Γράφει ο Σφυροδρέπανος //
Δε χρειάζεται να κατέχει κανείς τα ανώτερα μαθηματικά και να παίζει στα δάχτυλα τις εξισώσεις κάθε βαθμού, για να βγάλει ένα απλό συμπέρασμα.
Αν η ιμπεριαλιστική ΕΕ προσπαθεί να ξορκίσει το φάντασμα του κομμουνισμού, 25 χρονιά μετά το “τέλος της ιστορίας” (όπως βιάστηκαν πανηγυρικά να διατυμπανίσουν), είναι γιατί αυτό εξακολουθεί να πλανάται πάνω της, να την απειλεί και να στοιχειώνει τον ξύπνιο της.
Γι’ αυτό προσπαθεί να ξαναγράψει την ιστορία, να διαγράψει την ιστορική συλλογική μνήμη για την Αντιφασιστική Νίκη των Λαών, για αυτούς που ανέχτηκαν και εξέθρεψαν το Χίτλερ (με την περιβόητη “πολιτική κατευνασμού”). Γι’ αυτό προωθεί αντικομμουνιστικά μνημόνια, ανέχεται και προωθεί ενεργά την απαγόρευση του σφυροδρέπανου και των κομμουνιστικών συμβόλων, σε μια σειρά χώρες.
Γι’ αυτό πλασάρει και τη σημερινή επέτειο της υπογραφής του συμφώνου Μολότοφ-Ρίμπεντροπ (που έδωσε πολύτιμο χρόνο στους Σοβιετικούς, για να οργανώσουν και να προετοιμάσουν την άμυνά τους) ως ημέρα μνήμης για τα θύματα του ολοκληρωτισμού, όπου τσουβαλιάζουν το Στάλιν με το Χίτλερ και τον κομμουνισμό με το ναζισμό (το γνωστό παραμύθι του μαύρου και του “κόκκινου φασισμού”).
Κι όσο πιο λυσσαλέα το κάνουν, τόσο περισσότεροι καταλαβαίνουν πως η σημερινή ΕΕ είχε ως πρόδρομό της ακριβώς την Ευρώπη που “ενώθηκε” κάτω από τη ναζιστική μπότα και τους όρους εργασίας που επικρατούσαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης ‑προσφέροντας φτηνά, εργατικά χέρια στα αφεντικά.
Όσο μεγαλύτερος είναι ο ζήλος τους, τόσο πιο φανερό γίνεται αυτό που σημειώνει πολύ εύστοχα και το σκίτσο του Τάσου Αναστασίου (από το περιοδικό Γαλέρα, το 09′, αλλά επίκαιρο όσο ποτέ). Ότι δηλαδή αυτοί που πουλάνε το ιδεολόγημα και τη θεωρία των δύο άκρων, είναι σάρκα από τη σάρκα του ενός, του φασισμού, κι υπηρετούν το ίδιο εκμεταλλευτικό κι απάνθρωπο σύστημα. Αυτό που τσάκισαν οι Σοβιετικοί στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο…
