε κάποια από τις εδα­φι­κές περιο­χές που ελέγ­χει να απο­κτή­σουν οντό­τη­τα σε άλλη καθώς έχει θεσπί­σει νομο­θε­σία που απα­γο­ρεύ­ει τη χορή­γη­ση δικαιώ­μα­τος (νομι­κού ερεί­σμα­τος) ακό­μη κι όταν παντρεύ­ο­νται (με βάση το Ισραη­λι­νό καθε­στώς) εντός της Πρά­σι­νης Γραμμής.
• Ελεύ­θε­ρη κυκλο­φο­ρία & μετα­κί­νη­ση -
  Οι Ισραη­λι­νοί πολί­τες απο­λαμ­βά­νουν το δικαί­ω­μα σε ολό­κλη­ρη την «επι­κρά­τεια» που ελέγ­χε­ται από το Ισρα­ήλ (με εξαί­ρε­ση τη Λωρί­δα της Γάζας) και μπο­ρούν να μπουν και να βγουν από τη χώρα ελεύθερα.
  Οι Παλαι­στί­νιοι υπή­κο­οι, αντί­θε­τα, χρή­ζουν ειδι­κή άδειας που εκδί­δε­ται από το Ισρα­ήλ για να ταξι­δεύ­ουν μετα­ξύ των μονά­δων (και μερι­κές φορές στο εσω­τε­ρι­κό τους) και η έξο­δος από τη χώρα (ταξί­δι στο εξω­τε­ρι­κό) απαι­τεί επί­σης την έγκρι­ση του Ισραήλ.
• Πολι­τι­κή συμ­με­το­χή -
  Οι Παλαι­στί­νιοι πολί­τες του Ισρα­ήλ μπο­ρούν να ψηφί­σουν και να ανα­λά­βουν αξί­ω­μα, αλλά η νομι­μό­τη­τα των παλαι­στι­νια­κών πολι­τι­κών εκπρο­σώ­πων υπο­νο­μεύ­ε­ται συνε­χώς και παντοιο­τρό­πως από το επί­ση­μο κρά­τος του Ισρα­ήλ. Τα περί­που πέντε εκα­τομ­μύ­ρια Παλαι­στί­νιοι που ζουν στα Κατε­χό­με­να Εδά­φη, συμπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νης της Ανα­το­λι­κής Ιερου­σα­λήμ, δεν μπο­ρούν να συμ­με­τά­σχουν καθό­λου στο πολι­τι­κό σύστη­μα που διέ­πει τη ζωή τους και καθο­ρί­ζει το μέλ­λον τους.
  Στε­ρού­νται επί­σης άλλα πολι­τι­κά δικαιώ­μα­τα, συμπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νης της ελευ­θε­ρί­ας του λόγου και του συνεταιρίζεσθαι.

Σε ολό­κλη­ρη τη χώρα, ο έλεγ­χος αυτών και άλλων πτυ­χών της ζωής τους βρί­σκε­ται απο­κλει­στι­κά στα χέρια του Ισρα­ήλ – που έχει την απο­κλει­στι­κή και  δια­κρι­τι­κή ευχέ­ρεια να καθο­ρί­ζει τις εγγρα­φές στα μητρώα, την κατα­νο­μή της γης το δικαί­ω­μα ψήφου και το δικαί­ω­μα (ή άρνη­ση αυτού) να ταξι­δεύ­ουν εντός, εισέρ­χο­νται ή εξέρ­χο­νται από οποιο­δή­πο­τε μέρος της περιοχής.
Το ισραη­λι­νό καθε­στώς καθί­στα­ται ολο­έ­να και πιο σαφές σχε­τι­κά με την υπέρ­μα­χη ιδε­ο­λο­γία της ανώ­τε­ρης εβραϊ­κής οντό­τη­τας, μια δια­δι­κα­σία που έχει δει δύο μεγά­λα ορό­ση­μα που απο­κα­λύ­πτουν τα τελευ­ταία χρόνια.

• Το ένα ήταν η θέσπι­ση του βασι­κού νόμου: Ισρα­ήλ — έθνος | κρά­τος «του εβραϊ­κού λαού», με θεμε­λιώ­δη και νόμι­μη διά­κρι­ση μετα­ξύ Εβραί­ων και μη Εβραί­ων και θεσμι­κές δια­κρί­σεις στη δια­χεί­ρι­ση και ανά­πτυ­ξη της γης, τη στέ­γα­ση, την ιθα­γέ­νεια, τη γλώσ­σα και τον πολιτισμό.
• Το δεύ­τε­ρο ήρθε με τη μορ­φή επί­ση­μων δηλώ­σε­ων σχε­τι­κά με την προ­σάρ­τη­ση περισ­σό­τε­ρων τμη­μά­των της Δυτι­κής Όχθης, που επι­βε­βαιώ­νουν τις μακρο­πρό­θε­σμες προ­θέ­σεις του Ισρα­ήλ και την κατάρ­ρι­ψη ισχυ­ρι­σμών περί (δήθεν) «προ­σω­ρι­νής κατοχής».

Η B’Tselem τονί­ζει ότι η στρα­τιω­τι­κή κατο­χή δεν έχει τελειώ­σει: οι Παλαι­στί­νιοι στη Δυτι­κή Όχθη πλήτ­το­νται άμε­σα, ενώ στη Λωρί­δα της Γάζας ζουν υπό τον απο­τε­λε­σμα­τι­κό έλεγ­χο, που ασκεί­ται από τά έξω.
Ταυ­τό­χρο­να, το να θεω­ρού­με το Ισρα­ήλ «δημο­κρα­τία» στη μία πλευ­ρά της Πρά­σι­νης Γραμ­μής, ενώ «προ­σω­ρι­νά» έχει υπο­τά­ξει βίαια εκα­τομ­μύ­ρια ανθρώ­πους από την άλλη, είναι εκτός  πραγματικότητας.
Αυτή η απει­κό­νι­ση αγνο­εί το γεγο­νός ότι η κατά­στα­ση ζει και βασι­λεύ­ει εδώ και πάνω από πενή­ντα χρό­νια και ξεχνά­ει τις εκα­το­ντά­δες χιλιά­δες Εβραί­ους εποί­κους που ζουν ανα­το­λι­κά της Πρά­σι­νης Γραμμής.
Προ­σβλέ­πο­ντας και στην de-jure προ­σάρ­τη­ση της Ανα­το­λι­κής Ιερου­σα­λήμ και την de-facto της υπό­λοι­πης Δυτι­κής Όχθης.
Αυτά τα γεγο­νό­τα οδη­γούν στο συμπέ­ρα­σμα ότι αυτά δεν είναι δύο παράλ­λη­λα καθε­στώ­τα, αλλά ένα μόνο, που δια­φε­ντεύ­ει ολό­κλη­ρη την περιο­χή και όλους όσους ζουν σε αυτήν.

Ο Εκτε­λε­στι­κός Διευ­θυ­ντής της B’Tselem, Hagai El-Ad δήλωσε:
«Οι θεμε­λιώ­δεις αρχές του καθε­στώ­τος του Ισρα­ήλ, αν και έχουν ήδη εφαρ­μο­στεί για πολ­λά χρό­νια, πρό­σφα­τα έχουν γίνει πιο σαφείς. Αυτό συνέ­βη τόσο με τη συζή­τη­ση της de jure προ­σαρ­τή­σε­ων μετά από δεκα­ε­τί­ες de facto προ­σάρ­τη­σης, όσο και με τη θέσπι­ση του Βασι­κού Νόμου (Ν|Σ) Εθνι­κού Κρά­τους, ο οποί­ος νομι­μο­ποί­η­σε τις υπάρ­χου­σες δια­κρί­σεις κατά των Παλαι­στι­νί­ων και τις μετέ­τρε­ψε σε συνταγ­μα­τι­κή αρχή.
Το Ισρα­ήλ δεν είναι μια δημο­κρα­τία που έχει προ­σω­ρι­νή κατο­χή αλλά ένα καθε­στώς μετα­ξύ του Ιορ­δά­νη ποτα­μού και της Μεσο­γεί­ου, και πρέ­πει να δού­με την πλή­ρη εικό­να για να αντι­λη­φθού­με το τι είναι: απαρτ­χάιντ και μόνο.
Αυτή η απο­γοη­τευ­τι­κή ματιά στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα δεν πρέ­πει να μας οδη­γή­σει σε από­γνω­ση, αλλά το αντίθετο.
Είναι μια έκκλη­ση για αλλαγή.
Στο κάτω-κάτω, άνθρω­ποι δημιούρ­γη­σαν αυτό το καθε­στώς και άνθρω­ποι μπο­ρούν να το αλλά­ξουν»ΣΣ|> Καλά και «άγια» τα παρα­πά­νω, απλά δεν ανα­φέ­ρο­νται (ή απο­κρύ­πτο­νται;) κάποια κεφα­λαιώ­δη ζητή­μα­τα –ενδει­κτι­κά τα εξής:
▪️ Οι Παλαι­στί­νιοι έχουν την «ατυ­χία» να βρε­θούν στο κέντρο του μεσα­να­το­λι­κού κυκλώ­να που 70 χρό­νια τώρα πήρε και παίρ­νει την πιο απο­κρου­στι­κή του μορ­φή, που έχο­ντας να κάνει με το συνε­χές «άπλω­μα» της αμε­ρι­κα­νι­κής μιλι­τα­ρι­στι­κής παρου­σί­ας με τη μορ­φή πολέ­μου ή απει­λής πολέ­μου, απο­τε­λεί την αιχ­μή δόρα­τος της αμε­ρι­κα­νι­κής εξω­τε­ρι­κής πολι­τι­κής.
▪️ Το στρα­τιω­τι­κο-βιο­μη­χα­νι­κό σύμπλεγ­μα εξου­σί­ας των ΗΠΑ (δημο­κρά­τες και ρεπου­μπλι­κά­νοι μονια­σμέ­νοι) θεω­ρεί όλο τον πλα­νή­τη ως δυνά­μει κατε­χό­με­νο προ­τε­κτο­ρά­το του, «απλώ­νο­ντας» τη μιλι­τα­ρι­στι­κή τρο­μο­κρα­τία και θεω­ρώ­ντας κάθε γωνιά του πλα­νή­τη ως πιθα­νό στόχο.
Εδώ δεν υπάρ­χουν φίλοι, ούτε σύμ­μα­χοι αλλά μόνο συμ­φέ­ρο­ντα.
▪️ Με την έννοια αυτή η (αγα­στή) αμε­ρι­κα­νο-ισραη­λί­τι­κη αυτή πολι­τι­κή δεν αφο­ρά την υπε­ρά­σπι­ση ούτε καν του έθνους του Ισρα­ήλ με την έννοια της συνο­λι­κό­τη­τας του λαού του.
▪️ Ο λαός του Ισρα­ήλ χρη­σι­μο­ποιεί­ται απλά ως φαι­νο­με­νι­κός όγκος στις ιμπε­ρια­λι­στι­κές επι­διώ­ξεις, με την Παλαι­στί­νη το σημείο-κου­κί­δα της κόκ­κι­νης κλω­στής που την ενώ­νει με την κατε­χό­με­νη Κύπρο, το Αφγα­νι­στάν, το Ιράν, το (κάπο­τε) Ιράκ, με τη Ρωσία του Πού­τιν, με την Ευρώ­πη, με την Τούρ­κι­κη επε­κτα­τι­κή πολι­τι­κή και φυσι­κά με τη χώρα μας.
Χωρίς φυσι­κά να ξεχνά­με τις καθο­ρι­στι­κές ευθύ­νες των ίδιων των Ισραη­λι­νών στην απο­δο­χή και (συν)διαμόρφωση των τετε­λε­σμέ­νων μιας πολι­τι­κής στα πλαί­σια μιας ιμπε­ρια­λι­στι­κής πυρα­μί­δας στην οποία η συγκε­κρι­μέ­νη χώρα κατέ­χει περί­ο­πτη θέση.

Να μην πάμε σε ζητή­μα­τα της 10ετίας του ΄60 (πόλε­μος 7 ημε­ρών) στη «δια­χεί­ρι­ση Αρα­φάτ» (εκό­ντως, ακό­ντως), στο Λίβα­νο κλπ. «παλιά» –που όμως απο­τε­λούν κρί­κους της ίδια αλυσίδας.

▪️ Τρέ­χει (από τις αρχές 2020) το σχέ­διο ΗΠΑ για τη «Συμ­φω­νία του Αιώ­να», που εμπε­δώ­νει την κατο­χή των παλαι­στι­νια­κών εδα­φών και επι­χει­ρεί­ται να παρα­καμ­φθεί το ζήτη­μα επι­στρο­φής των Παλαι­στί­νιων προ­σφύ­γων που ξερι­ζώ­θη­καν έως τον πόλε­μο του 1976, από μία «εκτός περιο­χής» δια­πραγ­μά­τευ­ση και προ­τεί­νε­ται μετά­θε­ση του ζητή­μα­τος για «μελ­λο­ντι­κή» επί­λυ­ση «εκτός περιο­χής», με επι­χεί­ρη­μα μετα­ξύ άλλων ότι υπήρ­χαν και Εβραί­οι πρό­σφυ­γες προ 70 ετών.
▪️ Ως προς την ίδρυ­ση Παλαι­στι­νια­κού κρά­τους, επι­χει­ρεί­ται η νομι­μο­ποί­η­ση και θωρά­κι­ση της κατο­χής, παρά την ανα­φο­ρά σε δήθεν «διπλα­σια­σμό» των εδα­φών που προ­βλέ­πε­ται να «απο­δο­θούν» στους Παλαιστινίους.
▪️ Η Κοι­λά­δα του Ιορ­δά­νη (30% Δυτι­κής Οχθης) σχε­διά­ζε­ται να τελεί και de jure υπό την κυριαρ­χία του Ισρα­ήλ, όπως επί­σης οι εκα­το­ντά­δες εβραϊ­κοί εποι­κι­σμοί στη Δυτι­κή Όχθη.
▪️ Οι εκεί Εβραί­οι άποι­κοι σχε­διά­ζε­ται να παρα­μεί­νουν ως έχουν, «εκτός κι αν επι­λέ­ξουν διαφορετικά».
Θα έχουν επί­σης τη δυνα­τό­τη­τα να επι­λέ­ξουν αν θα είναι πολί­τες του Ισρα­ήλ, της Παλαι­στί­νης ή και των δύο κρατών.

🔳 προς B’Tselem:
Εκεί­νο το «άνθρω­ποι δημιούρ­γη­σαν αυτό το καθε­στώς και άνθρω­ποι μπο­ρούν να το αλλά­ξουν» ο λαός μας το βλέ­πει λίγο δια­φο­ρε­τι­κά — «με πορ­δές δε βάφο­νται αυγά»
Και ένα τελευ­ταίο,  μήπως υπάρ­χει και ο (ένας) εχθρός ιμπε­ρια­λι­σμός; (λέμε τώρα…)

ℹ️  Δεί­τε και ΚΚΕ — Ανε­ξάρ­τη­το Παλαι­στι­νια­κό κρά­τος με το λαό νοικοκύρη