Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Φώτης Αγγουλές προλετάριος ποιητής — Νέα έκδοση

ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕ

Φώτης Αγγουλές
Προλετάριος ποιητής

Του Ηρα­κλή Κακαβάνη
Εκδό­σεις Ατέχνως

Aggoules1Έτος έκδο­σης: Μάιος 2020
Σελ. 104
Σχή­μα 14Χ21
Τιμή: 11 ευρώ

Μπο­ρεί­τε να το παραγ­γεί­λε­τε και να το παρα­λά­βε­τε στο χώρο που θα μας υπο­δεί­ξε­τε, χωρίς επιβάρυνση
Παραγ­γε­λί­ες: [email protected]
📱 6979795057

Αθή­να: Εναλ­λα­κτι­κό Βιβλιο­πω­λείο — Θεμι­στο­κλέ­ους 37 — 210 380 2644
Θεσ­σα­λο­νί­κη: Ακυ­βέρ­νη­τες Πολι­τεί­ες — Αλ. Σβώ­λου 28 — 2310 273207
Κεντρι­κή διά­θε­ση για την Κύπρο: Βιβλιο­πω­λείο Περι­διά­βα­ση  (Τηλ:24 645646, 99545635)

Μπο­ρεί­τε επί­σης να αγο­ρά­σε­τε (στην τιμή των 7 ευρώ) και να δια­βά­σε­τε το βιβλίο ψηφια­κά ΕΔΩ

Λίγα λόγια για την έκδοση

Ο Φώτης Αγγου­λές γεν­νή­θη­κε το 1911 στον Τσε­σμέ. Στα 1914 η οικο­γέ­νειά του διωγ­μέ­νη από τους Τούρ­κους βρέ­θη­κε στη Χίο. Η Χίος έγι­νε ο τόπος του, δέθη­κε με το νησί και τους ανθρώ­πους της.

Σ’ ευχα­ρι­στώ

Νησά­κι μου ολο­πρά­σι­νο, ανθο­πλήμ­μυ­ρο, μυρολουσμένο,
φιλό­ξε­νο, μυριό­χα­ρο και πολυαγαπημένο,
σ’ ευχα­ρι­στώ και σ’ αγα­πώ και δεν ξεχνώ πως μούγινες
μητέ­ρα της ορφά­νιας μου, πατρί­δα του ξενι­τε­μού μου,
και κοί­μι­σες τον πόνο μου, μες στ’ άνθια σου και μούδωσες
το χάδι της παρη­γο­ριάς, στις νύχτες του καη­μού μου.
Και τώρα, ιδές, όπως κεντά το σκί­νο η Χιωτοπούλα
για να δακρύ­σει τ’  ακρι­βό κι ευω­δια­στό μαστίχι,
όμοια κι η σκέ­ψη μου, κεντά το σκί­νο της αγά­πης μου,
για να κυλή­σουν μιας βαθιάς ευγνω­μο­σύ­νης δάκρυα,
και να σου γίνουν στίχοι.
(Μενε­ξέ­δες)

Στη Χίο έμα­θε τα λίγα γράμ­μα­τα, έγρα­ψε τους πρώ­τους σατι­ρι­κούς στί­χους, μα κυρί­ως αρχί­ζει να απο­κτά ταξι­κή συνεί­δη­ση. Σιγά σιγά ωρι­μά­ζει με τα βάσα­να και μεστώ­νει σκέ­ψη και ταλέ­ντο μέσα στους κοι­νω­νι­κούς αγώ­νες. Στη μάχη για τον επιού­σιο γνώ­ρι­σε όλους τους ανα­βαθ­μούς του ανθρώ­πι­νου πόνου και βρέ­θη­κε και ο ίδιος μπρο­στά στην απαν­θρω­πιά της κοι­νω­νι­κής εκμε­τάλ­λευ­σης της εκμε­τάλ­λευ­σης. Εσμι­ξε με τους ανθρώ­πους του μόχθου, γνώ­ρι­σε τους πόθους και τις λαχτά­ρες τους και με το πηγαίο ποι­η­τι­κό του ταλέ­ντο τα έκα­νε τραγούδι.

Ο Φώτης Αγγου­λές  έζη­σε μια ζωή δρα­μα­τι­κή. Μια ζωή σημα­δε­μέ­νη από το μόχθο, τις στε­ρή­σεις και τους διωγ­μούς, αλλά και μια ζωή σημα­δε­μέ­νη από αγω­νι­στι­κή συνέ­πεια και αυτα­πάρ­νη­ση και από μια ποι­η­τι­κή δημιουρ­γία σημα­δε­μέ­νη από την αγά­πη για τον άνθρω­πο και τα πιο υψη­λά ιδανικά.

Απ’ όπου πέρα­σε ο Φώτης Αγγου­λές,  δε στα­μά­τη­σε να γρά­φει στί­χους αντι­φα­σι­στι­κούς, παλι­κα­ριάς, ανθρω­πιάς, αγά­πης για τον άνθρω­πο και ταξι­κής συνεί­δη­σης. Έγρα­φε ποι­ή­μα­τα όπως ψάρευε, όπως δού­λευε στο τυπο­γρα­φείο. Όπως έκα­νε όλες τις δου­λειές. «Γρά­φω ποι­ή­μα­τα για να ζω» έλε­γε και ας μην έβγα­ζε δραχ­μή από αυτά.

Ως κομ­μου­νι­στής μέχρι το τέλος της ζωής του (26 προς 27 Μάρ­τη του 1964)  έμει­νε πιστός στην ιδε­ο­λο­γία του και στην τάξη του. Έζη­σε και πέθα­νε με την ιδε­ο­λο­γία του, έγι­νε ένα με το λαό του, με την ανά­σα του. «Σ’ ΕΣΑΣ, μ’ ΕΣΑΣ στις ερη­μιές / και στ’ άθλια κακο­τό­πια / που το ψωμί το πεί­να­σα / και το φαρ­μά­κι το ‘πια». Δε δίστα­σε να αντι­πα­λέ­ψει την αγριό­τη­τα του και­ρού του.«Κανένας ζωντα­νός δε ζει εκτός και­ρού και τόπου».

Στην παρού­σα έκδο­ση με τη χρή­ση τεκ­μη­ρί­ων και μαρ­τυ­ριών σκια­γρα­φεί­ται η προ­σω­πι­κό­τη­τα του Φώτη Αγγου­λές. Είναι ταυ­τό­χρο­να μια προ­σπά­θεια να ιδω­θεί το έργο του υπό το πρί­σμα των ιστο­ρι­κών συν­θη­κών της επο­χής του και της ηρω­ι­κής πορεία του λαϊ­κού κινή­μα­τος, καθο­ρι­στι­κοί παρά­γο­ντες για τη δια­μόρ­φω­ση της ιδε­ο­λο­γί­ας του και της ποί­η­σής του. Περι­λαμ­βά­νει επί­σης, αθη­σαύ­ρι­στα κεί­με­να και ποι­ή­μα­τά του.

Περιέ­χει ακό­μη,  άγνω­στα — αθη­σαύ­ρι­στα ποι­ή­μα­τά του (ένα με αφορ­μή την αυτο­κτο­νία του Κώστα Καρυω­τά­κη) και δύο αθη­σαύ­ρι­στα χρο­νο­γρα­φή­μα­τά του.

Την έκδο­ση υπο­γρά­φει ο Ηρα­κλής Κακαβάνης

Βιογραφικό Ηρακλή Κακαβάνη

Ο Ηρα­κλής Κακα­βά­νης γεν­νή­θη­κε το 1966. Σπού­δα­σε φιλο­λο­γία στο Πανε­πι­στή­μιο Ιωαν­νί­νων. Από το 1991 εργάζ­στη­κε ως δημο­σιο­γρά­φος. Αρχι­κά στον «Ριζο­σπά­στη» για 23 χρό­νια και στη συνέ­χεια σε έντυ­πα και ηλε­κτρο­νι­κά Μέσα Ενη­μέ­ρω­σης. Είναι εκδό­της του ηλε­κτρο­νι­κού περιο­δι­κού «Ατέ­χνως».

Το 2011 συμ­με­τεί­χε με εισή­γη­ση για τη γλώσ­σα του Κ. Βάρ­να­λη στο συλ­λο­γι­κό τόμο «Κώστας Βάρ­να­λης: Φως που πάντα καί­ει», εκδό­σεις «Σύγ­χρο­νη Επο­χή» 2012.

Είναι συγ­γρα­φέ­ας του βιβλί­ου «Ο δαί­μων του τυπο­γρα­φεί­ου», εκδό­σεις «Προ­σκή­νιο», 2008, «Ο άγνω­στος Βάρ­να­λης και 19 αδη­μο­σί­ευ­τα ποι­ή­μα­τά του», εκδό­σεις «Εντός», 2012.

Το 2014 κυκλο­φό­ρη­σε από τις εκδό­σεις Καστα­νιώ­τη το βιβλίο «Κώστας Βάρ­να­λης Αϊ – Στρά­της Θυμή­μα­τα εξο­ρί­ας» και το 2017 από τις εκδό­σεις Εντύ­ποις το βιβλίο «39+1 Άγνω­στα ποι­ή­μα­τα του Κ. Βάρ­να­λη» με πρό­λο­γο – έρευ­να – επι­μέ­λεια δική του.

Έχει ασχο­λη­θεί εκτε­νώς με τη ζωή και το έργο του Κώστα Βάρ­να­λη. Εκτός από τη βιβλιο­γρα­φία, πλού­σια η αρθρο­γρα­φία του στον ημε­ρή­σιο και στον περιο­δι­κό Τύπο, όπως και σε δια­δι­κτυα­κά Μέσα.

Είχε τη φιλο­λο­γι­κή επι­μέ­λεια – πρό­λο­γο στο Λεύ­κω­μα «Ομή­ρου Ιλιά­δα, 21 Λιθο­γρα­φί­ες το Henri Motte», εκδό­σεις «Τυπο­εκ­δο­τι­κή», 2008.

Το 2009 επι­με­λή­θη­κε τις ανα­μνή­σεις του αγω­νι­στή της Εθνι­κής Αντί­στα­σης και αξιω­μα­τι­κού του Δημο­κρα­τι­κού Στρα­τού Ελλά­δας Λύσαν­δρου Ταμου­ρί­δη, με τον τίτλο «Από τον Όλυ­μπο στο Γράμ­μο», όπου έγρα­ψε το επί­με­τρο που συνο­δεύ­ε­ται από παρου­σί­α­ση του Αντι­στα­σια­κού Τύπου της Ελασ­σό­νας του νομού Λάρι­σας, όπως επί­σης έχει προ­λο­γί­σει κάποια άλλα βιβλία.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο