Άλλος για τη …Γροιλανδία

Γρά­φει ο Βασί­λης Λιό­γκα­ρης //

Πολύ ψηλά πήρε τον αμα­νέ γερο-καου­μπόι και βάλ’ το καλά στο καύ­κα­λό σου, πως νέτα σκέ­τα η Γροι­λαν­δία – μόλις πλη­ρο­φο­ρή­θη­κε το πλού­σιο υπέ­δα­φος – δεν πουλιέται!
Από­λυ­τη και πει­στι­κή η απά­ντη­ση της πρω­θυ­πουρ­γού της Δανί­ας. Τον έβα­λε στη θέση του. Κι αυτός την εκδι­κή­θη­κε. Ανέ­βα­λε το ταξί­δι του.

Βάλε τα λεφτά στην τσέ­πη σου. Η Γροι­λαν­δία δεν είναι αμπε­λο­χώ­ρα­φο, δεν είναι φάρ­μα, ράν­τζο για να πουληθεί.

Και στο κάτω κάτω κατά­λα­βέ το. Δεν είναι η επο­χή ου οι Ολλαν­δοί αγό­ρα­σαν για μια χού­φτα πεντα­ρο­δε­κά­ρες τη νησί­δα της Νέας Υόρ­κης από τους Ινδιάνους.

Δεν είναι η επο­χή που η ελλη­νι­κή Κύπρος που­λή­θη­κε πυρ παρά από τους Τούρ­κους στους Βρε­τα­νούς με τις ευχα­ρι­στί­ες τους.

Ούτε η επο­χή του Χονγκ Κονγκ της Συγκα­πού­ρης, του Γκουα­ντά­α­μο, του Πανα­μά, της Αλά­σκας κι άλλων οι αγο­ρα­πω­λη­σί­ες γινό­τα­νε σαν να ‘τανε μποστάνια.

Βάλε λοι­πόν τα λεφτά στην τσέ­πη γερο­μά­γκα τσα­μπου­κα­λή και οι απει­λές και τα νταη­λί­κια σου δεν περνάνε!

Αλή­θεια, για­τί τόσο κυνι­σμός, τόση απλη­στία, τόση ξετσι­πα­σιά, τόση αναί­δεια, τόση ανη­θι­κό­τη­τα και τόσο θρά­σος; — με αυτό το ξινό αυταρ­χι­κό ύφος για να εκφέ­ρει τέτοια βού­λη­ση, τέτοια επιθυμία;

Κατά­λα­βέ το επι­τέ­λους, κατά­φε­ρες να κάνεις και εσύ την τόσο μεγά­λη χώρα σου κέντρο χλευα­σμού και ανυ­πο­λη­ψί­ας. Μαζί με τα τόσα άλλα που της κατα­μαρ­τυ­ρούν οι λαοί.

***

Εξάλ­λου, με ποιο δικαί­ω­μα κατα­πα­τά­τε τους διε­θνείς ναυ­τι­κούς όρους και απα­γο­ρεύ­ε­τε – με το έτσι θέλω – το λομε­νι­σμό τάν­κερ σε ογεια­κά λιμά­νια ια τρό­φι­μα και καύ­σι­μα; Με ποιο δικαί­ω­μα – και θρά­σος απει­λείς με κυρώ­σεις – ακό­μα και ιδιω­τι­κέ­ςε­ται­ρεί­ες, για όποιον από τα μεσο­γεια­κά κρά­τη θελή­σει να παρά­σχει βοή­θει αη εξυ­πη­ρέ­τη­ση στο τάνκερ;

Δε νομί­ζε­τε ότι παρα­τρα­βά­τε το σχοι­νί, κάνε­τε τους λαούς να σας σιχα­θούν περισσότερο;

Κατα­λά­βε­τέ το και στα­μα­τή­στε τον τσα­μπου­κά, για­τί δεν είστε μόνοι σας..

Βασίλης Λιόγκαρης

Γεν­νή­θη­κε στην Αθή­να από γονείς πρό­σφυ­γες, εργά­τες, πολυ­φα­με­λί­τες. Έζη­σε στα πρώ­τα παι­δι­κά του χρό­νια τη λαί­λα­πα της κατο­χής και μετα­φέ­ρει τις τραυ­μα­τι­κές αυτές εμπει­ρί­ες στα γρα­φτά του. Σπού­δα­σε θέα­τρο και για ένα διά­στη­μα δού­λε­ψε σ’ αυτό. Αργό­τε­ρα απορ­ρο­φή­θη­κε από την παρα­γω­γι­κή δια­δι­κα­σία όπου εργά­στη­κε σε διά­φο­ρες βιο­μη­χα­νί­ες. Ο Βασί­λης Λιό­γκα­ρης είναι συγ­γρα­φέ­ας της γενιάς και της τάξης του. Είναι μέλος της Εται­ρί­ας Ελλή­νων Λογοτεχνών.