Κούβα: Τέλος εποχής; Εάλω η χώρα; …τίποτε απ’ όλα αυτά!

Επι­μέ­λεια  Ομά­δα ¡H.lV.S!  //

Οι πρω­τό­γνω­ρες, γνή­σια δημο­κρα­τι­κές συμ­με­το­χι­κές δια­δι­κα­σί­ες ‑ουσια­στι­κές και σε βάθος, όχι κατ’ επί­φα­ση, απο­τε­λούν στρα­τη­γι­κή επι­λο­γή, όλα αυτά τα χρό­νια, από το 1959 μέχρι σήμε­ρα -¡Año 60 de la revolución! για το νησί της επα­νά­στα­σης. Σε όλα, στα «μικρά» ‑της καθη­με­ρι­νό­τη­τας και στα «μεγά­λα» ‑πχ. συνταγ­μα­τι­κή ανα­θε­ώ­ρη­ση, ο λαός της Κού­βας, στο εσω­τε­ρι­κό και στο εξω­τε­ρι­κό της χώρας, ατο­μι­κά και συλ­λο­γι­κά, απο­φα­σί­ζει μέσα από τις οργα­νώ­σεις του, στη γει­το­νιά CDR ‑Επι­τρο­πές Υπε­ρά­σπι­σης της Επα­νά­στα­σης, στους τόπους δου­λειάς και μόρ­φω­σης, των συν­δι­κά­των (όπου στη μεγά­λη τους πλειο­ψη­φία -πάνω από 80% είναι ενταγ­μέ­νοι και οι «ιδιώ­τες» αυτο­α­πα­σχο­λού­με­νοι), της νεο­λαί­ας …στα σχο­λεία, στους φοι­τη­τές, στο γυναι­κείο κίνη­μα στους από­μα­χους και στους βετε­ρά­νους.

Μέσα σ’ αυτά τα πλαί­σια στις 24-Φεβρουα­ρί­ου, σε δυο μέρες από σήμε­ρα, γίνε­ται το δημο­ψή­φι­σμα μέσα από μια μονα­δι­κή για τα παγκό­σμια δεδο­μέ­να δια­δι­κα­σία, όπου πήραν μέρος σχε­δόν 9.000.000 λαού (θυμί­ζου­με πως ~11.000.000 είναι όλος ο πλη­θυ­σμός της Κού­βας) και έγι­ναν περισ­σό­τε­ρες από 133.000 στο εσω­τε­ρι­κό και εξω­τε­ρι­κό της χώρας, «στοι­χειο­θε­τώ­ντας ~ 780.000 προ­τά­σεις, που κεφα­λαιο­ποι­ή­θη­καν μετά από επε­ξερ­γα­σία σε 9.600 «propuestas tipo» (ΣΣ |> «πρό­τυ­πες» προ­τά­σεις), που ενσω­μα­τώ­νο­νται με τον ένα ή τον άλλο τρό­πο στο Σύνταγ­μα, έτσι που το τελι­κό σχέ­διο εμπε­ριέ­χει ‑σε σχέ­ση με το αρχι­κό 760 αλλα­γές».

Σε ό,τι μας αφο­ρά σε ανα­λυ­τι­κό μας (με παρα­πο­μπή σε πολ­λές πηγές) πολι­τι­κό σημεί­ω­μα, κατα­θέ­σα­με προ­βλη­μα­τι­σμούς και ανη­συ­χί­ες, έχο­ντας όμως ταυ­τό­χρο­να εμπι­στο­σύ­νη στο κρι­τή­ριο ενός ατσα­λω­μέ­νου όλα αυτά τα χρό­νια λαϊ­κού παρά­γο­ντα με επί κεφα­λής το ΚΚ Κού­βας, στην παρα­κα­τα­θή­κη του Camilo Cienfuegos «Aqui no se rinde nadie (carajo)» -εδώ κανείς δεν παρα­δί­νε­ται, κανείς δεν κάνει βήμα πίσω ! –όταν το  “¡Vas bien, Fidel!” (“πάμε καλά, Fidel !!”) επα­να­λή­φθη­κε από τις χιλιά­δες του συγκε­ντρω­μέ­νου / επα­να­στα­τη­μέ­νου / ένο­πλου λαού και έγι­νε έτσι ένα από τα σλό­γκαν της επανάστασης.

Και ξαφ­νι­κά, αστι­κά ΜΜΕ που από τα παρα­πά­νω «δεν έχουν δει» ούτε «ακού­σει» τίπο­τε τα έπια­σε ο πόνος: αυτοί που τόσον και­ρό δεν ασχο­λή­θη­καν με άλλο τίπο­τε από τα «ακραία και­ρι­κά φαι­νό­με­να» (όχι βέβαια για να ανα­δεί­ξουν το πως οι κου­βα­νοί χάρις στην οργά­νω­ση πρό­λη­ψης και παρέμ­βα­σης δεν θρη­νούν ανθρώ­πι­νες ζωές), η με την πρό­σφα­τη αερο­πο­ρι­κή τρα­γω­δία και στον ίδιο χρό­νο με κάποιο ασή­μα­ντο τρο­χαίο …ακό­μη πως (οδη­γία στους του­ρί­στες) «η Κού­βα δεν είναι τόσο φθη­νή όσο νομί­ζου­με» κά. Α! ναι! ανέ­δει­ξαν την «ιστο­ρι­κή “πρε­μιέ­ρα” του προ­έ­δρου της Κού­βας στο Twitter» και οι περι­σπού­δα­στες (πολι­τι­κές υπο­τί­θε­ται) ανα­λύ­σεις τους ήταν είδους «ο Τραμπ φέρ­νει κοντά Κού­βα και Ευρω­παϊ­κή Ένω­ση», όσο για την ανα­θε­ώ­ρη­ση του συντάγ­μα­τος κάποιοι επι­σή­μα­ναν ‑προ­φα­νώς σαν χαρα­κτη­ρι­στι­κό, πως «με την ευκαι­ρία αυτή, οι τοι­χο­γρα­φί­ες προς τιμήν του πρώ­ην προ­έ­δρου (ΣΣ |> αφέ­ρο­νται στον Φιδέλ), ανα­και­νί­σθη­καν στους δρό­μους της Αβά­νας». Σε πρό­σφα­το δημο­σί­ευ­μα με τίτλο «”Τέλος επο­χής” ‑η Κού­βα ανα­γνω­ρί­ζει το δικαί­ω­μα στην ιδιω­τι­κή περιου­σία» μιλά­ει για «νέο Σύνταγ­μα που φέρ­νει επα­να­στα­τι­κές αλλα­γές για τα δεδο­μέ­να της χώρας» … «για τον απλό λόγο» ότι «στο δημο­ψή­φι­σμα οι πολί­τες της θα κλη­θούν να πουν το μεγά­λο ναι στο δικαί­ω­μα στην ιδιω­τι­κή περιου­σία, στο ρόλο των ξένων επεν­δύ­σε­ων στη χώρα αλλά σ’ αυτόν που μπο­ρεί να παί­ξει το Internet» με τους «ανα­λυ­τές (να) επι­ση­μαί­νουν» ότι «είναι πλέ­ον πολύ πιθα­νό να μην παρα­τη­ρη­θούν εκ νέου τα… στα­λι­νι­κά ποσο­στά του δημο­ψη­φί­σμα­τος του 1976», προ­βλέ­πο­ντας πως «ναι μεν το νέο Σύνταγ­μα θα εγκρι­θεί, ωστό­σο το ποσο­στό απο­δο­χής μπο­ρεί να πέσει και κάτω από το 80% αφού η αντι­πο­λί­τευ­ση μπο­ρεί να επη­ρε­ά­σει ακό­μα και το 1/4 των ψήφων».

Αντί­στοι­χα το liberal.gr , βλέ­πει «Ιστο­ρι­κή στρο­φή για την Κού­βα» ανα­μα­σώ­ντας σχε­δόν καρ­μπόν τα παρα­πά­νω, απλά δε μιλά­ει για «στα­λι­νι­κά» %, αλλά για «εκτι­μή­σεις του Reuters» που ανα­μέ­νει «να εκφρά­σουν άνευ προη­γου­μέ­νου αντί­θε­ση …έως και το 25% του κου­βα­νι­κού λαού ίσως ενα­ντιω­θεί στις υπο­δεί­ξεις του κόμ­μα­τος» (ΣΣ |> Το 25% στα μαθη­μα­τι­κά, αν δεν κάνου­με λάθος είναι ακρι­βώς  ¼  … αυτά είναι τα «καρ­μπόν» ΜΜΕ ‑τυχαία; δε νομί­ζου­με!). Τα υπό­λοι­πα γι αυτούς είναι ψιλά γράμματα.

Υπο­μο­νή παι­διά! και προ­πά­ντων ψυχραι­μία!: οι Kου­βα­νοί, δίπλα στο «¡Hasta la victoria siempre!», έχουν γραμ­μέ­νο το «¡patria o muerte — socialismo o muerte, venceremos!» και εκεί­νη η ‑πριν 66 χρό­νια «¡La Historia me absolverá!» δια­κή­ρυ­ξη του Fidel στο δικα­στή­ριο, ζωντα­νή ακό­μη σήμε­ρα ενσω­μα­τώ­νει στο υπό ψήφι­ση σύνταγ­μα την ανα­τρε­πτι­κή διέ­ξο­δο στο καπι­τα­λι­στι­κό νεο­α­ποι­κι­σμό, δηλ. την επα­να­στα­τι­κή προ­ο­πτι­κή στην ιδιο­κτη­σία της γης, την εκβιο­μη­χά­νι­ση, την υγεία, την εκπαί­δευ­ση, την ανερ­γία, τη στέ­γα­ση, με νόμο μιας επα­να­στα­τι­κής κυβέρ­νη­σης που βρί­σκε­ται στην εξουσία.

[75^o]: Καθέ­νας που μπο­ρεί να δου­λέ­ψει, έχει το δικαί­ω­μα να απο­κτή­σει αξιο­πρε­πή εργα­σία, σε συνάρ­τη­ση με την επι­λο­γή, τα προ­σό­ντα, τις ικα­νό­τη­τές του και τις απαι­τή­σεις της οικο­νο­μί­ας και της κοινωνίας. [82^o]: Ανα­γνω­ρί­ζε­ται το δικαί­ω­μα όλων ανε­ξαι­ρέ­τως σε αξιο­πρε­πή στέγαση. [83^o]: Η δημό­σια υγεία είναι δικαί­ω­μα όλων των ανθρώ­πων. Το κρά­τος εγγυά­ται δωρε­άν πρό­σβα­ση και υπη­ρε­σί­ες φρο­ντί­δας, προ­στα­σί­ας και ολι­κής απο­κα­τά­στα­σης / ανάρρωσης. [84^o]: Η εκπαί­δευ­ση είναι δικαί­ω­μα κάθε οικο­γέ­νειας και όλου του λαού με ευθύ­νη του κρά­τους και της κοινωνίας.

Η “Granma.cu” όργα­νο της ΚΕ του Κ.Κ.Κούβας με άρθρο του Raúl Castro «ο δρό­μος δεν πρέ­πει ποτέ να παρεκ­κλί­νει από την επα­να­στα­τι­κή δια­τη­ρώ­ντας άσβε­στη την αγω­νι­στι­κή φλό­γα», αφού ανα­φέ­ρε­ται αρχι­κά στην στρα­τιω­τι­κή / πολε­μι­κή απει­λή και την οικο­νο­μι­κή επι­θε­τι­κό­τη­τα του αμε­ρι­κά­νι­κου ιμπε­ρια­λι­σμού ενά­ντια στη Βενε­ζου­έ­λα «ενά­ντια στις κοι­νω­νι­κές κατα­κτή­σεις» (ενέρ­γειες που) «απο­στα­θε­ρο­ποιούν την περιο­χή και θέτουν σε κίν­δυ­νο την περι­φε­ρεια­κή ειρή­νη και ασφά­λεια», συνε­χί­ζει

Εμείς που είχα­με το προ­νό­μιο να αγω­νι­στού­με ενά­ντια στην τυραν­νία υπό τις εντο­λές του Φιντέλ από την Μον­κά­δα, στη Granma (ΣΣ |> εννο­εί το ιστο­ρι­κό πλοίο όπου κατά­φε­ραν να χωρέ­σουν ‑αντί για 20–25, 82! επα­να­στά­τες, που τους μετέ­φε­ρε στις 25-11-1956 στην Κού­βα) και στο επα­να­στα­τι­κό αντάρ­τι­κο, αισθα­νό­μα­στε, για τους ηρω­ι­κούς ανθρώ­πους της Κού­βας, βαθιά ικα­νο­ποί­η­ση για ένα έργο, που εδραί­ω­σε την Επα­νά­στα­ση ‑ό,τι καλύ­τε­ρο έχου­με κάνει ποτέ και είμα­στε γεμά­τοι χαρά και γαλή­νια αυτο­πε­ποί­θη­ση, βλέ­πο­ντας με τα μάτια μας τη μετα­λα­μπά­δευ­ση στις νέες γενιές της απο­στο­λής συνέ­χι­σης οικο­δό­μη­σης του σοσια­λι­σμού και, συνε­πώς, δια­σφά­λι­σης της ανε­ξαρ­τη­σί­ας και της εθνι­κής μας κυριαρ­χί­ας.

[Φωτο­γρα­φία: Vicente Brito]

60 χρό­νια μετά τη νίκη έχου­με τη δύνα­μη να αντι­στε­κό­μα­στε χωρίς φόβο, στη γλώσ­σα της βίας και των απει­λών ‑εδώ τα κατα­φέ­ρα­με στην δύσκο­λη περί­ο­δο που η επα­νά­στα­ση δεν είχε ακό­μη στα­θε­ρο­ποι­η­θεί και εδραιω­θεί, ενώ τώρα η ενό­τη­τα του λαού είναι μια απτή πραγ­μα­τι­κό­τη­τα και αν χτες (τότε) ήμα­σταν λίγοι, σήμε­ρα είμα­στε ένας ολό­κλη­ρος λαός που υπε­ρα­σπί­ζε­ται την Επα­νά­στα­σή του.

Το μεγα­λύ­τε­ρο μάθη­μα που τα επα­να­στα­τι­κά και προ­ο­δευ­τι­κά κινή­μα­τα πρέ­πει να αντλή­σουν είναι να μην απο­κό­πτο­νται ποτέ από τους λαούς τους, να είναι ανυ­πο­χώ­ρη­τοι στον αγώ­να για την υπε­ρά­σπι­ση των συμ­φε­ρό­ντων των κατα­πιε­σμέ­νων, όσο δύσκο­λες και αν είναι οι συνθήκες .

Το Σύνταγ­μα της Δημο­κρα­τί­ας μας είναι ο θεμε­λιώ­δης νόμος όπου βασί­ζε­ται το κρά­τος και, επο­μέ­νως, το πιο σημα­ντι­κό νομι­κό και πολι­τι­κό έγγρα­φο όπως και κάθε χώρας, που ορί­ζει τις βασι­κές αρχές της, τη δομή της εξου­σί­ας και το πεδίο εφαρ­μο­γής, καθώς επί­σης εγγυά­ται τα δικαιώ­μα­τα και τις υπο­χρε­ώ­σεις των πολιτών.

Η Λαϊ­κή Εθνο­συ­νέ­λευ­ση το ενέ­κρι­νε και πάμε σε δημο­ψή­φι­σμα στις 24 Φεβρουαρίου.

(…) μια ευρεία λαϊ­κή δια­βού­λευ­ση ανα­πτύ­χθη­κε, στην οποία οι πολί­τες εξέ­φρα­σαν ελεύ­θε­ρα τις από­ψεις τους σχε­τι­κά με το περιε­χό­με­νο, οδη­γώ­ντας στην τρο­πο­ποί­η­ση του 60% των άρθρων, σαφής από­δει­ξη του βαθύ­τα­τα δημο­κρα­τι­κού χαρα­κτή­ρα της επα­νά­στα­σης, όπου οι βασι­κές απο­φά­σεις που καθο­ρί­ζουν τη ζωή του έθνους παίρ­νο­νται με τη συμ­βο­λή όλων των Κου­βα­νών.

Θέλω μόνο να προ­σθέ­σω τη βεβαιό­τη­τα ότι για άλλη μια φορά αυτός ο περή­φα­νος και γεν­ναί­ος λαός μας, θα στη­ρί­ξει στην πλειο­ψη­φία του μέσα από την κάλ­πη την Επα­νά­στα­ση και το Σοσια­λι­σμό, γιορ­τά­ζο­ντας και τα 150χρονα του 1^ου Συντάγ­μα­τος της Κού­βας, που εγκρί­θη­κε στο Γκουαϊ­μά­ρο από τους πιο­νιέ­ρους του πολέ­μου για ανεξαρτησία.

Μετά από 60 χρό­νια αγώ­νες, θυσί­ες, προ­σπά­θειες και νίκες, αντι­κρί­ζου­με σήμε­ρα μια χώρα ελεύ­θε­ρη, ανε­ξάρ­τη­τη και αφέ­ντη του πεπρω­μέ­νου της, προ­σβλέ­πο­ντας στο χάρα­μα ενός μέλ­λο­ντος ευη­με­ρί­ας και προ­ό­δου της Πατρί­δας.

(το άρθρο της Granma έχει γίνει με βάση ομι­λί­ες του Ραούλ μετα­ξύ Μαρτ-2018 & Ιαν-2019)

Επι­κοι­νω­νία — [ FaceBook |>1<|-|>2<| ] — Blog