Κούβα: ¡Año 60 de la revolución!

Eπι­μέ­λεια  Ομά­δα ¡H.lV.S! //

Στην Κού­βα, όπως είναι γνω­στό ‑και κυρί­ως στους άσπον­δους «φίλους» της, ο χρό­νος στα­μά­τη­σε και (ξανα)ξεκίνησε, την τελευ­ταία μέρα του 1958, όταν οι «barbudos», με επι­κε­φα­λής τον Φιντέλ, τον Comandante en jefe Fidel Castro Ruz, μαζί με εκα­το­ντά­δες χιλιά­δες λαού απε­λευ­θέ­ρω­ναν την Αβά­να και κέρ­δι­ζαν με τα όπλα την εξου­σία, ενώ ο δικτά­το­ρας, Φουλ­χέν­σιο Μπα­τί­στα, εγκα­τέ­λει­πε το νησί της επα­νά­στα­σης, μαζί με την κου­στω­δία του μετα­φέ­ρο­ντας και κάτι «ψιλά», κάτι παρα­πά­νω από 300 εκα­τομ­μύ­ρια δολά­ρια (μπο­ρεί και πολ­λά περισσότερα)…

Και από τότε ξεκί­νη­σε η δοξα­σμέ­νη και δύσκο­λη πορεία οικο­δό­μη­σης του σοσια­λι­σμού … Año Primero (1^ο) de la revolución  — Año 2^ο de la revolución … «1^η  χρο­νιά από την επα­νά­στα­ση», «2^η  χρο­νιά από την επα­νά­στα­ση» … και κάπως έτσι μέσα από ατρα­πούς και πισω­γυ­ρί­σμα­τα και νίκες και ερω­τη­μα­τι­κά σε κρί­σι­μα σταυ­ρο­δρό­μια έφτα­σαν αισί­ως στο «Año 60^ο de la revolución».

¿Qué es Revolución?

Την Πρω­το­μα­γιά του 2000, ο Fidel στην κατά­με­στη (με ‑ως συνή­θως, πάνω από ένα εκα­τομ­μύ­ριο κόσμου) Plaza de la Revolución, χαι­ρε­τί­ζει ευχα­ρι­στώ­ντας (ΣΣ |> χρη­σι­μο­ποιώ­ντας τη φρά­ση “Nuestra gratitud” -«με ευγνω­μο­σύ­νη») «τους εργά­τες, τους σπου­δα­στές και όλο που πλημ­μυ­ρί­ζει αυτή την πλα­τεία» και καθο­ρί­ζο­ντας την ιστο­ρι­κή στιγ­μή ως «ημέ­ρες έντο­νου και υπερ­βα­τι­κού αγώ­να» βάζει μπρο­στά στο λαό της Κού­βας το ερώ­τη­μα «Τι είναι Επα­νά­στα­ση;» λέγοντας:

«Επα­νά­στα­ση είναι να έχεις την αίσθη­ση της ιστο­ρι­κής στιγ­μής, για να αλλά­ξεις τα πάντα, όλα όσα πρέ­πει, είναι η ισό­τη­τα και η πλή­ρης ελευ­θε­ρία με την οποία πρέ­πει να αντι­με­τω­πί­ζου­με τον άνθρω­πο (και τους εαυ­τούς μας και τους άλλους), είναι η χει­ρα­φέ­τη­σή μας ώστε με όλες μας τις δυνά­μεις να αμφι­σβη­τού­με παντού τους ισχυ­ρούς κυρί­αρ­χους, υπε­ρα­σπι­ζό­με­νοι με κάθε κόστος και πλη­ρώ­νο­ντας το τίμη­μα και τέτοιες είναι η σεμνό­τη­τα, η ανι­διο­τέ­λεια και η ανυ­στε­ρο­βου­λία ο αλτρου­τι­σμός και η αλλη­λεγ­γύη ο ηρω­ι­σμός… να μην προ­σποιεί­σαι παρα­βιά­ζο­ντας ηθι­κές αρχές, είναι βαθειά πεποί­θη­ση ότι δεν υπάρ­χει δύνα­μη στον κόσμο ικα­νή να συντρί­ψει τη δύνα­μη της αλή­θειας και των ιδε­ών. Επα­νά­στα­ση είναι η ενό­τη­τα, είναι η ανε­ξαρ­τη­σία, είναι να αγω­νί­ζε­σαι για το όνει­ρό μας στην κοι­νω­νι­κή δικαιο­σύ­νη στην Κού­βα και στον κόσμο όλο, είναι η βάση του πατριω­τι­σμού μας, του σοσια­λι­σμού μας και του διε­θνι­σμού μας ».

Το πιο μακροχρόνιο εμπορικό εμπάργκο στη σύγχρονη ιστορία.

Το εμπάρ­γκο των Η.Π.Α. κατά της Κού­βας είναι πολι­τι­κό, εμπο­ρι­κό, οικο­νο­μι­κό και χρη­μα­το­πι­στω­τι­κό που τυπι­κά ξεκί­νη­σε στις 19-Οκτ-1960 τον και­ρό που ο μεγά­λος «δημο­κρά­της» J.F.K. (Τζον Κένε­ντι)  έπαιρ­νε τα ηνία της χώρας από τον ρεπου­μπλι­κά­νο «Άικ» (Αιζεν­χά­ου­ερ). Για την ιστο­ρία: αρχι­κά άφη­νε εκτός τρό­φι­μα & φάρ­μα­κα, «για λόγους ανθρω­πι­στι­κούς» (sic!!) , αλλά από τις 7‑Φεβ-1962 επε­κτά­θη­κε σε όλες τις εισα­γω­γές του νησιού της επα­νά­στα­σης (επί Κένε­ντι, που –αντί­θε­τα με ό,τι πιστεύ­ε­ται, είχε κυριο­λε­κτι­κά «λυσ­σά­ξει»: πχ. η από­βα­ση –πανω­λε­θρία των αμε­ρι­κά­νων στην Playa Girón [Κόλ­πος των «Χοί­ρων»] πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε στις 14-Απρ-1961…).

Θυμί­ζου­με ότι οι κινή­σεις της επα­να­στα­τι­κής κυβέρ­νη­σης των barbudos του Φιντέλ ήταν από την αρχή απο­φα­σι­στι­κές και συντρι­πτι­κές: καταρ­χήν χτυ­πώ­ντας καί­ρια (αγρο­τι­κή μεταρ­ρύθ­μι­ση 17-Μαΐ-1959) τα συμ­φέ­ρο­ντα αμε­ρι­κα­νι­κών εται­ριών που λυμαί­νο­νταν την Κού­βα κατέ­χο­ντας το 90% των κτη­μά­των της, ειδι­κά στον τομέα της ζάχα­ρης (που απέ­φε­ρε πάνω το 80% του κου­βα­νι­κού ΑΕΠ) και στη συνέ­χεια στις 6‑Ιουλ-1959, όταν τα διυ­λι­στή­ρια της Τέξα­κο, της Στά­νταρντ Όιλ και της Σελ αρνή­θη­καν να διυ­λί­σουν σοβιε­τι­κό πετρέ­λαιο, που έφτα­νε κατά εκα­το­ντά­δες χιλιά­δες τόν­νους τα εθνι­κο­ποί­η­σε αμέ­σως και μετά από ένα μήνα ‑με καθο­λι­κό και χωρίς εξαι­ρέ­σεις διά­ταγ­μα, προ­χώ­ρη­σε στην εθνι­κο­ποί­η­ση όλων των μεγά­λων αμε­ρι­κα­νι­κών επι­χει­ρή­σε­ων (192 τον πρώ­το μήνα), κάνο­ντας απα­νω­τές εμπο­ρι­κές συμ­φω­νί­ες –τη μια μετά την άλλη με την ΕΣΣΔ. Αυτά έχουν να κάνουν με αυτά που το ΚΚΕ ονο­μά­ζει «κλει­διά της οικο­νο­μί­ας» και που κάποιοι όψι­μοι επα­να­στά­τες κάνουν πως δεν καταλαβάινουν.

Σε επί­πε­δο οργά­νω­σης του σοσια­λι­στι­κού κρά­τους, το ίδιο βρά­δυ της επι­στρο­φής του από τις ΗΠΑ, στις 28-Σεπ- 1960, ο Φιντέλ Κάστρο ανα­κοί­νω­σε την ίδρυ­ση της Λαϊ­κής Πολι­το­φυ­λα­κής των Επι­τρο­πών Υπε­ρά­σπι­σης της Επα­νά­στα­σης (CDR), όπου αμέ­σως κατα­τά­χθη­κε το σύνο­λο σχε­δόν του κου­βα­νι­κού λαού που μπο­ρού­σε να φέρει όπλα και  τις ανέ­δει­ξε σε «συλ­λο­γι­κό σύστη­μα επα­να­στα­τι­κής επα­γρύ­πνη­σης»

Οι “Comités de Defensa de la Revolución”, είναι ακό­μη σήμε­ρα το δυνα­μι­κό δίκτυο επι­τρο­πών γει­το­νιάς που αγκα­λιά­ζει όλη την Κού­βα, «τα μάτια και τα αυτιά της Επα­νά­στα­σης» και από τότε, επί 58 χρό­νια, αγρυ­πνούν ενά­ντια σε κάθε αντε­πα­να­στα­τι­κή δρα­στη­ριό­τη­τα, με σύν­θη­μα “¡En cada barrio , Revolución!” (“Σε κάθε γει­το­νιά, Επα­νά­στα­ση!”)

Και αυτό αφού πρώ­τα κατά τις εργα­σί­ες της ΓΣ του ΟΗΕ, στην ιστο­ρι­κή ομι­λία του  (βλ και Cubadebate), είχε καταγ­γεί­λει ανοι­χτά τις ΗΠΑ πως «όπως έκα­ναν με τις εθνι­κο­ποι­ή­σεις σε Σαου­δι­κή Αρα­βία, Ιράν, Ιράκ, Κογκό, με τη διώ­ρυ­γα του Σου­έζ, με τις μακρι­νές Ινδο­νη­σία και Ωκε­α­νία έτσι και τώρα ετοι­μά­ζουν εισβο­λή στην Κού­βα» κλεί­νο­ντας μέσα σε μια θύελ­λα από χει­ρο­κρο­τή­μα­τα με εκεί­νο το «Κάποιοι ήθε­λαν να μάθουν ποια ήταν η γραμ­μή της επα­να­στα­τι­κής κυβέρ­νη­σης της Κού­βας. Λοι­πόν, αυτή είναι η γραμ­μή μας!»

Από τη μεριά τους οι ΗΠΑ σχε­διά­ζουν και ξανα­σχε­διά­ζουν σχέ­δια ανα­τρο­πής του Κάστρο και παράλ­λη­λα ξεκι­νούν οργα­νω­μέ­νες προ­βο­κά­τσιες κάποιες απρο­κά­λυ­πτα, με  πρώ­τη (4‑Μαρτ-1960) όταν η CIA ανα­τι­νά­ζει το γεμά­το όπλα και πυρο­μα­χι­κά γαλ­λι­κό φορ­τη­γό πλοίο «La Coubre», που ‑έχο­ντας μετα­φέ­ρει όπλα βρι­σκό­ταν στο λιμά­νι της Αβά­νας (|> ΣΣ η έκρη­ξη προ­κα­λεί 75–100 νεκρούς και πάνω από 200 τραυ­μα­τί­ες)  και άλλες γνω­στές και «άγνω­στες» συγκα­λυμ­μέ­να βλ (πχ.) |>εδώ<|

Το εμπάρ­γκο κατά της Κού­βας ενι­σχύ­θη­κε με ειδι­κούς νόμους, όπως αυτός «για την απο­κα­τά­στα­ση της δημο­κρα­τί­ας στην Κού­βα» του 1992 και ο νόμος Χελμς-Μπάρ­τον του 1996 που περιό­ρι­σε ακό­μα περισ­σό­τε­ρο την επι­χει­ρη­μα­τι­κή δρα­στη­ριό­τη­τα των ξένων στην ή με την Κού­βα και έγι­νε πιο αυστη­ρός ως προς την παρο­χή δημό­σιας ή ιδιω­τι­κής βοή­θειας σε οποια­δή­πο­τε επό­με­νη κυβέρ­νη­ση στην Αβά­να (εκτός και… «άλλα­ζαν μυα­λά οι Κου­βα­νοί») ενώ το  1999, ο άλλος μεγά­λος «δημο­κρά­της» ο Μπιλ Κλί­ντον διεύ­ρυ­νε στο έπα­κρο το εμπάρ­γκο, απα­γο­ρεύ­ο­ντας συναλ­λα­γές και των θυγα­τρι­κών των αμε­ρι­κα­νι­κών επι­χει­ρή­σε­ων και στη συνέ­χεια έκα­νε προ­σπά­θεια χει­ρα­γώ­γη­σης κανα­δι­κών, ισπα­νι­κών κλπ εται­ρειών που — δεδο­μέ­νου ότι η Κού­βα είναι μέλος του Παγκό­σμιου Οργα­νι­σμού Εμπο­ρί­ου από το 1995 έκα­ναν διά­φο­ρες ανταλλαγές.

Και μετά ήρθε ο άλλος «δημο­κρα­τι­κός», ο Ομπά­μα που κατέ­γρα­ψε ανα­λυ­τι­κά τα «βήμα­τα που θα μπο­ρού­σε να κάνει η Κού­βα ως δείγ­μα καλής θέλη­σης», όπως «της απε­λευ­θέ­ρω­σης των πολι­τι­κών κρα­του­μέ­νων», και «την ελεύ­θε­ρη λει­τουρ­γία των αμε­ρι­κα­νι­κών “τηλε­πι­κοι­νω­νια­κών” εται­ριών» (ο νοών νοεί­τω…)  Η Κού­βα φυσι­κά δεν δέχτη­κε την «προ­σφο­ρά» και οι Αμε­ρι­κά­νοι  έστει­λαν για την παρά­νο­μη εγκα­τά­στα­ση ενός δικτύ­ου τελευ­ταί­ας γενιάς τον Alan Gross της USAID
(ΣΣ. |> απο­στα­θε­ρο­ποι­η­τι­κή «υπη­ρε­σία “κρα­τι­κών” υπη­ρε­σιών» του υπουρ­γεί­ου εξω­τε­ρι­κών των ΗΠΑ που ξοδεύ­ει πάνω από 30.000.000$ το χρό­νο σε «παρεμ­βα­τι­κές επι­χει­ρή­σεις» επι­χει­ρώ­ντας να χρη­σι­μο­ποι­ή­σουν το Δια­δί­κτυο ως μέσο διείσ­δυ­σης και πλη­ρο­φο­ριών στο εσω­τε­ρι­κό της εθνι­κής επι­κρά­τειας της Κού­βας,  στο πλαί­σιο του αμε­ρι­κα­νι­κού προ­γράμ­μα­τος «αλλα­γής καθε­στώ­τος στο νησί»).
Ο Gross πιά­στη­κε και κατα­δι­κά­στη­κε σε 15 χρό­νια φυλά­κι­σης (έκα­νε 5 ‑απε­λευ­θε­ρώ­θη­κε το 2014), με τον Ομπά­μα να δηλώ­νει ότι «χωρίς την ενί­σχυ­ση των ανθρω­πί­νων δικαιω­μά­των και ελευ­θε­ριών στην Κού­βα το εμπάρ­γκο παρα­μέ­νει “προς το εθνι­κό συμ­φέ­ρον των Ηνω­μέ­νων Πολι­τειών”», αλλά (sic!!) «θα ζητού­σε (;;) την επα­νε­ξέ­τα­ση του “χαρα­κτη­ρι­σμού” της Κού­βας ως “τρο­μο­κρα­τι­κό κρά­τος”» !

Η Γενι­κή Συνέ­λευ­ση του ΟΗΕ, κατα­δι­κά­ζει κάθε χρό­νο το εμπάρ­γκο, δηλώ­νο­ντας ότι «πρό­κει­ται για παρα­βί­α­ση του Κατα­στα­τι­κού Χάρ­τη των Ηνω­μέ­νων Εθνών και του διε­θνούς δικαί­ου» και παράλ­λη­λα έχουν ενα­ντιω­θεί και όλες οι οργα­νώ­σεις ανθρω­πί­νων (αλλά και «ανθρω­πί­νων»…) δικαιω­μά­των, συμπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νης της Διε­θνούς Αμνη­στί­ας, του Παρα­τη­ρη­τή­ριου Ανθρω­πί­νων Δικαιω­μά­των, της Δια­με­ρι­κα­νι­κής Επι­τρο­πής Ανθρω­πί­νων Δικαιω­μά­των κά.

Έτσι και στις 31 Οκτώ­βρη φέτος, η ΓΣ του ΟΗΕ ψήφι­σε για 27η συνε­χή χρο­νιά την ανα­στο­λή ‑για πολι­τι­κούς λόγους, του αμε­ρι­κα­νι­κού  εμπο­ρι­κο-οικο­νο­μι­κού απο­κλει­σμού κατά της Κού­βας, που ‑ανα­με­νό­με­νο, ο Τραμπ ‑όπως και όλοι οι προ­γε­νέ­στε­ροι, ένθεν και ένθεν (κάποιοι κατ’ όνο­μα «δημο­κρα­τι­κοί»…), αγνό­η­σαν πλήρως.

Από την πλευ­ρά της η Κού­βα στην ετή­σια έκθε­ση για υπο­λο­γί­ζει τη ζημία που προ­κά­λε­σε το ‑επί σχε­δόν 60 χρό­νια, εμπάρ­γκο των ΗΠΑ σε περί­που 4.321.200.000$, δηλ συνο­λι­κά σε στα­θε­ρές τιμές, πάνω από 933.000.678.000 $. Μπο­ρού­με εύκο­λα να κατα­λά­βου­με τι σημαί­νουν αυτά τα νού­με­ρα, αν κάνου­με μια σύγκρι­ση με το ΑΕΠ της Κού­βας, που είναι της τάξης των 90 δις$ …το εμπάρ­γκο ~=10Χ [ΑΕΠ] σε ~60 χρό­νια … δηλ. ~1/6 του ετή­σιου ΑΕΠ, πάει περίπατο.

Και αυτά χωρίς το «Προ­ε­δρι­κό Μνη­μό­νιο»  του Donald Trump για την «Πολι­τι­κή Εθνι­κής Ασφα­λεί­ας των ΗΠΑ απέ­να­ντι  στην Κού­βα» που προ­βλέ­πει σκλή­ρυν­ση του bloqueo.

Βέβαια τελευ­ταία, εν ανα­μο­νή (μύχιοι πόθοι;) παρα­πέ­ρα επέ­κτα­σης της ιδιω­τι­κής πρω­το­βου­λί­ας στο νησί της επα­νά­στα­σης, για την οποία έχου­με ήδη εκφρά­σει ανη­συ­χί­ες, εξα­κο­λου­θεί να ισχύ­ει η «αυξη­μέ­νη δυνα­τό­τη­τα στους Αμε­ρι­κα­νούς πολί­τες να συναλ­λάσ­σο­νται με Κου­βα­νούς στις εκεί επι­χει­ρή­σεις, περι­λαμ­βα­νο­μέ­νων και των χρη­μα­το­πι­στω­τι­κών ιδρυ­μά­των της Κού­βας και οι τρά­πε­ζες των ΗΠΑ έχουν την ευκαι­ρία να ανοί­ξουν εκεί λογα­ρια­σμούς πίστωσης»

Συντριπτική καταδίκη του εμπάργκο κατά της Κούβας στον ΟΗΕ – Στήριξαν μόνο ΗΠΑ και Ισραήλ

Με 189 ψήφους υπέρ, 2 κατά και καμία απο­χή κατα­δι­κά­στη­κε για μια ακό­μη φορά το εγκλη­μα­τι­κό εμπάρ­γκο των ΗΠΑ κατά της Κού­βας, παρά την από­πει­ρα της αμε­ρι­κα­νι­κής αντι­προ­σω­πεί­ας να θολώ­σει τα νερά με καταγ­γε­λί­ες περί “ανθρώ­πι­νων δικαιω­μά­των” στο νησί (|> βλ miami-herald)

Η πρέ­σβει­ρα των ΗΠΑ στον ΟΗΕ Νίκι Χέι­λι, μην κρύ­βο­ντας την απο­γο­ή­τευ­ση δήλω­σε πως «Δεν υπάρ­χουν νικη­τές εδώ σήμε­ρα. Υπάρ­χουν μόνο ηττη­μέ­νοι. Ο ΟΗΕ έχα­σε. Οι περισ­σό­τε­ροι Κου­βα­νοί έχα­σαν κι αφέ­θη­καν στα βίαια καπρί­τσια της δικτα­το­ρία του Κάστρο».

Περισ­σό­τε­ρες πλη­ρο­φο­ρί­ες |>εδώ<| και |>εδώ<|

||> πηγή <|

¡Yo sí puedo!

Η διε­θνι­στι­κή βοή­θεια της Κού­βας, από την πρώ­τη μέρα εδραί­ω­σης της επα­νά­στα­σης (τότε που είχε και την αμέ­ρι­στη πολι­τι­κή  οικο­νο­μι­κή και στρα­τιω­τι­κή βοή­θεια από τη Σοβιε­τι­κή Ένω­ση) μέχρι και σήμε­ρα, που δυσκο­λεύ­ουν τα πράγ­μα­τα ήταν και είναι αντι­στρό­φως ανά­λο­γη της «φτώ­χειας» της και αφο­ρά τόσο τις χιλιά­δες ανθρω­πι­στι­κές δρά­σεις της, (για παρά­δειγ­μα τις ιατρι­κές απο­στο­λές της όπου κατέ­χει την πρώ­τη θέση στον κόσμο, όπως επί­σης την απί­στευ­τη / καθο­ρι­στι­κή συν­δρο­μή της στην εκπαί­δευ­ση άλλων λαών βλ |>εδώ<|), όσο και τις μονα­δι­κές στην ιστο­ρία πρά­ξεις ηρω­ι­σμού και ανι­διο­τε­λούς αυτο­θυ­σί­ας, από την πιο γνω­στή, τη δολο­φο­νία του Che «desde la histórica altura, donde el sol de tu bravura le puso cerco a la muerte» και την Αγκό­λα όπου πάνω από τις 300.000 (όχι μόνο στρα­τιώ­τες, αλλά και για­τροί και εκπαι­δευ­τι­κοί) πήραν συλ­λο­γι­κά μέρος και 2.000 απ’ αυτούς έχα­σαν τη ζωή τους μέχρι τις στα «ψιλά γράμ­μα­τα» όπως η μάχη του Cuito Cuanavale : «Αυτοί οι πατριώ­τες και διε­θνι­στές παρα­κι­νή­θη­καν από ένα και μόνο στό­χο: το τέλος της φυλε­τι­κής κυριαρ­χί­ας και τη γνή­σια αφρι­κα­νι­κή ανε­ξαρ­τη­σία. Μετά από 13 χρό­νια υπε­ρά­σπι­σης της ανε­ξαρ­τη­σί­ας της Αγκό­λα, οι Κου­βα­νοί δεν πήραν τίπο­τε μαζί τους στη χώρα τους, παρά μόνο τα οστά των νεκρών τους και την ευγνω­μο­σύ­νη της Αφρι­κής» και ο Μαντέ­λα τους εξυ­μνού­σε λέγο­ντας ότι «οι Κου­βα­νοί ήρθαν στην περιο­χή μας ως για­τροί, δάσκα­λοι, στρα­τιώ­τες, αγρο­τι­κοί εμπει­ρο­γνώ­μο­νες… μοι­ρά­στη­καν μαζί μας του τάφους στον αγώ­να κατά της αποι­κιο­κρα­τί­ας, της υπα­νά­πτυ­ξης και του απαρτ­χάιντ. Εκα­το­ντά­δες Κου­βα­νοί έχουν δώσει τη ζωή τους, σε έναν αγώ­να που ήταν, πρω­τί­στως, όχι δικός τους, αλλά δικός μας. Ως νοτιο­α­φρι­κα­νοί τους απο­τεί­νου­με φόρο τιμής. Υπο­σχό­μα­στε να μην ξεχνά­με ποτέ αυτό το απα­ρά­μιλ­λο παρά­δειγ­μα ανι­διο­τε­λούς διε­θνι­σμού»

|> ΣΣ, τη μάχη του Cuito Cuanavale την είπαν “Στά­λιν­γκραντ της Αφρι­κής”, για­τί κρά­τη­σε πάνω από 6 μήνες και υπήρ­ξε η πιο μεγά­λη, σε διάρ­κεια, στο αφρι­κα­νι­κό έδα­φος από τον 2^ο Παγκό­σμιο Πόλε­μο. Εκτυ­λί­χθη­κε τόσο στο έδα­φος, όσο και στον ουρα­νό, με τους Κου­βα­νούς πιλό­τους να κερ­δί­ζουν τις άρτια εξο­πλι­σμέ­νες αερο­πο­ρι­κές δυνά­μεις της Νότιας Αφρι­κής, με δια­κύ­βευ­μα τόσο υψη­λό, ώστε η κυβέρ­νη­ση του Απαρτ­χάιντ εξέ­τα­ζε το ενδε­χό­με­νο να χρη­σι­μο­ποι­ή­σει πυρη­νι­κά όπλα σε επί­θε­ση ενα­ντί­ον της Λουά­ντα, της πρω­τεύ­ου­σας της Αγκό­λα, για να απο­τρέ­ψει την ήττα της

Το βιβλίο «Ayuda Oficial al Desarrollo de Cuba en el Mundo», γραμ­μέ­νο από το μεγά­λο επι­στή­μο­να Henry Morales, θαυ­μα­στή των ‑με υψη­λή εξει­δί­κευ­ση οι περισ­σό­τε­ροι, κου­βα­νών brigadistas ανά στον κόσμο πέρα από τα εκα­το­ντά­δες παρα­δείγ­μα­τα με τα «ανθρω­πο­με­τρι­κά» στοι­χεία, δίνει κάποια νού­με­ρα που μιλά­νε από μόνα τους όπως πχ. ότι το 6,6% του ΑΕΠ της Κού­βας (που αντι­στοι­χεί σε πάνω από 6 δις$) είναι κον­δύ­λι στα­θε­ρά «εγγε­γραμ­μέ­νο» κάθε χρό­νο, που προ­ο­ρί­ζε­ται στην χωρίς όρους αδελ­φι­κή διε­θνι­στι­κή βοή­θεια της Κού­βας για την ανά­πτυ­ξη των λαών όπου γης).

Τον Ιαν-2017 ο Stephen Bartlett στο US Magazine, σε άρθρο με τίτλο «Ήρθε η ώρα να ανα­γνω­ρί­σου­με την Κού­βα ...», που ανα­δη­μο­σιεύ­τη­κε σε 10άδες ΜΜΕ ανα­φέ­ρει μετα­ξύ άλλων

«Πολ­λοί άνθρω­ποι δεν θα ακού­σουν ποτέ πώς στα τέλη του 2016, επαγ­γελ­μα­τί­ες της brigada Henry Reeve της Κού­βας επέ­στρε­ψαν στα σπί­τια τους μετά από δύο ακού­ρα­στους μήνες φρο­ντί­δας για τους Αϊτι­νούς, όταν στάλ­θη­καν για να υπο­στη­ρί­ξουν τις μόνι­μες ιατρι­κές ομά­δες της Κού­βας στην Αϊτή μετά τον τυφώ­να Matthew .

|>ΣΣ: |> «brigada Henry Reeve»: πρό­κει­ται για τη θρυ­λι­κή ομά­δα των κου­βα­νών για­τρών κλπ πραγ­μα­τι­κό Rescue «παντός και­ρού» κατά Wiki — που απο­τε­λεί­ται από 1.500 κου­βα­νέ­ζους επαγ­γελ­μα­τί­ες υγεί­ας εκπαι­δευ­μέ­νους στην ιατρι­κή κατα­στρο­φών και περιο­ρι­σμού των μολυ­σμα­τι­κών ασθε­νειών, με πάνω από 40 χρό­νια εμπει­ρί­ας στην ιατρι­κή περί­θαλ­ψη, εξο­πλι­σμέ­νη με ειδι­κά φάρ­μα­κα και εξο­πλι­σμό. Ήταν οι ίδιοι, που το 2005 δια στό­μα­τος Φιντέλ Κάστρο προ­σφέρ­θη­καν να πάρουν ανι­διο­τε­λώς μέρος στη βοή­θεια προς τη Νέα Ορλε­ά­νη μετά τον τυφώ­να Κατρί­να, που (φυσι­κά) απορ­ρί­φθη­κε από τον Μπους (και παράλ­λη­λα έκα­νε ότι μπο­ρού­σε για να την εξα­φα­νί­σει, ακό­μη και σαν είδη­ση από τα ΜΜΕ).

«Μετά το θάνα­το του Φιντέλ Κάστρο (συνε­χί­ζει ο Bartlett), αυτοί που λυμαί­νο­νται την ενη­μέ­ρω­ση προ­σπα­θούν να παρου­σιά­σουν έναν “Φιντέλ ως εγκέ­φα­λο ενός «δικτα­το­ρι­κού καθε­στώ­τος»”… ωστό­σο, νατί­θε­τα, ο θάνα­τος του ιστο­ρι­κού ηγέ­τη δίνει την ευκαι­ρία να γιορ­τά­σουν τις νίκες της 56ης επε­τεί­ου της Κου­βα­νι­κής Επα­νά­στα­σης, εκα­τομ­μύ­ρια άνθρω­ποι σε όλο τον κόσμο βαθιά ευγνώ­μο­νες και μάλι­στα πολ­λοί που χρω­στά­νε τη ζωή τους» … Αϊτή, Τσερ­νο­μπίλ , Δυτι­κή Αφρι­κή και πολ­λά άλλα μέρη μαρ­τυ­ρούν την έκτα­κτη συμ­βο­λή του διε­θνι­σμού της Κού­βας. Το 2014 υπήρ­χαν πάνω από 50.000 Κου­βα­νοί για­τροί και νοση­λευ­τές που εργά­ζο­νταν σε 60 ανα­πτυσ­σό­με­νες χώρες, σύμ­φω­να με την έρευ­να του κανα­δι­κού συγ­γρα­φέα John Kirk που δημο­σιεύ­θη­κε στο βιβλίο του “Ο κου­βα­νι­κός ιατρι­κός διε­θνι­σμός έχει σώσει εκα­τομ­μύ­ρια ζωές”. Αλλά αυτή η άνευ προη­γου­μέ­νου αλλη­λεγ­γύη δεν κατα­γρά­φη­κε καθό­λου στα δυτι­κά μέσα μαζι­κής ενη­μέ­ρω­σης. “Ο Θεός μου, η Κού­βα έκα­νε πολ­λά! δήλω­σε ο Ivon Rebelisa, ένας 46χρονος Αϊτι­νός “Πολ­λοί από τους γεί­το­νές μου γλύ­τω­σαν από τη χολέ­ρα χάρη στους κου­βα­νέ­ζους για­τρούς… όσοι δεν έφτα­σαν εγκαί­ρως σε κλι­νι­κές της Κού­βας, πολ­λοί συγ­γε­νείς μου πέθαναν.

 Το 1999 η Κού­βα ίδρυ­σε τη Λατι­νο­α­με­ρι­κα­νι­κή Ιατρι­κή Σχο­λή (ELAM) και προ­σέ­φε­ρε 10.000 υπο­τρο­φί­ες σε φοι­τη­τές “σε χώρες όπου οι κου­βα­νι­κές ιατρι­κές ομά­δες βοη­θού­σαν τα τοπι­κά συστή­μα­τα υγεί­ας .… Η ιδέα πίσω από την ELAM είναι ότι οι από­φοι­τοι αντι­κα­θι­στούν τελι­κά τους Κου­βα­νούς για­τρούς στις χώρες τους”, σύμ­φω­να με την MEDICC, μη κερ­δο­σκο­πι­κή οργά­νω­ση που προ­ω­θεί το πρό­γραμ­μα δημό­σιας υγεί­ας της Κούβας. 

Η ELAM |>ΣΣ Escuela Latinoamericana de Medicina <| — έχει σήμε­ρα 19.550 μαθη­τές από 110 χώρες, γεγο­νός που την καθι­στά σαν ένα από τα μεγα­λύ­τε­ρα ιατρι­κά σχο­λεία στον κόσμο. Όλοι οι φοι­τη­τές λαμ­βά­νουν πλή­ρη υπο­τρο­φία. Περισ­σό­τε­ροι από 100 Αμε­ρι­κα­νοί φοι­τη­τές παρα­κο­λού­θη­σαν δωρε­άν την ELAM, με ‑μη δεσμευ­τι­κή, υπό­σχε­ση για εξυ­πη­ρέ­τη­ση “κοι­νο­τή­των χαμη­λού εισο­δή­μα­τος” για δύο χρό­νια μετά την επι­στρο­φή τους. Κου­βα­νοί για­τροί και από­φοι­τοι του ELAM είναι γνω­στοί για την έμφα­ση που δίνουν στην εμπει­ρία στον τομέα και στις προ­λη­πτι­κές ιατρι­κές πρα­κτι­κές… Λόγω της απε­ρί­γρα­πτης εξα­θλί­ω­σης της Αϊτής, η Κού­βα άρχι­σε να στέλ­νει ιατρι­κό προ­σω­πι­κό στη χώρα αυτή το 1998 και σύμ­φω­να με μια παρου­σί­α­ση σε ένα συνέ­δριο που διορ­γά­νω­σε το Washington Center του Πανε­πι­στη­μί­ου της Καλι­φόρ­νια μετά τον κατα­στρο­φι­κό σει­σμό, από τον Ιανουά­ριο του 2010, έξι χιλιά­δες Κου­βα­νοί για­τροί αντι­με­τώ­πι­σαν περισ­σό­τε­ρα από τρία εκα­τομ­μύ­ρια Αϊτι­νούς και ~400 υπη­ρε­τούν στα­θε­ρά στην Αϊτή από το 1998, με την κου­βα­νέ­ζι­κη ιατρι­κή ομά­δα έξι μήνες μετά τον σει­σμό να παρά­σχει  περισ­σό­τε­ρες από 341.000 επι­σκέ­ψεις σε ασθε­νείς, 8.700 χει­ρουρ­γι­κές επεμ­βά­σεις, 111.000 εμβό­λια και πολ­λές άλλες μορ­φές φρο­ντί­δας σε εκα­το­ντά­δες χιλιά­δες ανθρώ­πους. Η αιτία της επι­δη­μί­ας της χολέ­ρας ήταν η απε­ρί­σκε­πτη μόλυν­ση του ποτα­μού Artibonite από ακα­τέρ­γα­στα λύμα­τα από στρα­τιώ­τες του ΟΗΕ στο πλαί­σιο της “απο­στο­λής στα­θε­ρο­ποί­η­σης” (MINUSTAH για συντο­μία) και αυτά ήταν τα πρώ­τα κρού­σμα­τα στην ιστο­ρία της Αϊτής, που πρό­σφα­τα, μετά από χρό­νια άρνη­σης της ουσια­στι­κής και νομι­κής ευθύ­νης, τα Ηνω­μέ­να Έθνη απο­δέ­χτη­καν (και βρί­σκο­νται υπό πίε­ση από τα αϊτι­νά και διε­θνή κοι­νω­νι­κά κινή­μα­τα για να κατα­βά­λουν αποζημίωση)… 

Ένα άλλο εξαι­ρε­τι­κό επί­τευγ­μα ήταν η αντι­με­τώ­πι­ση 21.874 θυμά­των ακτι­νο­βο­λί­ας από την πυρη­νι­κή κατα­στρο­φή του Τσερ­νο­μπίλ, στην Ουκρανία… 

Τώρα μετά το Φιντέλ να μην είναι πια μαζί μας θα προ­σπα­θή­σει άρα­γε ποτέ η ανθρω­πό­τη­τα να ακο­λου­θή­σει το παρά­δειγ­μα που η Κου­βα­νι­κή Επα­νά­στα­ση έχει δεί­ξει με τέτοια γενναιότητα;
Γουι­νέα, Ταν­ζα­νία, Αγκό­λα, Αιθιο­πία, Κεντρι­κή Αμε­ρι­κή, Βενε­ζου­έ­λα, Πακι­στάν, Υεμέ­νη, Γουιά­να, Ουγκά­ντα, Γκά­να, Γκά­μπια, Ιση­με­ρι­νή Γουι­νέα, Γουι­νέα Μπισ­σά­ου,  Ανα­το­λι­κό Τιμόρ…

Εκτός από τα παρα­πά­νω, στον τομέα της διε­θνούς συνερ­γα­σί­ας που παρέ­χει η Κού­βα, δεν μπο­ρεί να παρα­βλε­φθεί ότι έχει επί­σης συμ­βά­λει σημα­ντι­κά στον τομέα της εκπαί­δευ­σης. Αρκεί να επι­ση­μά­νου­με τους περισ­σό­τε­ρους από 1.200 εκπαι­δευ­τι­κούς που δίδα­ξαν στη Νικα­ρά­γουα στις αρχές της δεκα­ε­τί­ας του 80 και τους 21.000 καθη­γη­τές που αφού ολο­κλή­ρω­σαν το Pedagogical Internationalist Detachment Che Guevara δίδα­ξαν μετα­ξύ 1978 & 1984 στην Αγκό­λα. Να μην ξεχνά­με την εφαρ­μο­γή της μεθό­δου γρα­φής “Μπο­ρώ να το κάνω”, η οποία έχει ωφε­λή­σει του­λά­χι­στον 8,1 εκα­τομ­μύ­ρια άτο­μα σε 29 χώρες. 

Μέχρι το 2004, όλες αυτές οι απο­στο­λές ανα­λή­φθη­καν κυρί­ως με πόρους της Κού­βας. Με αυτόν τον τρό­πο, σύμ­φω­να με τη μεθο­δο­λο­γία που χρη­σι­μο­ποι­ή­θη­κε για τον υπο­λο­γι­σμό της επί­ση­μης ανα­πτυ­ξια­κής βοή­θειας (ODA), εκτι­μά­ται ότι τη δεκα­ε­τία του 1980 η Κού­βα χορή­γη­σε το 0,72% του ΑΕγχΠ της στο στό­χο αυτό, το οποίο θα ανέλ­θει σε 2% το 2004. , πολύ πάνω από τη δέσμευ­ση του 0,7% που ανέ­λα­βαν οι πιο ανε­πτυγ­μέ­νες χώρες στον κόσμο, αλλά ελά­χι­στα συνα­ντή­θη­καν μόνο από ένα μικρό αριθ­μό από αυτούς.

περισ­σό­τε­ρα |> [1] |> cubadebate.cu <| [2] |> cubadebate.cu <| [3] |> cubadebate.cu <|

Επί­σης: Η Κού­βα, μόνη της, αντι­προ­σω­πεύ­ει το 1/3 της φαρ­μα­κευ­τι­κής βοή­θειας στον κόσμο και δια­θέ­τει περισ­σό­τε­ρους για­τρούς σε απο­στο­λές αλλη­λεγ­γύ­ης από ότι το σύνο­λο όλων των “πλού­σιων” χωρών. Είναι η πρώ­τη χώρα στον κόσμο και όχι κάποια άλλη πλού­σια του Δυτι­κού κόσμου στην βοή­θεια ανα­πτυ­ξια­κών έργων σε χώρες του τρί­του κόσμου, έχο­ντας δια­θέ­σει σε 108 χώρες μετα­ξύ 1999 και 2015 γύρω στα 71,5 δις $. Και ενώ όπως είδα­με δια­θέ­τει το 6,6% του ΑΕΠ της για ανα­πτυ­ξια­κούς στό­χους στις χώρες του τρί­του κόσμου η πλού­σια ΕΕ δίνει 17 φορές λιγό­τε­ρα (το 0,4%) και οι ΗΠΑ το 1/40 …μόνο το 0,17% !, πολύ μακριά από το στό­χο του 0,7% που ζητά­ει ο ΟΗΕ. Ακό­μη: 31% από όλη την ιατρι­κή βοή­θεια του ΟΗΕ προ­έρ­χε­ται από την Κού­βα (με πάνω από 5.000.000 ζωές να έχουν σωθεί από τους Κου­βα­νούς μέσα σε 15 χρό­νια): μετα­ξύ 1999 και 2015 κατα­γρά­φη­καν 1.400.000.000 (!!) ιατρι­κές επι­σκέ­ψεις, 10.000.000 εγχει­ρή­σεις, 2.700.000 τοκε­τοί, 2.800.000 οφθαλ­μο­λο­γι­κές εγχει­ρή­σεις και 5.800.000 ζωές σώθη­καν εκ των οποί­ων 3.000.000 στη Λατ. Αμε­ρι­κή, 2.800.000 στην Αφρι­κή και 60.000 σε άλλες χώρες, ενώ 74.000 φοι­τη­τές του εξω­τε­ρι­κού μετα­ξύ των άλλων και Αμε­ρι­κά­νοι από τις ΗΠΑ σπού­δα­σαν δωρε­άν στην Κούβα.

Φτά­νο­ντας στο «¡Año 60 de la revolución!» δεν μπο­ρού­με να μη στα­θού­με στο πιο σημα­ντι­κό, που είναι το ΚΚ Κούβας

Τις προ­άλ­λες η «prensa-latina» με τίτλο «Ratifica proyecto constitucional que Cuba no volverá al capitalismo» («κύρω­ση του νέου συντάγ­μα­τος: η Κού­βα δεν θα επι­στρέ­ψει στον καπι­τα­λι­σμό») υπο­γραμ­μί­ζει ότι …

«Η Κού­βα δεν θα επι­στρέ­ψει ποτέ στον καπι­τα­λι­σμό, σε ένα καθε­στώς εκμε­τάλ­λευ­σης ανθρώ­που από άνθρω­πο, με την πεποί­θη­ση ότι “μόνο στο σοσια­λι­σμό και στον κομ­μου­νι­σμό ο άνθρω­πος κατα­κτά την αξιο­πρέ­πειά του” και “η ενσω­μά­τω­ση του όρου κομ­μου­νι­σμός, το ισχυ­ρο­ποιεί  [ΣΣ |> το Κόμ­μα και το Σύνταγ­μα] και παρα­πέ­μπει στο ιδα­νι­κό που εμπνέ­ει την κου­βα­νι­κή κοι­νω­νία και επι­πλέ­ον αντι­κρού­ει κάθε από­πει­ρα δια­στρέ­βλω­σης αυτού του θέμα­τος” και “επι­βε­βαιώ­νει την ηγε­σία του Κομ­μου­νι­στι­κού Κόμ­μα­τος της Κού­βας ως θεμε­λιώ­δη πυλώ­να της πολι­τι­κής, οικο­νο­μι­κής και κοι­νω­νι­κής τάξης πραγ­μά­των του κρά­τους” … “περι­λαμ­βά­νει συμ­με­το­χή των εργα­ζο­μέ­νων στον προ­γραμ­μα­τι­σμό, τη ρύθ­μι­ση, τη δια­χεί­ρι­ση και τον έλεγ­χο της οικο­νο­μί­ας, καθώς και την προ­ώ­θη­ση από το Κρά­τος της προ­ό­δου της επι­στή­μης, της τεχνο­λο­γί­ας και της και­νο­το­μί­ας στην ανά­πτυ­ξη» και [ΣΣ |> οι τρο­πο­ποι­ή­σεις] “ενι­σχύ­ουν το ρόλο της εργα­τι­κής τάξης και του επι­στη­μο­νι­κού τομέα στην πρό­ο­δο της χώρας”, “οι αλλα­γές στις μορ­φές ιδιο­κτη­σί­ας κατά την ανα­φε­ρό­με­νη σει­ρά” δίνουν έμφα­ση “θέτο­ντάς στην πρώ­τη θέση την σοσια­λι­στι­κή, ως ιδιο­κτη­σία όλου του λαού και το ρόλος του κρά­τους ως εκπρό­σω­πο του ιδιο­κτή­τη λαού” και ακο­λου­θούν “η συνε­ται­ρι­στι­κή, η ιδιω­τι­κή, η μικτή, αυτή των οργα­νι­σμών και οι συλ­λο­γι­κές συνε­ται­ρι­στι­κές μορ­φές [ΣΣ |> προ­στέ­θη­καν στην πρό­τα­ση) και τέλος, η “προ­σω­πι­κή” — και κατα­λή­γει ότι «περι­λαμ­βά­νε­ται η αλλη­λε­πί­δρα­ση όλων των μορ­φών ιδιο­κτη­σί­ας κάτω από τις ίδιες συν­θή­κες και το κρά­τος ρυθ­μί­ζει και ελέγ­χει τον τρό­πο με τον οποίο συμ­βάλ­λουν στην ανά­πτυ­ξη της χώρας».

Όπως είναι γνω­στό με τη συμ­με­το­χή 91 κομ­μά­των από 73 χώρες, ολο­κλη­ρώ­θη­κε στις 25 Νοέμ­βρη, στην έδρα της ΚΕ του ΚΚΕ στον Περισ­σό, η 20ή Διε­θνής Συνά­ντη­ση Κομ­μου­νι­στι­κών και Εργα­τι­κών Κομ­μά­των, που φιλο­ξε­νή­θη­κε από το ΚΚΕ, με την ευκαι­ρία και της συμπλή­ρω­σης των 100 χρό­νων ζωής και δρά­σης του Κόμ­μα­τος και το ΚΚΚού­βας εκπρο­σω­πή­θη­κε από τον Juan Carlos Marsán, ανα­πλη­ρω­τή επι­κε­φα­λής του Τμή­μα­τος Διε­θνών Σχέσεων.

Το θέμα της φετι­νής συνά­ντη­σης ήταν «Η σύγ­χρο­νη εργα­τι­κή τάξη και η συμ­μα­χία της. Τα καθή­κο­ντα της πολι­τι­κής της πρω­το­πο­ρί­ας — των Κομ­μου­νι­στι­κών και Εργα­τι­κών Κομ­μά­των — στον αγώ­να ενά­ντια στην εκμε­τάλ­λευ­ση και τους ιμπε­ρια­λι­στι­κούς πολέ­μους, για τα δικαιώ­μα­τα των εργα­τών και των λαών, για την ειρή­νη, το σοσια­λι­σμό».

Παρα­θέ­του­με ‑χωρίς σχό­λια την παρέμ­βα­ση του ΚΚ Κούβας

Σύντρο­φοι

To 1968 εκα­τό χρό­νια από την έναρ­ξη των πολέ­μων ανε­ξαρ­τη­σί­ας μας, ο ιστο­ρι­κός ηγέ­της της κου­βα­νι­κής επα­νά­στα­σης, Φιντέλ Κάστρο, είπε: «…Στην Κού­βα υπάρ­χει μόνο μία επα­νά­στα­ση, που ξεκί­νη­σε από τον Carlos Manuel de Céspedes πριν από εκα­τό χρό­νια, που ο λαός μας προ­χω­ρά­ει μπρο­στά μέχρι σήμερα ».

Με αυτή την αξέ­χα­στη φρά­ση σφρα­γί­στη­κε ο πραγ­μα­τι­κός και διαρ­κής χαρα­κτή­ρας της επα­να­στα­τι­κής δια­δι­κα­σί­ας που σήμε­ρα, 150 χρό­νια μετά, συνε­χί­ζει να έχει ανα­φο­ρά στον Χοσέ Μαρ­τί, για την ενό­τη­τα της πάλης, στις ιδέ­ες του μαρ­ξι­σμού σαν πηγή μόνι­μης έμπνευ­σης και στο Φιντέλ για την αίσθη­ση της δικαιο­σύ­νης και την αξε­πέ­ρα­στη πίστη στη νίκη.

Λίγες εβδο­μά­δες πριν από τον γιορ­τα­σμό των 60χρονων από το θρί­αμ­βο της επα­νά­στα­σης, με μεγά­λη υπε­ρη­φά­νεια και πιστοί σε μια ηρω­ι­κή ιστο­ρία,  οι προ­κλή­σεις που σαν λαός αντι­με­τω­πί­ζου­με δεν είναι και­νούρ­γιες και προ­σπα­θού­με να επι­και­ρο­ποι­ή­σου­με, ένα οικο­νο­μι­κό μοντέ­λο σοσια­λι­στι­κής ανά­πτυ­ξης που θα μας επι­τρέ­ψει να έχου­με ένα ανε­ξάρ­τη­το, κυρί­αρ­χο, σοσια­λι­στι­κό, δημο­κρα­τι­κό, ευη­με­ρούν και βιώ­σι­μο έθνος.

Τους τελευ­ταί­ους τρεις μήνες πραγ­μα­το­ποι­ή­σα­με μια  δια­δι­κα­σία συνταγ­μα­τι­κής μεταρ­ρύθ­μι­σης σε ολό­κλη­ρη τη χώρα, στην οποία συμ­με­τεί­χαν εκα­τομ­μύ­ρια των πολι­τών μας, συνει­σφέ­ρο­ντας σε με προ­τά­σεις και σκέψεις.

Το νέο Σύνταγ­μα ενσω­μα­τώ­νει τις ιδέ­ες και την κλη­ρο­νο­μιά του Φιντέλ για την έννοια της επα­νά­στα­σης, επι­βε­βαιώ­νο­ντας το ρόλο του Κομ­μου­νι­στι­κού Κόμ­μα­τος της Κού­βας, σαν η οργα­νω­μέ­νη πρω­το­πο­ρία της εργα­τι­κής τάξης και ως καθο­ρι­στι­κή δύνα­μη του κρά­τους και της κοι­νω­νί­ας, ως εγγυ­η­τής της ενό­τη­τας οικο­δό­μος των ακα­τά­λυ­των δεσμών του με το λαό.

Η απο­φα­σι­στι­κό­τη­τα να προ­χω­ρή­σου­με στη δια­δι­κα­σία της οικο­δό­μη­σης του σοσια­λι­σμού, σύμ­φω­να με τις παρα­δό­σεις μας, την ιστο­ρία μας και την τρέ­χου­σα περί­πλο­κη διε­θνή κατά­στα­ση, είναι ένα άλλο στοι­χείο του σχε­δί­ου Συντάγ­μα­τος που δια­τη­ρεί τις ανθρω­πι­στι­κή αρχές και την κοι­νω­νι­κή δικαιο­σύ­νη, την επέ­κτα­ση των δικαιω­μά­των των πολι­τών και τις θεμε­λιώ­δεις εγγυ­ή­σεις τους.

Σύμ­φω­να με τις απο­φά­σεις που πήρα­με στο 6ο και 7ο συνέ­δριο του Κόμ­μα­τος, θα επι­φέ­ρει αλλα­γές στο οικο­νο­μι­κό και κοι­νω­νι­κό μοντέ­λο, επι­βε­βαιώ­νο­ντας τον κρα­τι­κό έλεγ­χο των οικο­νο­μι­κών δια­δι­κα­σιών στη χώρα, επι­κυ­ρώ­νο­ντας τον ηγε­τι­κό ρόλο της σοσια­λι­στι­κής ιδιο­κτη­σί­ας, ανα­γνω­ρί­ζο­ντας ταυ­τό­χρο­να και άλλους τύπους ιδιο­κτη­σί­ας και συμ­φω­νί­ες, στα πλαί­σια της προ­γραμ­μα­τι­σμέ­νης δια­χεί­ρι­σης της οικο­νο­μί­ας που αυτή θα σχε­διά­ζει και θα ρυθ­μί­ζει την αγορά.

Υπάρ­χουν προ­τά­σεις για αλλα­γή και βελ­τί­ω­ση της κρα­τι­κής δομής, καθι­στώ­ντας την πιο λει­τουρ­γι­κή και παρέ­χο­ντας μεγα­λύ­τε­ρη αυτο­νο­μία στις τοπι­κές κυβερ­νή­σεις  |>ΣΣ τοπι­κή Αυτοδιοίκηση.

Ο πρώ­τος γραμ­μα­τέ­ας του Κόμ­μα­τος, ο σ.φος Ραούλ Κάστρο, που προ­ε­δρεύ­ει της αρμό­διας Επι­τρο­πής, έχει επα­νει­λημ­μέ­να κάλε­σει το λαό στο να κατα­νο­ή­σει την ανά­γκη και την έκτα­ση των αλλα­γών που θέλου­με να κάνου­με στο Σύνταγ­μα για να εξα­σφα­λι­στεί η μη ανα­στρε­ψι­μό­τη­τα του σοσια­λι­σμού η συνέ­χεια της Επανάστασης.

Κάνου­με αυτήν την προ­σπά­θεια μπρο­στά και στην ανε­λέ­η­τη πολι­τι­κή επι­θε­τι­κό­τη­τας και στο οικο­νο­μι­κό, χρη­μα­το­πι­στω­τι­κό και εμπο­ρι­κό εμπάρ­γκο των ΗΠΑ, που έχει ενι­σχυ­θεί από την ηγε­σία Trump, με ανα­τρο­πή στις σχέ­σεις μετα­ξύ των δύο χωρών και επι­στρο­φή στην εχθρι­κή γλώσ­σα του Ψυχρού Πολέμου.

Το εμπάρ­γκο είναι το κύριο εμπό­διο για την ανά­πτυ­ξή μας, αλλά απέ­τυ­χε στον στό­χο του να ανα­στρέ­ψει την επα­να­στα­τι­κή δια­δι­κα­σία στην Κού­βα και απορ­ρί­πτε­ται από τη συντρι­πτι­κή πλειο­ψη­φία της διε­θνούς κοινότητας.

Η Κού­βα έχει δεί­ξει την προ­θυ­μία της να προ­χω­ρή­σει στη δια­δι­κα­σία της εξο­μά­λυν­σης των διμε­ρών μας σχέ­σε­ων με τις ΗΠΑ, αλλά κατέ­στη­σε σαφές ότι κανείς δεν πρέ­πει να περι­μέ­νει από εμάς να συμ­βι­βα­στού­με όσον αφο­ρά τις αρχές μας, την ανε­ξαρ­τη­σία και την αυτο­διά­θε­ση του έθνους. Με την ευκαι­ρία αυτή εκφρά­ζω την ευγνω­μο­σύ­νη μας προς όλα τα κόμ­μα­τα που παρευ­ρί­σκο­νται εδώ για τη διαρ­κή αλλη­λεγ­γύη τους προς τον λαό μας.

Φίλοι,

Ζού­με στην επο­χή των αυξα­νό­με­νων απει­λών και κιν­δύ­νων για την ειρή­νη και τη στα­θε­ρό­τη­τα στον κόσμο, που επι­τεί­νο­νται από τις αγω­νιώ­δεις  προ­σπά­θειες της άρχου­σας τάξης των ΗΠΑ να ξανα­γί­νουν η κυρί­αρ­χη υπερ­δύ­να­μη που επι­βάλ­λει τα δικά της εθνι­κά συμ­φέ­ρο­ντα, αγνο­ώ­ντας τις διε­θνείς οργα­νώ­σεις, τις πολυ­με­ρείς συμ­φω­νί­ες και δεσμεύσεις.

Ο αμε­ρι­κά­νι­κος ιμπε­ρια­λι­σμός, το διε­θνές χρη­μα­τι­στι­κό κεφά­λαιο και ολι­γάρ­χες που το υπη­ρε­τούν έχουν εξα­πο­λύ­σει μια ισχυ­ρή επί­θε­ση ενά­ντια στις προ­ο­δευ­τι­κές και επα­να­στα­τι­κές κυβερ­νή­σεις και στην αρι­στε­ρά στη Λατι­νι­κή Αμε­ρι­κή και την Καραϊ­βι­κή, χρη­σι­μο­ποιώ­ντας όλα τα δια­θέ­σι­μα μέσα, συμπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νων των ανορ­θό­δο­ξου πολέμου.

Τον περα­σμέ­νο Ιού­λιο είχα­με στην Κού­βα την 24η Συνά­ντη­ση του Φόρουμ του Σάο Πάο­λο, που επι­κε­ντρώ­θη­κε κυρί­ως στην αξιο­λό­γη­ση της κατά­στα­σης στην περιο­χή, μέσα από τις εμπει­ρί­ες των τελευ­ταί­ων ετών και το σχε­δια­σμό δρά­σε­ων για την προ­ώ­θη­ση της ενό­τη­τας της Αρι­στε­ράς, στη βάση ενός προ­γράμ­μα­τος κοι­νής πάλης ενά­ντια στη νεο­φι­λε­λεύ­θε­ρη επί­θε­ση του ιμπε­ρια­λι­σμού και των εθνι­κών ολιγαρχιών.

Το δια­κύ­βευ­μα στη Λατι­νι­κή Αμε­ρι­κή είναι η ανε­ξαρ­τη­σία των λαών μας απέ­να­ντι σε μια ακό­ρε­στη όρε­ξη επι­κυ­ριαρ­χί­ας του «βάναυ­σου και ταραγ­μέ­νου Βορ­ρά που μας περι­φρο­νεί», όπως είπε ο Χοσέ Μαρ­τί, για να δια­τη­ρή­σου­με την ακε­ραιό­τη­τα της χώρας απέ­να­ντι σε μεθό­δους και διαι­ρε­τι­κές από­πει­ρες παλιές και νέες, με δια­δι­κα­σί­ες και δημο­φι­λή μοντέ­λα (δήθεν) «δημο­κρα­τί­ας» και «συμ­με­το­χής» ώστε να υπο­κύ­ψου­με ‑να δεχτεί ο λαός, μια καρι­κα­τού­ρα των γνω­στών παλιών δικτα­το­ριών στην ήπει­ρό μας.

Γι ‘αυτό είναι τόσο σημα­ντι­κό να επι­βε­βαιώ­νε­ται η εγκυ­ρό­τη­τα της Δια­κή­ρυ­ξης της Λατι­νι­κής Αμε­ρι­κής ως Ζώνη Ειρή­νης (Αβά­να Ιαν-2014) ως εγγύ­η­ση της ειρη­νι­κής συνύ­παρ­ξης μετα­ξύ των λαών μας, ως αρχή της ολο­κλή­ρω­σης και ως βάση για την προ­ώ­θη­ση της ανά­πτυ­ξης της περιοχής.

Εν όψει αυτής της αρνη­τι­κής προ­ο­πτι­κής, το Κομ­μου­νι­στι­κό Κόμ­μα της Κού­βας επι­βε­βαιώ­νει την άνευ όρων υπο­στή­ρι­ξή του προς την Μπο­λι­βα­ρια­νή και του  Τσά­βες επα­νά­στα­ση στη Βενε­ζου­έ­λα και στον συνταγ­μα­τι­κά εκλεγ­μέ­νο πρό­ε­δρος Nicolas Maduro, απορ­ρί­πτο­ντας τις προ­βο­κά­τσιες στη Νικα­ρά­γουα για να απο­στα­θε­ρο­ποι­ή­σουν και να ανα­τρέ­ψουν την κυβέρ­νη­ση των Σαντι­νί­στας, κατα­δι­κά­ζο­ντας την παρά­νο­μη κρά­τη­ση και πολι­τι­κή ανα­τρο­πή του πρώ­ην προ­έ­δρου Λού­λα στη Βρα­ζι­λία, καταγ­γέ­λο­ντας την πολι­τι­κή δίω­ξη των κοι­νω­νι­κών κινη­μά­των και των ηγε­τών της αρι­στε­ράς στην περιο­χή, υπο­στη­ρί­ζο­ντας την κυβέρ­νη­ση του Προ­έ­δρου Evo Morales, επι­διώ­κο­ντας την επι­τυ­χία στην επα­νε­κλο­γή του ‑εμείς σθε­να­ρά συνο­δεύ­ου­με τον Κολομ­βια­νό λαό στο μακρύ αγώ­να τους για δίκαιη και διαρ­κή ειρήνη.

Σύντρο­φοι,

Στη συνταγ­μα­τι­κή μεταρ­ρύθ­μι­ση, που σύντο­μα θα υπο­βλη­θεί σε δημο­ψή­φι­σμα επι­βε­βαιώ­νο­ντας ή όχι, μετα­ξύ άλλων, τις αρχές της εξω­τε­ρι­κής πολι­τι­κής της κου­βα­νι­κής επα­νά­στα­σης, στη βάση του αντι­ι­μπε­ρια­λι­σμού και του διε­θνι­σμού, της αμοι­βαί­ας συνερ­γα­σί­ας, της ενό­τη­τας των χωρών του Τρί­του Κόσμου, η κατα­δί­κη του φασι­σμού, της αποι­κιο­κρα­τί­ας της νεο-αποι­κιο­κρα­τί­ας και άλλων μορ­φών υπο­τα­γής, τη μη παρέμ­βα­ση στις εσω­τε­ρι­κές υπο­θέ­σεις των κρα­τών, την απόρ­ρι­ψη του ρατσι­σμού και των διακρίσεων.

Για το σκο­πό αυτό εκφρά­ζου­με τη στα­θε­ρή αλλη­λεγ­γύη μας στη Λαϊ­κή Αρα­βι­κή Δημο­κρα­τία της Σαχά­ρας για αυτο­διά­θε­ση της, καθώς και την υπο­στή­ρι­ξή μας προς τον παλαι­στι­νια­κό λαό, κατα­δι­κά­ζο­ντας τη συνε­χι­ζό­με­νη επι­θε­τι­κό­τη­τα του σιω­νι­στι­κού κρά­τους του Ισρα­ήλ ενα­ντί­ον αυτού του περή­φα­νου και κατα­τρεγ­μέ­νου λαού.

Πιστό στην παρά­δο­ση, το Κομ­μου­νι­στι­κό Κόμ­μα Κού­βας θα συνε­χί­σει να προ­ω­θεί την ενό­τη­τα και τη συνερ­γα­σία μετα­ξύ των κομ­μου­νι­στι­κών και εργα­τι­κών κομ­μά­των, την ανά­πτυ­ξη των σχέ­σε­ων που βασί­ζο­νται στην αμοι­βαία εμπι­στο­σύ­νη και το σεβα­σμό μετα­ξύ των κομ­μά­των μας και την πρα­κτι­κή της διε­θνούς αλλη­λεγ­γύ­ης, με στό­χο κοι­νές δρά­σεις για να προ­χω­ρή­σου­με στην υπέρ­βα­ση του καπι­τα­λι­σμού και στην οικο­δό­μη­ση μιας κοι­νω­νί­ας βασι­σμέ­νης στη δικαιο­σύ­νη και την κοι­νω­νι­κή ισό­τη­τα, η οποία είναι δυνα­τή μόνο με τον σοσιαλισμό.