Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Είναι ο κομμουνιστής, ανόητε!

Γρά­φει ο 2310net //

Την ώρα που τα ΜΜΕ έχουν πολ­λές ώρες δια­θέ­σι­μες για τον έρω­τα του Καρα­τζα­φέ­ρη με τον γιο του τέως και τον Μπαλ­τά­κο, ακό­μα περισ­σό­τε­ρες για τον ναζι­στή Μιχα­λο­λιά­κο και τη συμ­μο­ρία του, αμέ­τρη­τες για τον γρα­φι­κό Λεβέ­ντη και ανυ­πο­λό­γι­στες για κάθε Άντζε­λα Δημη­τρί­ου, Από­στο­λο Γκλέ­τσο ή όποιο άλλο φρού­το ευδο­κι­μεί ανά επο­χή, δεν υπήρ­χε μια άκρη, ούτε ένα μικρό κομ­μά­τι δημο­σιό­τη­τας για τον Δήμαρ­χο Πατρέ­ων Κώστα Πελε­τί­δη, ο οποί­ος πήρε την πρω­το­βου­λία να περ­πα­τή­σει με δημό­τες Πάτρας και όχι μόνο 230 χιλιό­με­τρα για να συμπα­ρα­στα­θεί στους άνερ­γους, να ευαι­σθη­το­ποι­ή­σει αγω­νι­στι­κά τον λαό που υποφέρει.

Και δεν έχει κάνει μόνο αυτό. Είναι ο δήμαρ­χος που κατάρ­γη­σε τα δημο­τι­κά τέλη για τους οικο­νο­μι­κά ασθε­νείς, φρό­ντι­σε να μη μεί­νει κανέ­να παι­δί νηστι­κό και καμία οικο­γέ­νεια χωρίς φαγη­τό, ξερί­ζω­σε την παρά­δο­ση που ήθε­λε εκκλη­σία και αστυ­νο­μία να μοι­ρά­ζο­νται τις ελιές και το λάδι, έφτια­ξε με μηδα­μι­νό κόστος έργα υπο­δο­μής, δημιούρ­γη­σε με ανα­κυ­κλώ­σι­μα υλι­κά χώρο φιλο­ξε­νί­ας για γάτες και άλλα πολ­λά που δεν είδαν το φως της δημο­σιό­τη­τας από τα κυρί­αρ­χα media.

Επί­σης ήταν ο δήμαρ­χος ο οποί­ος τάχθη­κε στο πλευ­ρό των εργα­ζό­με­νων του δήμου και δεν μπή­κε καν στη δια­δι­κα­σία να συζη­τή­σει οποια­δή­πο­τε ελα­στι­κο­ποί­η­ση των εργα­σια­κών τους σχέ­σε­ων, κάτι που είναι της μόδας στις μέρες μας.

Ο Πελε­τί­δης δεν που­λά­ει στα συστη­μι­κά ΜΜΕ. Αν χόρευε στην αγκα­λιά φαντά­ρων σαν άλλος Ψινά­κης θα είχε γίνει viral. Αν έβρι­ζε χυδαία σαν άλλος Μπέ­ος θα γινό­ταν είδη­ση. Αν έβγα­ζε στη φόρα την προ­σω­πι­κή του ζωή σαν Γκλέ­τσος θα είχε πάρει το 15λεπτο δημο­σιό­τη­τας. Αν είχε το επι­κοι­νω­νια­κό –και όχι μόνο- επι­τε­λείο του Μώρα­λη θα ήταν στα κανά­λια μέρα-νύχτα. Αν είχε την συστη­μι­κή υπο­στή­ρι­ξη του Μπου­τά­ρη θα μιλού­σα­με για τον δήμαρ­χο του αιώνα.

Όλοι οι παρα­πά­νω είναι δήμαρ­χοι πόλε­ων που για κάποιο λόγο έχουν απα­σχο­λή­σει τα μέσα. Για κάποιο λόγο όμως που δεν έχει σχέ­ση με τη δου­λειά, το ρόλο τους ή τις πολι­τι­κές που εφαρ­μό­ζουν. Βάζω στοί­χη­μα ότι οι μισοί κάτοι­κοι της Αθή­νας ή της Θεσ­σα­λο­νί­κης δεν έχουν καν ακου­στά το όνο­μα του Πελε­τί­δη, ούτε βέβαια αυτά που έχει κάνει. Τα μίντια δεν θέλουν κάποιον που θα τους χαλά­σει την πιά­τσα. Και ο Πελε­τί­δης κάνει ακρι­βώς αυτό.

Ο Πελε­τί­δης είναι κομ­μου­νι­στής. Στις πρά­ξεις του αντι­κα­το­πτρί­ζο­νται οι θέσεις, οι από­ψεις, οι ιδέ­ες και οι πρά­ξεις των κομ­μου­νι­στών. Στο πρό­σω­πό του αντα­να­κλά το ήθος των κομ­μου­νι­στών. Το ίδιο ισχύ­ει και για τους άλλους εν ενερ­γεία ή δια­τε­λέ­σα­ντες κομ­μου­νι­στές δήμαρ­χοι. Επι­κε­ντρώ­νου­με στον Πελε­τί­δη λόγω επι­και­ρό­τη­τας και μεγέ­θους του δήμου στον οποίο εξελέγη.

Δεν πρό­κει­ται άλλω­στε για προ­σω­πο­λα­τρία, ούτε κάνου­με αγιο­γρα­φία του Πελε­τί­δη. Απλά δεν είναι κακό να τονί­ζου­με που και που πως μέσα από τους κόλ­πους του παγκό­σμιου κομ­μου­νι­στι­κού κινή­μα­τος γεν­νή­θη­καν προ­σω­πι­κό­τη­τες  που απο­τέ­λε­σαν μικρούς και μεγά­λους φάρους, παρα­δείγ­μα­τα προς μίμη­ση, οι οποί­ες με τη σει­ρά τους πρό­σθε­σαν σε αυτό που ονο­μά­ζου­με κομ­μου­νι­στι­κή υπό­θε­ση. Πρέ­πει να υπεν­θυ­μί­ζου­με ότι προ­σω­πι­κό­τη­τα και συλ­λο­γι­κό­τη­τα αλλη­λο­δια­πλέ­κο­νται δια­λε­κτι­κά. Όπως κανείς μη κομ­μου­νι­στής δεν θα είχε δώσει τέτοιους αγώ­νες με αυτή την ιδε­ο­λο­γία, έτσι και η κομ­μου­νι­στι­κή υπό­θε­ση στο σύνο­λό της δεν θα μπο­ρού­σε να φωτι­στεί με καλύ­τε­ρο τρό­πο από το ήθος και την προ­σω­πι­κό­τη­τα των ανθρώ­πων που την μετα­φέ­ρουν από τη θεω­ρία στην πρά­ξη, όσο οι συν­θή­κες το επιτρέπουν.

Ο Πελε­τί­δης δεν είναι ο μόνος. Ούτε ο πρώ­τος, ούτε ο τελευ­ταί­ος. Είναι η συνέ­χεια των  αγώ­νων των κομ­μου­νι­στών. Είναι η ενσάρ­κω­ση της ηθι­κής τους. Είναι το πρό­σω­πο, η εικό­να και η φωνή τους σε μια μαύ­ρη ιστο­ρι­κή συγκυρία.

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ

Ο δρό­μος που τρα­βάω δεν έχει τελειωμό

Ρεπορ­τάζ από μια πορεία

Να τι σημαί­νει κομ­μου­νι­στής δήμαρχος!

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο