Κόνραντ Αντενάουερ, ακραία αντικομμουνιστής

Στις 5 Ιανουα­ρί­ου 1876 Γεν­νιέ­ται ο Κόν­ραντ Αντε­νά­ου­ερ. Γερ­μα­νός πολι­τι­κός, καγκε­λά­ριος της Ομο­σπον­δια­κής Δημο­κρα­τί­ας της Γερμανίας.

Γεν­νή­θη­κε στην Κολο­νία και ήταν γιος δημο­σί­ου υπαλ­λή­λου αφο­σιω­μέ­νου στον καθο­λι­κι­σμό. Σπού­δα­σε νομι­κά στα πανε­πι­στή­μια του ΦράΪ­μπουργκ, του Μονά­χου και της Βόν­νης και άσκη­σε τη δικη­γο­ρία στη γενέ­τει­ρά του. Το 1905 ο Αντε­νά­ου­ερ εντά­χθη­κε στο κόμ­μα του «Κέντρου» το οποίο υπερασπιζόταν

Πριν από το Β‘ Παγκό­σμιο Πόλε­μο, ήταν στην ηγε­σία του Καθο­λι­κού Κόμ­μα­τος του «Κέντρου». Από το 1946 ήταν πρό­ε­δρος του κόμ­μα­τος Χρι­στια­νο-Δημο­κρα­τι­κή Ενω­ση, αρχι­κά στην αγγλι­κή ζώνη κατο­χής της Γερ­μα­νί­ας, και από τον Οκτώ­βρη του 1950 σε όλη τη Δυτι­κή Γερ­μα­νία. Είχε στε­νούς δεσμούς με τα ξένα μονο­πώ­λια. Ακραία αντι­κομ­μου­νι­στής, πήρε ενερ­γά μέρος στη μεθό­δευ­ση για το διχα­σμό της Γερ­μα­νί­ας. Μετά την ίδρυ­ση της Ομο­σπον­δια­κής Δημο­κρα­τί­ας της Γερ­μα­νί­ας, εκλέ­χτη­κε καγκε­λά­ριος (Σεπτ. 1949 — Οκτ. 1963), ενώ στο διά­στη­μα 1951 — 1955 ήταν και υπουρ­γός Εξω­τε­ρι­κών. Η πολι­τι­κή που άσκη­σε ο Αντε­νά­ου­ερ συνέ­βα­λε στην ανα­βί­ω­ση του μιλι­τα­ρι­σμού και του ρεβαν­σι­σμού. Απα­γό­ρευ­σε τη δρά­ση του Κομ­μου­νι­στι­κού Κόμ­μα­τος Γερ­μα­νί­ας (1956) και πολ­λών άλλων προ­ο­δευ­τι­κών οργα­νώ­σε­ων. Ηταν ο κυριό­τε­ρος εμπνευ­στής της ρεβαν­σι­στι­κής πολι­τι­κής της χώρας του με στό­χο την ανα­θε­ώ­ρη­ση της μετα­πο­λε­μι­κής δομής της Ευρώπης.